IPTPB3/4510-209/15-4/PM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 września 2015 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB3/4510-209/15-4/PM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 sierpnia 2015 r. (data wpływu 18 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korzystania ze zwolnienia przedmiotowego w sytuacji przekroczenia kwoty wydatków inwestycyjnych wskazanych w zezwoleniu strefowym oraz dalszego korzystania z pomocy w związku z wydatkami poniesionymi po dniu 31 grudnia 2010 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korzystania ze zwolnienia przedmiotowego w sytuacji przekroczenia kwoty wydatków inwestycyjnych wskazanych w zezwoleniu strefowym oraz dalszego korzystania z pomocy w związku z wydatkami poniesionymi po dniu 31 grudnia 2010 r.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), pismem z dnia 6 sierpnia 2015 r., nr IPTPB3/4510-209/15-2/PM (doręczonym w dniu 10 sierpnia 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia w dniu 18 sierpnia 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane dnia 17 sierpnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X Sp. z o.o. z siedzibą w X, zwana dalej Spółką, prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia z 2005 r. Zezwolenie dotyczy prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy, określonych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług i obejmuje:

1.

surowce górnictwa pozostałe, gdzieindziej niesklasyfikowane (14.50),

2.

szkło gospodarcze (26.13),

3.

usługi magazynowania i przechowywania towarów (63.12),

4.

wyroby ceramiczne nieogniotrwałe, z wyłączeniem wyrobów do celów budowlanych; ogniotrwałe wyroby ceramiczne (262).

5.

transport drogowy towarów (60.24),

6.

usługi w zakresie badań i analiz technicznych (74.3).

W związku z powyższym, Spółka korzysta z pomocy regionalnej, udzielonej w formie zwolnienia podatkowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.). Zgodnie z zezwoleniem z 2005 r. Spółka była zobligowana do poniesienia na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 5 600 000 zł w terminie do dnia 31 grudnia 2010 r.

Spółka znacznie przekroczyła kwotę 5 600 000 zł - wydatków inwestycyjnych na terenie strefy. Do dnia 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca poniósł wydatki inwestycyjne o wartości powyżej 5 600 000 zł. Spółka planuje dalsze ponoszenie wydatków. Wydatki dotychczas poniesione i planowane na przyszłość są ściśle związane z realizacją tego samego przedsięwzięcia gospodarczego, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy w zakresie określonym w zezwoleniu.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1.

zezwolenie nr X zostało udzielone Spółce do dnia 28 maja 2017 r. Następnie dnia 4 grudnia 2014 r. Minister Gospodarki wydał decyzję, w której stwierdził nieważność decyzji wyłącznie w zakresie czasu jego obowiązywania. Wnioskodawca uznał, że czas obowiązywania zezwolenia nie jest określony;

2.

w zezwoleniu zostały określone następujące warunki prowadzenia działalności:

* poniesienie wydatków inwestycyjnych w wysokości 5 600 000 zł do dnia 31 grudnia 2010 r.,

* zatrudnienie na terenie strefy co najmniej 30 osób do dnia 31 grudnia 2010 r. i utrzymanie tego zatrudnienia do dnia 31 grudnia 2015 r., z czego co najmniej 10 osób w terminie do dnia 31 grudnia 2006 r.,

* przestrzeganie regulaminu strefy i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej.

3.

na dzień 30 czerwca 2015 r. Wnioskodawca poniósł nakłady w wysokości ok. 6 900 000 zł,

4. Spółka planuje dalsze nakłady w wysokości co najmniej 1 000 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki inwestycyjne na terenie strefy przekraczające w dowolnej kwocie wysokość wydatków inwestycyjnych, wskazanych w zezwoleniu, będą podstawą do zwolnienia podatkowego.

2. Jeśli tak, to czy wydatki inwestycyjne poniesione po dniu 31 grudnia 2010 r. będą podstawą do dalszego korzystania z pomocy.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesienie przez Spółkę wydatków w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków zezwolenia, są podstawą do dalszego zwolnienia podatkowego i korzystania z pomocy.

Pomoc regionalna, udzielona w formie zwolnienia podatkowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm., (zwaną dalej "ustawą o p.d.o.p.") powinna być wyliczona w oparciu o kwotę faktycznie wydatkowaną i nie jest ograniczona wartością wydatków inwestycyjnych wskazanych w zezwoleniu.

Zdaniem Spółki, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. uwzględnia się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą w odniesieniu do inwestycji, tzn. także tę część tych wydatków która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Spółka opiera swoje stanowisko na treści zezwolenia udzielonego Spółce na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej, jak również na analizie przepisów prawa, na podstawie których Spółka uzyskała zezwolenie, regulujących działalność w specjalnej strefie ekonomicznej.

Spółka podkreśla, że zgodnie z § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej, udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548), do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie wymienionego rozporządzenia, tj. przed 30 grudnia 2008 r., stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 282), zwanej dalej ustawą o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunki ww. zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej osób prawnych z opodatkowania i podatkiem dochodowym od osób prawnych zostały określone w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. Na mocy tego przepisu, zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 465), zwanego dalej rozporządzeniem, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1.

kosztów nowej inwestycji - wielkość pomocy jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 6, lub

2.

tworzenia nowych miejsc pracy - wielkość pomocy jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. Obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

W treści zezwolenia udzielonego Spółce - brak jest wskazania maksymalnego limitu kosztów kwalifikowanych. Wymagania co do treści zezwolenia na działalność w specjalnych strefach ekonomicznych określone są w art. 16 ust. 2 ustawy o SSE. W odniesieniu do Spółki, zezwolenie wydane zostało na podstawie brzmienia wyżej wymienionej ustawy sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 118, poz. 748, dalej jako ustawa nowelizująca), zgodnie z brzmieniem tego przepisu w okresie, w którym wydano Spółce zezwolenie, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1.

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,

2.

dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

W przypadku Spółki, zezwolenie określa warunki co do:

1.

minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych, rozumianych jako wydatki określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia oraz termin ich poniesienia,

2.

zatrudnienia określonej ilości pracowników oraz termin spełnienia tego warunku,

3.

terminu zakończenia inwestycji, oraz

4.

przestrzegania przepisów prawa dotyczących funkcjonowania na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zezwolenie udzielone Spółce nie wprowadza maksymalnej kwoty kosztów kwalifikowanych. Wnioskodawca wskazuje, że dopiero po wspomnianej nowelizacji, która weszła w życie dnia 4 sierpnia 2008 r., znowelizowany art. 16 ust. 2 pkt 4 ustaw o SSE wymaga, aby wydawane w trybie nowych przepisów zezwolenia określało maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy. Skoro jednak udzielone Spółce zezwolenie wydane zostało przed wejściem w życie ustawy nowelizującej, stosuje się do niego przepisy obowiązujące w momencie jego wydawania. W konsekwencji, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej, wydane Spółce zezwolenie zachowuje w pełni swoją moc w dotychczasowym brzmieniu. Nie określa ono także maksymalnej kwoty kosztów kwalifikowanych co oznacza, że do objęcia pomocą publiczną kwalifikują się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne, tzn. także ta ich część która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Górna granica wielkości zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego spółce jest wyznaczona, zgodnie ze wspomnianym już art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., poprzez wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej zgodnie z odrębnymi przepisami. Potwierdza to brzmienie § 5 ust. 1 rozporządzenia, z którego wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego z "tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wnosi:

* 30% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 142, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia nomenklatury jednostek terytorialnych do celów statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm.);

* 40% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu wymienionym w pkt 1;

* 50% - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.

Regulacja § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia stanowi zaś, że w przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001 WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z dnia 13 stycznia 2001 r.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.

Zdaniem Spółki, żaden z przepisów ustawy o SSE ani rozporządzenia stosujących się do zezwolenia udzielonego Spółce nie określa w inny sposób maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych (w szczególności nie zezwala na utożsamianie minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych z maksymalną kwotą zwolnienia z podatku dochodowego) w konsekwencji, jeżeli poniesione przez Spółkę wydatki spełniają warunki wskazane w wyżej omawianych przepisach rozporządzenia, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Zdaniem Spółki, poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych o wartości przewyższającej wielkości określone w zezwoleniu stanowi konieczny warunek dla prowadzenia działalności w strefie. W zezwoleniu określono jedynie minimalną kwotę wydatków, które zobowiązany jest ponieść przedsiębiorca, aby uzyskać możliwość zwolnień podatkowych, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie strefy. Świadczą o tym słowa "w wysokości co najmniej (...) w terminie do dnia (...)" (vide pkt II.1 zezwolenia).

Wskazuje to, że wysokość zwolnienia z opodatkowania należy obliczać w oparciu o rzeczywiste nakłady inwestycyjne (nawet jeśli będą one wyższe niż nakłady minimalne, określone w zezwoleniu), a nie minimalne nakłady inwestycyjne określone w zezwoleniu warunkujące uzyskanie zwolnienia. Interpretacja językowa zwrotu zawartego w zezwoleniu winna być uznana za oczywistą - Spółka jest zobowiązana do poniesienia na terenie strefy wydatków inwestycyjnych (...) w wysokości co najmniej 5 600 000 zł, czyli "nie mniejszej niż" określony w zezwoleniu pułap minimalny.

W ocenie Spółki, jako wydatki inwestycyjne stanowiące podstawę do zwolnienia od podatku Spółka będzie mogła traktować również wydatki inwestycyjne w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia przekraczające kwoty określone w zezwoleniu, bowiem ani w powołanych przepisach prawnych, ani w zezwoleniu nie określono w sposób kwotowy maksymalnej wartości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych. Fakt przekroczenia przez wydatki inwestycyjne minimalnych wartości określonych w zezwoleniach nie wyklucza i nie będzie wykluczał objęcia nadwyżki pomocą regionalną. Wręcz przeciwnie, gdyby inwestycje Spółki nie przekroczyły tej wartości, Spółka nie spełniłaby warunków określonych w zezwoleniach.

W związku z powyższym, minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością na terenie specjalnej strefy ekonomicznej określa zezwolenie na działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i dla Spółki kwota ta wynosi 5 600 000 zł. A zatem kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniosła koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawnia ją to do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Ustosunkowując się do pytania drugiego dotyczącego rozstrzygnięcia kwestii czy wydatki inwestycyjne poniesione po dniu 31 grudnia 2010 r. będą uprawniały do dalszego korzystania z pomocy publicznej, Wnioskodawca stwierdza, że to wydane Spółce zezwolenie określa jedynie termin poniesienia tychże wydatków. Zachowanie tego terminu jest więc niezbędne do skorzystania przez Spółkę z pomocy publicznej. W sytuacji więc, gdy Spółka ponosić będzie koszty inwestycji po tej dacie w wartości przekraczającej minimalną wartość kosztów kwalifikowanych określoną w zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia, uprawnia ją to do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że zwolnieniu z opodatkowania tym podatkiem podlega dochód z działalności gospodarczej, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zatem, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, po spełnieniu określonych warunków, ulgę w tymże podatku polegającą na zwolnieniu z opodatkowania dochodu z tej działalności.

Jednym z warunków korzystania z ww. zwolnienia jest uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zgodnie z treścią ww. przepisu, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwanej dalej "zezwoleniem".

Zezwolenie poza przedmiotem działalności gospodarczej określa m.in. warunki dotyczące dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę (art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Ustawa o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych z dnia 30 maja 2008 r. (Dz. U. Nr 118, poz. 746, dalej "ustawa zmieniająca"), która weszła w życie w dniu 4 sierpnia 2008 r. wprowadziła zmiany m.in. do art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zgodnie z art. 1 pkt 8 ww. ustawy zmieniającej, art. 16 ust. 2 otrzymał następujące brzmienie: zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1.

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;

2.

dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;

3.

terminu zakończenia inwestycji;

4.

maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;

5.

wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.

Z kolei z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy zmieniającej wynika, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 19 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

W myśl art. 5 tej ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5a ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 i 4, art. 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie m.in. zezwolenia z 2005 r. obowiązującego do dnia 28 maja 2017 r. Następnie dnia 4 grudnia 2014 r. Minister Gospodarki wydał decyzję, w której stwierdził nieważność decyzji wyłącznie w zakresie czasu jego obowiązywania. Zatem należy uznać, że czas obowiązywania zezwolenia nie jest określony. Zgodnie z zezwoleniem z 2005 r., Spółka była zobligowana do poniesienia na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 5 600 000 zł. Spółka planuje dalsze nakłady w wysokości co najmniej 1 000 000 zł.

Zatem w sprawie, z uwagi na fakt, że Spółka uzyskała zezwolenie w 2005 r. będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, który stanowi, że zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1.

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,

2.

dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Zezwolenie uzyskane przez Spółkę w 2005 r. nie zawiera warunku dotyczącego maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji w strefie oraz terminu zakończenia inwestycji.

W konsekwencji, w przypadku Spółki, do objęcia pomocą publiczną kwalifikują się poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne, także ta ich część, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu. Tym samym, wydatki poniesione po dniu 31 grudnia 2010 r. mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych pod warunkiem, że dotyczą one realizacji projektu inwestycyjnego, na który udzielone zostało zezwolenie i związane są z zakresem działalności wymienionym w tym zezwoleniu.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

W tym miejscu należy wskazać, że z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie:

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1554) oraz

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm.).

Jednakże w myśl § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Uwzględniając powyższe, z uwagi na termin otrzymania przez Spółkę zezwolenia, tj. w 2005 r., w sprawie zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2183), tj. obowiązujące na dzień wydania zezwolenia.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1.

kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6-8, lub

2.

tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Przytoczone powyżej przepisy określają zatem warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

1.

musi to być koszt inwestycji,

2.

musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,

3.

musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,

4.

musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,

5.

wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Jeżeli więc poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

W tym miejscu należy wskazać, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest odstępstwem od reguły powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

W związku z powyższym, minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością na terenie specjalnej strefy ekonomicznej określa zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W przedmiotowej sprawie - zezwolenie wydane w 2005 r.

Kwota wskazana w zezwoleniu stanowi dolny limit, w związku z którym, Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Wnioskodawca przekroczy kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu, fakt ten nie wykluczy dalszego uzyskiwania pomocy regionalnej i zwolnienia z opodatkowania dochodem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia).

Podsumowując, w świetle przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisów art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz przepisu § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej wydatki inwestycyjne poniesione w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu będą uprawniały Spółkę do zwolnienia podatkowego i dalszego korzystania z pomocy publicznej. Przy czym muszą one dotyczyć realizacji projektu inwestycyjnego, na który udzielone zostało zezwolenie i związane są z zakresem działalności wymienionym w tym zezwoleniu. A tym samym wydatki poniesione po dniu 31 grudnia 2010 r. będą uprawniały do dalszego korzystania z pomocy publicznej.

Jednocześnie należy podkreślić, że wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl