IPTPB3/4511-399/15-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości powstania przychodu w związku z przekazaniem na podstawie umowy darowizny znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą w formie spółki osobowej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada prawo ochronne do znaku towarowego, znak zarejestrowany jest przez Urząd Patentowy (dalej zarejestrowany znak towarowy), Wnioskodawca stał się właścicielem znaku w wyniku podziału majątku wspólnego. Obecnie znak towarowy jest przedmiotem dzierżawy, wynagrodzenie za dzierżawę znaku podlega u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca planuje reorganizację swojego majątku w zakresie posiadanego zarejestrowanego znaku towarowego. Znak ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest amortyzowany przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca rozważa przekazanie w przyszłości zarejestrowany znak towarowy tacie w formie darowizny (nieodpłatne przekazanie). Znak towarowy przekazany przez Wnioskodawcę tacie, będzie wykorzystywany w prowadzonej przez tatę Wnioskodawcy działalności gospodarczej. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena zarejestrowanego znaku towarowego. Wartość znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową znaku. Znak, w dniu przyjęcia go do używania przez tatę Wnioskodawcy, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez tatę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przekazanie na podstawie umowy darowizny (tekst jedn.: bez żadnego świadczenia wzajemnego) zarejestrowanego znaku towarowego skutkuje powstaniem u Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym przekazanie w drodze umowy darowizny przez Wnioskodawcę tacie zarejestrowanego znaku towarowego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów usług.

3. W przypadku uznania, że przekazanie nieodpłatne zarejestrowanego znaku towarowego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny praw do zarejestrowanego znaku towarowego i czy w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej koszty wytworzenia znaku towarowego nie zaś od innej wartości np. wartości rynkowej znaku towarowego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, odnoszącego się do powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania przez Wnioskodawcę darowizny zarejestrowanego znaku towarowego, na rzecz swojego ojca należy zauważyć, że ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.; dalej: "ustawa o PIT") nie zawiera pojęcia "darowizna", dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Podstawową cechą takiej umowy i warunkiem koniecznym dla jej zaistnienia jest nieodpłatność umowy. Poprzez nieodpłatność należy rozumieć taką sytuację, gdy obdarowany, w zamian za otrzymaną darowiznę lub w związku z jej otrzymaniem, nie jest zobowiązany do jakichkolwiek świadczeń na rzecz darczyńcy - ani w chwili otrzymania darowizny, ani w przyszłości. Tym samym, skutkiem darowizny jest wyłącznie jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu obdarowanego. Darczyńca w związku z dokonaniem darowizny nie otrzymuje od obdarowanego nic w zamian. Bezpłatny charakter darowizny oznacza, że Wnioskodawca nie otrzyma od ojca żadnego (pieniężnego bądź niepieniężnego) świadczenia wzajemnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca rozważa przekazanie ojcu w formie darowizny przysługujące Wnioskodawcy prawo do zarejestrowanego znaku towarowego. W konsekwencji, przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny ww. prawa nie będzie wywoływało u Niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy - przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, żaden bowiem z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przewiduje w przypadku przekazania w formie darowizny przychodu po stronie przekazującego.

Podsumowując, przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny zarejestrowanego znaku towarowego, nie będzie wywoływało u Wnioskodawcy skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że każda darowizna (w której obdarowanym jest osoba fizyczna), bez względu na przedmiot darowizny, a zatem również darowizna znaku towarowego, dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość jej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "darowizny", dlatego należy odwołać się w tym względzie do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 ww. ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z kolei w myśl art. 889 Kodeksu cywilnego, nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

* gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami Kodeksu;

* gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte.

Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści cytowanego art. 889 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada prawo ochronne do znaku towarowego, znak zarejestrowany jest przez Urząd Patentowy (dalej zarejestrowany znak towarowy). Wnioskodawca stał się właścicielem znaku w wyniku podziału majątku wspólnego. Znak ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest amortyzowany przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca rozważa przekazanie w przyszłości zarejestrowany znak towarowy tacie w formie darowizny (nieodpłatne przekazanie). Znak towarowy przekazany przez Wnioskodawcę tacie, będzie wykorzystywany w prowadzonej przez tatę Wnioskodawcy działalności gospodarczej. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena zarejestrowanego znaku towarowego. Wartość znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową znaku. Znak, w dniu przyjęcia go do używania przez tatę Wnioskodawcy, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez tatę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w przypadku nieodpłatnego przekazania znaku towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz Jego taty po stronie Wnioskodawcy nie powstaje przychód podatkowy, bowiem w wyniku tego przekazania w Jego majątku nie dojdzie do przysporzenia (zwiększenia aktywów, czy też zmniejszenia zobowiązań).

W szczególności zauważyć należy, że po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże co do zasady powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przywołane powyżej regulacje wskazują, że podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Jeżeli Wnioskodawca dokonuje świadczenia, mając nadzieję uzyskania w zamian w przyszłości jakiejś korzyści majątkowej lub osobistej, to nie można mówić o darowiźnie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane regulacje prawne stwierdzić należy, że przeniesienie na tatę Wnioskodawcy w drodze darowizny (nieodpłatne przekazanie), wskazanego we wniosku znaku towarowego nie spowoduje powstania u Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ nie będzie ono wiązało się z jego odpłatnym zbyciem.

Dokonując oceny prawnej zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku na gruncie wykładni obowiązujących przepisów prawa stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, że ocenie interpretacyjnej podlegało tylko stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w odniesieniu do pytania będącego przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, tj. dotyczące pytania oznaczonego nr 1. Jednocześnie należy wskazać, że ocenie interpretacyjnej nie podlegała kwestia dotycząca tego, czy transakcja darowizny dokonywana na warunkach przedstawionych we wniosku jest prawnie dopuszczalna. Kwestia ta nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego. Co więcej, warunki dokonania darowizny stanowią element opisu zdarzenia przyszłego, na podstawie którego organ podatkowy wydaje interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.