IPTPB3/423-363/13-6/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2013 r. (data wpływu 19 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2013 r. (data wpływu 4 grudnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zastosowania przepisów art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* daty, od której należy liczyć terminy określone w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

- jest nieprawidłowe.

W dniu 19 września 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), pismem z dnia 21 listopada 2013 r., (doręczonym w dniu 25 listopada 2013 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 4 grudnia 2013 r. zostało złożone uzupełnienie wniosku (data nadania 2 grudnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podatnikiem VAT prowadzi pełną księgowość na podstawie ustawy o rachunkowości. Spółka prowadzi działalność handlową. Głównym przedmiotem sprzedaży Spółki są instrumenty stomatologiczne. Jedynymi udziałowcami spółki są dwie osoby fizyczne.

1. Spółka posiada zobowiązanie z tytułu dostaw towarów handlowych (dalej wierzytelność) wobec kontrahenta z Pakistanu. Wierzytelność wyrażona jest w EURO. Osoby fizyczne, w tym obecni udziałowcy Spółki, nabyły od wierzyciela (podmiotu z Pakistanu) wierzytelność wobec Spółki. Wspólnicy Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wyrażą zgodę na przystąpienie do spółki nowego wspólnika i podejmą uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego poprzez konwersję wierzytelności jakie przysługują im wobec spółki. W tym celu dokonają zmiany umowy spółki polegającą na podwyższeniu kapitału zakładowego - aby pokryć objęte udziały wniosą oni wkład niepieniężny w postaci wierzytelności przysługujących im wobec spółki i dokonają umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności. Następnie wspólnicy złożą oświadczenie o objęciu nowych udziałów. Wartość udziałów będzie określona w złotówkach. Z tytułu umownego potrącenia powstaną różnice kursowe.

2. Spółka posiada regulamin udzielania pożyczek pracownikom wprowadzony w roku 2013. Każdy z pracowników może otrzymać pożyczkę na zasadach określonych w regulaminie. Przedmiotem działalności Spółki nie jest udzielanie pożyczek. Spółka udziela pożyczek jedynie pracownikom. Pożyczki udzielane są ze środków obrotowych Spółki. Spółka nie posiada zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

3. Spółka kupując towary handlowe otrzymuje czasami terminy płatności nawet 180 dni. Spółka zakupionych towarów handlowych nie księguje bezpośrednio w koszty. Towary księgowane są na magazyn. Wartość towaru obciąża koszty w momencie sprzedaży (wyjścia z magazynu). Dokumentami na podstawie których obciążane są koszty są dokumenty magazynowe. Spółka rozchoduje towary według cen przeciętnych zgodnie z art. 34 ust. 4 pkt 1 ustawy o rachunkowości.

W uzupełnieniu wniosku dodano następujące wyjaśnienia.

Spółka zgodnie z regulaminem udziela dwóch rodzajów pożyczek. Pierwsza to pożyczka na dowolny cel. W tym przypadku pracownik nie podaje celu pożyczki. Limit dla tej pożyczki wynosi 3.000 PLN.

Dotychczas w okresie 1 stycznia 2009 r. - 31 października 2013 r. Spółka udzieliła siedmiu takich pożyczek na łączną kwotę 13.700 PLN. Po jednej w 2009, 2010 i 2012 r. oraz po dwie w 2011 i 2013. Pożyczki były w różnych wysokościach w przedziale od 1.000 PLN do 3.000 PLN. Zgodnie z regulaminem pożyczka musi być spłacona w nie więcej niż dziesięciu ratach miesięcznych. Spłata pożyczki jest zawsze potrącana z wynagrodzenia pracownika.

Spółka udziela również pożyczki na cele mieszkaniowe (drugi z omawianych rodzajów pożyczki) do trzynastokrotności wynagrodzenia miesięcznego brutto pracownika. Pożyczkę tą mogą otrzymać pracownicy pracujący w firmie co najmniej 3 lata. Pracownik jest zobowiązany do przedstawienia dowodu nabycia nieruchomości. Spółka udzieliła dotychczas jednej tego typu pożyczki. Czas spłaty pożyczki wynosi do 10 lat w ratach miesięcznych.

Dla obu rodzajów pożyczki w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pożyczka stawiana jest w stan natychmiastowej wykonalności.

Dodatkowo Spółka prostuje opis stanu faktycznego. We wniosku podano, że regulamin pożyczek powstał w 2013, a powinno być: w 2009. W roku 2013 r. Spółka dokonała jedynie zmiany regulaminu (zmiana polegała na dodaniu do regulaminu możliwości udzielania pożyczek na cele mieszkaniowe).

Spółka ustala różnice kursowe w oparciu o podatkową metodę ustalania różnic kursowych na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jeden z udziałowców posiada kartę czasowego pobytu i adres (miejsce) zamieszkania na terytorium Polski. Drugi udziałowiec nie posiada adresu (miejsca) zamieszkania w Polsce.

Nowy udziałowiec jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania poza terytorium Polski.

Zobowiązanie wobec kontrahenta powstało przed 1 stycznia 2012 r.

Będzie zawarte porozumienie o potrąceniu wzajemnych wierzytelności. Porozumienie zostanie zawarte pomiędzy Spółką z jednej strony, a dwoma dotychczasowymi wspólnikami oraz nowym wspólnikiem, którzy obejmą udziały w Spółce.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (po uzupełnieniu):

1.1. Czy przedmiotowe różnice kursowe stanowią przychód bądź koszt podatkowy Spółki.

1.2. Czy potrącenie wierzytelności w transakcji opisanej w punkcie 1 będzie u którejkolwiek strony podlegało podatkowi od towarów i usług.

2. Czy w przypadku otrzymania nieoprocentowanej pożyczki Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód u pożyczkobiorcy-pracownika i potrącić podatek dochodowy jako płatnik.

3.1. Czy zgodnie z art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy dokonywać korekty kosztu w sytuacji, gdy koszty są obciążane na podstawie dokumentów magazynowych.

3.2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 3.1, czy korekty należy dokonywać w przypadku towarów zakupionych w roku 2012 a sprzedanych z magazynu w roku 2013, które jako koszt zostały ujęte w roku 2013.

3.3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 3.1., od jakiej daty należy liczyć terminy określone w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

3.4. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 3.1., w jaki sposób Spółka powinna przypisywać konkretne dostawy do wydań magazynowych aby prawidłowo stosować art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 3.1 i 3.3 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu wniosku),

Ad.3.1

Przepisy art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie dotyczą kosztów powstałych na podstawie dokumentów magazynowych. Spółka obciąża koszty wartością sprzedanych towarów w momencie sprzedaży jako koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą. Dokumentami na podstawie których Spółka zalicza do kosztów wartość sprzedanych towarów są dokumenty magazynowe. Dokumenty magazynowe nie posiadają ze swej natury terminu płatności.

Zgodnie z art. 15b ww. ustawy "W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów."

Spółka zalicza do kosztów kwoty wynikające z dokumentów magazynowych nie wiążących się z płatnością ze strony Spółki, należy więc uznać, że powyższe przepisy nie mają zastosowania do tego typu sytuacji. Spółka uważa, że gdyby życzeniem ustawodawcy było korygowanie kosztów, w omawianym przypadku ustawodawca wprowadziłby w tym zakresie regulacje podobnie jak uczynił to w przypadku amortyzacji. Brak takiej regulacji oznacza, w cenie Spółki, że art. 15b nie ma zastosowania do kosztów obciążanych na podstawie wydań magazynowych.

W szczególności, według Spółki nie jest prawidłowym wiązanie korekty kosztu z zapłatą za fakturę zakupu towaru handlowego w przypadku gdy zakup towaru nie jest odnoszony w koszty a w wartość magazynu. W przypadku stosowania cen średnioważonych nie można określić, z której konkretnie dostawy (faktury) pochodzi dany towar. Brak powiązania sprzedanego towaru z konkretną fakturą zakupu towaru uniemożliwia stosowanie art. 15b w omawianej sytuacji. Ustawodawca nie zobowiązał podatnika do prowadzenia ewidencji magazynowej w sposób, który przypisuje konkretną dostawę (zakup) do konkretnej sprzedaży.

Ponadto ustawa o rachunkowości dopuszcza stosowanie cen przeciętnych w art. 34 ust. 4 pkt 1. Gdyby ustawodawca chciał aby dostawa (zakup) była powiązana ze sprzedażą wówczas wprowadzając zmianę w podatku dochodowym równocześnie usunąłby możliwość stosowania cen przeciętnych w ustawie o rachunkowości. Również za nietrafiony należy uznać pogląd, że wolą ustawodawcy była likwidacja zatorów płatniczych bez względu na to co jest przedmiotem zakupu. Gdyby taka była wola ustawodawcy wówczas zawarłby odrębną regulację dla towarów przyjmowanych na magazyn. Obecna regulacja gdyby przyjąć, że dotyczy towarów przyjmowanych na magazyn powodowałaby co do zasady obowiązek korekty po sprzedaży towaru (wtedy wartość towaru jest odnoszona w koszty), zatem nie chroni w istocie pierwszego sprzedawcy gdyż towar może być sprzedany dalej po okresie o wiele dłuższym od terminu płatności.

Reasumując, przepisy art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zdaniem Wnioskodawcy nie mają zastosowania do kosztów powstałych na podstawie dokumentów magazynowych.

Ad. 3.3

Zgodnie z art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Oznacza to według Wnioskodawcy, że termin 30 dni jak i terminy określone w ust. 2 należy liczyć od dnia zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, co oznacza że, w omawianym stanie faktycznym przedmiotowe terminy biegną od dnia ujęcia w kosztach dokumentu magazynowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie:

* zastosowania przepisów art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* daty, od której należy liczyć terminy określone w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka kupując towary handlowe otrzymuje czasami terminy płatności nawet 180 dni. Spółka zakupionych towarów handlowych nie księguje bezpośrednio w koszty. Towary księgowane są na magazyn. Wartość towaru obciąża koszty w momencie sprzedaży (wyjścia z magazynu). Dokumentami na podstawie których obciążane są koszty są dokumenty magazynowe. Spółka rozchoduje towary według cen przeciętnych zgodnie z art. 34 ust. 4 pkt 1 ustawy o rachunkowości.

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. poz. 1342) ustawodawca z dniem 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. "zatorów płatniczych" (art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Stosownie do tego unormowania w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik - w określonych ustawą terminach - zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Nowe regulacje wprowadziły więc obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy kwota wynikająca z faktury, umowy lub innego dokumentu nie została uregulowana w określonym przez ustawodawcę terminie.

Literalna wykładnia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tym art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzi do wniosku, że przepisy, nie zawierają wyłączeń, jeśli chodzi o ich stosowanie, w odniesieniu do zakupu towarów.

Odnosząc się z kolei do kryterium celowości wprowadzonych zmian należy podnieść, że zasadniczym celem wprowadzenia przedmiotowych rozwiązań było przeciwdziałanie zjawisku tzw. "zatorów płatniczych". Przy czym regulacje dotyczące tzw. "zatorów płatniczych" nie zawierają wyłączeń w ich stosowaniu w odniesieniu do podatników dokonujących zakupu towarów. Wprowadzenie takiego wyłączenia stanowiłoby naruszenie równości w zasadach opodatkowania i stawiałoby w uprzywilejowanej sytuacji tych podatników.

Z tych względów obowiązek korekty kosztów podatkowych nie może być uzależniony od okoliczności takich jak rodzaj prowadzonej działalności czy zastosowany sposób odniesienia wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Podstawą do takiej korekty jest fakt nieterminowego regulowania kwot wynikających z faktury, umowy lub innego dokumentu.

Spółka podnosi, że przepisy art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dotyczą kosztów zarachowywanych na podstawie dokumentów magazynowych. Brak powiązania sprzedanego towaru z konkretną fakturą zakupu towaru uniemożliwia według Spółki stosowanie art. 15b ww. ustawy w omawianej sytuacji. Ustawodawca nie zobowiązał bowiem podatnika do prowadzenia ewidencji magazynowej w sposób, który przypisuje konkretną dostawę (zakup) do konkretnej sprzedaży.

Podkreślić należy, że prawo bilansowe i prawo podatkowe kierują się odmiennymi zasadami i służą innym celom, dlatego też w każdym z tych zakresów należy stosować odpowiednie, przewidziane właściwymi ustawami zasady. Przyjęte przez podatnika metody rachunkowe nie mogą wpływać na zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Nie można więc podzielić argumentacji Wnioskodawcy odnośnie wydatków dotyczących towarów handlowych, w świetle której nie znajdzie zastosowania art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku gdy zakup towaru nie jest odnoszony w koszty a w wartość magazynu.

Nie ma bowiem podstaw do wyłączenia stosowania art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tylko dlatego, że brak powiązania sprzedanego towaru z konkretną fakturą zakupu uniemożliwia stosowanie art. 15b w omawianej sytuacji.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz brzmienie powołanych powyżej przepisów art. 15b i zawarty w nich imperatyw ("...podatnik jest obowiązany...") nie ma wątpliwości, że mają one zastosowanie także w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Za stosowaniem przepisów prawa (bądź nie) nie może przemawiać okoliczność, że Wnioskodawca nie będzie w stanie ustalić wysokości ewentualnego kosztu.

Należy bowiem mieć na uwadze, że zgodnie z art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Jak z powyższego wynika, Spółka powinna prowadzić dokumentację rachunkową w taki sposób, aby mogła wykonać dyspozycję wynikającą z art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ nadmienia, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa. Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Odnosząc się do zagadnienia dotyczącego daty, od której należy liczyć terminy określone w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy przywołać regulacje zawarte w art. 15b ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Zgodnie z art. 15b ust. 2 tej ustawy, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Jak więc wynika z powyższych uregulowań, korekta kosztów podatkowych jest uzależniona od terminu płatności ustalonego przez strony i braku zapłaty w odpowiednim, wskazanym w przepisach, terminie.

Zatem, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w myśl cytowanych przepisów należy dokonać:

* jeżeli termin płatności zobowiązania jest krótszy lub wynosi 60 dni - z upływem 30 dnia od daty upływu terminu wymagalności (płatności) zobowiązania, lub

* jeżeli termin płatności zobowiązania jest dłuższy niż 60 dni - z upływem 90 dnia od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, jak wynika z treści art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach.

Z kolei, jak wynika z art. 15b ust. 8 ww. ustawy, jeżeli zgodnie z art. 15 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z dokumentów, o których mowa w ust. 1, nastąpi po upływie terminu określonego w ust. 1 lub 2, to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 15, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania.

Według Wnioskodawcy termin 30 dni jak i terminy określone w ust. 2 należy liczyć od dnia zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, co oznacza że w omawianym stanie faktycznym przedmiotowe terminy biegną od dnia ujęcia w kosztach dokumentu magazynowego.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Reasumując, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego i przedstawiony we wniosku stan faktyczny tut. Organ stoi na stanowisku, że przepis art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie w przypadku gdy koszty są obciążane na podstawie dokumentów magazynowych.

Zgodnie z treścią art. 15b ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy więc dokonać w odniesieniu do kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni. Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach.

Końcowo należy wskazać, że tut. Organ nie odniósł się w niniejszej interpretacji do wskazanych we wniosku przepisów ustawy o rachunkowości, ponieważ przedmiotem interpretacji indywidualnej są przepisy prawa podatkowego, a nie przepisy ustawy o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy opisanego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.