IPTPB3/423-453/13-2/MF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów #61485; jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w celu zwiększenia sprzedaży wybranego asortymentu produktów zawarła umowę ze swoim dystrybutorem, który zajmuje się dalszą odsprzedażą towarów i produktów Spółki. Na jej mocy w czasie trwania ograniczonej czasowo akcji, pracownicy działu handlowego dystrybutora za sprzedaż produktów Spółki mogli otrzymać nagrody w postaci bonów towarowych, których wartość zależała od wartości zrealizowanej sprzedaży. Poziomy sprzedaży produktów Spółki warunkujące możliwość otrzymania nagrody oraz jej wartość określał regulamin. Pracownicy ci realizowali sprzedaż na rzecz swojego pracodawcy (czyli dystrybutora) jego towarów zakupionych uprzednio przez niego od Spółki. Nagrody dla pracowników były kupowane przez dystrybutora, który następnie obciążył ich wartością Spółkę wystawiając fakturę VAT.

Wartość nagród została doliczona do wynagrodzenia pracowników, oskładkowana i opodatkowana przez ich pracodawcę, czyli dystrybutora.

Podsumowanie akcji oraz wręczenie nagród pracownikom dystrybutora, połączone ze szkoleniem produktowym oraz zwiedzaniem zakładu, zostało dokonane przez Spółkę w Jej siedzibie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość netto faktury VAT obciążającej Spółkę za zakup przez dystrybutora bonów dla swoich pracowników za zrealizowaną sprzedaż produktów Spółki jest dla Spółki kosztem uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość netto faktury VAT obciążającej Spółkę za zakup przez dystrybutora bonów dla swoich pracowników za zrealizowaną sprzedaż produktów Spółki jest dla Spółki kosztem uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z gramatycznej wykładni tego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów ich uzyskania, pod warunkiem, że ich poniesienie ma bądź też może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Stosując tę formę zachęty, Spółka stymuluje pracowników swojego odbiorcy do wzmożonej odsprzedaży produktów Spółki. A każda sprzedaż produktów Spółki przez dystrybutora warunkuje również sprzedaż w Spółce w związku z koniecznością uzupełnienia braków magazynowych w zakresie tych towarów przez dystrybutora.

Zgodnie z regułą zawartą w wyroku NSA z dnia 13 marca 1998 r., sygn. akt SA/Lu 230/97, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę motywacyjną funkcję przyznawanych nagród, trudno odmówić tym wydatkom racjonalności, jak również celowości. Wobec powyższego uznać należy, że wydatki związane z zakupem nagród stanowią koszty uzyskania przychodów, stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów jest zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajdowuje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w celu zwiększenia sprzedaży wybranego asortymentu produktów zawarła umowę ze swoim dystrybutorem, który zajmuje się dalszą odsprzedażą Jej towarów i produktów. Na jej mocy w czasie trwania ograniczonej czasowo akcji pracownicy działu handlowego dystrybutora za sprzedaż produktów Spółki mogli otrzymać nagrody w postaci bonów towarowych, których wartość zależała od wartości zrealizowanej sprzedaży. Poziomy sprzedaży produktów Spółki warunkujące możliwość otrzymania nagrody oraz jej wartość określał regulamin. Pracownicy ci realizowali sprzedaż na rzecz swojego pracodawcy (czyli dystrybutora) jego towarów zakupionych uprzednio przez niego od Spółki. Nagrody dla pracowników były kupowane przez dystrybutora, który następnie obciążył ich wartością Spółkę wystawiając fakturę VAT. Wartość nagród została doliczona do wynagrodzenia pracowników, oskładkowana i opodatkowana przez ich pracodawcę, czyli dystrybutora. Podsumowanie akcji oraz wręczenie nagród pracownikom dystrybutora, połączone ze szkoleniem produktowym oraz zwiedzaniem zakładu, zostało dokonane przez Spółkę w Jej siedzibie.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że wydatki związane z realizacją umowy zawartej z dystrybutorem zajmującym się odsprzedażą towarów i produktów Wnioskodawcy, na podstawie której kontrahent obciążył Spółkę wartością nagród w postaci bonów towarowych dla pracowników działu handlowego, mających na celu intensyfikację sprzedaży, można zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów, gdyż spełnione zostają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z możliwością osiągania przychodów oraz zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

Końcowo tutejszy Organ zaznacza, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.