IPTPB3/4510-52/15-6/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku dnia 28 stycznia 2015 r. (data wpływu 6 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) oraz pismem z dnia 8 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatku na nabycie "Biznesu" (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 15 kwietnia 2015 r., (doręczonym w dniu 20 kwietnia 2015 r.), oraz kolejnym pismem z dnia 30 kwietnia 2015 r., (doręczonym w dniu 5 maja 2015 r.) wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwania, dnia 27 kwietnia 2015 r. i dnia 18 maja 2015 r. wpłynęły uzupełnienia wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

P. Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") zawarła umowę na podstawie której nabyła relacje z klientem od kontrahenta niemieckiego, tj. wstąpiła w prawa i obowiązki wynikające z kontraktów na dostawę wyrobów dla klienta (dalej: przedmiot transakcji dla potrzeb wniosku określany jest jako "Biznes"). Innymi słowy zbywca (dotychczas sam dostarczający wyroby do klienta) w zamian za wynagrodzenie wycofał się z kontraktów z klientem pozwalając Spółce na ich kontynuowanie i czerpanie zysków z tego tytułu. Kontrakty na dostawę wyrobów wygasnąć mają do końca 2018 r. Z transakcją nie było związane wydanie Spółce dokumentów o charakterze poufnym, zawierających wiedzę techniczną czy informacje handlowe. Transakcja ograniczała się do wycofania się kontrahenta z kontynuowania kontraktów z klientem na rzecz Spółki. Wynagrodzenie należne zbywcy określone zostało przy uwzględnieniu potencjału do generowania przychodów i zysków z realizacji przejętych przez Spółkę kontraktów. Jednocześnie zbywca sprzedał Spółce zapasy materiałów, półproduktów i wyrobów gotowych nie sprzedane klientowi na dzień przejścia na Spółkę praw i obowiązków wynikających z kontraktów. Za sprzedaż materiałów, półproduktów i wyrobów gotowych określono osobną cenę.

Za sprzedaż Biznesu Spółka otrzymała od kontrahenta osobną fakturę. Sprzedaż materiałów, półproduktów i wyrobów gotowych udokumentowana została szeregiem oddzielnych faktur.

Spółka wskazuje, że zakupione przez Nią składniki majątkowe nie stanowiły przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Do realizacji kontraktów, tj. dostarczenia wyrobów klientowi Spółka wykorzystywać będzie własne środki produkcyjne. Spółka nie nabyła również żadnych istniejących należności ani zobowiązań zbywcy. Nabyte składniki majątkowe nie mogą stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, wymagają bowiem zaangażowania aktywów stanowiących własność Spółki takich jak środki produkcji (maszyny, urządzenia, powierzchnie magazynowe itp.) oraz środki pieniężne (konieczne do nabycia materiałów, pokrycia kosztów robocizny, energii itp.), które nie stanowiły przedmiotu transakcji.

Wątpliwość Spółki dotyczy sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia zapłaconego zbywcy za przeniesienie na Nią ogółu praw i obowiązków wynikających z przejętych kontraktów. Dla celów rachunkowych Spółka rozpoznała wydatki na zakup Biznesu jako pozostałe wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji przez okres 5 lat (inne niż wartość firmy, czy know-how). Jednocześnie Spółka zaliczyła dla celów podatkowych wydatek na nabycie Biznesu jednorazowo do kosztów w dacie ujęcia faktury od kontrahenta dokumentującej sprzedaż Biznesu w księgach (co nastąpiło w grudniu 2014 r.). Spółka ma również wątpliwości, czy dokonując płatności na rzecz kontrahenta powinna potrącić od niej podatek "u źródła". Spółka zaznacza, że na dzień złożenia wniosku nie dokonała jeszcze wypłaty wynagrodzenia, stąd pytanie nr 3 dotyczy zdarzenia przyszłego, zaś pytania nr 1 i 2 dotyczą zdarzenia przeszłego.

W uzupełnieniu wniosku Spółka dodała następujące wyjaśnienia:

* podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja tzw. wiązek kablowych (produkcja wyrobów własnych oraz produkcja na zlecenie);

* umowa przeniesienia biznesu zawarta została w dniu 31 grudnia 2014 r. Wskazana w niej data zamknięcia transakcji (przejścia na Spółkę praw i obowiązków wynikających z kontraktów z klientem) to 31 grudnia 2014 r.;

* przedmiotem umowy było przeniesienie na Spółkę ogółu praw i obowiązków wynikających z kontraktów na dostawę wyrobów dla klienta jak również przeniesienie na Nią własności zapasów (materiały, półprodukty, próbki, wyroby gotowe), które na dzień zamknięcia transakcji nie zostały jeszcze dostarczone klientowi (były to stosunkowo małe, resztkowe zapasy w żadnym razie niepozwalające na realizację zleceń produkcyjnych dla klienta do końca okresu obowiązywania kontraktów). Transakcja nie stanowiła sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (co wyraźnie zaznaczono w umowie), z racji braku wydzielenia organizacyjnego i finansowego zbywanych składników majątkowych. Ponadto nabywane prawa i składniki majątkowe nie mogą stanowić samodzielnej bazy do prowadzenia działalności gospodarczej (ta wymaga bowiem dodatkowo posiadania środków produkcji, materiałów itd.). Z dniem zamknięcia transakcji Spółka wstąpiła w prawa i obowiązki wynikające z umów z klientem. Użyte we wniosku określenie "Biznes" odnosi się do nabycia tych praw i obowiązków (Spółka została zobowiązana do zapłaty określonej kwoty w zamian za możliwość kontynuowania kontraktów we własnym imieniu). Generalnie zgodnie z umową Spółka odpowiada za realizację kontraktu dla klienta począwszy od daty zamknięcia transakcji (np. za wady wyrobów wyprodukowanych dopiero po dacie zamknięcia).Odpowiedzialność Spółki za wady wyrobów wyprodukowanych przed lub w dacie zamknięcia transakcji została ograniczona do kwoty 50 tys. EUR;

* umowa dotyczyła dostawy szeregu rodzaju wyrobów dla jednego klienta;

* Spółka wstąpiła w prawa i obowiązki wynikające z kontraktów z klientem, które obowiązywać będą przez dłużej niż rok (na mocy umów zawartych z klientem Spółka będzie dostarczać swoje wyroby klientowi do końca 2018 r.). Pomiędzy zawarciem umowy zakupu Biznesu i poniesieniem wydatków z tym związanych a prowadzoną przez Spółkę działalnością istnieje ścisły związek - Spółka bez kontraktu z klientem nie wyprodukowałaby dla niego wyrobów i ich nie sprzedała;

* wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie praw i obowiązków wynikających z kontraktów z klientem oczywiście nie warunkują jej dalszego istnienia (Spółka ma również innych klientów), ale bez ich poniesienia Spółka nie wstąpiłaby w prawa i obowiązki wynikające z umów z tym konkretnym klientem, a więc nie miałaby możliwości osiągania przychodu i zysku ze sprzedaży wyrobów dla niego. Oczywistą strategią każdego podmiotu gospodarczego jest poszerzanie bazy swoich klientów;

* dane dotyczące warunków kontraktów z klientem oczywiście nie są powszechnie znane i podlegają tajemnicy handlowej. Dane klienta (takie jak jego nazwa, struktura kapitałowa, skład zarządu itp.) są rzecz jasna jawne. Nabywając prawa i obowiązki wynikające z umów Spółka nie otrzymała od sprzedającego żadnych utrwalonych w formie fizycznej materiałów zawierających np. opisy procedur, technologii itp. Innymi słowy nie uzyskała żadnych materiałów (mających fizyczną postać np. rysunków technicznych, instrukcji, podręczników itp.), które stanowić mogłyby know-how. Otrzymała jedynie komplet dokumentów (umów, zamówień itp.), z którego wynikają Jej prawa i obowiązki związane z realizacją kontraktów (jest oczywiste, że w przypadku cesji umowy, cesjonariusz musi otrzymać jej kopię aby wiedzieć jakie prawa i obowiązki przejmuje);

* niemiecki kontrahent podlega w Niemczech nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (opodatkowanie od całości dochodów, bez względu na ich źródło);

* Spółka będzie dysponować certyfikatem rezydencji podatkowej kontrahenta niemieckiego na dzień wypłaty wynagrodzenia za Biznes.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy koszty wydatkowane na zakup Biznesu stanowią koszt uzyskania przychodów i czy jest to koszt pośredni.

2. Czy prawidłowe będzie zaliczenie wydatku poniesionego na zakup Biznesu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w grudniu 2014 r.

3. Czy Spółka powinna pobrać z tytułu wypłaty wynagrodzenia dla kontrahenta za sprzedaż Biznesu podatek "u źródła".

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2 i nr 3 wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesiony przez Spółkę wydatek na nabycie Biznesu stanowi koszt uzyskania przychodu, przy czym jest to koszt pośredni.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm. dalej: Ustawa CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Według Spółki nie ulega wątpliwości, że koszt poniesiony w związku z zakupem Biznesu pozostaje w związku z uzyskaniem przychodu. W efekcie bowiem Spółka będzie miała możliwość sprzedawania swoich wyrobów do nowego klienta.

Rozstrzygnięcia wymaga natomiast, czy jest to koszt bezpośredni, czy też pośredni.

Przepisy Ustawy CIT rozróżniają bowiem tzw. koszty bezpośrednie oraz koszty inne niż bezpośrednie (tzw. koszty pośrednie). Jednocześnie przepisy nie zawierają definicji kosztów bezpośrednich. W doktrynie oraz orzecznictwie przyjmuje się jednak, że kosztami bezpośrednio związanymi z uzyskiwanymi przychodami są wydatki ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy uwzględniając charakter prowadzonej przez niego działalności, np. wydatki na nabycie towarów przy działalności polegającej na sprzedaży tych towarów.

Koszty można zatem uznać za koszty bezpośrednie, gdy można im przypisać konkretne przychody w danym okresie.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje jego uzyskanie, np. koszty administracyjne, koszty kredytu bankowego, koszty reklamy itp.

Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający ich potrącenie (por. np. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 stycznia 2009 r., znak IPPB3/423-1222/08-4/DG).

Zdaniem Spółki, wydatek poniesiony na zakup przez Nią Biznesu stanowi koszt pośredni. Choć warunkuje on uzyskiwanie przychodu (bez przejęcia kontraktów nie miałoby miejsce uzyskanie przychodów z ich realizacji), niemniej jednak związek ten nie jest bezpośredni.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, zdaniem Spółki poniesiony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów, przy czym jest to koszt pośredni. Oznacza to, że w odniesieniu do niego zastosowanie znajdą zasady określone w art. 15 ust. 4d i 4e Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatku na nabycie "Biznesu" jest prawidłowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.