IPTPB3/423-334/13-4/KJ - Możliwość dokonania przez spółkę kapitałową jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych w postaci ciągnika siodłowego i naczepy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...), przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), pismem z dnia 8 listopada 2013 r., nr IPTPB3/423-334/13-2/KJ, (doręczonym w dniu 12 listopada 2013 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 21 listopada 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 19 listopada 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych gdzie indziej niesklasyfikowanych (2399Z), polegającą głównie na produkcji mączki kwarcowej i mączki dolomitowej. Część produkcji jest dostarczana odbiorcom na terenie całego kraju własnym transportem Spółki. Własny transport jest wykorzystywany także do transportu grysu dolomitowego. Starając się maksymalnie ograniczyć puste przebiegi Spółka dokonuje odpłatnych przewozów ładunków na rzecz pozyskanych zleceniodawców. Wykonywanie odpłatnych usług transportowych stanowi działalność dodatkową Spółki, wykonywaną na podstawie licencji nr (...) na wykonywanie krajowego transportu drogowego w okresie od dnia 17 kwietnia 2008 r. do dnia 17 kwietnia 2023 r.

Do końca 2013 r. Spółka zamierza dokonać zakupu ciągnika siodłowego i naczepy cysterny, które są niezbędne w związku z wyeksploatowaniem dotychczas używanych środków trwałych. Jako mały podatnik Spółka zamierza skorzystać z możliwości dokonania jednorazowych odpisów amortyzacji, zgodnie z postanowieniami art. 16k ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

W myśl postanowień art. 16k ust. 10 ww. ustawy, korzystanie z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stanowi pomoc de minimis. Zasady udzielania tej pomocy regulują przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis w ramach regionalnych programów operacyjnych. Zgodnie z § 4 pkt 1 ppkt 2 tego rozporządzenia pomoc nie może być udzielana na działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu drogowego na nabycie pojazdów przeznaczonych do takiego transportu.

W uzupełnieniu z dnia 18 listopada 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca spełnia wymogi w zakresie dopuszczalności otrzymania pomocy de minimis, określone w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis, o których jest mowa w art. 16k ust. 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych gdzie indziej nie sklasyfikowanych (2399Z), polegającą głównie na produkcji mączki kwarcowej i mączki dolomitowej. Część produkcji jest dostarczana odbiorcom na terenie całego kraju własnym transportem Spółki. Własny transport jest wykorzystywany także do transportu grysu dolomitowego. Starając się maksymalnie ograniczyć puste przebiegi Spółka dokonuje odpłatnych przewozów ładunków na rzecz pozyskanych zleceniodawców. W roku 2012 udział tych przychodów w przychodach ze sprzedaży produktów wynosił 6,69%, a po dwóch kwartałach 2013 r. stanowi 3,68%. Wykorzystywanie pustych przebiegów do świadczenia odpłatnych przewozów wynika z racjonalnego prowadzenia działalności i zdaniem Wnioskodawcy nie powinno skutkować ograniczeniem pomocy przewidzianej dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu drogowego. Spółka prowadzi działalność w sektorze przemysłu produkcji komponentów do materiałów budowlanych z surowców mineralnych i zdaniem Wnioskodawcy ma uzasadnione prawo do skorzystania z pomocy de minimis w wysokości określonej w § 9.1. rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 2 października 2007 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis w ramach regionalnych programów operacyjnych.

2. Środki trwałe wymienione we wniosku będą zaliczone do grupy VII Klasyfikacji Środków Trwałych:

* ciągnik siodłowy - rodzaj 746

* naczepa cysterna - rodzaj 747.

3. Wnioskodawca w 2012 r. uzyskał przychody ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 2.244.156 zł. Wartość ta nie przekracza kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro określonej w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych co oznacza, że Spółka jest małym podatnikiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (po przeformułowaniu):

Czy Spółka ma prawo dokonać jednorazowej amortyzacji zakupionych i przekazanych do eksploatacji ww. środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zastosowania metody jednorazowej amortyzacji w stosunku do zakupionych środków trwałych.

Jednorazowe odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych zaliczanych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych są pomocą de minimis. Wynika to z art. I6k ust. 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Odpisów tych nie można w całości uznać za pomoc de minimis.

Skorzystanie z metody jednorazowej amortyzacji umożliwi Spółce w stosunku do innych metod szybsze rozliczenie w kosztach podatkowych wartości początkowej zakupionych środków. Same odpisy nie stanowią zwrotu wydatków na nabycie pojazdów. Nie mają więc formy pomocy na ich nabycie, a są jedynie przesunięciem w czasie ich rozliczenia w kosztach. Z tego powodu nie można traktować jednorazowych odpisów amortyzacyjnych jako pomocy na nabycie środka trwałego.

Dodatkowo w piśmie z dnia 18 listopada 2013 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wskazał co następuje:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, polegające na uznaniu, że Wnioskodawca ma prawo dokonać jednorazowej amortyzacji zakupionych uprzednio wymienionych środków trwałych, zdaniem Spółki jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 16k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca jako mały podatnik może dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym łącznej wartości 50.000 euro.

Stosownie do art. 16k ust. 10 ww. ustawy, pomoc, o której mowa w ust. 7 stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.

Zasady pomocy de minimis w ramach Wspólnoty określa rozporządzenie Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu do pomocy de minimis. Przez pomoc de minimis rozumie się pomoc przyznaną temu samemu podmiotowi gospodarczemu w ciągu bieżącego roku budżetowego oraz dwóch poprzedzających go lat budżetowych, która nie przekroczy równowartości 200.000 euro.

Jak przedstawiono we wniosku i niniejszym uzupełnieniu Spółka prowadzi działalność polegającą głównie na produkcji mączki kwarcowej i dolomitowej. Część produkcji dostarcza odbiorcom na terenie całego kraju własnym transportem. Starając się maksymalnie ograniczyć puste przebiegi, Spółka dokonuje odpłatnych przewozów ładunków na rzecz pozyskanych zleceniodawców. Przewozy te są świadczone na podstawie uzyskanej licencji na wykonywanie usług krajowego transportu drogowego.

Jako mały podatnik Spółka w latach 2011-2013 dokonała następujących jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w wysokości:

* rok 2011 - 28.621,50 zł

* rok 2012 - 135.900,00 zł

* I półrocze 2013 - 23.400,00 zł.

Z innej pomocy publicznej w ww. okresie Spółka nie korzystała. Suma odpisów jednorazowych w latach 2011-2013 wynosi niespełna 188 tys. zł i nie może w żaden sposób być utożsamiana z limitem pomocy, o którym mówi rozporządzenie Komisji Europejskiej w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis.

W sytuacji gdy przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą w różnych sektorach, w tym sektorze transportu drogowego, może otrzymać pomoc de minimis do pułapu 200 tys. euro w okresie trzech lat budżetowych.

Zdaniem Spółki pomoc de minimis polegająca na jednorazowej amortyzacji nie stanowi pomocy na nabycie pojazdów, o której mowa w § 4 pkt 1 ppkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis w ramach regionalnych programów operacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Z treści powołanych przepisów wynika, że możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji przysługuje:

* podatnikom rozpoczynającym działalność, z wyjątkiem utworzonych w sposób określony w art. 16k ust. 11 powołanej ustawy, w ich pierwszym roku podatkowym, oraz

* małym podatnikom, czyli - w myśl art. 4a pkt 10 tej ustawy - podatnikom, u których wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro,

przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł (art. 16k ust. 12 ww. ustawy).

Z zastosowaniem tej szczególnej metody, mogą być amortyzowane środki trwałe zaliczone do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, niebędące samochodami osobowymi, w roku podatkowym, w którym zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na mocy art. 16k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. Od następnego roku podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 16i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych. Innymi słowy, amortyzując dany środek trwały podatnik może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego już w miesiącu wprowadzenia tego środka do ewidencji bądź też dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego.

Ponadto, na mocy art. 16k ust. 9 tej ustawy, przy określaniu powyższego limitu, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3.

Podatnicy, którzy skorzystają z jednorazowej amortyzacji, od następnego roku podatkowego dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (metodą degresywną) lub art. 16i tej ustawy (metodą liniową). Suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może przy tym przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 16k ust. 8 omawianej ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza w 2013 r. nabyć środki trwałe należące do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, niebędące samochodami osobowymi. Spółka posiada obecnie status małego podatnika. Oznacza to, że jeśli w bieżącym roku podatkowym zakupi te środki trwałe i wprowadzi je do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, może - w tym roku podatkowym - dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej do wysokości nieprzekraczającej równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów.

Prawo do jednorazowej amortyzacji będzie Jej również przysługiwać w odniesieniu do niebędących samochodami osobowymi środków trwałych należących do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, które zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w następnym roku podatkowym, o ile w tym roku podatkowym Spółka nadal będzie miała status małego podatnika.

Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 16k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednorazowa amortyzacja stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. Co oznacza, że o wysokość dokonanych jednorazowych odpisów amortyzacyjnych zmniejsza się limit pomocy publicznej.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.Urz.UE.L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Przez pomoc de minimis rozumie się pomoc przyznaną temu samemu podmiotowi gospodarczemu w ciągu bieżącego roku oraz dwóch poprzedzających go lat budżetowych, która nie przekroczy równowartości 200.000 euro. Przepisów tych (zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. g) rozporządzenia) nie stosuje się między innymi do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

Zauważyć należy, że odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych oraz wyboru sposobu (metody) amortyzacji przysługuje podatnikowi niezależnie od formy nabycia środka trwałego.

Jednorazowy odpis amortyzacyjny jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych dla potrzeb tej działalności środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, w tym pojazdów transportu towarowego, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Powyższe rozporządzenie stosuje się w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., co wynika z art. 6 tego aktu prawnego.

Regulacje te normują kwestię dopuszczalności udzielenia pomocy de minimis. Mogą zatem ograniczać prawo podatnika do skorzystania z pomocy publicznej, jaką jest jednorazowa amortyzacja. A zatem, powołane we wniosku przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis w ramach regionalnych programów operacyjnych (Dz. U. Nr 236, poz. 1562) i rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 2 października 2007 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis w regionalnych programach operacyjnych (Dz. U. Nr 185, poz. 1317) nie mają zastosowania w sprawie jednorazowej amortyzacji.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca spełnił kryteria "małego podatnika", a nabyte w 2013 r. środki trwałe w postaci ciągnika siodłowego i naczepy zostaną zaliczone do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych i zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to zgodnie z art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może skorzystać z jednorazowej amortyzacji, do wysokości określonego w przepisach prawa limitu, przy jednoczesnym zachowaniu warunków pomocy de minimis.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.