IPTPB3/423-85/14-8/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku złożonym w dniu 14 marca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu w 2011 r. z tytułu cesji wierzytelności z tytułu opłat leasingowych - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany dalej Spółką) prowadził współpracę z Partnerem A oraz Partnerem B celem organizacji na zlecenie ww. podmiotów akcji promocyjnej skierowanej do nowych klientów Partnera A (dalej: Akcja A) oraz dla obecnych klientów Partnera A (Akcja B). Akcje te polegały na oferowaniu przez Spółkę nowym i obecnym klientom Partnera A usługi leasingu urządzeń mobilnych wraz z usługą dostępu do internetu w okresie trwania umowy. W ramach Akcji Partner A zobowiązywał się wobec wybranych klientów Partnera A do pokrycia całości lub części kosztów związanych z zawarciem przez nich ze Spółką umowy leasingu (przejęcie długu).

Rozwiązania przyjęte przy organizacji i realizacji promocji dla nowych klientów Partnera A kształtowały się odmiennie od tych przyjętych dla promocji dla obecnych klientów Partnera A.

Akcja skierowana do nowych klientów Partnera A (Akcja A)

W zakresie współpracy dotyczącej nowych klientów Partnera A (Akcja A), Partner A w ramach współpracy ze Spółką oferował swoim nowym klientom możliwość udostępnienia przez Spółkę na zasadzie leasingu urządzenia telekomunikacyjnego wraz z usługą teleinformatyczną. Umowy leasingu z klientami Partnera A zawierała Spółka.

Regulamin Akcji A wobec klientów Partnera A zakładał, że Partner A pokryje określoną cześć rat leasingowych należnych od nowego klienta do Spółki w przypadku gdy nowy klient spełniać będzie określone warunki wobec Partnera A. Warunki utrzymania przez nowego klienta Partnera A prawa do udziału w Akcji weryfikowane były comiesięcznie przez Partnera A. W przypadku niespełnienia przez nowego klienta Partnera A warunku udziału w akcji nowy klient zobowiązany był do zapłaty wymaganej raty czynszowej z własnych środków poprzez pobranie kwoty z konta nowego klienta Partnera A w wyniku udzielenia dyspozycji obciążenia rachunku na rzecz Spółki. Spółka w takiej sytuacji nie miała pewności czy nowy klient będzie posiadał wystarczające środki na koncie, z którego miała zostać pobrana odpowiednia kwota. W takiej sytuacji ryzyko niewypłacalności związane z ewentualnym brakiem środków do pobrania na koncie obciążało wyłącznie Spółkę.

Jednocześnie Spółka angażowała istotne środki w nabycie przedmiotów leasingu od Partnera B.

Celem ograniczenia ryzyk Spółki związanych z angażowaniem w umowy leasingu z podmiotami, których Spółka nie mogła swobodnie weryfikować, Partner A przekazał Spółce kwotę kaucji, z której Spółka miała możliwość rozliczenia rat leasingowych, które w ramach Akcji Partner A zobowiązany był pokryć w miejsce swoich nowych klientów. Pozostała po zakończeniu akcji część kaucji nierozliczona z ratami leasingowymi, podlegać miała zwrotowi do Partnera A.

Decyzje w sprawie umożliwienia udziału nowemu klientowi w Akcji promocyjnej podejmował samodzielnie Partner A, który według własnych metod oceny wiarygodności typował nowych klientów do objęcia promocją. Spółka na podstawie decyzji Partnera A i wniosku nowego klienta Partnera A podpisywała umowę leasingu z nowym klientem Partnera A. W przyjętym schemacie, Spółka nie posiadała żadnych możliwości weryfikacji wiarygodności klienta Partnera A, ani też nie miała możliwości ustanowienia jakichkolwiek gwarancji, czy też zabezpieczeń w celu zapewnienia płatności rat przez klienta Partnera A. W tym zakresie zmuszona była do całkowitego zawierzenia systemowi oceny wiarygodności klientów stosowanego przez Partnera A. W przyjętym schemacie nie było możliwe ustalenie z góry dokładnie w jakim zakresie Partner A zapewni pokrycie rat leasingowych. Partner A gwarantował Spółce jedynie pokrycie kosztów części rat, które zgodnie z realizowaną Akcją Partner A zobowiązywał się pokryć za swojego klienta. Pokrycie tych rat następowało poprzez rozliczenie z odpowiednią kwotą kaucji udzielonej wcześniej przez Partnera A Spółce. W zakresie pozostałych rat wyłączne ryzyko wypłacalności klienta Partnera A obciążało Spółkę.

PUNKT 1

Partner A przekazał Spółce kwotę kaucji w początkowym okresie Akcji tytułem zabezpieczenia płatności kwot (w chwili przekazywania kaucji jeszcze nieznanych), które zgodnie z regulaminem Akcji pokryć miał Partner A w imieniu swoich klientów.

Celem kaucji było motywowanie Partnera A do możliwie najlepszej weryfikacji nowych klientów objętych Akcją A oraz jak najszerszej popularyzacji Akcji A, a także zabezpieczenie zapłaty rat, do których zapłaty zobowiązał się Partner A w miejsce swoich klientów.

W chwili uzgadniania zasad rozliczeń kwoty kaucji oraz jej wysokości, strony nie znały przewidywanej skali zainteresowania klientów Akcją. Operowano wyłącznie na szacunkach, które były też podstawą dla ustalenia wysokości kaucji.

Zgodnie z zawartą umową, z kwoty kaucji rozliczane były sukcesywnie odpowiednie kwoty rat leasingowych należnych Spółce od klientów Partnera A, które Partner A zobowiązał się pokryć. Rozliczenie kaucji dokonywane było w miarę rozwoju Akcji i podpisywania nowych kolejnych umów z klientami Partnera A. Wraz z rozwojem skali Akcji, strony aneksami uzgodniły odpowiednie podwyższenie kwoty kaucji oraz minimalne saldo kaucji. Po zakończeniu realizacji Akcji, rozliczana w trakcie współpracy kaucja po ustaleniu aktualnej kwoty do rozliczenia, podlegać będzie zwrotowi do Partnera A. Termin zwrotu kaucji strony modyfikowały aneksami.

PUNKT 2

Spółka tytułem wynagrodzenia za organizację Akcji otrzymywała od Partnera A kwotę prowizyjną ustaloną jako iloczyn ilości nowych klientów Partnera A pozyskanych w wyniku realizacji Akcji oraz określonej stawki wyrażonej w złotówkach. Stawka ulegała modyfikacjom w okresie współpracy.

W trakcie realizacji Akcji Partner A, wskazując na zbyt wysokie koszty akcji ustalone przy pierwotnych założeniach, wynegocjował zmiany dotyczące zasad wynagradzania Spółki. Wynagrodzenie prowizyjne ujmowane było w fakturach VAT, wystawianych zgodnie z umową w terminie do 7 dnia następnego miesiąca i płatnej w terminie 7 dni od daty wystawienia faktury, zgodnie z zapisem umownym w § 3 ust. 1 umowy pomiędzy Partnerem A i Spółką: "Strony ustalają, że z tytułu Promocji Partnera A, (...) Partner A zapłaci Spółce wynagrodzenie w wysokości stanowiącej iloczyn liczby umów zawartych z nowymi Klientami oraz kwoty (...) złotych brutto (...). Wynagrodzenie Spółki, o którym mowa powyżej będzie płatne w okresach miesięcznych, na podstawie faktury VAT wystawionej w terminie do 7 dnia następnego miesiąca, płatnej 7 dni od daty wystawienia faktury VAT".

PUNKT 3

W ramach późniejszych negocjacji Partnera A, po analizie wyników ekonomicznych, uzgodniono również, że Partner A i Spółka podzielą między sobą koszty jakie Partner A będzie zobowiązany ponieść w związku z Akcją - koszty pokrycia rat leasingowych odpowiednich klientów Partnera A. Koszty te rozliczane były przez strony na podstawie noty obciążeniowej wystawionej przez Partnera A na rzecz Spółki w okresach miesięcznych obejmujących ustalony% kosztów rat leasingowych pokrywanych przez Partnera A.

PUNKT 4

Spółka w celu wykonania zobowiązań wynikających z współpracy z Partnerem A zawarła z Partnerem B umowę współpracy, na mocy której nabywała odpowiednie dla realizacji Akcji ilości urządzeń telekomunikacyjnych oraz pakietów usług. Partner B oferował Spółce odpowiedni poziom cen zakupu towarów i usług, przy czym wymagane było aby Spółka niezależnie od faktycznych potrzeb związanych z realizacją Akcji z udziałem Partnera A nabyła w okresie pierwszych 6 miesięcy określoną liczbę urządzeń telekomunikacyjnych wraz z usługą. Następnie nabycie następowało zgodnie z występującym w Akcji zapotrzebowaniem.

Sprzedaż towarów i pakietów usług przez Partnera B na rzecz Spółki dokumentowana była fakturami VAT. Wydatki na zakup jednostkowego towaru sięgały w zależności od jego rodzaju od około 24 zł do około 400 zł za sztukę. Wartość usług sięgała kwoty od około 317,07 zł do 2.971,54 zł - w zależności od rodzaju usługi i okresu jej świadczenia.

W przypadku Akcji B wartości te kształtowały się nieco odmiennie: towary w wartości od około 48 zł do około 400 zł, usługi w wartości od około 317 zł do około 2.970 zł.

PUNKT 5

Z tytułu współpracy Spółki z Partnerem B i dystrybucji w ramach Akcji z Partnerem A towarów i usług Partnera B, Spółka na podstawie umowy z Partnerem B uzyskiwała wynagrodzenie prowizyjne za każdą aktywowaną w ramach Akcji umowę telekomunikacyjną. Kwota prowizji ujmowana była przez Spółkę w comiesięcznych fakturach wystawianych i przekazywanych do Partnera B po ustaleniu wysokości prowizji. Dane do naliczenia prowizji możliwe były do ustalenia i udostępniane były Spółce przez Partnera B poprzez system informatyczny dopiero 25 dnia miesiąca rozliczeniowego następującego po miesiącu, w którym uruchomiono usługi telekomunikacyjne, od których należna była Spółce prowizja.

Zgodnie z umową płatność prowizji następować miała w terminie 5 dni od daty otrzymania faktury przez Partnera B nie później niż do ostatniego dnia miesiąca rozliczeniowego, w którym dokonano ustalenia prowizji.

PUNKT 6

W celu wykonania zobowiązań wynikających z przyjętego z Partnerem A i Partnerem B, przedstawionego powyżej, modelu współpracy przy Akcji promocyjnej, Spółka zawierała z wskazanymi przez Partnera A klientami Partnera A umowy leasingu dotyczące udostępnienia urządzenia wraz z usługą telekomunikacyjną.

Usługa leasingu realizowana przez Spółkę na rzecz klientów Partnera A dokumentowana była comiesięcznymi fakturami wystawionymi na rzecz poszczególnych klientów w okresie trwania umowy leasingu. Termin płatności poszczególnych rat przypada na 15 dzień każdego kolejnego miesiąca po miesiącu wystawienia faktury. W zależności od tego czy klient Partnera A spełniał w kolejnych okresach warunki promocji, ciężar zapłaty za daną ratę leżał po stronie Partnera A (poprzez potrącenie z udzielonej Spółce kaucji) lub po stronie samego klienta - poprzez obciążenie jego konta prowadzonego przez Partnera A. Rozliczenie w odpowiedni sposób następowało w dacie terminu płatności danej raty.

Suma rat leasingowych odpowiada kosztom nabycia udostępnianego urządzenia i usługi, natomiast zyskiem Spółki była opłata wstępna uiszczana przy zawieraniu umowy leasingu z klientem Partnera A.

Akcja skierowana do dotychczasowych klientów Partnera A (Akcja B)

W zakresie współpracy dotyczącej obecnych klientów Partnera A w ramach Akcji B współpraca realizowana była analogicznie do Akcji A z zastrzeżeniem odmienności opisanych poniżej. Partner A analogicznie jak w przypadku nowych klientów, oferował swoim obecnym klientom za pośrednictwem Spółki możliwość udostępnienia na zasadzie leasingu urządzenia telekomunikacyjnego wraz z usługą teleinformatyczną. Umowy leasingu z obecnymi klientami Partnera A zawierała Spółka. Regulamin Akcji wobec obecnych klientów Partnera A zakładał, że Partner A pokryje koszty rat leasingowych należnych od swojego obecnego klienta, w przypadku gdy obecny klient spełniać będzie określone warunki wobec Partnera A. Warunki utrzymania przez klienta Partnera A prawa do udziału w Akcji weryfikowane są comiesięcznie przez Partnera A. W przypadku nieutrzymania przez klienta Partnera A warunku udziału w Akcji klient zobowiązany był do zapłaty wymaganej raty czynszowej z własnych środków - odpowiednia kwota była potrącana na rzecz Partnera A z rachunku bankowego klienta prowadzonego przez Partnera A.

Analogicznie jak w przypadku Akcji skierowanej do nowych klientów Partnera A, decyzje w sprawie umożliwienia udziału obecnemu klientowi w Akcji promocyjnej podejmował samodzielnie Partner A. Partner A według własnych metod oceny wiarygodności znanych już Partnerowi A osób typował obecnych klientów Partnera A do objęcia promocją. Ocena wiarygodności dzięki znajomości klienta Partnera A pozwalała na bardziej precyzyjną ich ocenę pod względem jego rzetelności i ryzyka transakcyjnego, zarówno dla Spółki, jak i Partnera A.

Spółka na podstawie decyzji Partnera A i wniosku jego obecnego klienta podpisywała umowę leasingu z klientem Partnera A. W przyjętym schemacie Spółka nie posiadała żadnych możliwości samodzielnej weryfikacji wiarygodności klienta, ani też nie miała możliwości ustanowienia jakichkolwiek gwarancji, czy też zabezpieczeń w celu zapewnienia płatności rat przez klienta.

Ochrona interesów Spółki nastąpiła poprzez dokonaną z Partnerem A cesję wszystkich przyszłych wierzytelności Spółki wobec obecnych klientów Partnera A na Partnera A. Cesja realizowana i rozliczana była pomiędzy Partnerem A i Spółką niezwłocznie po zawarciu przez Spółkę i klienta umowy leasingu. Dzięki przyjętemu rozwiązaniu faktyczne ryzyko ewentualnej niewypłacalności klienta obciążało w przypadku Akcji wobec obecnych klientów Partnera A wyłącznie Partnera A.

PUNKT 7

Spółka uzgodniła z Partnerem A na mocy Umowy ramowej w zakresie przelewu wierzytelności, że wszystkie przyszłe wierzytelności jakie będą przysługiwały Spółce wobec obecnych klientów Partnera A na mocy zawieranych umów leasingu podlegają cesji na Partnera A. Odpowiednie zapisy wprowadzono również w umowach leasingu.

Zgodnie z ustaleniami stron, Partner A z tytułu przejęcia wierzytelności wobec swoich klientów otrzymywał wynagrodzenie brutto w wysokości równiej 7% wartości brutto wszystkich zobowiązań klienta wynikających z umowy leasingu. Partner A tytułem wynagrodzenia wystawiał odpowiednią fakturę na rzecz Spółki. Spółka natomiast tytułem wynagrodzenia za cedowane wierzytelności otrzymać miała kwotę równą 100% wartości wszystkich świadczeń klientów (opłata wstępna, czynsze leasingowe) wynikających z umów leasingu. Cesja następowała w 1 dniu po podpisaniu umowy leasingu, natomiast rozliczenie wynagrodzenia Spółki z tytułu cedowanych wierzytelności oraz wynagrodzenia Partnera A za przejęcie wierzytelności dokonywane było po potrąceniu wzajemnych wierzytelności. W efekcie rozliczeń ostatecznie Spółka otrzymywała przelew od Partnera A kwoty równej 93% wartości zobowiązań klienta wynikających z umowy leasingu. Odpowiednie przelewy odnosiły się do poszczególnych klientów - leasingobiorców. W wyniku dokonanych rozliczeń przez Partnera A i Spółkę cała należność Spółki z tytułu umów leasingu została uzyskana przez Spółkę przed wykonaniem usługi.

PUNKT 8

Usługa leasingu realizowana przez Spółkę na rzecz klientów Partnera A dokumentowana była następnie comiesięcznymi fakturami wystawionymi na rzecz poszczególnych klientów w okresie trwania umowy leasingu. Termin płatności poszczególnych rat przypada na 15 dzień każdego kolejnego miesiąca po miesiącu wystawienia faktury. Faktury wystawiono 15 dnia miesiąca. Ciężar i ryzyko rozliczenia rat leasingowych obciążał już wyłącznie Partnera A z uwagi na dokonaną wcześniej cesję wierzytelności i rozliczenie całości przyszłych roszczeń Spółki wobec klientów Partnera A.

Wnioskodawca wskazuje, że wniosek, dotyczy zdarzeń w okresie od dnia 2 sierpnia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r., ponadto uzupełniająco wyjaśnia co następuje:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Z chwilą zaliczenia odpowiedniej części kaucji na poczet rat Wnioskodawca opodatkował tę czynność podatkiem dochodowym od osób prawnych i podatkiem od towarów i usług.

3. Przyjęcie przez Wnioskodawcę ciężaru części kosztów akcji ponoszonych przez Partnera A było warunkiem dalszej współpracy i kontynuacji akcji przez Partnera A (pozwalającej na osiąganie przychodów przez Wnioskodawcę od Partnera A i Partnera B). W przypadku braku zgody Wnioskodawcy na partycypację w kosztach ponoszonych przez Partnera A akcja nie byłaby kontynuowana przez Partnera A, a tym samym Wnioskodawca nie miałby możliwości osiągania żadnych przychodów w związku z realizacją akcji (ani od Partnera A, ani od Partnera B, ani od klientów Partnera A).

4. Bez zgody Wnioskodawcy na partycypację w kosztach akcji ponoszonych przez Partnera A, akcja nie byłaby kontynuowana, a tym samym Wnioskodawca nie osiągnąłby żadnych dalszych przychodów z tytułu organizacji akcji (ani od Partnera A, ani od Partnera B, ani od klientów Partnera A).

5. W przypadku braku partycypacji w kosztach Partnera A przez Wnioskodawcę akcja nie byłaby kontynuowana, a zatem liczba nabywanych urządzeń i usług z pewnością byłaby znacznie mniejsza niż w przypadku kontynuacji akcji prowadzonej dzięki uzgodnieniu pokrycia części kosztów przez Wnioskodawcę.

6. Faktury dokumentujące zakupy będące przedmiotem wniosku są wystawiane przez Partnera B na rzecz Wnioskodawcy (za "faktury dokumentujące zakupy będące przedmiotem wniosku" rozumie się faktury dokumenujące zakup urządzeń i usług telekomunikacyjnych).

7. Nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi wykorzystywane są w całości wyłącznie dla potrzeb świadczenia usług lub dostawy towarów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

8. Wynagrodzenie Wnioskodawcy należne od Partnera A jest uzależnione bezpośrednio od ilości nowych klientów Partnera A pozyskanych w ramach akcji (jak wskazano we wniosku - pkt 1 dot. Akcji A), co jest powiązane z ilością zawartych umów leasingu na urządzenia mobilne wraz z usługą dostępu do internetu. Klient chcąc skorzystać z akcji zobowiązany jest zarówno do zawarcia odpowiedniej umowy z Partnerem A, jak i umowy leasingu z Wnioskodawcą. Przyjąć zatem należy, że wynagrodzenie Wnioskodawcy należne od Partnera A jest powiązane z ilością zawieranych umów leasingu.

9. Wynagrodzenie Wnioskodawcy, należne od Partnera B jest uzależnione bezpośrednio od ilości aktywacji kart telekomunikacyjnych dokonanych w związku z realizacją akcji, ta ilość jednak odpowiada ilości zawartych umów leasingu. W celu wywiązania się ze zobowiązań przyjętych przez Strony w ramach akcji (w tym wynikających z umów leasingowych) konieczne jest aktywowanie przekazanej klientowi karty telekomunikacyjnej zawierającej odpowiedni pakiet usług. Przyjąć zatem należy, że wynagrodzenie Wnioskodawcy należne od Partnera B jest powiązane z ilością zawieranych umów leasingu.

10. Przedmiotem nabyć Wnioskodawcy od Partnera B są usługi telekomunikacyjne umieszczone na kartach i opłacane przez Wnioskodawcę z góry oraz towary - urządzenia mobilne. Wnioskodawca jednak nie realizuje faktycznie usług telekomunikacyjnych - nie posiada bowiem odpowiednich uprawnień - tę usługę realizuje Partner B.

11. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług leasingu na warunkach określonych w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. jak Wnioskodawca rozumie leasingu operacyjnego.

12. Wnioskodawca nie dokonuje dostawy urządzeń mobilnych z usługą dostęp do internetu w warunkach określonych w art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. jak Wnioskodawca rozumie leasingu finansowego.

13. Wnioskodawca nie realizuje dostawy urządzeń w leasingu finansowym. Umowa leasingu nie zawiera postanowień, że korzystający dokonuje odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie leasingu, w przypadku gdy korzystający nie jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

14. Wnioskodawca nie realizuje dostawy urządzeń w leasingu finansowym. W umowie leasingu urządzeń mobilnych z usługą dostępu do internetu nie postanowiono, że finansujący rezygnuje z dokonania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

15. Umowy leasingu urządzeń mobilnych z usługą dostępu do internetu zostały zawarte na czas oznaczony.

16. Suma opłat ustalonych w umowach leasingu pomniejszona o podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej udostępnianych środków trwałych - urządzeń mobilnych.

17. W związku z nabyciem wierzytelności przez Partnera A, Wnioskodawca uwolni się od konieczności podejmowania czynności związanych z wyegzekwowaniem długo, bowiem wierzytelności Wnioskodawcy zostały pokryte przez Partnera A działającego w imieniu i na rzecz jego klientów w związku ze zobowiązaniami wynikającymi z warunków akcji promocyjnej.

18. Partner A otrzymał od Wnioskodawcy umówioną kwotę tytułem udziału w kosztach organizacji akcji w wysokości równej 7% wartości wierzytelności pokrytych przez Partnera A w imieniu i na rzecz klientów objętych akcją.

19. Wartość cedowanych wierzytelności ustalona jest na poziomie ich wartości nominalnych, wynikających z zawieranych umów leasingu.

20. Pomiędzy nabywcą wierzytelności (Partnerem A) a Wnioskodawcą istnieje odrębny stosunek prawny, rodzący obowiązek zapłaty wynagrodzenia na rzecz Partnera A w związku z nabyciem i egzekucją wierzytelności.

21. Różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności a wartością przyjętą dla potrzeb cesji jest równa zero.

22. W żadnych umowach nie zostały zawarte postanowienia pozwalające na zamianę umówionej ceny sprzedaży w zależności od powodzenia czynności zmierzających do wyegzekwowania nabytych wierzytelności przez Partnera A. Wartość wierzytelności dla potrzeb cesji jest niezmienna.

23. Partner A nabywa wierzytelności we własnym imieniu, na własny rachunek oraz na własne ryzyko.

24. Cesja wierzytelności zawarta jest na ryzyko Wnioskodawcy - cedenta.

25. Partner A ma możliwość powrotnego przeniesienia nabytych wierzytelności na rzecz zbywcy wierzytelności - Wnioskodawcy.

26. Wierzytelności nabywane przez Partnera A nie stanowią w dacie ich nabycia wierzytelności wymagalnych. Są to wierzytelności przyszłe niewymagalne, które powstają w związku z realizacją umowy leasingu.

27. Wierzytelności dotyczą rat leasingowych należnych Wnioskodawcy w związku z zawartymi umowami leasingu. Nie jest wiadome Wnioskodawcy czy prowadzone jest postępowanie egzekucyjne wobec jakichkolwiek korzystających. Ewentualne tego rodzaju działania prowadzi Partner A z związku z przejęciem wierzytelności.

28. W wyniku dokonanej cesji faktura nie była wystawiona. Został natomiast rozpoznany i odprowadzony podatek należny w związku z uzyskaniem od Partnera A działającego na rzecz i w imieniu korzystających (jego klientów) z góry (przed wymagalnością należności) wartości równych sumie wierzytelności wynikających z umów leasingu zawartych w Wnioskodawcą - stosownie do treści art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT. Realizacja tej płatności była wynikiem zobowiązań Partnera A wynikających z warunków akcji promocyjnej, gdzie zobowiązał się pokryć w imieniu i na rzecz swoich klientów koszty usługi leasingu. Dokonana cesja wierzytelności była wtórnym efektem akcji, która miała umożliwić Partnerowi A realizację ewentualnych sankcji wobec korzystających (jego klientów) nierealizujących założeń akcji promocyjnej, co zgodnie z informacjami posiadanymi przez Wnioskodawcę, nie miało w praktyce miejsca - klienci wywiązywali się bowiem z warunków akcji promocyjnej.

29. Faktury dokumentujące świadczone przez Wnioskodawcę usługi leasingu obejmujące poszczególne raty leasingowe były wystawione w odpowiednich terminach wynikających z umów leasingu, przy czym całość należności przysługujących Wnioskodawcy z umowy leasingu została pokryta wcześniej bezpośrednio po zawarciu umowy leasingu. Zapłatę realizował Partner A działający w imieniu i na rzecz klientów w związku z jego zobowiązaniami wynikającymi z warunków realizacji akcji na rzecz jego klientów. W konsekwencji w chwili wystawienia poszczególnych faktur dotyczących rat leasingowych podatek należny nie był naliczany i odprowadzany, gdyż płatność za daną ratę została pokryta wcześniej - wtedy też naliczono i odprowadzono podatek należny-stosownie do treści art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT (tekst jedn.: obowiązek podatkowy powstał w dacie otrzymania całości zapłaty tych należności).

30. Zdarzenie opisane we wniosku dotyczy roku podatkowego Wnioskodawcy obejmującego okres 2 sierpnia 2011 r. - 31 grudnia 2011 r.

31. A. Wydatki związane z ponoszeniem wspólnych kosztów organizacji akcji promocyjnej,

* podejście dla potrzeb podatkowych - podejście przedstawiono w głównej treści wniosku w stanowisku Wnioskodawcy wobec pytań 5 i 6,

* podejście dla potrzeb bilansowych - wydatki związane z ponoszeniem kosztów organizacji akcji promocyjnej były rozpoznawane dla celów bilansowych jako koszt w dacie poniesienia.

B. Wydatki związane z nabywaniem urządzeń i usług:

* podejście dla potrzeb podatkowych - podejście przedstawiono w pierwotnej treści wniosku w stanowisku Wnioskodawcy wobec pytań 5 i 6;

podejście dla potrzeb bilansowych:

32. Zawierane przez Wnioskodawcę umowy leasingu spełniają warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka prawidłowo nie rozpoznała otrzymanej od Partnera A kaucji jako przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dotyczy punktu 1 - CIT).

2. Czy Spółka prawidłowo nie rozpoznała otrzymanej od Partnera A kaucji jako obrotu do opodatkowania w rozumieniu ustawy o VAT (dotyczy punktu 1 - VAT).

3. Czy Spółka prawidłowo rozpoznała przychód z tytułu prowizji od Partnera A w ostatnim dniu miesiąca, którego dotyczyło rozliczenie ujęte w fakturze wystawionej w miesiącu następnym (dotyczy punktu 2 - CIT).

4. Czy Spółka prawidłowo rozpoznała podatek należny od obrotu z tytułu prowizji uzyskanej od Partnera A w miesiącu wystawienia faktury obejmującej tę prowizję (dotyczy punktu 2 - VAT).

5. Czy Spółka prawidłowo uznała obciążenie od Partnera A z tytułu wspólnych kosztów organizacji Akcji za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, w całości w momencie ich ujęcia w księgach rachunkowych Spółki (dotyczy punktu 3 - CIT).

6. Czy Spółka prawidłowo nie rozpoznawała żadnych konsekwencji w VAT w związku z ponoszeniem kosztów partycypacji w kosztach Akcji, którymi obciąża Spółkę Partner A (dotyczy punktu 3 - VAT).

7. Czy Spółka prawidłowo uznała nabywane środki trwałe za niskowartościowe i ujęła je w całości w kosztach uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania oraz czy Spółka prawidłowo potrącała koszt nabytych pakietów usług proporcjonalnie do przychodów uzyskiwanych z tytułu umów leasingu (dotyczy punktu 4 - CIT).

8. Czy Spółka prawidłowo ujęła podatek naliczony VAT przy nabyciu towarów i usług od Partnera B w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury od Partnera B (dotyczy punktu 4 - VAT).

9. Czy Spółka prawidłowo rozpoznawała przychód z tytułu prowizji od Partnera B w ostatnim dniu miesiąca, którego dotyczyło rozliczenie ujęte w fakturze wystawionej w miesiącu następnym (dotyczy punktu 5 - CIT).

10. Czy Spółka prawidłowo ujęła podatek należny z tytułu prowizji należnej od Partnera B w miesiącu wystawienia faktury przez Spółkę (dotyczy punktu 5 - VAT).

11. Czy Spółka prawidłowo rozpoznała przychód z tytułu umów leasingu w ostatnim dniu miesiąca, którego rozliczenie poszczególnych czynszów dotyczyło (dotyczy punktu 6 - CIT).

12. Czy Spółka prawidłowo ujęła podatek VAT należny od obrotów dotyczący umów leasingu w rozliczeniu miesiąca, w którym przypadał termin płatności należności leasingowej (dotyczy punktu 6 - VAT).

13. Czy Spółka prawidłowo nie rozpoznała jako przychodu otrzymanej kwoty równej 100% wartości wierzytelności leasingowych scedowanych przez Spółkę na Partnera A (dotyczy punktu 7 - CIT).

14. Czy Spółka prawidłowo nie rozpoznała obrotu opodatkowanego VAT i podatku należnego z tytułu otrzymanej od Partnera A kwoty 100% wartości cedowanych wierzytelności (dotyczy punktu 7 - VAT).

15. Czy Spółka prawidłowo uznała koszt wynagrodzenia Partnera A za przejęcie wierzytelności leasingobiorców za koszt uzyskania przychodu bezpośrednio związany z przychodem i ujęła w kosztach uzyskania przychodów ten wydatek rozkładając go w czasie stosownie do osiąganych przychodów z tytułu umów leasingowych (dotyczy punktu 7 - CIT).

16. Czy Spółka prawidłowo ujęła podatek naliczony VAT przy nabyciu usługi związanej z przejęciem wierzytelności leasingowych przez Partnera A w rozliczeniu za miesiąc, w którym Spółka otrzymała fakturę dokumentującą tę usługę (dotyczy punktu 7 - VAT).

17. Czy Spółka prawidłowo rozpoznawała przychód z tytułu należności leasingowych w ostatnim dniu okresu, którego dany czynsz dotyczył (dotyczy punktu 8 - CIT).

18. Czy Spółka prawidłowo, w momencie otrzymania przed wykonaniem usługi całej wartości wynagrodzenia Spółki w wyniku cesji wierzytelności na Partnera A, rozpoznała podatek należny VAT od całej wartości usługi leasingowej, a następnie czy prawidłowo nie rozpoznawała podatku należnego VAT przy wystawianiu poszczególnych faktur dokumentujących świadczoną usługę leasingu (dotyczy punktu 8 - VAT).

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 13 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2011. Natomiast w pozostałym zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawierają szczegółową regulację odnoszącą się do sytuacji, w której leasingodawca dokonuje cesji wierzytelności z tytułu umowy leasingu na podmiot trzeci.

Stosownie do art. 17k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

* ust. 1: jeżeli finansujący przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, a nie została przeniesiona na osobę trzecią własność przedmiotu umowy leasingu:

* ust. 2: w przypadku, o którym mowa w ust. 1, opłaty ponoszone przez korzystającego na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód finansującego w dniu wymagalności zapłaty.

Uwzględniając powyższe zapisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca stoi na stanowisku, że otrzymana przez Spółkę od Partnera A kwota tytułem cesji wierzytelności z umów leasingu nie stanowi dla Spółki przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 i ust. 4b, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4).

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej. Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał w art. 12 ust. 3 ustawy, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

Przychody z działalności gospodarczej powstają na zasadzie kasowej albo memoriałowej, co zostało uregulowane w art. 12 ust. 3-3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym zasady określające moment powstania tych przychodów.

Regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a ustawy).

Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

A zatem zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

W przypadku, gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, momentem powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na fakturze lub umowie nie rzadziej jednak niż raz w roku (art. 12 ust. 3c i 3d ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadził współpracę z Partnerem A oraz Partnerem B celem organizacji na zlecenie ww. podmiotów akcji promocyjnej skierowanej do nowych klientów Partnera A (Akcja A) oraz dla obecnych klientów Partnera A (Akcja B). Akcje te polegały na oferowaniu przez Spółkę nowym i obecnym klientom Partnera A usługi leasingu urządzeń mobilnych wraz z usługą dostępu do internetu w okresie trwania umowy. W ramach Akcji Partner A zobowiązywał się wobec wybranych klientów Partnera A do pokrycia całości lub części kosztów związanych z zawarciem przez nich ze Spółką umowy leasingu.

W zakresie współpracy dotyczącej nowych klientów Partnera A (Akcja A), Partner A w ramach współpracy ze Spółką oferował swoim nowym klientom możliwość udostępnienia przez Spółkę na zasadzie leasingu urządzenia telekomunikacyjnego wraz z usługą teleinformatyczną. Umowy leasingu z klientami Partnera A zawierała Spółka.

W celu wykonania zobowiązań wynikających z przyjętego z Partnerem A i Partnerem B, przedstawionego powyżej, modelu współpracy przy Akcji promocyjnej, Spółka zawierała z wskazanymi przez Partnera A klientami Partnera A umowy leasingu dotyczące udostępnienia urządzenia wraz z usługą telekomunikacyjną.

Spółka uzgodniła z Partnerem A na mocy Umowy ramowej w zakresie przelewu wierzytelności, że wszystkie przyszłe wierzytelności jakie będą przysługiwały Spółce wobec obecnych klientów Partnera A na mocy zawieranych umów leasingu podlegają cesji na Partnera A. Odpowiednie zapisy wprowadzono również w umowach leasingu.

Zgodnie z ustaleniami stron, Partner A z tytułu przejęcia wierzytelności wobec swoich klientów otrzymywał wynagrodzenie brutto w wysokości równiej 7% wartości brutto wszystkich zobowiązań klienta wynikających z umowy leasingu. Partner A tytułem wynagrodzenia wystawiał odpowiednią fakturę na rzecz Spółki. Spółka natomiast tytułem wynagrodzenia za cedowane wierzytelności otrzymać miała kwotę równą 100% wartości wszystkich świadczeń klientów (opłata wstępna, czynsze leasingowe) wynikających z umów leasingu. Cesja następowała w pierwszym dniu po podpisaniu umowy leasingu, natomiast rozliczenie wynagrodzenia Spółki z tytułu cedowanych wierzytelności oraz wynagrodzenia Partnera A za przejęcie wierzytelności dokonywane było po potrąceniu wzajemnych wierzytelności. W efekcie rozliczeń ostatecznie Spółka otrzymywała przelew od Partnera A kwoty równej 93% wartości zobowiązań klienta wynikających z umowy leasingu. Odpowiednie przelewy odnosiły się do poszczególnych klientów - leasingobiorców. W wyniku dokonanych rozliczeń przez Partnera A i Spółkę cała należność Spółki z tytułu umów leasingu została uzyskana przez Spółkę przed wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Na mocy art. 17b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

W związku z tym, że treść art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie odnosi się do kwestii określenia momentu, w którym finansujący powinien zaliczyć do przychodów podatkowych opłatę wynikającą z zawartej umowy leasingu. W celu prawidłowego określenia momentu rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu opłat leasingowych, należy mieć na względzie zasady określone w przepisach w art. 12 ust. 3-3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z charakteru usługi leasingu wynika, że należy ją traktować jako "usługę rozliczaną w okresach rozliczeniowych" określonych w umowie lub na wystawionej fakturze, a tym samym przychód z tytułu opłat leasingowych Wnioskodawca powinien rozpoznać na podstawie art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, którego dotyczyła faktura obejmująca ratę leasingową za dany okres rozliczeniowy.

Stosownie natomiast do art. 17k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli finansujący przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, a nie została przeniesiona na osobę trzecią własność przedmiotu umowy leasingu:

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że otrzymana przez Spółkę kwota wynagrodzenia od Partnera A tytułem cesjiwierzytelności z umów leasingu nie stanowi dla Spółki przychodu podatkowego, stosownie do art. 17k ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.