IPTPB3/423-414/12-2/IR - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki z o.o. odszkodowania wypłaconego kontrahentowi na skutek dostarczenia niewłaściwego surowca oraz możliwość powstania przychodu po stronie tej spółki w przypadku wypłaty przez firmę ubezpieczeniową równowartości odszkodowania.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 lutego 2013 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB3/423-414/12-2/IR Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki z o.o. odszkodowania wypłaconego kontrahentowi na skutek dostarczenia niewłaściwego surowca oraz możliwość powstania przychodu po stronie tej spółki w przypadku wypłaty przez firmę ubezpieczeniową równowartości odszkodowania.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2012 r. (data wpływu 16 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do:

* kosztów uzyskania przychodów wypłaconego kontrahentowi odszkodowania - jest prawidłowe,

* przychodów środków pieniężnych, stanowiących równowartość odszkodowania wypłaconego przez firmę ubezpieczeniową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych poniesienia kosztu odszkodowania i otrzymania odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowej sprzedaży surowców chemicznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Firma dokonywała sprzedaży na rzecz swojego kontrahenta, na odroczony termin płatności. W trakcie realizacji jednego z zamówień, kontrahentowi wydano pomyłkowo inny surowiec. Kontrahent zużył do produkcji wadliwy surowiec, co spowodowało, że produkt finalny był wadliwy. Kontrahent złożył reklamację i skalkulował swoje straty na kwotę 253.673,56 zł. Spółka potwierdziła pomyłkę, uznała zasadność złożonej reklamacji, a ponieważ jest ubezpieczona z tytułu odpowiedzialności cywilnej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zgłosiła ten fakt do ubezpieczyciela z wnioskiem o wypłatę odszkodowania. Strony nie przerwały współpracy i Spółka dokonywała dalszych sprzedaży, na odroczony termin płatności. Ponieważ postępowanie w przedmiocie likwidacji szkody bardzo się przeciągało, ubezpieczyciel żądał dodatkowych dokumentów i wyjaśnień, poszkodowana firma wystawiła notę obciążeniową, w której obciążyła Spółkę kwotą 253.673,56 zł z tytułu odszkodowania za szkodę wyrządzoną poprzez dostarczenie wadliwego surowca. W związku z brakiem zaspokojenia roszczenia o odszkodowanie, poszkodowana firma podjęła decyzję o potrąceniu wierzytelności o zapłatę odszkodowania objętego wystawioną notą obciążeniową z wierzytelnościami przysługującymi Spółce względem poszkodowanej firmy, wynikającymi z wartości faktur sprzedażowych - w kwocie wyszczególnionej na wystawionej nocie obciążeniowej. Potrącenia dokonano w trybie art. 498 Kodeksu cywilnego, o czym Spółka została poinformowana pisemnie. W efekcie dokonanego potrącenia - zostały zaspokojone roszczenia poszkodowanej firmy. Pięć miesięcy po zgłoszeniu szkody, ubezpieczyciel uznał zasadność i wysokość zgłoszonego roszczenia.

Biorąc pod uwagę warunki posiadanego ubezpieczenia, ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanej firmie kwotę 170.399,40 zł tytułem odszkodowania, ponieważ poszkodowana firma w wyniku dokonanego wcześniej potrącenia, nie miała już roszczeń wobec Spółki, przelała kwotę 170.399,40 zł na rachunek bankowy Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy kwota 253.673,56 zł wynikająca z wystawionej noty obciążeniowej jest kosztem uzyskania przychodów dla Spółki.

2.

Czy zwrot kwoty 170.399,40 zł otrzymanej przez Spółkę stanowi przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, otrzymane przez Spółkę środki pieniężne w kwocie 170.399,40 zł są wyłączone z przychodów, ponieważ należy je traktować jako zwrócone wydatki nie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wystawiona przez poszkodowaną firmę nota obciążeniowa, która de facto jest wydatkiem (Spółka nie otrzymała zapłaty za wystawione faktury sprzedażowe) nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, w związku z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Nie oznacza to jednak, że każdy wydatek poniesiony przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należy uznać za koszt podatkowy, gdyż prowadziłoby to w praktyce do przerzucania na finanse państwa całego ryzyka związanego z określonym przedsięwzięciem gospodarczym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w trakcie realizacji jednego z zamówień, wydał kontrahentowi pomyłkowo inny surowiec. Kontrahent zużył do produkcji wadliwy surowiec, co spowodowało, że produkt finalny był wadliwy. Kontrahent złożył reklamację i skalkulował swoje straty. Spółka potwierdziła pomyłkę, uznała zasadność złożonej reklamacji, a ponieważ jest ubezpieczona z tytułu odpowiedzialności cywilnej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zgłosiła ten fakt do ubezpieczyciela z wnioskiem o wypłatę odszkodowania. W związku z brakiem zaspokojenia roszczenia o odszkodowanie, poszkodowana firma podjęła decyzję o potrąceniu wierzytelności o zapłatę odszkodowania objętego wystawioną notą obciążeniową z wierzytelnościami przysługującymi Spółce względem poszkodowanej firmy, wynikającymi z wartości faktur sprzedażowych - w kwocie wyszczególnionej na wystawionej nocie obciążeniowej.

Biorąc pod uwagę warunki posiadanego ubezpieczenia, ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanej firmie odszkodowanie, ponieważ poszkodowana firma w wyniku dokonanego wcześniej potrącenia, nie miała już roszczeń wobec Spółki, przelała kwotę odszkodowania na rachunek bankowy Spółki.

Na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu:

* wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,

* zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

* zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je z kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc umożliwiać pomniejszania podstawy opodatkowania o koszty poniesione w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązań.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia "wadliwy", stąd też słowo to należy tłumaczyć w sposób powszechnie przyjęty w języku polskim, a zgodnie z Nowym Słownikiem Języka Polskiego (PWN Warszawa 2003 r.) słowo to oznacza "mający wady, usterki, defekty, wskazujący braki, błędy, niewłaściwy, nieprawidłowy, niepoprawny".

Wobec braku w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych również definicji odszkodowania, posiłkowo należy posłużyć się określeniem zawartym w ww. Słowniku Języka Polskiego, z którego wynika, że odszkodowanie to "wynagrodzenie, zapłata za wyrządzone szkody, za poniesione przez kogoś straty, doznane krzywdy". Odszkodowanie jest więc sposobem naprawienia szkody i służy zabezpieczeniu interesów wierzyciela.

Wskazać również należy na uregulowania ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 471 powyższej ustawy, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W myśl art. 498 § 1 Kodeksu cywilnego gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

W sytuacji zatem, gdy Spółka dostarczyła kontrahentowi wadliwy surowiec, przedmiotowe zobowiązanie Spółki należy utożsamiać z obowiązkiem zapłaty odszkodowania za straty, jakie poniósł kontrahent, tj. odszkodowaniem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, jest to wydatek, który dla celów obliczenia podatku dochodowego nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Dostarczony towar był wadliwy, ponieważ był to towar niewłaściwy, nieprawidłowy, albowiem niezgodny z zamówieniem.

Odnosząc się z kolei do kwestii zaliczenia do przychodów otrzymanego odszkodowania wskazać należy, przepis art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Przychodami w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy do przychodów nie zalicza się m.in. zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Pod pojęciem "zwróconych innych wydatków", należy rozumieć wszelkie wydatki, które zostały zwrócone, a których nie wymieniono w innych punktach art. 12 ust. 4 ww. ustawy.

Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii "innych wydatków", o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a cytowanej ustawy, konieczne jest, by wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisu art. 16 ust. 1 tej ustawy oraz by wydatek został wcześniej poniesiony, a następnie zwrócony.

W sytuacji, gdy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę tytułem odszkodowania za szkodę wyrządzoną kontrahentowi poprzez dostarczenie wadliwego surowca nie stanowiły u Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów, otrzymane odszkodowanie od ubezpieczyciela, jako przychód stanowiący zwrot wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowi przychodu podatkowego.

Reasumując, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego tut. Organ stoi na stanowisku, że kwota wynikająca z noty obciążeniowej wystawionej na rzecz Spółki przez kontrahenta tytułem odszkodowania za szkodę wyrządzoną poprzez dostarczenie wadliwego surowca nie stanowi dla Spółki w myśl art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztu uzyskania przychodów.

Równocześnie otrzymane przez Spółkę środki pieniężne, wypłacone przez ubezpieczyciela stanowiąc zwrot wydatku związanego z odszkodowaniem wypłaconym przez Spółkę kontrahentowi, który nie został zaliczony w ciężar kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego należy uznać, że otrzymane środki pieniężne nie są przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl