IPTPB3/423-40/11-2/KJ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej zwróconych pracownikom wydatków dotyczących opłat za przejazd autostradą oraz opłat za parkingi.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 22 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB3/423-40/11-2/KJ Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej zwróconych pracownikom wydatków dotyczących opłat za przejazd autostradą oraz opłat za parkingi.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko. Spółka Akcyjna, przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 6 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zwróconych pracownikom wydatków dotyczących opłat za przejazd autostradą oraz opłat za parkingi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zwróconych pracownikom wydatków dotyczących opłat za przejazd autostradą oraz opłat za parkingi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownicy Spółki w ramach powierzonych im obowiązków służbowych odbywają podróże służbowe na terenie kraju. Zdarzają się sytuacje, w których pracownicy Spółki podczas przedmiotowych podróży wykorzystują swoje prywatne samochody osobowe.

W związku z powyższym, po odbyciu każdej podróży pracownicy Spółki przedstawiają rozliczenie kosztów podróży służbowej, deklarując do zwrotu kwotę stanowiącą iloczyn liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdów dla celów służbowych oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach.

Spółka na podstawie powyższego rozliczenia zwraca pracownikom wydatki poniesione w związku z używaniem przez nich samochodów prywatnych podczas podróży służbowych. Przedmiotowe wydatki, do wysokości kwoty zadeklarowanej w rozliczeniu, Spółka traktuje jako koszty uzyskania przychodu.

Zdarzają się jednak przypadki, w których podczas podróży służbowej dokonywanej prywatnym samochodem pracownik ponosi koszty parkingu lub podróżuje płatną autostradą i ponosi związane z tym koszty opłat za przejazd.

W takich przypadkach pracownicy w rozliczeniu kosztów podróży służbowej deklarują do zwrotu dodatkowo, na podstawie posiadanych dokumentów kwotę wydatków z tytułu opłat za parking oraz płatne autostrady. Spółka na tej podstawie zwraca pracownikom poniesione wydatki oraz zalicza je do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty opłat za parkingi oraz przejazdy płatnymi autostradami podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów tylko do wysokości limitu tzw. kilometrówki, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych, niezależnie od ww. limitu, na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot kosztów z tytułu opłat parkingowych oraz opłat za przejazdy płatnymi autostradami stanowi dla niej w całości koszt uzyskania przychodu na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. niezależnie od limitu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca uzasadnia swoje stanowisko następująco:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1."

Mając na uwadze powyższą definicję, należy stwierdzić, iż co do zasady, dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, gdy spełnia łącznie następujące przesłanki:

1.

został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym dany wydatek nie musi mieć bezpośredniego przełożenia na konkretny przychód osiągnięty przez podatnika, lecz wystarczające jest, aby jego poniesienie było uzasadnione związkiem wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością;

2.

został poniesiony i jest definitywny - przez co należy rozumieć, że w ostatecznym rozrachunku musi on być pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

3.

(nie został wymieniony wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartych w zamkniętym katalogu takich wydatków wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powyższych przesłanek, zdaniem Spółki, w analizowanym przypadku należy odpowiedzieć na pytanie, czy koszty z tytułu zwrotu poniesionych przez pracowników Spółki wydatków na opłaty parkingowe oraz opłaty za autostrady podczas podróży służbowych ponoszone są w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością; stanowią dla Spółki wydatek o charakterze definitywnym oraz nie zostały wyłączone z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

1.

Związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli tylko Spółka jest w stanie wykazać, iż zostały one poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Spółka jest zdania, iż w przedmiotowym stanie faktycznym zwrócone pracownikom koszty z tytułu opłat parkingowych oraz opłat za autostrady ponoszone są w celu uzyskania przychodów bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu Spółki.

Zgodnie z art. 77(5) Kodeksu Pracy (Dz. U. z 2010, Nr 182, poz. 1228 z późn. zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Kwestię zwrotu pracownikowi tych kosztów regulują przepisy Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (dalej: Rozporządzenie).

W myśl § 3 ww. Rozporządzenia z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

* przejazdów;

* noclegów;

* dojazdów środkami komunikacji miejscowej;

* innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

W związku z powyższym pracownikowi, który udaje się w podróż służbową, Spółka jest zobowiązana zwrócić wszelkie poniesione przez niego wydatki związane z odbywaniem podróży służbowej. Spółka pragnie zaznaczyć, iż na podstawie powyższego przepisu do kosztów związanych z podróżą służbową zalicza się m.in. wszelkie koszty przejazdu oraz inne udokumentowane wydatki odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki wydatki na parking oraz przejazdy autostradami stanowią nierozerwalny element odbytej przez pracowników podróży służbowej i zgodnie z przepisami prawa pracy powinny zostać tym pracownikom zwrócone. Zgodnie z powyższym, w opinii Spółki wydatki z tytułu zwrotu pracownikom powyższych opłat ponoszone są w celu uzyskania/zabezpieczenia źródła jej przychodu.

Na potwierdzenie powyższego Spółka wskazuje, iż wydatki związane z opłatami za autostrady mają na celu minimalizację czasu trwania podróży pracowników do miejsca wyznaczonego przez Spółkę, a co za tym idzie efektywniejszego wykorzystania godzin pracy pracowników, które pośrednio przekłada się na zwiększenie przychodu Spółki. W związku z tym, nie można wymagać od pracowników, aby celem uniknięcia kosztów związanych z opłatami podróżowali drogami lokalnymi, gdyż byłoby to bardziej czasochłonne i uciążliwe.

Dodatkowo, Spółka podkreśla, iż obecnie w wielu miejscach przeznaczonych do parkowania samochodów (w szczególności na obszarze miast) wymagane jest uiszczenie odpowiedniej opłaty. Tym samym, uniknięcie kosztów związanych z opłatami parkingowymi jest mało prawdopodobne i może powodować, iż pracownik w celu uniknięcia tych wydatków będzie musiał przebyć dodatkową odległość oraz poświęcić swój czas pracy na znalezienie bezpłatnego miejsca na zaparkowanie samochodu, Zatem wydatki, jakie ponosi Spółka na zwrot opłat za parkingi, mają na celu optymalizację czasu i kosztów podróży służbowej, co w sposób pośredni przekłada się na wynik finansowy Spółki.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, zwrot opłat za autostrady i parkingi mieści się w kategorii kosztów, które pracodawca jest zobowiązany zwrócić swoim pracownikom w związku z podróżami służbowymi.

Powyższe wydatki mają bowiem pośredni związek z prowadzoną, przez Spółkę działalnością gospodarczą, w szczególności służą zwiększeniu/zabezpieczeniu jej przychodów. Co za tym idzie, stanowić dla niej powinny koszty uzyskania przychodów.

2.

Wydatek o charakterze definitywnym

Jak wskazano powyżej, jednym z elementów podatkowej definicji kosztów uzyskania przychodów jest fakt jego definitywnego poniesienia. Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "poniesienie kosztu", w związku z czym uznanie, że dotyczy ono pokrycia danego wydatku ze środków majątkowych podatnika zostało wypracowane w doktrynie i orzecznictwie (Marciniuk J. (red.) Podatek dochodowy od osób prawnych. Rok 2007, Warszawa 2007, str. 343; Kubacki R. Koszty uzyskania przychodów w podatkach dochodowych, Wrocław 2008, str. 32).

Obciążenie majątku podatnika wydatkiem oznacza przede wszystkim, że wydatek taki nie może zostać podatnikowi w żaden sposób zwrócony, a więc powinien on mieć charakter definitywny (tak między innymi NSA w wyrokach z 17 stycznia 1996 r., sygn. SA/Kr 1826/95, oraz z 20 marca 1996, sygn. SA/Ka 332/95).

Ponieważ Spółka zwraca wydatki poniesione przez pracowników w związku z odbyciem podróży służbowej z własnych środków finansowych, w wyniku czego całkowity majątek Spółki zostanie o tę kwotę zmniejszony w sposób definitywny, należy uznać, że przesłanka definitywnego poniesienia kosztu przez podatnika zostanie przez Spółkę spełniona.

3.

Wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów

Na wstępie należy zaznaczyć, iż zdaniem Spółki nie budzi wątpliwości, że wszelkie wydatki ponoszone przez pracowników w związku z odbywaniem podróży służbowych są związane z uzyskiwaniem przez Spółkę przychodu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 5 ww. ustawy przebieg pojazdu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 powinien być udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu z zastrzeżeniem, że w przypadku braku takiej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż zwrot kosztów użytkowania samochodu osobowego, niestanowiącego składnika majątku Spółki, może zostać zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodów tylko do wysokości limitu, tzw. kilometrówki pod warunkiem prowadzenia odpowiedniej ewidencji przebiegu pojazdu.

Zdaniem Spółki powyższe przepisy odnoszą się jednak tylko do zwrotu kosztów związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przez pracowników podczas podróży służbowej, tzn. są to wszelkie koszty poniesione w związku z eksploatacją samochodu, tj. paliwo, amortyzacja, ubezpieczenia OC, zużycie ogumienia, mycie, naprawy, przeglądy i inne podobne koszty. Wymienione koszty są bowiem bezpośrednio związane z przebiegiem pojazdu i przejechaną trasą.

Natomiast opłaty parkingowe oraz opłaty za autostrady nie stanowią w opinii Spółki kosztów użytkowania samochodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie są one kosztami używania samochodu, lecz stanowią dodatkowy wydatek poniesiony w trakcie podróży służbowej, który powstałby niezależnie od faktu, czy pracownik jedzie własnym samochodem czy też samochodem służbowym.

Powyższe jest tym bardziej uzasadnione, gdyż przepisy podatkowe nie określają, co należy rozumieć przez "koszty używania pojazdu". Zgodnie z definicją przedstawioną w internetowej wersji Słownika Języka Polskiego przez pojęcie "używać" należy rozumieć zastosować coś, jako środek lub zrobić z czegoś użytek. Z powyższej definicji wynika, iż używanie pojazdu oznacza korzystanie z niego jako przedmiotu służącego za środek transportu. Tym samym, koszty używania pojazdu są to koszty bezpośrednio związane z jego eksploatacją, które występują przy każdej podróży samochodem osobowym. W związku z tym opłaty za parking i autostrady zdaniem Spółki nie mieszczą się pod pojęciem "kosztu używania pojazdu", gdyż nie są to koszty obligatoryjne, które muszą być poniesione przez użytkującego pojazd, by nim jeździć bezpiecznie i w zgodzie z prawem (takie jak np. paliwo, ubezpieczenie, naprawy, przeglądy, myjnia i inne podobne koszty).

Dodatkowo na uwagę zasługuje fakt, iż uznanie opłat za parking oraz za autostrady poniesione podczas podróży służbowej samochodem niestanowiącym własności Spółki za koszty uzyskania przychodów tylko do wysokości limitu tzw. "kilometrówki", o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółki prowadziłoby do uprzywilejowania sytuacji, w której podróż służbowa odbyłaby się przy wykorzystaniu samochodów będących własnością Spółki. Mianowicie, w przypadku stwierdzenia, iż przedmiotowe wydatki stanowiłyby koszt podatkowy tylko do wysokości limitu w podróżach służbowych odbytych samochodem pracownika, przepis art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stawiałby w gorszej sytuacji pracownika, który używa w trakcie podróży służbowej samochodu własnego. W sytuacji bowiem używania samochodu służbowego zwrot wydatków pracownikom z tytułu opłat parkingowych i opłat za autostrady mógłby zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki na zasadach ogólnych, a więc bez ograniczeń, o jakich mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako że koszty te ponoszone są w związku z uzyskiwaniem przez Spółkę przychodów.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki, zwrot kosztów opłat za autostrady oraz parkingi pracownikom Spółki w związku z używaniem przez nich samochodów niestanowiących składników majątku Spółki podczas podróży służbowej nie mieści się w dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz innym przepisie art. 16 ust. 1 ww. ustawy, wyłączającym przedmiotowe wydatki z kategorii kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, zdaniem Spółki, zwrócone pracownikom kwoty opłat za autostrady i parkingi spełniają łącznie wszystkie niezbędne warunki: mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, służą zabezpieczeniu źródła przychodów oraz ponoszone są przez Spółkę w sposób definitywny, jak również nie zostały wyłączone z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, przedmiotowe wypłaty należy uznać za wydatki będące kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Przy czym, kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Kosztami podatkowymi są również wydatki na rzecz pracowników, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz zwrot kosztów podróży służbowych, różnego rodzaju świadczenia dodatkowe np. diety oraz inne należności związane z podróżą.

Warunkiem podstawowym zaliczenia należności wypłaconych pracownikowi z tytułu podróży służbowej do kosztów uzyskania przychodów jest jej odbycie w celu osiągnięcia (zachowania lub zabezpieczenia) przychodów. Jeżeli ten warunek jest spełniony to kosztem uzyskania przychodów są należności wypłacone pracownikowi, jako zwrot kosztów odbytej podróży, a więc zarówno diety, jak i zwrot wydatków w formie ryczałtów lub faktycznie poniesionych.

Wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie mogą jednak być uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

W myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Sposób prowadzenia ewidencji - w przypadku wykorzystywania dla potrzeb działalności podatnika - podmiotu gospodarczego samochodów osobowych nienależących do składników jego majątku - został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z powyższym przepisem, przebieg pojazdu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 i 51 cyt. ustawy, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Tylko prowadzenie ewidencji w powyższy sposób umożliwia sprawdzenie, czy wykazane na jej podstawie wydatki spełniają przesłankę, o której stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej według ustalonego wzoru lub prowadzenie tej ewidencji w sposób nie pozwalający na stwierdzenie ww. warunków powoduje, iż wydatek poniesiony z tytułu używania samochodu osobowego, nie stanowiącego składnika majątku podatnika, nie może zostać zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Ponieważ ustawodawca nie definiuje pojęcia "wydatków z tytułu używania" samochodu, należy się odwołać do słownika języka polskiego, w którym przez "wydatek" rozumie się "sumę, która ma być wydana" lub "sumę wydaną na coś", natomiast "używać" oznacza "stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek" (Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przyjąć należy, iż będą to wszelkie wydatki niezbędne do wykorzystania samochodu dla potrzeb podatnika - podmiotu gospodarczego, takie jak: zakup paliwa, ogumienia i innych materiałów eksploatacyjnych, ubezpieczenia OC i AC, kosztów drobnych napraw i części zamiennych, przeglądów technicznych, opłat parkingowych oraz za przejazd autostradą, pod warunkiem ich zgodnego z przepisami udokumentowania.

Oznacza to konieczność podwójnego udokumentowania:

* ewidencją przebiegu,

* dokumentami potwierdzającymi poniesione wydatki,

- a zasadą jest, że do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można kwotę niższą.

Zgodnie z treścią odpowiednio § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.), z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodu należnego pracownikom zwrotu kosztów podróży służbowej została jednakże ograniczona powołanymi w treści niniejszej interpretacji przepisami prawa podatkowego.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, pracownicy Wnioskodawcy odbywają podróże służbowe na terenie kraju. Do tego celu pracownicy wykorzystują własne samochody osobowe. W związku z tym, ponoszą oni koszty opłat za przejazd autostradami, czy też opłat parkingowych. W rozliczeniu kosztów podróży pracownicy kwoty tych opłat deklarują do zwrotu dodatkowo, na podstawie posiadanych dokumentów.

Reasumując, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zwrócone pracownikom odbywającym podróż służbową prywatnymi samochodami osobowymi wydatki za przejazd autostradą i opłaty za parkingi - pod warunkiem właściwego ich udokumentowania oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, jednak do wysokości nie wyższej niż kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego zostanie rozpatrzone odrębną interpretacją nr IPTPB3/423-40/11-3/KJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl