IPTPB3/4511-342/15-4/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przebudową linii elektroenergetycznej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 i § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), pismem z dnia 3 lutego 2016 r., nr IPTPB3/4511-342/15-3/KJ, IPTPP3/4512-509/15-3/JM (doręczonym w dniu 9 lutego 2016 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 12 lutego 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie produkcji przemysłowej jako Zakład Usługowo Produkcyjny. Przedsiębiorstwo jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi pełne księgi rachunkowe. Produkcja przemysłowa (branża metalowa) odbywa się w kilku halach produkcyjnych, zakład jest systematycznie rozbudowywany.

Wnioskodawca zakupił grunt, na którym zaplanowano i zaprojektowano halę produkcyjną. Niestety okazało się, że sieć energetyczna, a dokładniej dwie linie kablowe SN wchodzą w kolizję z projektowaną halą. Linie kablowe przebiegają przez grunt, będący własnością Wnioskodawcy jako prawo wieczystego użytkowania gruntu. Stan techniczny tych urządzeń elektroenergetycznych jest dobry i stale służą do dostarczania energii elektrycznej dla odbiorców. Właścicielem linii jest Zakład Energetyczny.

Zmiana lokalizacji urządzeń elektrycznych jest możliwa tylko w przypadku zawarcia umowy z Zakładem Energetycznym i pokrycia przez Wnioskodawcę wszystkich kosztów związanych z przesunięciem linii kablowych. W celu usunięcia kolizji Wnioskodawca musi odtworzyć urządzenia związane z kolizją, stosując Wytyczne budowy systemów elektroenergetycznych. Wytyczne zakładają: demontaż fragmentu obu istniejących linii kablowych SN na odcinku od miejsca istniejącej granicy stron do miejsc lokalizacji muf przejściowych w miejscu przecięcia kabli; wykonanie muf przejściowych na obu liniach kablowych w miejscu istniejącej granicy stron oraz w miejscu przecięcia kabli w południowo-wschodnim rogu działki oraz ułożenia dwóch linii kablowych SN kablem typu XRUHAKXS na odcinku od miejsca istniejącej granicy stron do miejsc lokalizacji muf przejściowych w miejscu przecięcia kabli w południowo-wschodnim rogu działki oraz w pobliżu granicy działki. Co istotne, granica stron pozostaje bez zmian, zmienia się tylko typ muf z istniejących przejściowych na przelotowe. W miejscu rozgraniczenia mufy przelotowe w całości pozostaną na majątku dotychczasowego właściciela Spółki WSK. Po zakończeniu przebudowy całość wykonanych usług związanych z przebudową zostanie przekazana do zakładu energetycznego protokołem zdawczo-odbiorczym.

Kable elektroenergetyczne powodujące kolizję posiadają napięcie 15 kV. Wnioskodawca nie posiada umowy, ani warunków do pobierania energii o tym napięciu.

Wnioskodawca będzie musiał pokryć wszystkie koszty związane z zaprojektowaniem, usunięciem tej kolizji, do czego już się zobowiązał. Wnioskodawca w związku z usunięciem kolizji nabywa w szczególności usługi budowlane i dokumentację. Wszystkie te usługi zostaną zakupione od czynnych podatników podatku od towarów i usług i będą to czynności opodatkowane i udokumentowane fakturami VAT.

Zgodnie z otrzymaną ofertą koszt usunięcia kolizji wyniesie około 77 tys. zł netto. Przebudowa linii elektroenergetycznej została już rozpoczęta i będzie kontynuowana do końca października/połowy listopada 2015 r., wtedy też nastąpi przekazanie nakładów dotyczących przebudowy. Po zakończeniu prac i ich odbiorze linia energetyczna zostanie przekazana protokołem technicznym na rzecz zakładu energetycznego. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na przebudowę nie zostaną przez nikogo zwrócone.

Przekazanie wartości prac nastąpi na podstawie protokołu przekazania do zakładu energetycznego i nie będzie wiązało się z przekazaniem własności nieruchomości. Do zawartej umowy z Zakładem Energetycznym zostanie podpisany aneks, który ustanowi nieodpłatną służebność gruntu, przez który przebiegają kable elektroenergetyczne. Ustanowienie służebności jest niezbędne, by w razie awarii kabli, zakład energetyczny mógł dokonań naprawy i zapewnić ciągłość przesyłu energii.

Wnioskodawca zaliczy koszty usunięcia kolizji do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia kosztu, odliczając naliczony podatek VAT. Podatnik przekaże nieodpłatnie do zakładu energetycznego przebudowane kable elektroenergetyczne SN 15 kV (nakłady, wartość usług budowlanych i dokumentację) i nie doliczy należnego podatku VAT od wartości przekazanej, przebudowanej linii.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał co następuje;

Wnioskodawca nabywa usługi budowlane i związaną z nimi dokumentację. Wydatki związane z usunięciem kolizji, jakie poniesie Wnioskodawca, to demontaż fragmentu istniejących obu linii kablowych SN na odcinku od miejsca istniejącej granicy stron do miejsc lokalizacji muf przejściowych w miejscu przecięcia kabli; wykonanie muf przejściowych na obu liniach w miejscu istniejącej granicy stron oraz w miejscu przecięcia kabli w południowo-wschodnim rogu działki oraz ułożenia dwóch linii kablowych SN kablem typu XRUHAKXS na odcinku od miejsca istniejącej granicy stron do miejsc lokalizacji muf przejściowych w miejscu przecięcia kabli w południowo-wschodnim rogu działki oraz w pobliżu granicy działki. Po zakończeniu przebudowy całość wykonanych usług związanych z przebudową zostanie przekazana do zakładu energetycznego.

Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę zostały udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz Wnioskodawcy. Faktura została wystawiona 22 października 2015 r., koszty ujęte na fakturze zostały zaliczone jednorazowo w koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Nieodpłatne przekazanie nakładów związanych z przebudową kabli elektroenergetycznych nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Właścicielem przebudowanej linii elektroenergetycznej po nieodpłatnym przekazaniu zostanie zakład energetyczny. Wnioskodawca poniósł nakłady związane z przebudową kabli elektroenergetycznych, ponieważ linia elektroenergetyczna kolidowała z planami budowlanymi nowej hali produkcyjnej.

Wybudowanie i późniejsza eksploatacja hali produkcyjnej przez Wnioskodawcę byłyby niemożliwe w przypadku nieusunięcia kolizji kabli.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał wartość nabytych usług związanych z przebudową kabli elektroenergetycznych do czynności, które są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Usunięcie kolizji kabli elektroenergetycznych umożliwia Mu wybudowanie nowej hali produkcyjnej, która będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawca - osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą może zaliczyć w momencie poniesienia do kosztów uzyskania przychodu koszty związane z usunięciem kolizji.

2. Czy Wnioskodawca - osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą może odliczyć podatek od towarów i usług od faktury dokumentującej usunięcie kolizji.

3. Czy Wnioskodawca - osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą ma naliczyć podatek od towarów i usług należny od wartości przebudowanych kabli energetycznych SN 15 kV nieodpłatnie przekazanych do zakładu energetycznego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) definiuje koszty uzyskania przychodu jako koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodu musi być on odpowiednio udokumentowany. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów można generalnie zaliczyć wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nakłady poniesione przez Wnioskodawcę stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodu bowiem ich poniesienie nie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego, zindywidualizowanego przychodu. Ich poniesienie było niezbędne w celu uzyskiwania przychodów i rozwijania prowadzonej działalności gospodarczej, jednak nie można ich przypisać konkretnemu przychodowi. Wnioskodawca chce podjąć się budowy nowej hali produkcyjnej, w której będzie prowadzona działalność gospodarcza polegająca na produkcji zamków, zawiasów, systemów zamykania - w niezmniejszonym zakresie. Po zakończeniu prac i ich odbiorze linia energetyczna zostanie przekazana protokołem technicznym na rzecz zakładu energetycznego. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę nie zostaną przez nikogo zwrócone.

Z perspektywy Wnioskodawcy, wartość poniesionych nakładów na przebudowę linii energetycznej nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych. Poniesione nakłady nie spełniają warunków środka trwałego podlegającego odpisom amortyzacyjnym wymienionym w przepisach prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania: budowle budynki, lokale będące odrębną własnością; maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przebudowa i przesunięcie linii energetycznej nie stanowi środka trwałego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, bowiem nie będzie ona stanowić własności Wnioskodawcy. Kosztów przebudowy linii energetycznej nie należy traktować jako inwestycję w obcy środek trwały. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcy środek trwały". Posiłkując się wykładnią językową można jasno stwierdzić, że inwestycją w obcy środek trwały są nakłady poniesione przez podatnika w cudzym środku trwałym, niebędącym własnością podatnika, ale używanym przez niego w działalności gospodarczej na podstawie tytułu prawnego.

Wnioskodawca nie zawarł z zakładem energetycznym umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawcę z zakładem energetycznym nie łączy stosunek prawny, na podstawie którego dochodziłoby do wykorzystania tego składnika majątku w działalności Wnioskodawcy. Linia energetyczna nie stanowi również budowli wybudowanej na cudzym gruncie.

Biorąc pod uwagę przepisy prawa podatkowego Wnioskodawca zaliczy nakłady poniesione na przebudowę linii energetycznej do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Ponadto koszty uzyskania przychodu można podzielić na:

* koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu oraz

* koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu, tzw. koszty pośrednie.

Za koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego, zindywidualizowanego przychodu (np. zakup towarów handlowych). Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których poniesienie jest niezbędne w celu uzyskiwania przychodu, nie można ich jednak przypisać konkretnemu przychodowi (np. koszty zakupu materiałów biurowych, czy usług księgowych).

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dany składnik majątku mógł być uznany za środek trwały musi łącznie spełniać następujące warunki:

* stanowić własność lub współwłasność podatnika,

* być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

* musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji przemysłowej. Wnioskodawca zakupił grunt, na którym zaplanowano i zaprojektowano halę produkcyjną. Niestety okazało się, że sieć energetyczna, a dokładniej dwie linie kablowe średniego napięcia wchodzą w kolizję z projektowaną halą. Linie kablowe przebiegają przez grunt, będący własnością Wnioskodawcy jako prawo wieczystego użytkowania gruntu. Stan techniczny tych urządzeń elektroenergetycznych jest dobry i stale służą do dostarczania energii elektrycznej dla odbiorców. Właścicielem linii jest Zakład Energetyczny.

Zmiana lokalizacji urządzeń elektrycznych jest możliwa tylko w przypadku zawarcia umowy z Zakładem Energetycznym i pokrycia przez Wnioskodawcę wszystkich kosztów związanych z przesunięciem linii kablowych. W celu usunięcia kolizji Wnioskodawca musi odtworzyć urządzenia związane z kolizją, stosując Wytyczne budowy systemów elektroenergetycznych. Zgodnie z otrzymaną ofertą koszt usunięcia kolizji wyniesie około 77 tys. zł netto. Po zakończeniu prac i ich odbiorze linia energetyczna zostanie przekazana protokołem technicznym na rzecz zakładu energetycznego. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na przebudowę nie zostaną przez nikogo zwrócone. Przekazanie wartości prac nastąpi na podstawie protokołu przekazania do zakładu energetycznego i nie będzie wiązało się z przekazaniem własności nieruchomości. Wnioskodawca zaliczy koszty usunięcia kolizji do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia kosztu. Podatnik przekaże nieodpłatnie do zakładu energetycznego przebudowane kabli elektroenergetyczne SN 15 kV (nakłady, wartość usług budowlanych i dokumentację) i nie doliczy należnego podatku VAT od wartości przekazanej, przebudowanej linii.

Wnioskodawca będzie musiał pokryć wszystkie koszty związane z zaprojektowaniem, usunięciem tej kolizji, do czego już się zobowiązał. Wnioskodawca w związku z usunięciem kolizji nabywa w szczególności usługi budowlane i dokumentację. Wszystkie te usługi zostaną zakupione od czynnych podatników podatku od towarów i usług i będą to czynności opodatkowane i udokumentowane fakturami VAT.

Przepis art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do środków trwałych zalicza składniki majątku stanowiące własność lub współwłasność.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przebudowana linia energetyczna średniego napięcia, nie będzie stanowić środka trwałego w działalności gospodarczej Wnioskodawcy bowiem nie będzie ona Jego własnością lecz własnością zakładu energetycznego. Skoro jest i będzie środkiem trwałym zakładu energetycznego, to koszty związane z jej przebudową nie mogą zwiększać wartości początkowej innych środków trwałych (planowanej inwestycji).

Kosztów przebudowy linii energetycznej nie należy również traktować jako inwestycji w obcym środku trwałym, czy budowli wybudowanej na cudzym gruncie.

Zgodnie bowiem z art. 22a ust. 2 pkt 1-3 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

* przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",

* budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

* składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

- zwane także środkami trwałymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcych środkach trwałych". Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady w cudzym środku trwałym, niebędącym własnością podatnika, ale używanym w prowadzonej przez niego działalności na podstawie tytułu prawnego np. umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zatem, wydatki związane z nakładami na przebudowę linii energetycznej średniego napięcia, nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych w przypadku kiedy nie została zawarta żadna z ww. umów z zakładem energetycznym. Wnioskodawcę z właścicielem nie łączy także stosunek prawny, na podstawie którego dochodziłoby do wykorzystywania tego składnika majątku (linii wysokiego napięcia) w działalności Wnioskodawcy. Z oczywistych powodów przedmiotowa linia energetyczna nie stanowi również budowli wybudowanej na cudzym gruncie.

Mając na względzie cytowane powyżej przepisy stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na przebudowę (przesunięcie) linii energetycznej średniego napięcia, udokumentowane fakturą VAT, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności.

Odnosząc się natomiast do momentu zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, stwierdzić należy, że w myśl art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Moment potrącania kosztów podatkowych uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (a tego typu kosztem jest wydatek, o którym mowa we wniosku), wskazany został w art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przy czym, dzień poniesienia kosztu uzależniony jest od rodzaju ewidencji księgowej prowadzonej przez podatnika. Zgodnie z art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w księgach rachunkowych. Zatem, mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że Wnioskodawca - osoba fizyczna - prowadzący działalność gospodarczą będzie mógł zaliczyć w momencie poniesienia do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z usunięciem kolizji, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 22 ust. 5d tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.