IPTPB3/4510-230/15-4/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2015 r. (data wpływu 1 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2015 r. (data wpływu 5 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych i odpisów aktualizujących (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 i nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych i odpisów aktualizujących.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), pismem z dnia 16 września 2015 r., (doręczonym w dniu 23 września 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 5 października 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 30 września 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (po uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na terytorium Polski, na podstawie wpisu do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. W związku z tym na podstawie przepisu art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej: "u.p.d.o.p.") podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Polski (nieograniczony obowiązek podatkowy), jest również zarejestrowany jako czynny podatnik VAT UE. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży hurtowej owoców i warzyw (kod PKD 46.31.Z). Zaliczki na podatek dochodowy spółka uiszcza na podstawie przepisu art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p. Wnioskodawca zawarł z grecką spółką umowę, na mocy której sprzedawał jej pieczarki. Płatność za sprzedany towar następowała na podstawie wystawionych faktur z odroczonym terminem płatności. Realizowanie płatności w odroczonych terminach jest jednym z zasadniczych elementów obrotu Spółki z kontrahentami zagranicznymi i ma istotne znaczenie dla płynności finansowej Spółki. Poza tym, jest wynikiem wielu zabiegów i trudnych negocjacji z tymi kontrahentami. Grecka spółka nie zapłaciła za część nabytego i odebranego od Wnioskodawcy towaru. W związku z zaistniałą sytuacją, Wnioskodawca przy pomocy profesjonalnego pełnomocnika skierował sprawę na drogę postępowania sądowego i na część zaległych przez dłużnika kwot uzyskał nakaz zapłaty wydany przez Sąd Okręgowy w Ł. Po jego uprawomocnieniu Wnioskodawca przy pomocy profesjonalnego pełnomocnika (adwokata) z Grecji podjął czynności zmierzające do wszczęcia przeciwko dłużnikowi postępowania egzekucyjnego na terenie Grecji na podstawie zaświadczenia europejskiego tytułu egzekucyjnego. W toku postępowania egzekucyjnego komornikowi greckiemu (Komornikowi Sądowemu Sądu. Aten) w związku z niemożliwością zlokalizowania dłużnika pod znanymi wierzycielowi adresami (wynikającymi z dokumentów, jakie posiada Wnioskodawca m.in. z umowy handlowej) dwukrotnie nie udało się odnaleźć siedziby dłużnej spółki i nie udało się ustalić innego adresu prowadzenia przez nią działalności, a co za tym idzie nie mógł on wykonać czynności egzekucyjnych i nie doprowadził do zaspokojenia roszczeń Wnioskodawcy, jakie przysługiwały mu jako wierzycielowi od greckiej spółki (dłużnika). Wnioskodawca dysponuje dwoma zaświadczeniami od Komornika Sądowego Sądu. Aten w Grecji, o niemożliwości doręczenia dokumentów sądowych z powodu niemożności ustalenia aktualnego adresu greckiej spółki (pod znanymi adresami nie było ani biura ani sklepu dłużnej spółki), co w konsekwencji przesądza o fakcie bezskutecznej egzekucji wobec greckiej spółki (dłużnika). W związku z faktem bezskutecznej egzekucji wobec greckiej spółki (dłużnika), Wnioskodawca w celu uniknięcia ponoszenia dalszych znacznych kosztów związanych z dochodzeniem przed sądem należności, wynikających z pozostałych, nieuregulowanych przez dłużnika faktur (nieobjętych uzyskanym tytułem wykonawczym), w myśl zasady, że skoro egzekucja części należności jest bezskuteczna to tym bardziej większa kwota będzie niemożliwa do wyegzekwowania od dłużnika, Wnioskodawca zamierza zarachować wszystkie wierzytelności, jakie ma wobec tego konkretnego dłużnika (greckiej spółki), tj. zarówno te objęte tytułem wykonawczym, co do których egzekucja w Grecji okazała się bezskuteczna, jak i te, co do których nie podjęto postępowania sądowego i egzekucyjnego, zarachować w koszty uzyskania przychodu jako nieściągalne zgodnie z zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu wniosku dodano następujące wyjaśnienia (w odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 września 2015 r.):

* wierzytelności, w stosunku do których Wnioskodawca dokonał odpisów aktualizacyjnych, które Wnioskodawca zamierza odpisać jako nieściągalne będą uprzednio zarachowane na podstawie ustawy o podatku od osób prawnych jako przychody należne,

* wierzytelności, które Wnioskodawca zamierza odpisać jako nieściągalne nie uległy przedawnieniu,

Wnioskodawca zamierza udokumentować nieściągalność części wierzytelności zaświadczeniem wystawionym w toku postępowania egzekucyjnego przez greckiego komornika o następującej treści: "Komornik Sądowy Sądu. Aten..., zamieszkały w Atenach zaświadcza, że po otrzymaniu zlecenia doręczenia Zaświadczenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego z dn. 24 maja 2013 r. Sądu Okręgowego w Ł. przeciwko V. z siedzibą w Grecji na rzecz Spółki P. Sp. z o.o. nie mogłem wykonać czynności ww. doręczenia, gdyż pod wyżej wskazanym adresem spółka dłużnik nie ma ani biura, ani sklepu i nikt nie posiada żadnych informacji na jej temat".

Wnioskodawca podkreśla, że komornik grecki przeprowadzał czynności pod adresami wynikającymi z oficjalnych adresów wskazanych w dokumentach rejestrowych dłużnej spółki. Wnioskodawca będzie dysponował oryginalnym dokumentem wydanym przez właściwy organ (wskazany w odpowiedzi powyżej - grecki komornik) przetłumaczonym na język polski.

Wnioskodawca posiada kilka wierzytelności wynikających z odrębnych faktur VAT w stosunku do opisanego we wniosku dłużnika, jednak wymienionym uprzednio dokumentem potwierdzającym nieściągalność wierzytelności dysponuje tylko w stosunku do wierzytelności objętymi kilkoma fakturami VAT (czyli nie odrębnie do każdej wierzytelności), tj. jedynie w stosunku do tych, co do których wszczęto postępowanie sądowe i uzyskano nakaz zapłaty wydany przez właściwy Sąd a następnie przekazany do greckiego komornika właściwego do prowadzenia dalszych czynności, w tym do postępowania egzekucyjnego. W stosunku do pozostałych wierzytelności, wobec tego samego dłużnika, Wnioskodawca nie posiada orzeczenia sądowego i zaświadczenia o ich nieściągalności, zakładając przy tym że posiadając dokument (zaświadczenie od greckiego komornika) o niemożliwości ustalenia adresu i miejsca prowadzenia działalności przez dłużnika i co za tym idzie wyegzekwowania od niego choćby części wierzytelności, nie jest możliwe odzyskanie jej w pełnej wysokości, tj. także w tej części, co do której Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem potwierdzającym jej nieściągalność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawca, w opisanym stanie faktycznym, posiadając wymienione w opisie stanu faktycznego dokumenty, w szczególności na podstawie oficjalnych zaświadczeń właściwego organu (Komornika Sądowego Sądu.... w Atenach - Grecja) o nieodnalezieniu siedziby dłużnej spółki (brak jakiegokolwiek biura czy sklepu) i co za tym idzie braku możliwości doręczenia dłużnej spółce korespondencji, niemożliwości ustalenia jej majątku i przeprowadzenia skutecznej egzekucji w Grecji w stosunku do dłużnej spółki, będzie mieć prawo do zastosowania art. 16 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 25a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zaliczyć w koszty uzyskania przychodu niewyegzekwowane od dłużnika należności), w stosunku do kwot określonych w uzyskanym przez Wnioskodawcę sądowym nakazie zapłaty (tytule wykonawczym) i uznanie tych należności w kwocie netto (bez VAT) za koszt uzyskania przychodu zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami.

2. Czy Wnioskodawca, w opisanym stanie faktycznym, posiadając wymienione w opisie stanu faktycznego dokumenty, w szczególności na podstawie oficjalnych zaświadczeń właściwego organu (Komornika Sądowego... w Atenach - Grecja) o nieodnalezieniu siedziby dłużnej spółki (brak jakiegokolwiek biura czy sklepu) i co za tym idzie braku możliwości doręczenia dłużnej spółce korespondencji, niemożliwości ustalenia jej majątku i przeprowadzenia skutecznej egzekucji w Grecji w stosunku do dłużnej spółki, będzie mieć prawo do zastosowania art. 16 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 25a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zaliczyć w koszty uzyskania przychodu niewyegzekwowane od dłużnika należności), również w stosunku do pozostałych roszczeń przysługujących mu od tego samego dłużnika, tj. nieobjętych nakazem zapłaty i niekierowanych na drogę postępowania sądowego i egzekucyjnego i uznanie tych należności w kwocie netto (bez VAT) za koszt uzyskania przychodu zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami.

3. Czy Wnioskodawca, posiadając prawomocne orzeczenie sądu oraz dokument (zaświadczenie komornika, o którym mowa w przedstawionym uprzednio stanie faktycznym) świadczące o nieściągalności części przysługującej Mu od danego dłużnika należności wydany przez właściwy organ egzekucyjny, może zaliczyć odpis aktualizujący (w wysokości obejmującej wszystkie wierzytelności, jakie przysługują Wnioskodawcy od tego samego dłużnika, czyli także te wierzytelności, które nie były przedmiotem postępowania sądowego i egzekucyjnego) do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a w zw. z art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1 i nr 3, natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności, według Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że wierzytelności, które skierowane zostały przez Wnioskodawcę na drogę postępowania egzekucyjnego, wynikiem którego wydano zaświadczenie (o treści wskazanej uprzednio w opisie stanu faktycznego), o niemożliwości podjęcia czynności wobec dłużnika i co za tym idzie uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy, będą spełniały warunki określone w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a u.p.d.o.p. oraz w art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., i będą mogły zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, a zaświadczenie komornika jakim dysponuje Wnioskodawca stanowi w istocie postanowienie o nieściągalności, o którym mowa w treści 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodów uznaje się wierzytelności odpisane jako nieściągalne, jeśli wierzytelności te były uprzednio zarachowane jako przychody należne i nieściągalność ich została udokumentowana w sposób określony w ustępie 2 tego artykułu. Z art. 16 ust. 2 wyżej powołanej ustawy wynika, że jednym z dokumentów potwierdzających nieściągalność wierzytelności jest postanowienie o nieściągalności, uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.

Wnioskodawca wskazuje, że przepisy Kodeksu postępowania cywilnego nie posługują się terminologią właściwą dla ustaw o podatkach dochodowych. W kodeksowych przepisach proceduralnych brak jest podstawy do wydania postanowienia o nieściągalności wierzytelności. Nie ma więc, według Wnioskodawcy, możliwości uzyskania stricte postanowienia o nieściągalności wierzytelności dla celów podatkowych. Zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie, a także wytycznych formułowanych w tym zakresie przez Ministerstwo Finansów, wskazuje się że niezbędnym warunkiem formalnym zaliczenia nieściągalnej wierzytelności w poczet kosztów podatkowych jest postanowienie, z którego treści wynika, że przyczyną umorzenia postępowania egzekucyjnego jest brak majątku, z którego egzekucja może być prowadzona.

Postanowieniem, które najczęściej nawiązuje do sytuacji majątkowej dłużnika, która to okoliczność ma decydujące znaczenie dla uznania danej wierzytelności za nieściągalną jest postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego. Jednakże w niniejszym wypadku egzekucja prowadzona była na podstawie europejskiego tytułu egzekucyjnego na terytorium Grecji. Dlatego też, Wnioskodawca dysponuje zaświadczeniem wskazującym na niemożność przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego w Grecji, tj. w ostatniej znanej siedzibie dłużnika. Zaświadczenia od Komornika Sądowego. Aten - Grecja,... wskazuje na niemożliwość przeprowadzenia dalszej egzekucji z powodu nieznajomości aktualnego adresu siedziby dłużnika oraz niemożliwości ustalenia aktualnego adresu jego siedziby, a co za tym idzie uzyskania informacji o posiadanym przez dłużnika majątku. W ocenie Wnioskodawcy, z zaświadczenia wynika, że egzekucja okazała się bezskuteczna, ponieważ nie można ustalić istnienia majątku dłużnika, z którego mogłaby być ona prowadzona. Dłużnik nie przebywa pod wskazanym w urzędowych rejestrach adresem, a dostępne instrumenty prawne nie pozwalają na ustalenie aktualnego adresu i miejsca położenia majątku dłużnika.

Zdaniem Spółki, wydane przez Komornika Sądowego w Atenach - Grecja zaświadczenie o niemożliwości podjęcia dalszych czynności poświadcza brak majątku, z którego mogłaby być wyegzekwowana przedmiotowa wierzytelność jest postanowieniem o nieściągalności wymienionym w art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku wierzytelności, które nie uległy przedawnieniu, oraz na które otrzymano zaświadczenie o niemożliwości przeprowadzenia egzekucji w roku 2014 (na podstawie informacji o niemożliwości ustalenia adresu dłużnika i jego majątku), i uznając przez Wnioskodawcę zaświadczenie o niemożliwości poszukiwania majątku dłużnika za odpowiadające stanowi faktycznemu, Wnioskodawca będzie miał możliwość odpisania tych wierzytelności w 2015 r. jako nieściągalne na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w zw. z art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., jako koszty uzyskania przychodów 2015 r.

Podstawą zaliczenia wierzytelności w poczet kosztów podatkowych jest postanowienie, z którego treści wynika, że przyczyną umorzenia postępowania egzekucyjnego jest brak majątku, z którego egzekucja może być prowadzona.

Ad. 3

Wnioskodawca posiada sądowy nakaz zapłaty dotyczący części wierzytelności przysługującej Mu od dłużnika (greckiej spółki), co do tej części prowadzone było postępowanie egzekucyjne przez Komornika Sądowego na terytorium Grecji. Jednakże Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zaświadczenie o niemożności przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego co do części wierzytelności w sposób wystarczający dokumentuje nieściągalność całości wierzytelności, a co za tym idzie może ona, pod warunkiem uprzedniego jej zarachowania do przychodów należnych, zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 26a u.p.d.o.p. stanowi, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1.

W myśl art. 16 ust. 2a pkt 1 tej ustawy, nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli: dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego oraz pkt 2 tego przepisu stanowi, że w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26 lit. a tiret pierwsze i lit. b, jeżeli:

Powyższy katalog ma charakter otwarty, czyli są możliwe sytuacje, gdy wierzyciel w inny sposób uprawdopodobni, że dana wierzytelność jest nieściągalna. To podatnik musi wykazać, że prawdopodobnie nie ściągnie długu.

Dowody, które pozwolą wyciągnąć wniosek, że istnieje duże prawdopodobieństwo nieściągalności, muszą istnieć w chwili tworzenia odpisu. Wobec powyższego nieściągalność wierzytelności będzie uznana za uprawdopodobnioną w przypadkach określonych w art. 16 ust. 2a pkt 1 ww. ustawy, ale nie tylko (przesłanki te mają charakter otwarty). Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ww. ustawy, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

W myśl art. 16 ust. 2 ww. ustawy, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana: postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo postanowieniem sądu o:

Według Wnioskodawcy, powyższy katalog ma charakter zamknięty, co oznacza, że ustawodawca dokonał ścisłego i wyczerpującego wyliczenia dokumentów, którymi wierzyciel winien się posłużyć w celu udokumentowania, że dana wierzytelność jest nieściągalna. Oznacza to, że żaden inny dokument, niż wymieniony w cytowanym przepisie, nie może skutecznie dokumentować faktu nieściągalności.

Zdaniem Spółki, aby zaliczyć odpis aktualizujący do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. c w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 26a u.p.d.o.p. wystarczającym jest dokument świadczący o nieściągalności części wierzytelności niewypłacalnego dłużnika wydany przez właściwy organ egzekucyjny. Potwierdza to fakt, że ustawodawca w ww. przepisie zawarł katalog okoliczności uprawdopodobniających nieściągalność wierzytelności o charakterze otwartym (poprzez użycie sformułowania "w szczególności", tzn. dopuścił inne okoliczności, które nieściągalność wierzytelności mogą uprawdopodobniać.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt posiadania zaświadczenia o wspomnianej w opisie stanu faktycznego treści, przesądza o możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu odpisów aktualizujących dokonanych w stosunku do wszystkich należności jakie przysługują mu od tego samego dłużnika (greckiej spółki), także tych co do których nie wszczęto postępowania sądowego i egzekucyjnego. Logiczne wydaje się bowiem, że skoro nie można od dłużnika wyegzekwować części należności przysługującej Wnioskodawcy, to nie będzie możliwe również wyegzekwowanie jej w całości, nawet gdyby wszczęto postępowanie sądowe i egzekucyjne w stosunku do pozostałej części wierzytelności, które zakończyłyby się podobnym efektem, czyli niemożnością ustalenia adresu dłużnika i w konsekwencji nieustaleniem jego majątku, z którego Wnioskodawca (wierzyciel) mógłby zaspokoić przysługujące mu wierzytelności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 i nr 3).

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Końcowo należy nadmienić, że tutejszy Organ w niniejszej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego zajmuje stanowisko tylko w kwestii, która była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Organ wydający interpretację indywidualną prawa podatkowego związany jest przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem zdarzenia przyszłego zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.