IPTPB3/423-360/14-5/GG - Moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na renowację parkingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2014 r. (data wpływu 16 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2014 r. (data wpływu 17 października 2014 r.) oraz pismem z dnia 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 7 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na renowację parkingu - jest prawidłowe.

W dniu 16 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 grudnia 2014 r., nr IPTPB3/423-360/14-2/GG, IPTPP3/443-180/14-3/BJ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 30 grudnia 2014 r. W dniu 7 stycznia 2015 r. wpłynęło do tutejszego Organu uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 5 stycznia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. Całość przychodów osiąganych przez Spółkę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca zamierza partycypować w połowie kosztów renowacji nawierzchni parkingu usytuowanego na terenie sąsiadującym z terenem Spółki. Teren parkingu należy do Urzędu Miasta, pozostaje we władaniu Zarządu Dróg i Transportu w. Jakkolwiek jest to parking ogólnodostępny i nieogrodzony, w znakomitej większości wykorzystywany jest przez klientów, gości i kontrahentów (dostawców i odbiorców) Spółki. Opłakany stan techniczny ww. parkingu nie tylko bardzo negatywnie wpływa na wizerunek Spółki, ale przede wszystkim ogranicza jego funkcjonalność i stwarza ryzyka związane z niedostatecznym bezpieczeństwem jego użytkowania. Zgodnie z przeprowadzonymi negocjacjami z Zarządem Dróg i Transportu w, Spółka ma finansować i nadzorować przebieg prac związanych z renowacją połowy nawierzchni parkingu. Przewidywana wysokość nakładów związanych z obciążającą stronę Spółki renowacją będzie wynosić około 25 000 zł netto.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

d. Spółka nie posiada tytułu prawnego do parkingu. Właścicielem parkingu jest Skarb Państwa (KW.21588), a władającym jest Zarządu Dróg i Transportu. Parking zgodnie z opisem stanu faktycznego, zawartym w złożonym wniosku jest położony na terenie sąsiadującym z terenami należącymi do Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy poniesione przez Wnioskodawcę nakłady na renowację parkingu usytuowanego na terenie należącym do Urzędu Miasta mogą być zaliczone kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

2. Czy Spółka będzie mogła bez ograniczeń odliczyć podatek VAT od zakupów związanych z nakładami na renowację parkingu.

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług została wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na renowację parkingu należy uznać za koszt podatkowy w dacie ich poniesienia, z uwagi na następujące okoliczności:

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że wydatki poniesione na renowację parkingu w części obciążającej (zgodnie z wstępnymi ustaleniami z Zarządem Dróg i Transportu) Spółkę, powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Planowane wydatki pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i mają na celu zabezpieczenie źródła przychodów poprzez stworzenie godziwych warunków parkowania dla kontrahentów Spółki, w związku z czym spełniają one dyspozycje art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczące kwalifikacji ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Jako, że będą to wydatki pośrednio związane z osiąganymi przychodami, stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinny być one potrącane w dacie poniesienia. Planowane wydatki nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie w interpretacjach ILPB3/423-47/09-2/ŁM z dnia 27 marca 2009 r. i IPPB5/423-467/09-2/AS z dnia 4 listopada 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 - nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy - nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są więc wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Z kolei koszty pośrednie to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4-4e ww. ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza partycypować w połowie kosztów renowacji nawierzchni parkingu usytuowanego na terenie sąsiadującym z terenem Spółki. Teren parkingu należy do Urzędu Miasta, pozostaje we władaniu Zarządu Dróg i Transportu w. Jakkolwiek jest to parking ogólnodostępny i nieogrodzony, w znakomitej większości wykorzystywany jest przez klientów, gości i kontrahentów (dostawców i odbiorców) Spółki. Zły stan techniczny ww. parkingu nie tylko bardzo negatywnie wpływa na wizerunek Spółki, ale przede wszystkim ogranicza jego funkcjonalność i stwarza ryzyka związane z niedostatecznym bezpieczeństwem jego użytkowania. Zgodnie z przeprowadzonymi negocjacjami z Zarządem Dróg i Transportu w, Spółka ma finansować i nadzorować przebieg prac związanych z renowacją połowy nawierzchni parkingu.

Wskazać należy, że w sytuacji przeprowadzania przez Wnioskodawcę inwestycji polegającej na renowacji elementów infrastruktury zewnętrznej - niestanowiącej Jego własności, do używania której nie ma tytułu prawnego w postaci umowy najmu, dzierżawy, nakłady na tę infrastrukturę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są to bowiem wydatki, które pośrednio pozostają w związku gospodarczym z uzyskiwanym przychodem. Takiego rodzaju wydatkami są ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki mające na celu zapewnienie Jego kontrahentom (dostawcom i odbiorcom) miejsca parkingowego, który znajduje się na terenie tzw. pasa drogowego należącego do Urzędu Miasta. Renowacja takiego parkingu w miejsca wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę znacznie ułatwia dojazd kontrahentom, w związku z tym parking ten jest istotny dla prawidłowego funkcjonowania Wnioskodawcy.

Kontrahenci Wnioskodawcy będą korzystać z przedmiotowego parkingu, jednakże w ograniczonym zakresie, albowiem parking ten jest ogólnodostępny. Ponieważ jednocześnie wydatki poczynione na renowację parkingu będą przyczyniały się do powstawania przychodów pośrednio - w dłuższym okresie czasu, a nie w konkretnym momencie, należy stwierdzić, że wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Zatem, należy stwierdzić, że wydatki związane z renowacją parkingu należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.