IPTPB3/4231-2/11-2/MF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie wygaśnięcia prawa do zwrotu nadpłaty #61485; jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie wygaśnięcia prawa do zwrotu nadpłaty.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od nieruchomości z tytułu użytkowania wieczystego gruntów należących do Skarbu Państwa. Łączna powierzchnia gruntów wynosi 563.040,00 m ².

Z uwagi na fakt, iż grunty zostały sklasyfikowane jako nieużytki oraz nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, zastosowanie znajduje zwolnienie z podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.)

Z uwagi na fakt, iż w latach 2005 - 2009 Wnioskodawca deklarował kwoty podatku od nieruchomości nie uwzględniając przysługującego zwolnienia, w dniu 17 grudnia 2009 r. złożył wnioski o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości. Po złożeniu wniosków, o których mowa powyżej nastąpiło wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty przez Wójta Gminy. Postępowanie zakończyło się wydaniem pozytywnych decyzji w sprawie stwierdzenia nadpłaty w kwotach odpowiednio: za rok 2005 #61485; 349.084.80 zł, za rok 2006 - 349.085,00 zł, za rok 2007 - 360.512,72 zł, za rok 2008 #61485; 388.666,00 zł oraz za rok 2009 - 290.134,00 zł.

Łączna kwota nadpłaconego podatku z ww. decyzji wynosi 1.737.482,72 zł (słownie: jeden milion siedemset trzydzieści siedem tysięcy czterysta osiemdziesiąt dwa złote, 72/100 groszy). Decyzje zostały otrzymane przez Wnioskodawcę 3 czerwca 2011 r. i na moment złożenia niniejszego wniosku są ostateczne.

Biorąc pod uwagę fakt, iż ograniczone możliwości finansowe Gminy uniemożliwiają jej zwrot nadpłaty Wnioskodawcy w terminach i trybie przewidzianym przez przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) Gmina wystąpiła z inicjatywą zawarcia porozumienia, ustalającego indywidualne zasady zwrotu nadpłaty podatku przez Gminę dla Wnioskodawcy (dalej "Porozumienie").

Chcąc wyjść naprzeciw oczekiwaniom Gminy oraz lokalnej społeczności, w której działa Spółka, Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć takie Porozumienie, w formie ugody w rozumieniu art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

W treści Porozumienia Wnioskodawca oraz Gmina ustalą, iż Gmina będzie spłacać należną Wnioskodawcy kwotę należnej nadpłaty podatku wraz z odsetkami w ratach rocznych, zaliczając każdorazowo część nadpłaty na przyszłe zobowiązania podatkowe.

W tym celu Wnioskodawca przed rozpoczęciem każdego roku kalendarzowego składać będzie wniosek o zaliczenie nadpłaty (wraz z należnymi odsetkami) na poczet przyszłego zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na terenie Gminy (dalej "wniosek o zaliczenie nadpłaty").

Wnioski o zaliczenie nadpłaty będą składane w ten sposób, iż z każdej powstałej nadpłaty, wynikającej z poszczególnych decyzji o stwierdzeniu nadpłaty za lata 2005 - 2009, Wnioskodawca będzie wnosił o zaliczenie 1/5 części kwoty przyszłego zobowiązania podatkowego. Dla przykładu, jeśli przyszłe zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości będzie wynosiło 100 zł, Wnioskodawca złoży wnioski o zaliczenie nadpłaty w wysokości 20 zł z każdej nadpłaty przysługującej za poszczególne lata z okresu 2005 - 2009.

Natomiast kwota odsetek należnych do dnia złożenia pierwszego Wniosku o zaliczenie nadpłaty będzie spłacana przelewem na rachunek Wnioskodawcy w pierwszej kolejności - aż do wyczerpania jej pełnej wysokości.

Porozumienie zostanie zawarte w formie pisemnej bądź też w formie aktu notarialnego, w zależności od ustaleń poczynionych pomiędzy Stronami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, w związku z corocznym składaniem przez Wnioskodawcę, przed rozpoczęciem roku kalendarzowego, wniosków o zaliczenie części nadpłaty na poczet przyszłego zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, nie dojdzie do wygaśnięcia prawa do zwrotu nadpłaty, gdyż wniosek o zaliczenie nadpłaty każdorazowo przerwie upływ terminu przedawnienia prawa do zwrotu w stosunku do całości kwoty pozostałej do zwrócenia (zgodnie z art. 80 § 3 Ordynacji podatkowej) oraz nie dojdzie do ziszczenia się innych przesłanek, które mogą doprowadzić do uniemożliwienia zwrotu nadpłaty podatku Wnioskodawcy w ramach opisanego zdarzenia przyszłego.

Zdaniem Wnioskodawcy, złożenie wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłego zobowiązania podatkowego, w sytuacji gdy wniosek dotyczy części nadpłaty, przerywa każdorazowo w momencie złożenia bieg terminu wygaśnięcia prawa do zwrotu nadpłaty w stosunku do całości kwoty nadpłaty, która do momentu złożenia wniosku nie została zwrócona Wnioskodawcy, a w sprawie nie istnieją inne przeszkody wynikające z przepisów prawa podatkowego, które uniemożliwiałyby Wnioskodawcy odzyskanie kwoty nadpłaty podatku, wynikającej z otrzymanych decyzji.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Natomiast zgodnie z art. 75 § 2 ww. ustawy, podatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty, m.in. w sytuacji, gdy zobowiązanie podatkowe powstaje z mocy prawa (zgodnie z art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej), a podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości wyżej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek.

Zgodnie natomiast z art. 76 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę (...) oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Z chwilą powstania nadpłaty podatnik staje się wierzycielem organu podatkowego (por. B. Gruszczyński, Ordynacja podatkowa Komentarz, Warszawa, 2010, str. 407). Przy czym art. 76 Ordynacji podatkowej wprowadza zasady, na których kwota nadpłaty jest zwracana podatnikowi. Wynika z tego, iż wierzyciel i dłużnik nadpłaty (odpowiednio podatnik i organ podatkowy) nie mają pełnej swobody w dysponowaniu wierzytelnością, tzn. działania przez nich podejmowane muszą mieścić się w ramach wskazanego przepisu.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, iż rozliczenie nadpłaty nastąpi z zastosowaniem dwóch, ze wskazanych w art. 76 Ordynacji podatkowej, instytucji, tj. poprzez zwrot części nadpłaty na rachunek bankowy podatnika oraz poprzez zaliczenie części nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Wysokość zwrotów w poszczególnych latach będzie jednak dostosowana do możliwości płatniczych Gminy, gdyż przemawia za tym istnienie szczególnego interesu publicznego, jakim jest interes wspólnoty lokalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy tak przyjęty mechanizm jest zgodny z regulacjami Ordynacji podatkowej.

Przepisy Ordynacji podatkowej określają jednak, w art. 80, terminy wygaśnięcia prawa do zwrotu nadpłaty przysługującego podatnikowi oraz zasady, na podstawie których termin ten ulega przerwaniu w związku z działaniami podejmowanymi przez podatnika.

Zgodnie z art. 80 § 1 Ordynacji podatkowej, prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu. Zgodnie z art. 80 § 2 ww. ustawy, upływ tego terminu wyłącza również prawo do złożenia wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych oraz możliwość zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych.

Jednakże, zgodnie z art. 80 § 3 Ordynacji podatkowej, złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty, zwrot nadpłaty lub zaliczenie jej na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych przerywa bieg terminu do zwrotu nadpłaty.

W pierwszej kolejności, w celu ustalenia momentu, w którym upływa termin zwrotu nadpłaty, należy odwołać się do treści art. 77 ustawy - Ordynacja podatkowa. Ustawodawca przewidział bowiem dwa terminy zwrotu nadpłaty po złożeniu przez podatnika wniosku o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości. Są to art. 77 § 1 pkt 6 oraz art. 77 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na prowadzenie postępowania podatkowego (postępowanie w sprawie stwierdzenia nadpłaty) przez organ podatkowy (Wójta Gminy) zastosowanie będzie mieć drugi ze wskazanych przepisów, zgodnie z którym termin zwrotu nadpłaty, gdy jest ona stwierdzana po złożeniu przez podatnika wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowaną deklaracją, wynosi 30 dni od dnia wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty. Przepis ten referuje bowiem bezpośrednio do faktu zakończenia postępowania podatkowego, natomiast art. 77 § 1 pkt 6 będzie mieć zastosowanie w m.in. trybie bezdecyzyjnym zwrotu nadpłaty.

Zatem, dla Wnioskodawcy termin określony w art. 80 Ordynacji podatkowej rozpocznie bieg z początkiem roku 2012, gdyż 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę mija w roku 2011. Gdyby więc nie nastąpiło przerwanie terminu przedawnienia prawa do zwrotu nadpłaty, prawo to wygaśnie 31 grudnia 2016 r.

Jednakże, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca corocznie, przed rozpoczęciem roku kalendarzowego (rok podatkowy w podatku od nieruchomości równy jest rokowi kalendarzowemu) składać będzie wniosek o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych, wybranych przez siebie, zobowiązań podatkowych. Wyboru podatnika nie ogranicza ani kolejność ich powstawania, ani termin płatności (podobnie B. Gruszczyński, Ordynacja podatkowa Komentarz, Warszawa, 2010, str. 407).

Intencją Wnioskodawcy będzie składanie takiego wniosku, dotyczącego części każdej kwoty nadpłaty, w stosunku do zobowiązania mającego powstać w podatku od nieruchomości w roku następnym.

Takie działania, zdaniem Wnioskodawcy, będą prowadzić corocznie (wraz ze składaniem każdego wniosku) do przerwania biegu terminu wygaśnięcia prawa do zwrotu nadpłaty, zgodnie z art. 80 § 3 Ordynacji podatkowej, w stosunku do całości pozostałej kwoty nadpłaty. Należy wskazać, iż ewentualne przyjęcie, że jedynie wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości, za dany okres, skutkuje przerwaniem biegu terminu do jej zwrotu, czyniłoby przepis art. 80 § 3 Ordynacji podatkowej bezprzedmiotowym. Skoro bowiem nadpłata zostałaby w całości zwrócona (poprzez zaliczenie na poczet przyszłego zobowiązania), to brak jest celu regulowania sposobów przerwania biegu terminu przedawnienia do tejże kwoty. Jedynym dającym się obronić argumentem jest twierdzenie, iż racjonalny ustawodawca nie tworzyłby pustych norm prawnych. Stąd, art. 80 § 3 Ordynacji podatkowej należy interpretować w ten sposób, iż zaliczenie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych jakiejkolwiek części, wnioskowanej za dany okres rozliczeniowy, nadpłaty skutkuje przerwaniem terminu biegu wygaśnięcia prawa do zwrotu całej (pozostałej do zwrotu) nadpłaty.

Wskazać też należy na racjonalne uzasadnienie, iż podatnik decydując się na zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych niejako "zamraża" przysługujące mu środki na nieoprocentowanej lokacie. Nie jest też w stanie często przewidzieć, jakie wyniki finansowe będzie osiągał w przyszłości i tym samym czy będzie zobowiązany do zapłaty podatku, który zostanie potrącony z należną mu kwotą nadpłaty. Tym samym musi on mieć prawo ochrony zdeponowanych w ten specyficzny sposób swoich środków pieniężnych. Przyjęcie innego rozumienia instytucji zaliczenia nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań w przypadku jakichkolwiek materialnych kwot powodowałoby znaczące ryzyko po stronie podatników i czyniło samą instytucję niebezpieczną z biznesowego punktu widzenia. Co więcej przepisy Ordynacji podatkowej nie wskazują w żadnym miejscu, aby złożenie wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych mogło być dokonywane wyłącznie raz w stosunku do danej kwoty i aby taka dyspozycja już złożona miała charakter kategoryczny i ostateczny.

Po przerwaniu biegu terminu, biegnie on na nowo, tzn. biegnie bez uwzględnienia okresu, który upłynął przed jego przerwaniem (por. B. Gruszczyński, S. Babiarz, Ordynacja podatkowa Komentarz, Warszawa, 2010, str. 426). Przy czym, jak wskazano, możliwe jest kolejne przerwanie tego terminu, poprzez złożenie kolejnego wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłego zobowiązania podatkowego, obejmującego pozostałą kwotę nadpłaty wynikającą z danej decyzji.

Uzasadniając stanowisko Wnioskodawca, pragnie wskazać, iż - Jego zdaniem - przepisy prawa podatkowego nie wprowadzają żadnych innych regulacji (niż te wynikające z art. 80 Ordynacji podatkowej), które prowadziłoby do przyjęcia, iż ich zastosowanie pozbawi w przyszłości Wnioskodawcę prawa do uzyskania zwrotu należnej nadpłaty w podatku od nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.