IPTPB3/4510-121/15-4/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lipca 2015 r. (data wpływu 9 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów kwoty należności głównej i kwoty zapłaconych odsetek za zwłokę zasądzonych wyrokiem sądu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), pismem z dnia 25 czerwca 2015 r. (doręczonym w dniu 29 czerwca 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 9 lipca 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 6 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

SP ZOZ (dalej: Wnioskodawca) swoim działaniem obejmuje obszar powiatu. Celem statutowym działania Wnioskodawcy są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie stanu zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania. Do zadań należy udzielanie świadczeń zdrowotnych o określonym rodzaju i zakresie ustalonym w Statucie a sklasyfikowanych w PKD-8610Z. Zadania realizowane są przez szpital, przychodnie podstawowej opieki zdrowotnej, ośrodki zdrowia, poradnie specjalistyczne oraz dział pomocy doraźnej.

W dniu 6 czerwca 2011 r. Wnioskodawca zawarł umowę z E. Sp. z o. o na zakup sprzętu medycznego na potrzeby szpitala za kwotę 1 526 894 zł 12 gr. Do umowy sprzedawca dołączył zawiadomienie o przekazie z dnia 7 czerwca 2011 r., na którym Dyrektor Wnioskodawcy złożyła podpis potwierdzający przyjęcie przekazu. W trakcie realizacji umowy Spółka E. opóźniała się z dostawami sprzętu za co została obciążona karami umownymi. Na pisemny wniosek Prezesa Spółki E. o zapłatę na rachunek bankowy inny niż wskazany w umowie z dnia 6 czerwca 2011 r. wraz z informacją, że odwołuje przekaz z dnia 7 czerwca 2011 r. zapłata za dostarczony sprzęt nastąpiła na zmieniony rachunek bankowy po pozytywnej opinii Radcy prawnego i akceptacji Dyrektora Wnioskodawcy.

Po zakończonych dostawach sprzętu przez Spółkę E. oraz zrealizowanych przez Wnioskodawcę zapłatach dla Spółki E. za dostarczony sprzęt zgodnie z umową do Wnioskodawcy wystąpiła Spółka M. z żądaniem zapłaty na jej rzecz z tytułu przyjętego przekazu z dnia 7 czerwca 2011 r. Wnioskodawca odmówił dobrowolnej zapłaty z tego tytułu Spółce M., w konsekwencji tego Spółka uzyskała nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z tytułu przyjętego przez Wnioskodawcę przekazu, z którego wynika, że Wnioskodawca ma zapłacić spółce M. kwotę 1 526 439 zł 80 gr wraz z odsetkami liczonymi od dnia 8 marca 2012 r., koszty procesu 19 081 zł oraz kwotę 7 217 zł kosztów zastępstwa procesowego. Wnioskodawca od nakazu zapłaty wniósł zarzuty do Sądu Okręgowego i uzyskał w dniu 15 października 2012 r. wyrok pozytywny. Od wyroku tego odwołała się Spółka M. do Sądu Apelacyjnego, gdzie zapadł w dniu 27 maja 2013 r. pozytywny dla Wnioskodawcy wyrok. Spółka M. wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2014 r. uchylił powyższy wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Sądowi Apelacyjnemu. Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 19 listopada 2014 r. utrzymał w mocy nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym przez Sąd Okręgowy oraz zasądził od Wnioskodawcy kwotę 163 461 zł tytułem kosztów postępowania odwoławczego.

Po uprawomocnieniu się powyższego wyroku, stosownie do utrzymanego w mocy nakazu zapłaty z dnia 28 marca 2012 r., Wnioskodawca w grudniu 2014 r. po otrzymaniu wezwania dokonał zapłaty na rzecz Spółki M. kwoty 2 270 191 zł 90 gr, na którą składa się: 1) należność główna - 1 526 439 zł 80 gr (z nakazu); 2) odsetki ustawowe - 553 993 zł 10 gr (liczone od dnia 8 marca 2012 r. z nakazu); 3) koszty zastępstwa procesowego 7 217 zł i koszty procesu w kwocie 19 081 zł (z nakazu) oraz koszty postępowania odwoławczego w kwocie 163 461 zł (wyrok z dnia 19 listopada 2014 r.). Powyższą kwotę, tj. 2 270 191 zł 90 gr wydatkowaną na realizacje celów innych niż statutowe Wnioskodawca w księgach rachunkowych roku 2014 ujął jako wynik zdarzeń nadzwyczajnych oraz naliczył podatek dochodowy od osób prawnych w kwocie 431 336 zł do zapłaty.

W dniu 11 lutego 2015 r. Wnioskodawca złożył skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 19 listopada 2014 r. Skargę tę skarżący oparł na zarzucie naruszenia prawa materialnego, tj. przepisu art. 53 ust. 6 nieobowiązującej już, ale mającej zastosowanie w sprawie ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 22 października 2010 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 230, poz. 1507; dalej: ustawa o zoz) przez błędną jego wykładnię, polegającą na nadaniu innego znaczenia zwrotowi występującemu w jego treści, cyt.: "czynność prawna mająca na celu zmianę wierzyciela...", prowadzącego do błędnej oceny zasadności apelacji. Skarga ta na dzień składania wniosku o interpretację nie została jeszcze rozpatrzona.

Obecnie niezależnie od powyższej skargi Wnioskodawca dochodzi zapłaconej kwoty dla E. Sp. z o.o. i Pana RP na podstawie weksla wystawionego przez dostawcę sprzętu. Sąd Okręgowy wydał nakaz zapłaty solidarnej kwoty 2 271 279 zł 22 gr wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 25 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 32 217 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania od E. Sp. z o.o. i RP Na dzień składania wniosku o interpretację indywidualną nakaz zapłaty jest nieprawomocny.

Stosownie do art. 493 k.p.c. pozwany może wnieść zarzuty. Z telefonicznej informacji wynika, że wpłynęło do Sądu pismo w odpowiednim terminie, niemniej zakwalifikowanie tego pisma należy do Sądu. W przypadku odzyskania należnych środków finansowych Wnioskodawca przeznaczy je na cele statutowe.

W uzupełnieniu wniosku dodano następujące wyjaśnienia.

Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym i obejmuje okres od 1 stycznia do 31 grudnia.

Spółka E. zgodnie z umową nr 23/2011 z dnia 6 czerwca 2011 r. dostarczyć miała sprzęt medyczny do dnia 1 sierpnia 2011 r. za kwotę 2 526 894 zł 12 gr i zapłata miała nastąpić na podstawie protokołu odbioru oraz faktury w terminie 30 dni od daty dostarczenia faktury Kupującemu, tj. Wnioskodawcy (§ 3 pkt 2 i pkt 3). Zapłata miała nastąpić na rachunek bankowy sprzedającego wskazany w umowie (§ 3 pkt 4 umowy). Za sprzęt dostarczony do 1 sierpnia 2011 r. (włącznie) Wnioskodawca zapłacił kwotę 1 906 694 zł 19 gr. Za sprzęt dostarczony po terminie, tj. po 1 sierpnia 2011 r. spółka została obciążona karami umownymi, które za zgodą E. Sp. z o.o. zostały potrącone z przysługującej zapłaty (za sprzęt medyczny dostarczony po terminie) w kwocie 196 648 zł 08 gr i zapłacono 423 551 zł 89 gr. Za sprzęt o wartości 2 526 894 zł 12 gr Wnioskodawca zapłacił 2 330 246 zł 04 gr.

Zestawienie zapłaty za dostarczany przez E. Sp. z o.o. sprzęt medyczny w ramach realizacji umowy z dnia 6 czerwca 2011 r.

Płatności za dostarczony sprzęt medyczny dokonywane były na rachunek bankowy inny niż wskazany w umowie z dnia 6 czerwca 2011 r. zmieniony przez Prezesa E. Sp. z o.o. R. P. w piśmie z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu do Wnioskodawcy dnia 30 sierpnia 2011 r.) wraz z informacją że odwołuje przekaz z dnia 7 czerwca 2011 r. Płatności nastąpiły na zmieniony rachunek bankowy po pozytywnej opinii Radcy Prawnego i akceptacji Dyrektora Wnioskodawcy.

Od 2011 r. po wprowadzeniu zakupionego sprzętu do ewidencji środków trwałych sukcesywnie do kosztów uzyskania przychodów zaliczana była kwota w równowartości odpisów amortyzacyjnych. Powyższe miało miejsce do momentu wpływu w 2012 r. na konto bankowe Wnioskodawcy dofinasowania ze środków unijnych w ramach RPO w wysokości nie większej niż 85%. Po otrzymaniu dofinansowania wielkość odpisów amortyzacyjnych została skorygowana. Polegało to na tym, że wartość amortyzacji od części sfinansowanej ze środków własnych Wnioskodawcy zaliczano bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast wartość wielkości dofinansowania z funduszy UE dodatkowo przeksięgowana została na rozliczenia międzyokresowe przychodów i jest sukcesywnie odpisywana w wielkości odpisów amortyzacyjnych na dobro pozostałych przychodów operacyjnych odpowiednio zwiększając wynik finansowy (art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 2012 r. o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r. poz. 742).

Do Wnioskodawcy w październiku 2011 r. wystąpiła Spółka M. z żądaniem zapłaty z tytułu przyjętego przez Dyrektora Wnioskodawcy w dniu 7 czerwca 2011 r. zawiadomienia o przekazie (dot. umowy z dnia 6 czerwca 2011 r.). Wnioskodawca odmówił dobrowolnej zapłaty i wstąpił na drogę sądową.

Po przegraniu procesu i po uprawomocnieniu się wyroku z dnia 19 listopada 2014 r., stosownie do utrzymanego wezwania do zapłaty od Spółki M. Wnioskodawca dnia 22 grudnia 2014 r. dokonał wpłaty na rzecz Spółki M. łącznej kwoty 2 270 191 zł 90 gr na rachunek wskazany w wezwaniu. Wpłata ta została w księgach rachunkowych 2014 r. Wnioskodawcy ujęta w straty nadzwyczajne i przeksięgowana na wynik finansowy 2014 r. W związku z dokonaniem tej wpłaty nie została o nią zwiększona wartość początkowa sprzętu medycznego dostarczonego przez E. Sp. z o.o. z tytułu realizacji umowy z dnia 6 czerwca 2011 r.

Wynik podatkowy za 2014 r. skorygowany został między innymi o dokonaną w grudniu 2014 r. zapłatę na rzecz Spółki M. Kwota 2 270 191 zł 90 gr jako wydatek przeznaczony na inne cele niż określone w art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych została opodatkowana według stawki 19% i kwota 431 336 zł została wpłacona na konto Urzędu Skarbowego zgodnie ze złożonym zeznaniem podatkowym CIT-8 za 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (po przeformułowaniu):

1. Czy w związku z wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 19 listopada 2014 r. i obowiązkiem dokonania zapłaty na rzecz Spółki M. kwoty należności głównej w wysokości 1 526 439 zł 80 gr oraz kwoty zapłaconych odsetek za zwłokę w wysokości 553 993 zł 10 gr należy zgodnie z art. 16 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów jako wydatek niezwiązany z realizacją przez Wnioskodawcę celów statutowych i opodatkować stawką 19% podatkiem dochodowym od osób prawnych.

2. Czy w związku z wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 19 listopada 2014 r. i obowiązkiem dokonania zapłaty na rzecz Spółki M. kosztów zastępstwa procesowego, kosztów procesowych i kosztów postępowania odwoławczego w łącznej kwocie 189 759 zł można zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od osób prawnych uznać za koszty poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów i nie opodatkowywać podatkiem od osób prawnych jako związane z realizacją przez Wnioskodawcę celów statutowych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1, natomiast w pozostałym zakresie wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, (po uzupełnieniu wniosku): zapłata należności głównej i zapłacone odsetki stanowią wydatki, które nie zostały przeznaczone na działalność statutową Wnioskodawcy, to znaczy na ochronę zdrowia. Dokonane wydatki wynikają z przegranego procesu sądowego i nie mają związku z realizacją przez Wnioskodawcę celów statutowych. Zgodnie z prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 19 listopada 2014 r. były one wynikiem nieprawidłowego uregulowania zobowiązania (niezgodnie z przyjętym przekazem art. 921 k.c.) i winny być zgodnie art. 17 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opodatkowane podatkiem dochodowym w stawką 19%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 ww. ustawy wynika, że dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Trzeba zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że celem statutowym Wnioskodawcy są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie stanu zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania. W dniu 6 czerwca 2011 r. Wnioskodawca zawarł umowę z E. Sp. z o.o. na zakup sprzętu medycznego na potrzeby szpitala za kwotę 1 526 894 zł 12 gr. Do umowy sprzedawca dołączył zawiadomienie o przekazie z dnia 7 czerwca 2011 r. Na pisemny wniosek Prezesa Spółki E. o zapłatę na rachunek bankowy inny niż wskazany w umowie z dnia 6 czerwca 2011 r. wraz z informacją, że odwołuje przekaz z dnia 7 czerwca 2011 r. zapłata za dostarczony sprzęt nastąpiła na zmieniony rachunek bankowy. Po zakończonych dostawach sprzętu przez Spółkę E. oraz zrealizowanych przez Wnioskodawcę zapłatach dla tej Spółki za dostarczony sprzęt zgodnie z umową, wystąpiła Spółka M. z żądaniem zapłaty na jej rzecz z tytułu przyjętego przekazu z dnia 7 czerwca 2011 r. Wnioskodawca odmówił dobrowolnej zapłaty z tego tytułu Spółce M., w konsekwencji tego Spółka uzyskała nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, z którego wynika, że Wnioskodawca ma zapłacić Spółce M. kwotę 1 526 439 zł 80 gr wraz z odsetkami liczonymi od dnia 8 marca 2012 r., koszty procesu 19 081 zł oraz kwotę 7 217 zł kosztów zastępstwa procesowego. Wnioskodawca od nakazu zapłaty wniósł zarzuty do Sądu Okręgowego i uzyskał w dniu 15 października 2012 r. wyrok pozytywny. Od wyroku tego odwołała się Spółka M. do Sądu Apelacyjnego, gdzie zapadł w dniu 27 maja 2013 r. pozytywny dla Wnioskodawcy wyrok. Spółka M. wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2014 r. uchylił powyższy wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Sądowi Apelacyjnemu. Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 19 listopada 2014 r. utrzymał w mocy nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym przez Sąd Okręgowy oraz zasądził od Wnioskodawcy kwotę 163 461 zł tytułem kosztów postępowania odwoławczego. Po uprawomocnieniu się powyższego wyroku, stosownie do utrzymanego w mocy nakazu zapłaty z dnia 28 marca 2012 r., Wnioskodawca w grudniu 2014 r. po otrzymaniu wezwania dokonał zapłaty na rzecz Spółki M. kwoty 2 270 191 zł 90 gr, na którą składa się: należność główna - 1 526 439 zł 80 gr, odsetki ustawowe, koszty zastępstwa procesowego i koszty procesu oraz koszty postępowania odwoławczego (wyrok z dnia 19 listopada 2014 r.). Powyższą kwotę, tj. 2 270 191 zł 90 gr wydatkowaną na realizacje celów innych niż statutowe Wnioskodawca w księgach rachunkowych roku 2014 ujął jako wynik zdarzeń nadzwyczajnych. W dniu 11 lutego 2015 r. Wnioskodawca złożył skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 19 listopada 2014 r. Obecnie niezależnie od powyższej skargi Wnioskodawca dochodzi zapłaconej kwoty dla E. Sp. z o.o. i RP na podstawie weksla wystawionego przez dostawcę sprzętu. Sąd Okręgowy wydał nakaz zapłaty solidarnej kwoty 2 271 279 zł 22 gr wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 25 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania od E. Sp. z o.o. i RP Na dzień złożenia wniosku o interpretację indywidualną nakaz zapłaty jest nieprawomocny. W przypadku odzyskania należnych środków finansowych Wnioskodawca przeznaczy je na cele statutowe. Po przegraniu procesu i po uprawomocnieniu się wyroku z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. akt 1464/14 stosownie do utrzymanego wezwania do zapłaty od Spółki M. Wnioskodawca dnia 22 grudnia 2014 r. dokonał wpłaty na rzecz Spółki M. łącznej kwoty 2 270 191 zł 90 gr na rachunek wskazany w wezwaniu. Wpłata ta została w księgach rachunkowych 2014 r. Wnioskodawcy ujęta w straty nadzwyczajne oraz przeksięgowana na wynik finansowy 2014 r. Kwota 2 270 191 zł 90 gr jako wydatek przeznaczony na inne cele niż określone w art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych została opodatkowana według stawki 19%.

W przypadku podatników, którzy uzyskują dochody zwolnione od podatku dochodowego w związku z prowadzeniem określonej działalności statutowej, wszelkie ponoszone wydatki w pierwszej kolejności powinny być analizowane pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Następnie wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów należy analizować pod kątem możliwości zaliczenia ich do wydatków przeznaczonych na działalność statutową.

Ustawodawca posługując się zwrotem, koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

W przedmiotowej sprawie zapłacona przez Wnioskodawcę na podstawie prawomocnego wyroku kwota należności głównej (będąca wynikiem nieprawidłowego uregulowania zobowiązania, stanowiąca ponowną zapłatę za dostarczone urządzenia) jak i odsetki za zwłokę od tej kwoty nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wprawdzie wydatek został poniesiony, jednakże wskazane obciążenie finansowe nie stanowi wydatku poniesionego w celu uzyskania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy przewiduje zwolnienie z podatku dochodów podatników, których celem statutowym jest określona, wskazana w ustawie działalność. Zwolnienie podatkowe dotyczy jednak tylko tej części dochodów, która jest przeznaczona i wydatkowana na te cele statutowe.

W myśl art. 17 pkt 2 tej ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Na podstawie art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Przeznaczenie i wydatkowanie dochodu powinno charakteryzować tożsamość celu, na który podatnik najpierw dochód przeznaczył, a następnie wydatkował. Niespełnienie któregokolwiek z wyżej określonych warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia przedmiotowego skutkuje tym, że podatnik musi się liczyć z obowiązkiem poniesienia ciężaru podatku dochodowego.

Dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego wprowadzających zwolnienie z opodatkowania należy przede wszystkim bazować na ich literalnym brzmieniu. Zwolnienia podatkowe są bowiem odstępstwem od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania i z tego powodu przepisy, które je wprowadzają muszą być interpretowane ściśle z brzmieniem nadanym im przez ustawodawcę.

Przeznaczenie dochodu na cele inne niż wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych skutkuje obowiązkiem obliczenia i zapłaty podatku w trybie art. 25 ust. 4 tej ustawy. Zgodnie bowiem z dyspozycją zawartą w przepisie art. 25 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym - podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku lub w którym upłynął termin do dokonania wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a.

Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu zapłaty kwoty należności głównej (stanowiącej ponowną zapłatę) i odsetek za zwłokę od tej kwoty wynikają z przegranego procesu sądowego i nie mają związku z realizacją przez Wnioskodawcę celów statutowych.

Dochód stanowiący równowartość tych wydatków nie jest wolny od podatku, gdyż nie może być przeznaczony na cele statutowe bowiem został już wydatkowany na inne cele. Wydatki te poniesiono co prawda w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, ale nie na cele statutowe, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego tutejszy Organ stoi na stanowisku, że wydatek związany z zapłatą należności głównej oraz zapłatą odsetek za zwłokę po wydaniu prawomocnego wyroku, będący wynikiem nieprawidłowego uregulowania zobowiązania (ponownej zapłaty ceny za dostarczone urządzenia) oraz odsetek za zwłokę nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym powyższy wydatek należy na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów. Zatem, dochód odpowiadający równowartości tego wydatku nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych, gdyż nie może być uznany jako przeznaczony na działalność statutową Wnioskodawcy na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. Powyższe skutkuje obowiązkiem zadeklarowania dochodu do opodatkowania i zapłacenia podatku wg stawki 19% na podstawie art. 19 ust. 1 w związku z art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania oznaczonego we wniosku nr 1). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) - rozpatrzone.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.