IPTPB3/4511-122/15-4/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2015 r. (data wpływu 25 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.), wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu umorzenia udziałów - jest prawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu umorzenia udziałów.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), pismem z dnia 13 listopada 2015 r., (doręczonym w dniu 19 listopada 2015 r.), wezwał Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 30 listopada 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 26 listopada 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w spółce kapitałowej (spółce z o.o.) pierwotnie objęła 7700 udziałów w cenie nominalnej 1 udziału 100 zł, jednocześnie drugi z udziałowców objął w tej samej spółce 7600 analogicznych udziałów. Pod koniec 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła od drugiego z udziałowców całość jego udziałów, stając się właścicielem 100% udziałów o łącznej cenie nominalnej 1 530 000 zł. Nabycie udziałów od drugiego ze wspólników nastąpiło za zapłatą ceny 864 973 zł 69 gr, podczas gdy ich wartość nominalna wynosiła 760 000 zł. Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni nie posiadała wystarczających własnych środków na zakup udziałów od drugiego ze wspólników, środki te uzyskała przez pożyczkę w kwocie 745 000 zł, której udzieliła Jej ww. spółka.

Wnioskodawczyni planuje wnioskować do spółki o umorzenie części posiadanych przez Nią udziałów w celu skompensowania należnego Jej z tego tytułu wynagrodzenia z pożyczką, którą zaciągnęła od spółki na nabycie udziałów od drugiego ze wspólników pod koniec 2014 r.

Wnioskodawczyni występowała z wnioskiem o interpretację indywidualną w podobnej sprawie, tyle, że chodziło o udziały w innej niż we wniosku spółce i chodziło o nieco inne okoliczności obejmowania udziałów, natomiast dowiedziała się z otrzymanej interpretacji, że nie ma wątpliwości co do powstania przychodu podatkowego przy umorzeniu udziałów w zamian (kompensatę) za umorzenie zobowiązań z tytułu pożyczki.

W uzupełnieniu wniosku dodano następujące wyjaśnienia.

Wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, jakim jest umorzenie części należących do Wnioskodawczyni udziałów w spółce z o.o., oczywiście w zamian za wynagrodzenie (stanowiące dla Niej w bezsporny sposób przychód podatkowy).

Wnioskodawczyni posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Objęła Ona wszystkie swoje udziały w spółce (w dwóch odrębnych transakcjach umowy kupna udziałów) wyłącznie za wkłady pieniężne. Udziały będą umorzone za wynagrodzeniem równym ich wartości nominalnej i jednocześnie nastąpi równoważne (o wartość łączną umarzanych udziałów) obniżenie kapitału zakładowego spółki z o.o. Umorzenie udziałów i analogiczne obniżenie kapitału zakładowego nastąpi dwoma odrębnymi uchwałami Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników ww. spółki z o.o. przeprowadzonego notarialnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (po przeredagowaniu):

Czy Wnioskodawczyni może uznać za koszt uzyskania przychodu wydatki na nabycie udziałów umarzanych za wynagrodzeniem, w warunkach, gdy wynagrodzenie to ma zostać skompensowane z pożyczką zaciągniętą przez Wnioskodawczynię na nabycie umarzanych udziałów. Czy jest przeszkodą w uznaniu wydatków pieniężnych na uprzednie nabycie umarzanych udziałów za koszt podatkowy okoliczność, że ich nabycie przez Wnioskodawczynię nastąpiło ze środków pożyczki udzielonej przez spółkę z o.o....., niezwróconej i wymagalnej w dniu umorzenia, a nie bezpośrednio z majątku Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawczyni, umorzenie części udziałów związane z umorzeniem zobowiązania (pożyczki) jest równoznaczne ze zbyciem tych udziałów, gdzie świadczeniem ekwiwalentnym nie jest dla Wnioskodawczyni zapłata wynagrodzenia, ale właśnie umorzenie Jej zobowiązania. Umorzenie więc części zobowiązania w ww. kontekście jest przychodem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.; dalej "u.p.d.o.f."). Takie przynajmniej stanowisko przedstawiono Wnioskodawczyni na Jej wniosek w podobnej sprawie, dotyczące udziałów w innej spółce i Wnioskodawczyni na potrzeby wniosku uznaje je za zgodne ze swoim.

Pozostaje więc dla Niej pytanie dotyczące właściwego rozliczenia kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do przychodu z ww. umorzenia. Podkreślenia wymaga, że z nabyciem udziałów, co do których powstało zobowiązanie Wnioskodawczyni z tytułu pożyczki zaciągniętej w spółce, której kapitału zakładowego te udziały dotyczą, nie wiązało się wniesienie przez Wnioskodawczynię przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części, ani nawet jakiegokolwiek wkładu niepieniężnego.

Zaciągnięta pożyczka została przeznaczona wprost na zapłatę za udziały nabyte od innego udziałowca, przy czym udziały te Wnioskodawczyni nabyła na wartość nominalną 760 000 zł za cenę 864 973 zł 69 gr, z czego 745 000 zł stanowiły środki z pożyczki, a pozostałą część (119 973 zł 69 gr) Wnioskodawczyni pokryła własnymi środkami pochodzącymi z Jej osobistego majątku. W oczywisty sposób Wnioskodawczyni poniosła w odniesieniu do przedmiotowych udziałów stratę, gdyż objęła udziały na kwotę 760 000 zł, natomiast zapłaciła za to objęcie kwotę około 865 000 zł, nie licząc odsetek należnych od zaciągniętej pożyczki. Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo w odniesieniu do przychodu w wartości umarzanych udziałów (co planuje jako zdarzenie przyszłe) rozliczyć koszty nabycia udziałów w postaci zapłaty ceny innemu udziałowcowi, to jest zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f., niezależnie w jaki sposób objęła udziały pierwotnie to jest na kwotę 770 000 zł.

Po pierwsze, umorzenie udziałów nie dotyczy konkretnych udziałów (nie są one oznaczone tak jak np. akcje w spółkach akcyjnych numerami i seriami), wobec czego nie ma możliwości "identyfikacji" umarzanych udziałów, poza ich liczbą - w odniesieniu do wartości nominalnej 1 udziału, wobec czego dokonując umorzenia udziałów, nie da się ustalić, z którym sposobem objęcia są związane, co uprawnia Wnioskodawczynię do twierdzenia, że umarzane udziały i związane z nimi koszty dotyczące ich objęcia ma prawo (o ile "zmieści się w stosownej liczbie udziałów) odnosić do transakcji nabycia w formie pieniężnej jako zapłatę ceny innemu wspólnikowi za jego 760 udziałów, a nie poprzedzające je w czasie pierwotne objęcie udziałów w liczbie 7 700 na łączną wartość 770 000 zł. Takie twierdzenie wyklucza stosowanie kolejno art. 22 ust. 1e i 1f u.p.d.o.f., gdyż przepisy te stanowią o obejmowaniu udziałów za wkłady niepieniężne, natomiast właściwym czyni stosowanie art. 23 ust. 1 pkt 38 tej ustawy odnoszącego się do nabycia udziałów za wkłady pieniężne. Zaznaczyć trzeba, że ustawa ta nie określa przy ustalaniu umarzanych udziałów, których ogólnie nie da się skonkretyzować, obejmowanych za wkłady o różnym charakterze, pieniężnym i niepieniężnym, kolejności rozliczania kosztów w zależności od rodzaju wkładu, za który obejmowano umarzane w późniejszym czasie udziały. Wnioskodawczyni uważa więc, że skoro liczba umarzanych udziałów nie będzie wyższa niż liczba udziałów nabytych za zapłatą ceny innemu wspólnikowi, ma prawo do przychodu z tego umorzenia odnieść koszty w postaci zapłaty ceny innemu wspólnikowi, czyli na zasadzie art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f.

Po drugie, niezależnie od sposobu obejmowania udziałów, a więc czy objęcie nastąpiło za wkład pieniężny czy niepieniężny, chodzi przy umorzeniu udziałów o to samo źródło przychodów: kapitały pieniężne. Istnieje w prawie podatkowym zasada prawa rozliczania w pierwszej kolejności strat, w przypadku u.p.d.o.f. odnosząca się do tego samego źródła przychodu: jeżeli więc transakcja objęcia przez Wnioskodawczynię udziałów za wkład pieniężny przyniosła stratę (a tak było, co wykazano wyżej), to w pierwszej kolejności może Ona przy umarzanych udziałach, które nie będą skonkretyzowane, uwzględnić jako koszt tego umorzenia ten sposób ich objęcia, który przyniósł jej stratę: a więc koszt w formie wydatku pieniężnego (byle liczba umarzanych udziałów nie przekroczyła liczby udziałów nabytych za wkład pieniężny).

Po trzecie, zamiar stron co do przyszłego zdarzenia: to jest umorzenia udziałów za umorzenie pożyczki zaciągniętej na nabycie za zapłatą ceny od innego wspólnika jego udziałów wskazuje na przedmiotowy i ścisły związek planowanego umorzenia akurat z udziałami nabytymi za wkład pieniężny, a nie udziałami objętymi w liczbie 770 przez Wnioskodawczynię pierwotnie. Ten ścisły związek umorzenia udziałów z umorzeniem pożyczki wiążącej się z kolei z wkładem pieniężnym powoduje, że zdaniem Wnioskodawczyni właściwe będzie zastosowanie art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f., do ustalenia kosztów uzyskania przychodu, który to przychód będzie stanowić wartość umorzonych udziałów. Jeżeli zatem dojdzie do np. umorzenia 745 udziałów po 100 zł każdy udział, czyli umorzenia udziałów na łączną wartość 745 000 zł, co ma odpowiadać wartości pożyczki (bez odsetek) podlegającej jako umorzona kompensacie z umorzonymi udziałami, to Wnioskodawczyni nie zapłaci od tej operacji podatku. Do przychodu 745 000 zł (umorzenie udziałów) będzie mogła na zasadzie art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. przypisać proporcjonalnie koszty nabycia udziałów (w liczbie 760) w części dotyczącej umarzanych udziałów (w liczbie 745). Liczba umarzanych udziałów nie jest wyższa niż liczba nabytych za wkład pieniężny udziałów, a rozliczenie nastąpi według proporcji: 760 udziałów nabyto za 864 973 zł 69 gr, koszt nabycia w odniesieniu do umarzanych 745 udziałów wyniesie 847 901 zł 84 gr (864 973 zł 69 gr: 760 x 745), i będzie kosztem uzyskania przychodu, co jest wyższe od wartości umarzanych udziałów 745 000 zł stanowiących przychód. Na planowanej operacji umorzenia udziałów nie nastąpi więc zdaniem Wnioskodawczyni dochód do opodatkowania.

W uzupełnieniu wniosku w zakresie własnego stanowiska Wnioskodawczyni dodała, że uważa iż w poz. 69 wyraziła je stosownie do wymogów wniosku o interpretację indywidualną, powołując się na przepis art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f., jako niestanowiący przeszkody do tego, by nawet w sytuacji nabycia umarzanych udziałów za środki pożyczki niezwróconej i wymagalnej w dniu umorzenia udziałów wydatki pieniężne poniesione na to nabycie uznać za koszty uzyskania przychodu. Wnioskodawczyni przyznaje jednak, że mylący mógł być użyty przez Nią zwrot "niezależnie w jaki sposób objęła udziały pierwotnie, to jest na kwotę 770 000 zł", co mogłoby sugerować, że objęcie pierwszej części udziałów nastąpiło za wkład inny niż pieniężny. Wskazanie w pkt 4 uzupełnienia wniosku, że w obu (zarówno pierwszym jak i drugim) przypadkach nabycia udziałów nastąpiło to za wkład pieniężny, powoduje, że zwrot użyty we wniosku faktycznie w sposób niefortunny nie powinien już wzbudzać wątpliwości. Odnosząc więc tak doprecyzowany stan faktyczny do przepisów prawa, jako własne stanowisko Wnioskodawczyni wyraża pogląd, że powołany przepis art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy pozwala Jej rozliczyć jako koszty uzyskania przychodu wydatki stanowiące wkład pieniężny na nabycie umarzanych udziałów, nawet pomimo ich pokrycia środkami pochodzącymi z pożyczki niespłaconej (mimo wymagalności) w dniu tego umorzenia. Po pierwsze bowiem, przepis ten odnosi się do samego poniesienia wydatków, a nie do źródła finansowania (in concreto pożyczki) tych wydatków, po drugie spłata pożyczki wynagrodzeniem za umorzone udziały będzie stanowić dla Wnioskodawczyni takie wyrównanie majątkowe, które nie przyniesie Jej korzyści, co z tego bowiem, że otrzyma to wynagrodzenie, skoro będzie ono stanowić spłatę zaciągniętej na nabycie umarzanych udziałów pożyczki. W tym miejscu Wnioskodawczyni podtrzymuje również własne stanowisko (ocenę prawną), że skoro umarzane udziały nie są imiennie oznaczone, a do ich nabycia doszło w 2 transakcjach, w których zastosowano różne ceny nabycia jako wkłady pieniężne, to nie ma przeszkód, by jako koszty uzyskania przychodu Wnioskodawczyni rozliczyła wydatki na nabycie w wersji dla siebie korzystniejszej, czyli w pierwszej kolejności udziały nabyte po wyższych cenach zakupu, bowiem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym jej art. 23 ust. 1 pkt 38 nie stanowią o jakiejkolwiek kolejności rozliczania kosztów nabycia udziałów przy ustalaniu dochodu z ich umorzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) stanowi, że źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Katalog przychodów należących do kapitałów pieniężnych wymieniony został w art. 17 wyżej przywołanej ustawy, w myśl którego za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału (art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w spółce kapitałowej (spółce z o.o.) pierwotnie objęła 7700 udziałów w cenie nominalnej 1 udziału 100 zł, jednocześnie drugi z udziałowców objął w tej samej spółce 7600 analogicznych udziałów. Pod koniec 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła od drugiego z udziałowców całość jego udziałów, stając się właścicielem 100% udziałów o łącznej cenie nominalnej 1 530 000 zł. Nabycie udziałów od drugiego ze wspólników nastąpiło za zapłatą ceny 864 973 zł 69 gr, podczas gdy ich wartość nominalna wynosiła 760 000 zł. Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni nie posiadała wystarczających własnych środków na zakup udziałów od drugiego ze wspólników, środki te uzyskała przez pożyczkę w kwocie 745 000 zł, której udzieliła Jej ww. spółka. Wnioskodawczyni planuje wnioskować do spółki o umorzenie części posiadanych przez Nią udziałów w celu skompensowania należnego Jej z tego tytułu wynagrodzenia z pożyczką, którą zaciągnęła od spółki na nabycie udziałów od drugiego ze wspólników pod koniec 2014 r. Wnioskodawczyni posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Objęła Ona wszystkie swoje udziały w spółce (w dwóch odrębnych transakcjach umowy kupna udziałów) wyłącznie za wkłady pieniężne. Udziały będą umorzone za wynagrodzeniem równym ich wartości nominalnej i jednocześnie nastąpi równoważne (o wartość łączną umarzanych udziałów) obniżenie kapitału zakładowego spółki z o.o. Umorzenie udziałów i analogiczne obniżenie kapitału zakładowego nastąpi dwoma odrębnymi uchwałami Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników ww. spółki z o.o. przeprowadzonego notarialnie.

Umorzenie udziałów polega na ich prawnym unicestwieniu, tj. wygaśnięciu wszelkich praw zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym wynikających z udziałów. Tryb umarzania udziałów reguluje art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.; dalej:k.s.h.).

Zgodnie z art. 199 § 1 k.s.h., udział może być umorzony dobrowolnie lub przymusowo. Umorzenie dobrowolne polega na nabyciu udziału przez spółkę za zgodą wspólnika, przymusowe zaś na nabyciu bez tej zgody. Co do zasady, umorzenie udziału jest odpłatne. W przypadku umorzenia przymusowego (w tym automatycznego) i warunkowego otrzymywane przez wspólnika wynagrodzenie powinno być równe lub wyższe od równowartości tzw. wartości bilansowej udziału (art. 199 § 2 i 4 k.s.h.). Natomiast w przypadku umorzenia dobrowolnego wspólnik może wyrazić zgodę na umorzenie za wynagrodzeniem niższym niż wartość bilansowa udziału. Co więcej, art. 199 § 3 k.s.h. stanowi, że za zgodą wspólnika umorzenie udziału może nastąpić w ogóle bez wynagrodzenia.

Jak wynika z powyższego, wspólnicy mają swobodę w ustalaniu kwot związanych z wypłatami za umarzany udział. Przy czym należy uwzględnić postanowienia umowy spółki. Może ona bowiem określać ekwiwalent za umarzane udziały. Jeżeli brak jest regulacji umownych, o wynagrodzeniu za umorzone udziały decydują strony umowy nabycia tych udziałów, tj. wspólnik, którego udziały są umarzane, oraz spółka.

W myśl art. 24 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także dochód z umorzenia udziałów (akcji). Dochodem, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, jest nadwyżka przychodu otrzymanego w związku z umorzeniem nad kosztami uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie z art. 22 ust. 1f albo 1g, albo 1ł, albo art. 23 ust. 1 pkt 38, albo 38c; jeżeli nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny, kosztami uzyskania przychodu są wydatki poniesione przez spadkodawcę lub darczyńcę na nabycie tych udziałów lub akcji.

Sposób obliczenia dochodu z umorzenia dobrowolnego udziałów został uregulowany w art. 30b ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który mówi, że dochodem, o którym mowa w art. 30b ust. 1 ww. ustawy jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów (akcji) a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i pkt 38c.

Ustawodawca regulując zasady ustalania dochodu z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną zezwala zatem, aby przychód do opodatkowania pomniejszały koszty uzyskania tego przychodu, jednocześnie uzależniając ich wysokość od sposobu objęcia (nabycia) zbywanych udziałów.

W przypadku zbycia udziałów (akcji) objętych w zamian za wkład pieniężny zastosowanie znajduje art. 23 ust. 1 pkt 38 powołanej ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Użyte przez ustawodawcę określenie "wydatków na nabycie" oznacza wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie m.in. udziałów, tj. takie, bez których poniesienia skuteczne nabycie udziałów nie byłoby możliwe. Takie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodów, ale dopiero z chwilą odpłatnego zbycia udziałów. Zasadę tę stosuje się również przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów z tytułu umorzenia udziałów.

Istotną przesłanką zaliczenia poniesionego przez podatnika wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest istnienie w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych związku przyczynowo-skutkowego między tym wydatkiem, a osiągniętym przychodem.

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni planuje wnioskować do spółki o umorzenie części posiadanych przez Nią udziałów w celu skompensowania należnego Jej z tego tytułu wynagrodzenia z pożyczką, którą zaciągnęła od spółki na nabycie udziałów należ wziąć pod uwagę instytucję potrącenia, którą przewiduje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121; dalej: Kodeks cywilny). Przepis art. 498 § 1 ww. ustawy stanowi, że gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącać swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się wzajemnie do wysokości wierzytelności niższej.

Powyższe oznacza, że potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności) następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Zatem, potrącenie stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą, uregulowaniem zobowiązania.

Porozumienie kompensacyjne pomiędzy spółką a pożyczkodawcą powinno spełniać wymagania wynikające z zasady swobody umów (art. 3531 Kodeksu cywilnego). Zgodnie z tą zasadą strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Mając na uwadze uregulowania zawarte w cytowanej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego tutejszy Organ stoi na stanowisku, że Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ustalone zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy wydatki poniesione na nabycie umarzanych udziałów. Przeszkody w uznaniu wydatku na nabycie umarzanych udziałów jako kosztu uzyskania przychodu nie będzie stanowić okoliczność uprzedniego nabycia umarzanych udziałów za środków pożyczki ani też okoliczność, że wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziałów ma zostać skompensowane z zaciągniętą przez Wnioskodawczynię od spółki pożyczką na nabycie umarzanych udziałów.

Należy nadmienić, że tutejszy Organ w niniejszej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego zajmuje stanowisko tylko w kwestii, która była przedmiotem zapytania. Organ wskazuje, że nie odniósł się w tej interpretacji do innych przedstawionych przez Wnioskodawczynię zagadnień niebędących przedmiotem tego zapytania Wnioskodawczyni.

Należy zaznaczyć także, że Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe, tutejszy Organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w toku, np. postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.