IPTPB3/423-391/13-5/15-S/GG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 515/14 (data wpływu 22 stycznia 2015 r.), stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2013 r. (data wpływu 2 października 2013 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu kompleksowej usługi organizacji konferencji dla potencjalnych klientów/kontrahentów odbywającej się poza obszarem UE o charakterze szkoleniowo-reklamowym-jest prawidłowe.

W dniu 2 października 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu kompleksowej usługi organizacji konferencji dla potencjalnych klientów/kontrahentów odbywającej się poza obszarem UE o charakterze szkoleniowo-reklamowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży materiałów chemii budowlanej. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca organizuje konferencje, w których udział biorą zaproszeni goście, w szczególności zaś potencjalni klienci, których pozyskaniem Wnioskodawca jest zainteresowany, zajmujący się szeroko rozumianą branżą budowlaną (np. wykonawcy, architekci, itp.). Konferencje organizowane są najczęściej poza granicami Unii Europejskiej, co jest podyktowane m.in. tym, że możliwe jest w takiej sytuacji uzyskanie na gruncie podatku VAT preferencyjnej stawki 0% i trwają przez tydzień lub dwa tygodnie.

Celem konferencji jest przede wszystkim przekazywanie wiedzy na temat właściwości i zastosowań nowych gam produktów Wnioskodawcy oraz techniki ich stosowania (cel szkoleniowy) oraz promowanie marki Wnioskodawcy, reklama jego produktów (cel reklamowy), lecz także przekazywanie wiedzy na temat właściwości i zastosowań nowych gam produktów Wnioskodawcy oraz techniki ich stosowania. Założenia te są realizowane poprzez dokonywanie prezentacji nowych produktów, omawianie i dyskutowanie bieżących zagadnień wyłaniających się w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, np. omówienie właściwości nowych wyrobów wprowadzanych na rynek, omówienie kwestii związanych z nowymi technikami sprzedaży oraz otwieraniem nowych kanałów sprzedaży, prezentowanie odczytów dotyczących rynkowych i technologicznych osiągnięć Wnioskodawcy. Celem konferencji jest zatem także zapewnienie jej uczestnikom wiedzy związanej ze stosowaniem i sprzedażą wyrobów Wnioskodawcy. Uczestnikom przekazywane są także materiały marketingowe i foldery informacyjne dotyczące oferowanych przez Wnioskodawcę produktów. Z uwagi na brak własnej bazy hotelowej (centrum konferencyjnego) w miejscu przeprowadzenia konferencji Wnioskodawca nabywać będzie usługi kompleksowej organizacji konferencji. W jej ramach organizator zapewniać będzie przelot, zakwaterowanie, wyżywienie, salę konferencyjną oraz niezbędne jej wyposażenie na potrzeby prowadzonej konferencji. Merytoryczną część konferencji (prezentacje, odczyty, wykłady) zapewnia we własnym zakresie Wnioskodawca. Pracownicy Wnioskodawcy lub osoby współpracujące z Wnioskodawcą prowadzą poszczególne prezentacje i zajęcia w ramach konferencji.

Od podmiotu świadczącego opisaną wyżej kompleksową usługę organizacji konferencji Wnioskodawca otrzyma fakturę uwzględniającą tylko jedną pozycję opisaną jako "organizacja konferencji" lub analogicznie, w której nie będą wyszczególnione poszczególne elementy składające się na kompleksową usługę organizacji konferencji. Cała usługa opodatkowana będzie jednolitą, stawką VAT, tj. 0%.

Całość kosztów związanych z organizacją konferencji, w tym zakwaterowaniem i wyżywieniem uczestników ponosi Wnioskodawca i wydatki te nie są w jakiejkolwiek formie przez uczestników refundowane.

Przedstawiony stan faktyczny dotyczy zarówno zdarzenia przyszłego, jak i przeszłego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poczynione przez Wnioskodawcę na opisaną powyżej kompleksową usługę organizacji konferencji dedykowanej dla potencjalnych klientów/kontrahentów odbywającej się poza obszarem UE będą stanowić po Jego stronie w całości koszty uzyskania przychodu jako wydatki o charakterze szkoleniowo-reklamowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, z punktu widzenia dopuszczalności zaliczenia opisanych powyżej wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów kluczowe znaczenie ma określenie ich charakteru, tj. wskazanie czy mają charakter reprezentacyjny czy też reklamowy. Jednocześnie z uwagi na kompleksowy charakter świadczonej na rzecz Wnioskodawcy usługi i brak rozbicia wynagrodzenia należnego organizatorowi konferencji na jej części składowe, wszelkie rozważania w powyższym zakresie należy odnosić przedmiotowej usługi ujmowanej jednorodnie.

W orzecznictwie i doktrynie podkreśla się, że pod pojęciem "reprezentacji" należy rozumieć wszelkie działania związane z kreowaniem pozytywnego wizerunku przedsiębiorcy, utrzymywaniem dobrych relacji z klientami (kontrahentami). Jest to dążenie do stworzenia skierowanego na zewnątrz pozytywnego wizerunku. Wizerunek ten wcale nie musi odzwierciedlać dostatku, okazałości, zamożności (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 listopada 2010 r., nr IPPB5/423-596/10-2/JC).

Z kolei przez "reklamę" należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki, cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi), (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 czerwca 2011 r., nr ILPBI /415-264/11-4/AP).

W świetle przedstawionych definicji tych pojęć nie ulega wątpliwości, że wydatki związane z organizacją przedmiotowej konferencji mają na celu promocję marki i produktów Wnioskodawcy oraz zachęcenie uczestników konferencji do ich nabywania, a zatem ma ona charakter reklamowy. Bez znaczenia w powyższym zakresie ma fakt, iż ten stricte marketingowy przekaz połączony jest z zapewnieniem uczestnikom konferencji nieodpłatnie świadczeń w postaci pokrycia kosztów transportu, zakwaterowania i wyżywienia. Poniesienie tych wydatków było bowiem konieczne aby zgromadzić spodziewaną widownię i zapewnić odpowiedni przekaz reklamowy Wnioskodawcy i jego produktów. Pogląd powyższy znajduje swoje potwierdzenie w rozstrzygnięciach organów podatkowych. Na poparcie tej tezy przytoczyć należy m.in. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 marca 2010 r., nr IPPB5/423-33/10-4/JC, który stwierdził, że: "w trakcie konferencji Spółka przekazuje kontrahentom informacje o aktualnej ofercie handlowej, udziela informacji na temat sposobu funkcjonowania preparatów, zapoznaje kontrahentów z możliwymi zastosowaniami produktów." Mając na uwadze powyższe, koszty przedmiotowych konferencji, szkoleń, stanowią koszty uzyskania przychodu dla Spółki, jeżeli konferencje, szkolenia, sympozja przeprowadzone zostały w celu osiągnięcia przychodów stosownie do (...) art. 15 (...) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są racjonalne i wykazują związek przyczynowo-skutkowy z przychodami) oraz zostały właściwie udokumentowane dla celów podatkowych, zgodnie z art. 9 ust. 1 tejże ustawy. (...). Podobnie orzekł Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w powołanej powyżej interpretacji indywidualnej z dnia 3 czerwca 2011 r., nr ILPB1/415-264/11-4/AP, która zapadła w analogicznym stanie faktycznym do tego, który został przedstawiony we wniosku. Dotyczył on bowiem sytuacji, w której Wnioskodawca zorganizował otwartą imprezę artystyczną, w czasie której prowadzący konferansjer pomiędzy poszczególnymi numerami artystycznymi przedstawiał historię firmy oraz reklamował oferowane przez nią produkty. Także w niektórych numerach artystycznych wplatane były dowcipne teksty o produktach oferowanych przez firmę. W trakcie imprezy prezentowano na ekranie produkty spółki z reklamą ich wartości użytkowych. W ocenie organu atrakcyjna postać audio-wizualna tego wydarzenia była wyłącznie przyjętą przez organizatora formą reklamy, która z uwagi na swój charakter mogła skutecznie wpłynąć na zwiększenie liczby klientów oraz wstępne zainteresowanie się przez nowych kontrahentów ofertą handlową firmy. Jednocześnie stwierdził, iż "wydatki poniesione na organizację imprezy reklamowo-artystycznej, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią koszty uzyskania przychodów, gdyż stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów".

Podkreślić także należy, że dla podatkowej kwalifikacji przedmiotowych wydatków nie ma znaczenia do jak dużego kręgu kontrahentów było adresowane zaproszenie do wzięcia udziału w konferencji. W wyroku z dnia 3 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 2142/10, WSA w Krakowie uznał, że w świetle obowiązujących przepisów nie może być okolicznością determinującą pojęcie reprezentacji fakt, że określone działania są kierowane do wąskiego grona osób. Okoliczność ta może być bowiem przynależna zarówno reprezentacji jak i reklamie. W wyroku z dnia 19 grudnia 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 1376/07, WSA w Krakowie wyróżnił zarówno istnienie reklamy publicznej prowadzonej do niegraniczonego kręgu osób, jak i niepublicznej charakteryzującej się znanym zamkniętym kręgiem osób. Determinowane jest to bowiem tym, że zarówno cechą reklamy, jak i reprezentacji nie jest ograniczony bądź nieograniczony krąg odbiorców, lecz rodzaj i charakter działań podejmowanych w celu zaprezentowania towaru bądź podmiotu gospodarczego. Przyjmuje się bowiem, że reprezentacja dotyczy działań dotyczących kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań dotyczących kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów czy usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk red., Podatek dochodowy od osób prawnych. Rok 2007. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568).

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z orzecznictwem przyjmuje się, że nie jest ani reprezentacją, ani reklamą organizowanie szkoleń/konferencji dla kontrahentów/potencjalnych kontrahentów, których celem jest zapoznanie się z parametrami technicznymi produktów oraz instruktaż obsługi zakupionego towaru (zob. wyrok NSA z dnia 27 lipca 2006 r., II FSK 1008/05). W tym zakresie wydatki powyższe podlegają kwalifikacji podatkowej na zasadach ogólnych wyrażonych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., tj. mogą zostać zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodu.

Odnosząc powyższe uwagi do przedmiotowego stanu faktycznego zaznaczyć należy, że planowana konferencja ma charakter mieszany, tj. z jednej strony ma charakter reklamowy i służyć ma pozyskanie nowych klientów mających znaczący potencjał zakupowy, z drugiej zaś ma charakter szkoleniowy, bowiem pokazuje techniki stosowania produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę. Brak zatem w tym zakresie jakichkolwiek elementów reprezentacji. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że wydatki poniesione na te cele pozostają w oczywistym związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i służą osiąganiu przez Niego przychodów. Trafnie w tym zakresie wypowiedział się WSA w Łodzi w wyroku z dnia 22 czerwca 2012 r., (sygn. akt I SA/Łd 606/12), w którym stwierdził, że "Konferencje szkoleniowe lub reklamowe kojarzone są przede wszystkim z przekazywaniem wiedzy, tj. informacji o charakterze teoretycznym i/lub praktycznym. Jeżeli trwają one kilka dni, wydatkom na ich organizację, mogą towarzyszyć koszty zakwaterowania w miejscu, w którym są organizowane, koszty wyżywienia, a także wynajmu sali konferencyjnej. Takie wydatki mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów".

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy wydatek poczyniony przez Niego na zakup kompleksowej usługi polegającej na organizacji przedmiotowej konferencji w całości stanowić będzie koszt uzyskania przychodu.

Po rozpatrzeniu wniosku z dnia 24 września 2013 r. (data wpływu 2 października 2013 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną z dnia 31 grudnia 2013 r., nr IPTPB3/423-391/13-2/GG, IPTPB3/423-391/13-3/GG (data doręczenia 3 stycznia 2014 r.) dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków z tytułu kompleksowej usługi organizacji konferencji dla potencjalnych klientów/kontrahentów odbywającej się poza obszarem UE o charakterze szkoleniowo-reklamowym, uznając stanowisko Spółki za nieprawidłowe. W ww. interpretacji uznano, że wydatki ponoszone na kompleksową usługę organizacji konferencji dedykowanej dla potencjalnych klientów/kontrahentów odbywającą się poza obszarem UE jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z dnia 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) Pełnomocnik Spółki wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów orzekł, że brak jest podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co stwierdzone zostało w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 13 lutego 2014 r., nr IPTPB3/423W-6/14-2/GG.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa doręczono pełnomocnikowi Spółki w dniu 18 lutego 2014 r.

Na powyższą interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 31 grudnia 2013 r., nr IPTPB3/423-391/13-2/GG, IPTPB3/423-391/13-3/GG, pełnomocnik Spółki wniósł w dniu 19 marca 2014 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, (data wpływu 21 marca 2014 r.).

Pismem z dnia 16 kwietnia 2014 r., nr IPTPB3/4240-13/14-2/GG, tutejszy Organ udzielił odpowiedzi na ww. skargę, wnosząc o jej oddalenie.

Wyrokiem z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 515/14 (data wpływu prawomocnego wyroku dnia 22 stycznia 2015 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną interpretację indywidulną przepisów prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2013 r., nr IPTPB3/423-391/13-2/GG, IPTPB3/423-391/13-3/GG, dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków z tytułu kompleksowej usługi organizacji konferencji dla potencjalnych klientów/kontrahentów odbywającej się poza obszarem UE o charakterze szkoleniowo-reklamowym.

W ww. wyroku Sąd podzielił stanowisko Wnioskodawcy. Zdaniem Sądu, należy zgodzić się z poglądem prezentowanym w interpretacji, że przez pojęcie "reklamy" należy rozumieć wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach bądź usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu w celu zachęcenia do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie podmiotu.

Reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego. Reklama natomiast dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, ale jego produktów. Przesądzenie czy działania strony organizującej konferencje mają charakter reklamy czy reprezentacji może w ocenie Sądu zapaść po przeprowadzeniu postępowania dowodowego w zakresie oceny materiałów opracowanych w związku z konferencją, które to postępowanie nie jest dopuszczalne w sprawie z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W tej sytuacji należy się zgodzić ze stroną, że organ arbitralnie zmienił stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Wg Sądu oznacza to naruszenie prawa materialnego to jest art. 15 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W niniejszej sprawie Organ powinien odnieść się do możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na organizację konferencji do kosztów uzyskania przychodów, przy uwzględnieniu stanu faktycznego wynikającego z wniosku Strony, z którego wynika, że konferencje mają mieć charakter szkoleniowo-reklamowy. Jednocześnie Organ powinien zastrzec, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega uwzględnieniu w kosztach uzyskania przychodów, a tylko taki wydatek, który ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek musi być więc powiązany z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowany na uzyskanie przychodów. Powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku (np. wyrok NSA z dnia 16 października 2012 r. II FSK 430/11, LEX nr 1225442; wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2013 r. II FSK 2192/11, LEX nr 1455489).

W związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 515/14, ponownemu rozpatrzeniu podlega złożony przez Wnioskodawcę w dniu 2 października 2013 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego mając na uwadze prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* był definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostawał w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie był kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Jednocześnie zauważyć należy, że w złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością organizuje konferencje, w których udział biorą zaproszeni goście, w szczególności zaś potencjalni klienci, których pozyskaniem Wnioskodawca jest zainteresowany, zajmujący się szeroko rozumianą branżą budowlaną (np. wykonawcy, architekci, itp.). Konferencje organizowane są najczęściej poza granicami Unii Europejskiej, co jest podyktowane m.in. tym, że możliwe jest w takiej sytuacji uzyskanie na gruncie podatku VAT preferencyjnej stawki 0% i trwają przez tydzień lub dwa tygodnie.

Celem konferencji jest przede wszystkim przekazywanie wiedzy na temat właściwości zastosowań nowych gam produktów Wnioskodawcy oraz techniki ich stosowania (cel szkoleniowy) oraz promowanie marki Wnioskodawcy, reklama jego produktów (cel reklamowy), lecz także przekazywanie wiedzy na temat właściwości i zastosowań nowych gam produktów Wnioskodawcy oraz techniki ich stosowania. Założenia te są realizowane poprzez dokonywanie prezentacji nowych produktów, omawianie i dyskutowanie bieżących zagadnień wyłaniających się w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, np. omówienie właściwości nowych wyrobów wprowadzanych na rynek, omówienie kwestii związanych z nowymi technikami sprzedaży oraz otwieraniem nowych kanałów sprzedaży, prezentowanie odczytów dotyczących rynkowych i technologicznych osiągnięć Wnioskodawcy. Celem konferencji jest zatem także zapewnienie jej uczestnikom wiedzy związanej ze stosowaniem i sprzedażą wyrobów Wnioskodawcy. Uczestnikom przekazywane są także materiały marketingowe i foldery informacyjne dotyczące oferowanych przez Wnioskodawcę produktów. Z uwagi na brak własnej bazy hotelowej (centrum konferencyjnego) w miejscu przeprowadzenia konferencji Wnioskodawca nabywać będzie usługi kompleksowej organizacji konferencji. W jej ramach organizator zapewniać będzie przelot, zakwaterowanie, wyżywienie, salę konferencyjną oraz niezbędne jej wyposażenie na potrzeby prowadzonej konferencji. Merytoryczną część konferencji (prezentacje, odczyty, wykłady) zapewnia we własnym zakresie Wnioskodawca. Pracownicy Wnioskodawcy lub osoby współpracujące z Wnioskodawcą prowadzą poszczególne prezentacje i zajęcia w ramach konferencji.

Od podmiotu świadczącego opisaną wyżej kompleksową usługę organizacji konferencji Wnioskodawca otrzyma fakturę uwzględniającą tylko jedną pozycję opisaną jako "organizacja konferencji" lub analogicznie, w której nie będą wyszczególnione poszczególne elementy składające się na kompleksową usługę organizacji konferencji. Cała usługa opodatkowana będzie jednolitą, stawką VAT, tj. 0%.

W świetle powyższego, konieczne jest rozstrzygnięcie, czy wydatki, o których mowa we wniosku spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym to artykule ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli są ponoszone w celu uzyskania przychodów (zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów).

W szczególności należy rozstrzygnąć, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę stanowią wydatki związane z reklamą i promocją Spółki, czy też wydatki związane z reprezentacją, które zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów mocą art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja" ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja" nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

W piśmiennictwie powoływana jest zazwyczaj definicja słownikowa. Wskazać jednakże należy, że w przeciwieństwie do definicji ustawowej, zamieszczonej w danym akcie prawnym, nie ma jednej i powszechnie obowiązującej definicji słownikowej określonego pojęcia, a pomiędzy poszczególnymi z nich mogą zachodzić różnice w sposobie opisu wyjaśnianego terminu oraz niezbędnych cechach i elementach, które składają się na opis wyjaśniający znaczenia danego pojęcia. O ile w przypadku definicji ustawowej brak zaistnienia jakiegokolwiek jej elementu, czy też spełnienia wynikającego z niej warunku, nie jest możliwe przyporządkowanie danego stanu faktycznego do normy prawnej, w której pojęcie to występuje, to skutek ten nie może być automatycznie stosowany w przypadku posłużenia się definicją słownikową.

Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja" wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność". Dlatego też termin "reprezentacja" użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinno się definiować jako "przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz".

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji, zdaniem tut. Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że "reprezentacja nie musi odnosić się do "okazałości, wystawności", a odnosi się do "dobrego reprezentowania firmy", które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów".

Podobnie jak w przypadku reprezentacji, tak również w odniesieniu do reklamy i promocji brak jest w przepisach podatkowych legalnej definicji tego pojęcia.

Według Słownika języka polskiego pod red. M. Szymczaka (wyd. PWN z 1996 r., tom III, s. 37), reklamą jest "rozpowszechnianie informacji o towarach ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia, itp.) służące temu celowi". Chodzi więc o zachwalanie produktów, usług czy towarów danego producenta lub sprzedawcy, skłonienie ludzi do ich nabywania.

Pojęcie "reklamy" należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r. sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935).

Innymi słowy, reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Z kolei promocja, oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu (usługi) lub przedsięwzięcia. Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Podsumowując, reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama (promocja) dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, iż reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Rok 2007, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568).

Odnosząc powołane uregulowania do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że poniesione przez Spółkę wydatki na kompleksową usługę organizacji konferencji nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te - jak twierdzi Spółka - ponoszone są w celu przekazywania wiedzy na temat właściwości i zastosowań nowych gam produktów oraz techniki ich zastosowania (cel szkoleniowy) oraz promowania marki Wnioskodawcy (cel reklamowy).

W konsekwencji stwierdzić należy, że opisane we wniosku wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę spełnienia przesłanek określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja indywidualna nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.