IPTPB3/423-459/13-5/IR - Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych honorarium z tytułu nabycia praw do korzystania z dokumentacji produktu leczniczego, wypłacanego przez spółkę na rzecz kontrahentów z siedzibą w Hiszpanii oraz w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2013 r. (data wpływu 15 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania honorarium i obowiązku płatnika poboru podatku dochodowego od wypłaconego honorarium na rzecz kontrahenta mającego siedzibę:

* w Hiszpanii,

* w innym niż Hiszpania państwie członkowskim Unii Europejskiej

- jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania honorarium i obowiązku płatnika poboru podatku dochodowego od wypłaconego honorarium.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 5 lutego 2014 r., (doręczonym w dniu 7 lutego 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 17 lutego 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 13 lutego 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (po uzupełnieniu wniosku).

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) jest przedsiębiorstwem, prowadzącym działalność w zakresie projektowania, wytwarzania i wprowadzania do obrotu, sprzedaży, dystrybucji i promocji: produktów leczniczych, wyrobów medycznych, suplementów diety, kosmetyków i innych produktów. Wnioskodawca w ramach swojej działalności zawiera szereg umów z innymi niepowiązanymi, zagranicznymi przedsiębiorstwami (również farmaceutycznymi), mającymi siedzibę na terenie Unii Europejskiej (dalej: Kontrahent). Umowy te dotyczą między innymi nabycia praw do korzystania z dokumentacji produktu (dossier) od innego przedsiębiorstwa w celu złożenia wniosku o pozwolenie na dopuszczenie do obrotu danego produktu leczniczego na terytorium danego kraju.

Dossier jest dokumentem przygotowanym przez inne przedsiębiorstwo zgodnie z wymogami Unii Europejskiej, który jest konieczny do wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu. Zawiera m.in. dane naukowe, analityczne, techniczne i galeniczne, protokoły serii oraz wyniki badań stabilności. Dossier jest własnością intelektualną danego przedsiębiorstwa i jest wykorzystywane w procesie otrzymania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu.

Nabycie praw do korzystania z dossier w celu uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wiąże się zwykle ze zobowiązaniem do nabywania produktu od Kontrahenta przez określony czas (zwykle 5 lat), w celu wprowadzania do obrotu na terytorium danego kraju, na podstawie uzyskanego pozwolenia.

Opcjonalnie, w ramach zawieranych umów Wnioskodawca zwykle ma również prawo do wytwarzania produktu we własnym zakresie, w celu wprowadzania do obrotu na terytorium danego kraju.

Wnioskodawca sprzedaje produkt w ramach własnych kompetencji i na własną odpowiedzialność, pod własną marką lub nazwą generyczną. W przypadku wytwarzania produktu we własnym zakresie przez Wnioskodawcę (lub poprzez zlecenie stronie trzeciej, innej niż Kontrahent), Wnioskodawca ma obowiązek wypłaty Kontrahentowi honorarium (dalej: Honorarium) przez okres wskazany w umowie, począwszy od wprowadzenia produktu na rynek na terytorium danego kraju. Honorarium wynosi określony procent od sprzedaży netto produktu przez Wnioskodawcę na terytorium danego kraju. Honorarium jest formą rekompensaty dla Kontrahenta za utracone zyski z powodu braku sprzedaży produktu dla Wnioskodawcy.

Niezależnie od tego, Wnioskodawca ma obowiązek zapłacić określoną kwotę z tytułu nabycia praw do korzystania z dokumentacji produktu (dossier).

Obecnie Wnioskodawca wypłaca i będzie wypłacać w przyszłości Honorarium na rzecz Kontrahenta, mającego siedzibę w Hiszpanii. W przyszłości Wnioskodawca planuje zawierać podobne umowy z Kontrahentami zagranicznymi mającymi siedziby także w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej.

W uzupełnieniu wniosku dodano następujące wyjaśnienia.

a. Honorarium, jakie Wnioskodawca płaci Kontrahentowi obejmuje jedynie należność z tytułu wytwarzania produktu we własnym zakresie przez Wnioskodawcę (lub przez zlecenie osobie trzeciej). Nie obejmuje zaś należności z tytułu nabycia praw do korzystania z dokumentacji produktu (dossier). Wnioskodawca, niezależnie od honorarium, ma obowiązek uiszczenia określonej kwoty z tytułu nabycia licencji lub przeniesienia praw do dokumentacji bądź opłaty za korzystanie z dossier,

b. Wnioskodawca chcąc uruchomić wytwarzanie produktu nie płaci dodatkowej opłaty za część dokumentacji zawierającej techniczne dane pozwalające na uruchomienie produkcji. Płaci zaś wcześniej określoną kwotę z tytułu nabycia licencji lub przeniesienia praw do dokumentacji bądź opłaty za korzystanie z dossier. Wnioskodawca nie wyklucza sytuacji, że nabycie licencji, przeniesienie praw do dokumentacji lub uzyskanie prawa do korzystania z dossier nastąpi w ramach ceny za dostawę produktów. Dokumentacja rejestracyjna, zwana również dossier, zawiera m.in. dane naukowe, analityczne, techniczne i galeniczne, protokoły serii oraz wyniki badań stabilności. Poza tym technologia produkcji wynika również z własnej wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy,

c. Wnioskodawca nie jest w stanie dokładnie określić na terenie jakiego państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Hiszpania będzie miał siedzibę podmiot zagraniczny, któremu będzie wypłacane Honorarium. Będzie to zależało od przyjętej przez Wnioskodawcę strategii rozwoju, sytuacji na rynku oraz konkurencyjności podmiotów zagranicznych. Wnioskodawca planuje podpisanie tego typu umowy z podmiotem z Grecji. Przewiduje także podpisanie takiej umowy z podmiotami z Francji, Niemiec czy Włoch. Generalnie jednak rzecz biorąc umowa może być podpisana z podmiotem z któregokolwiek państwa Unii Europejskiej,

d. Wnioskodawca nie jest w stanie stwierdzić, czy w każdym przypadku odbiorcy należności w postaci Honorarium będą ich właścicielami (w rozumieniu klauzuli beneficial owner). Niemniej jednak kwestia ta, w opinii Wnioskodawcy, jest drugorzędna, gdyż w tym przypadku nie mamy do czynienia z należnościami licencyjnymi,

e. Wnioskodawca będzie dysponował certyfikatem rezydencji podmiotów zagranicznych, którym będzie dokonywał wypłaty Honorarium,

f. Wnioskodawca chce potwierdzić wnioskiem o interpretację prawidłowość zastosowanych przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W opinii Wnioskodawcy w każdym przypadku zawarcia umowy z podmiotem z Unii Europejskiej Honorarium wypłacane Kontrahentowi podlegać będzie art. 7 danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i stanowić będzie zysk z działalności gospodarczej Kontrahenta (zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim umawiającym się państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład). Wszystkie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które Polska zawarła z państwami Unii Europejskiej oparte są co do zasady o Konwencję Modelową OECD. Zatem nie ulega wątpliwości, że zawsze ten sam przepis (art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) znajdzie zastosowanie w - przypadku wypłaty Honorarium.

Wnioskodawca nie jest w stanie w chwili obecnej wskazać dokładnie w jakich krajach będą miały siedziby podmioty zagraniczne, z którymi będzie zawierać umowy. Wnioskodawca jest na etapie rozmów z Kontrahentami z Grecji. Przewidywane jest także podpisanie umów z Kontrahentami z Niemiec, Francji i Włoch. Wnioskodawca jest w stanie na tym etapie określić, że umowy mogą być zawarte z Kontrahentami z różnych państw Unii Europejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Honorarium podlega opodatkowaniu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku, kiedy wypłacane jest na rzecz Kontrahenta - podmiotu mającego siedzibę w Hiszpanii, a w rezultacie czy Wnioskodawca zobowiązany będzie - jako płatnik - do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty tego Honorarium.

2. Czy Honorarium podlega opodatkowaniu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku, kiedy wypłacane jest na rzecz Kontrahenta - podmiotu zagranicznego, mającego siedzibę w innym niż Hiszpania państwie członkowskim Unii Europejskiej, jeśli Polska zawarła z tym państwem umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w rezultacie czy Wnioskodawca zobowiązany będzie - jako płatnik - do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty tego Honorarium.

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu wniosku),

Ad. 1

Honorarium nie podlega opodatkowaniu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) w przypadku, kiedy wypłacane jest na rzecz Kontrahenta - podmiotu mającego siedzibę w Hiszpanii, a w rezultacie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty tego Honorarium.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów. Przepis ten odnosi się do opodatkowania należności otrzymywanych przez osoby podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. (...). Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przed przystąpieniem do kwalifikacji przychodu na gruncie podatku dochodowego, należy rozważyć do jakiej kategorii przychód ten byłby zakwalifikowany na gruncie właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Stosowanie przepisów umowy ma bowiem pierwszeństwo przed stosowaniem art. 21 ww. ustawy.

W niniejszej sprawie Honorarium płacone będzie na rzecz Kontrahenta - podmiotu mającego siedzibę w Hiszpanii. Zgodnie z art. 12 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127), "należności licencyjne, pochodzące z Umawiającego się Państwa, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie".

Z kolei stosownie do art. 12 ust. 2 tej Umowy "należności te jednak mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym powstały i zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, lecz podatek w ten sposób ustalony w wypadku, gdy podlegają one opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie, nie przekroczy 10% kwoty tych należności".

Definicję należności licencyjnych zawiera art. 12 ust. 4 Umowy, zgodnie z którym "użyte w niniejszym artykule określenie "należności licencyjne" oznacza wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami dla radia lub telewizji, do patentu, znaku towarowego, rysunku, modelu, planu, tajemnicy lub technologii produkcyjnej albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, albo za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej."

W ocenie Wnioskodawcy Honorarium, które ma zostać wypłacone na rzecz Kontrahenta mającego siedzibę w Hiszpanii nie mieści się w żadnej z kategorii należności wskazanych w art. 12 ust. 4 Umowy. W szczególności Honorarium - zdaniem Wnioskodawcy - nie stanowi zapłaty za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, Honorarium nie jest należnością licencyjną w rozumieniu Umowy. Trzeba bowiem zaznaczyć, że produkt jest wytwarzany pod marką własną Wnioskodawcy. Technologia produkcji wynika z własnej wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy oraz z informacji zawartych w dossier. Natomiast, jak wcześniej wskazano, za nabycie praw do korzystania z informacji zawartych w dokumentacji produktu (dossier), wniesione zostały odrębnie określone należności. W związku z tym analizowane Honorarium nie stanowi zapłaty za know-how Kontrahenta.

W opinii Wnioskodawcy Honorarium należy zaliczyć do "zysków przedsiębiorstw", określonych w art. 7 Umowy. Zgodnie z tym przepisem "zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi."

Konsekwentnie, Kontrahent Wnioskodawcy mógłby zostać opodatkowany w Polsce z tytułu uzyskania Honorarium od Wnioskodawcy tylko w przypadku prowadzenia działalności w Polsce poprzez zakład położony na terenie Polski i pod warunkiem przypisania zysku w postaci Honorarium do tego zakładu.

Powyższe rozważania prowadzą zdaniem Wnioskodawcy do wniosku, że skoro Honorarium nie stanowi należności licencyjnej na gruncie Umowy, w szczególności nie jest kwalifikowane jako zapłata za know-how, to nie będzie podlegać opodatkowaniu według zasad określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty tego Honorarium.

Podobny pogląd został wyrażony w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 kwietnia 2009 r., nr ILPB3/423-70/09-2/ŁM.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Honorarium nie podlega opodatkowaniu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku, kiedy wypłacane jest na rzecz Kontrahenta - podmiotu zagranicznego mającego siedzibę w innym niż Hiszpania państwie członkowskim Unii Europejskiej, jeśli Polska zawarła z tym państwem umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w rezultacie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty tego Honorarium.

W przypadku Honorarium płaconego przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta - podmiotu zagranicznego mającego siedzibę w innym niż Hiszpania państwie członkowskim Unii Europejskiej aktualność zachowują uwagi wskazane w pkt 1 powyżej, dotyczące art. 3, 21 i 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Także w tym przypadku według Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy dokonać analizy właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Warto zauważyć, że Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania ze wszystkimi obecnymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej. W każdej z tych umów w art. 12 zawarto definicję należności licencyjnych.

Pomimo różnic w tych definicjach, w ocenie Spółki żadna z kategorii należności licencyjnych wskazanych w tych umowach nie obejmuje Honorarium, o którym mowa w niniejszym wniosku. Zatem, w każdym przypadku Honorarium wypłacane Kontrahentowi podlegać będzie art. 7 danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i stanowić będzie zysk z działalności gospodarczej Kontrahenta, który może być opodatkowany w Polsce tylko w przypadku prowadzenia przez tego Kontrahenta działalności w Polsce poprzez położony na terenie Polski zakład.

Powyższe rozważania prowadzą według Wnioskodawcy do wniosku, że skoro Honorarium płacone na rzecz podmiotu zagranicznego mającego siedzibę w innym niż Hiszpania państwie członkowskim Unii Europejskiej nie stanowi należności licencyjnej na gruncie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to nie będzie podlegać opodatkowaniu według zasad określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty tego Honorarium.

Wnioskodawca zauważa, że bez względu na to, gdzie dany Kontrahent ma siedzibę (na terenie Unii Europejskiej) w zakresie zdarzenia przyszłego do opodatkowania Honorarium znajdą zastosowanie odpowiednie przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczące zysków przedsiębiorstw, tj.:

* w umowie polsko-austriackiej - art. 7,

* w umowie polsko-belgijskiej - art. 7,

* w umowie polsko-bulgarskiej - art. 7,

* w umowie polsko-chorwackiej - art. 7,

* w umowie polsko-cypryjskiej - art. 7,

* w umowie polsko-czeskiej - art. 7,

* w umowie polsko-duńskiej - art. 7,

* w umowie polsko-estońskiej - art. 7,

* w umowie polsko-fińskiej - art. 7,

* w umowie polsko-francuskiej - art. 7,

* w umowie polsko-greckiej - art. 7,

* w umowie pólsko-hiszpańskiej - art. 7,

* w umowie polsko-holenderskiej - art. 7,

* w umowie polsko-irlandzkiej - art. 7,

* w umowie polsko-litewskiej - art. 7,

* w umowie polsko-luksemburskiej - art. 7,

* w umowie polsko-łotewskiej - art. 7,

* w umowie polsko-maltańskiej - art. 7,

* w umowie polsko-niemieckiej - art. 7,

* w umowie polsko-portugalskiej - art. 7,

* w umowie polsko-rumuńskiej - art. 7,

* w umowie polsko-słowackiej - art. 7,

* w umowie polsko-słoweńskiej - art. 7,

* w umowie polsko-szwedzkiej - art. 7,

* w umowie polsko-węgierskiej - art. 7,

* w umowie polsko-brytyjskiej - art. 7,

* w umowie polsko-włoskiej - art. 7.

Z przepisów tych wynika, że zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim umawiającym się państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Zasada ta jest niezmienna we wszystkich umowach z państwami Unii Europejskiej (drobne wyjątki dotyczą zasad przypisywania zysku zakładowi).

Według Wnioskodawcy należy wskazać, że na gruncie poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z państwami Unii Europejskiej nie można uznać, że Honorarium stanowi należność licencyjną. W każdej z tych umów w art. 12 zawarto definicję należności licencyjnych. Pomimo różnic w tych definicjach, w ocenie Wnioskodawcy żadna z kategorii należności licencyjnych wskazanych w tych umowach nie obejmuje Honorarium, o którym mowa we wniosku.

Jak zaznaczono we wniosku o interpretację w odniesieniu do Honorarium znajdą zastosowanie przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczące zysku przedsiębiorstw.

Oznacza to, zdaniem Wnioskodawcy, że Honorarium opodatkowane jest w państwie siedziby Kontrahenta (poza przypadkiem prowadzenia działalności przez prowadzony w Polsce zakład).

Podtrzymując zatem argumentację przedstawioną we wniosku o interpretację Honorarium płacone na rzecz podmiotu zagranicznego mającego siedzibę w innym niż Hiszpania państwie członkowskim Unii Europejskiej nie stanowi należności licencyjnej na gruncie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Honorarium nie będzie zatem podlegać opodatkowaniu według zasad określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty tego Honorarium.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.