IPTPB3/423-54/14-2/GG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2014 r. (data wpływu 14 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest krajową spółką kapitałową, opodatkowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. Spółka jest zarejestrowanym na terenie Polski czynnym podatnikiem VAT. Działalność gospodarcza Spółki to głównie produkcja i usługi w zakresie wyrobów z metali, wynajmowanie nieruchomości na własny rachunek, handel oraz inna działalność według KRS. Spółka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W celu wykonania swoich zadań Spółka zatrudnia pracowników w ramach stosunku pracy (w grudniu 2013 r. Spółka zatrudniała pracowników), osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło (rzadko), a także wspólników (udziałowców). Ponadto Spółka utrzymuje szerokie kontakty handlowe z innymi podmiotami gospodarczymi, czego przejawem jest fakt, że w bazie kontrahentów jest ponad 600 firm. Spółka znajduje się na etapie "rozkręcania" swojej działalności operacyjnej, ale mimo to jej średnie miesięczne przychody ze sprzedaży wynoszą około zł netto.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka dokonuje zakupu wody pitnej (gazowanej i niegazowanej), herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietanki do kawy, soków i napojów owocowych, drobnych artykułów spożywczych (tekst jedn.: herbatników, paluszków, wyrobów cukierniczych, cukierków itp.) oraz owoców, a także kanapek, zimnych przekąsek a niekiedy również ciepłych posiłków dostarczanych do Spółki.

Powyższe produkty są zużywane następująco:

Średnie miesięczne koszty z powyższych tytułów co do zasady nie przekraczają 0,25% przychodów ze sprzedaży, co oznacza, że wydatki na te cele mają charakter symboliczny w stosunku od przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki za zakup wody pitnej (gazowanej i niegazowanej), herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietanki do kawy, soków i napojów owocowych, drobnych artykułów spożywczych (tekst jedn.: herbatników, paluszków, wyrobów cukierniczych, cukierków itp.) oraz owoców, a także kanapek, zimnych przekąsek, a niekiedy również ciepłych posiłków dostarczonych do Spółki, przekazanych do zużycia przez pracowników w czasie pracy lub zużywanych w czasie rozmów handlowych z kontrahentami, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w tej ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody i premie, ale i diety oraz inne należności za czas podróży służbowej wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne na rzecz pracowników oraz inne wydatki na rzecz pracowników pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nieuwzględnienia ich w wykazie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, znajdującym się w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zdaniem Spółki wyżej wyszczególnione wydatki nie są wydatkami reprezentacyjnymi, o których mowa w ww. przepisie. Ten pogląd Spółki pozostaje w zgodzie z aktualnie przeważającą linią orzeczniczą sądów administracyjnych i organów podatkowych, po zmianie przepisów z początkiem 2007 r.

W interpretacji ogólnej nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 z dnia 25 listopada 2013 r., Minister Finansów stwierdził, co następuje: "analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej."

Ponadto, opisane zachowanie Spółki, wychodzi naprzeciw przepisom prawa pracy. Stosownie bowiem do treści art. 237 (15) § Kodeksu pracy i przepisu § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej (podjętego w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej) określono, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650, z póżn.zm.). Z przepisów tych wynika, iż pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. W interesie pracodawcy jest podejmowanie wszelkich działań zmierzających do poprawienia warunków pracy, zmniejszenia zachorowalności wśród załogi, zwiększenia wydajności pracy.

Zdaniem Spółki, powszechnie wiadomo, że im korzystniejsze są warunki środowiska pracy, tym większa jest wydajność pracy. Poza tym zużycie wody, napojów itp. produktów nie ma charakteru przekazania na cele osobiste pracowników, współpracowników czy kontrahentów, lecz jest ściśle skorelowane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz osiąganymi przez Nią przychodami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.