IPTPB3/423-392/13-4/KJ - Koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2013 r. (data wpływu 2 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości likwidowanego środka trwałego (pytanie nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 2 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z likwidacją środka trwałego oraz powiększenia wartości początkowej środka trwałego o nakłady na wyburzenie istniejącego obiektu.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 6 grudnia 2013 r., nr IPTPB3/423-392/13-2/KJ, (doręczonym w dniu 12 grudnia 2013 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 13 grudnia 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca, Bank), jako spółdzielnia, prowadzi działalność gospodarczą i jest wpisany do KRS.

Bank w dniu 29 maja 2013 r. zawarł z przedsiębiorstwem budowlanym umowę, której przedmiotem, zgodnie z § 1 tejże umowy jest: "Budowa budynku Banku Spółdzielczego w K. wraz z infrastrukturą techniczną zewnętrzną, tj. przyłączem wodociągowym, kanalizacji sanitarnej, gazowym oraz powierzchniami utwardzonymi" na działkach o nr 555 i 556/1 położonych przy ul. B. w K.

W ramach powyższego zadania inwestycyjnego Bank w dniu 29 maja 2013 r. zawarł umowę z Firmą T. z siedzibą w B., której przedmiotem jest dokonanie prac rozbiórkowych istniejących obiektów, tj. budynku Banku i budynku garażowego na działce Banku nr ew. 555, 556/1 przy ul. B. w K. Zgodnie z § 2 powyższej umowy: "Szczegółowy zakres robót obejmuje rozbiórkę istniejącego budynku Banku oraz budynku garażowego wraz z elementami konstrukcyjnymi części podziemnej: żelbetowymi, betonowymi i murowymi. Zakres prac obejmuje również wywóz z placu budowy materiałów i odpadów pochodzących z rozbiórki wraz z ich utylizacją."

Bank w miejsce wyburzonego budynku buduje nowy obiekt, w którym zamierza kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy nieumorzona wartość środka trwałego likwidowanego w związku z budową na jego miejscu nowego obiektu powinna być zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

2. Czy powinno nastąpić powiększenie wartości początkowej nowego środka trwałego o nakłady na wyburzenie istniejącego obiektu.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. W pozostałym zakresie wniosek Banku zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieumorzona wartość środka trwałego likwidowanego w związku z budową na jego miejscu nowego obiektu powinna być zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, z racji art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko takie uzasadnione jest tym, że u podstaw decyzji o likwidacji środka trwałego nie leży zamiar zmiany rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W przypadku środków trwałych, w myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast przepis art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych. Jednym z takich wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, są straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności (art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy nie wyłącza zatem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, strat powstałych w związku z likwidacją nie w pełni umorzonych środków trwałych, o ile środki te utraciły przydatność gospodarczą z innego powodu niż wskutek zmiany rodzaju działalności.

Pojęcie "likwidacja" nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Odwołując się do słownikowego pojęcia "likwidacja" w języku polskim wskazać należy, że oznacza ono zniesienie, usunięcie czegoś, spowodowanie, że coś przestaje istnieć lub traci ważność. Przyjmuje się, że "likwidacja" środka trwałego oznacza nie tyle fizyczne unicestwienie środka trwałego, ile jego usunięcie z ewidencji środków trwałych w związku z definitywną utratą jego przydatności gospodarczej, ocenianą przez pryzmat obiektywnych kryteriów ekonomicznych (np. na skutek wyeksploatowania, braku możliwości naprawy, zużycia technologicznego).

W konsekwencji należy przyjąć, że jeżeli likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego, będzie wynikiem utraty jego przydatności gospodarczej z innych przyczyn niż zmiana rodzaju działalności to powstała strata będzie kosztem podatkowym.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych np.: wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lutego 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1378/10; wyrok NSA z dnia 24 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 33/10; wyrok NSA z dnia 1 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1684/10; wyrok NSA z dnia 14 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1666/10.

Z przedłożonego wniosku wynika, że wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby działalności gospodarczej budynek stanowiący środek trwały został wyburzony, a następnie w jego miejsce wybudowany zostanie nowy budynek, w którym będzie kontynuowana dotychczasowa działalność gospodarcza.

Odnosząc się zatem do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdza się, że skoro likwidacja nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego nie ma związku ze zmianą rodzaju działalności gospodarczej, tym samym strata (w wysokości nieumorzonej wartości środka trwałego) powstała w jej wyniku może być zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.