IPTPB3/4511-204/15-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2015 r. (data wpływu 7 października 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji jest jednostką budżetową powołaną uchwałą rady miasta, finansowaną ze środków publicznych. Swoją działalność Wnioskodawca prowadzi na podstawie Statutu. Wszelkie uzyskane dochody Wnioskodawca odprowadza do urzędu miasta. Wnioskodawca świadczy usługi sportowo-rekreacyjne dla ludności. Wnioskodawca organizuje m.in. różnego rodzaju zawody sportowe. Na każdych takich zawodach musi być obecny sędzia sportowy (jeden lub kilku). Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy, nie są zawierane z nimi żadne umowy pisemne (tekst jedn.: umowy o pracę ani też umowy cywilnoprawne). Jest to raczej słowna ugoda (umowa ustna) na świadczenie usługi w postaci sędziowania. Za wykonanie usługi (sędziowanie) osobom tym zostaje wypłacony ryczałt sędziowski, którego wysokość uzależniona jest od rodzaju przeprowadzanych zawodów, a także od zakresu obowiązków sędziego. Zdarza się tak, że jedna osoba jest sędzią kilka razy w miesiącu, na różnych zawodach. Kwoty brutto takiego ryczałtu są różne: jedne do 200 zł, inne powyżej 200 zł. Jeśli sędzia brał udział w sędziowaniu kilku zawodów Wnioskodawca sumuje jego kwoty ryczałtów w skali całego miesiąca i jeśli ich suma wynosi do 200 zł brutto pobiera jedynie zryczałtowany podatek dochodowy 18% (bez naliczania kosztów uzyskania przychodu). W ten sam sposób Wnioskodawca postępuje jeśli sędzia brał udział w zawodach tylko jeden raz w miesiącu i uzyskał kwotę ryczałtu np. 50 zł brutto (mniej niż 200 zł brutto). Jeśli zaś sędzia ma naliczoną kwotę brutto powyżej 200 zł (za jednorazowe sędziowanie lub kilka w miesiącu - zsumowane) to Wnioskodawca nalicza koszty uzyskania przychodu 20% oraz podatek dochodowy od osób fizycznych 18%. Swoje postępowanie Wnioskodawca opiera na art. 13 pkt 2 oraz art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy postępowanie jest prawidłowe. Czy raczej w przypadku ryczałtów sędziowskich, niezależnie od naliczonych kwot brutto Wnioskodawca powinien stosować 20% koszty uzyskania przychodu i 18% podatku od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje On prawidłowo, gdyż zakres wykonywanych czynności przez sędziów mieści się w katalogu wymienionym w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli kwota określona w umowie (przypadku Wnioskodawcy jest to umowa ustna dopuszczalna przez Kodeks cywilny) z osobą niebędącą pracownikiem nie przekracza 200 zł, naliczany jest tylko zryczałtowany 18% podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa zaniechano podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,

* kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz

* wysokość należności wynika z umowy.

Stwierdzić zatem należy, że uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką budżetową powołaną uchwałą rady miasta, organizującą m.in. różnego rodzaju zawody sportowe. Na każdych takich zawodach musi być obecny sędzia sportowy (jeden lub kilku). Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy, nie są zawierane z nimi żadne umowy pisemne (tekst jedn.: umowy o pracę ani też umowy cywilnoprawne). Za wykonanie usługi (sędziowanie) osobom tym zostaje wypłacony ryczałt sędziowski, którego wysokość uzależniona jest od rodzaju przeprowadzanych zawodów, a także od zakresu obowiązków sędziego.

W wyniku analizy opisanego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że w stosunku do wynagrodzeń sędziów za obsługę meczu nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem sędziów otrzymujących przedmiotowe ryczałty sędziowskie nie wiążą umowy z Wnioskodawcą, z których wynikałaby ich wysokość.

W związku z powyższym, pomimo że kwoty ww. wynagrodzeń są zróżnicowane, tj. poniżej lub powyżej kwoty 200 zł, nie ma możliwości zastosowania do wypłacanych ekwiwalentów art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wypłacanych wynagrodzeń nie wynika z zawartej umowy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, że na Wnioskodawcy ciąży zatem obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według którego osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2, 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przepis art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatników, o których mowa w art. 41, do przekazywania kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziów za obsługę meczów należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając koszty uzyskania przychodów. Tym samym, Wnioskodawca winien stosować do przedmiotowych wynagrodzeń sędziów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobierając zaliczkę według skali - zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pomniejszając przychód o 20% koszty uzyskania przychodu.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące zryczałtowanego podatku w wysokości 18%, gdyż między sędzią a Wnioskodawcą nie jest zawierana żadna umowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.