IPTPB3/423-326/14-2/GG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej licencji oraz momentu rozpoczęcia amortyzacji licencji (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 i nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy licencyjnej z dnia 4 lipca 2014 r. (zwanej dalej "Umową") zawartej pomiędzy Wnioskodawcą (Licencjobiorcą) i spółką cypryjską (Licencjodawcą) Wnioskodawca jest uprawniony do wyłącznego korzystania ze znaku towarowego zarejestrowanego przez Urząd Patentowy RP, na który zostało udzielone prawo ochronne.

Ponadto, na podstawie Umowy, Wnioskodawca pozostaje wyłącznie uprawniony do korzystania ze znaku towarowego, który został zgłoszony w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante w charakterze wspólnotowego znaku towarowego.

Właścicielem praw ze zgłoszenia do znaku objętego rejestracją w charakterze wspólnotowego znaku towarowego pozostaje Licencjodawca, niemniej jednak, zgodnie z Umową, Licencjodawca udzielił Wnioskodawcy upoważnienia do korzystania również z tego znaku na zasadach wyłączności w zakresie (na polach eksploatacji) opisanym w Umowie. W konsekwencji, przedmiotem udzielonej Wnioskodawcy licencji jest prawo wyłącznego korzystania przez Niego z obu ww. znaków (zwanych dalej łącznie "Znakami").

W szczególności na podstawie Umowy Wnioskodawca jest uprawniony do używania Znaków w sposób zarobkowy lub zawodowy i wykorzystywania ich w tym celu na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Wnioskodawcy przysługuje m.in. prawo do oznaczania którymkolwiek ze Znaków sprzedawanych towarów i usług, umieszczania Znaków na dokumentach związanych z wprowadzaniem towarów do obrotu lub związanych ze świadczeniem usług, a także wykorzystywania ich w reklamie i w celu promocji przedsiębiorstwa. Poza tym, na podstawie Umowy, Wnioskodawcy przysługuje, w zakresie udzielonego mu przez Licencjodawcę upoważnienia, prawo udzielania pisemnych sublicencji do Znaków osobom trzecim.

Na podstawie Umowy Licencjodawca jest z kolei zobowiązany m.in. do podejmowania wszelkich prawem dozwolonych działań, które mają na celu zachowanie i ochronę praw przypisanych do Znaków (których prawo używania jest przedmiotem licencji), w szczególności do podejmowania akcji procesowych zmierzających do przeciwdziałania i eliminacji naruszeń, których mogłyby się dopuścić względem Znaków (i praw z nimi związanych) podmioty trzecie. Z tytułu udzielonej Wnioskodawcy licencji jest On zobowiązany do wnoszenia na rzecz Licencjodawcy opłat licencyjnych na warunkach uzgodnionych w Umowie. Zgodnie z Umową, opłaty licencyjne są naliczane za okresy rozliczeniowe, które zasadniczo obejmują okres 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych i rozpoczynają swój bieg w dniu 1 stycznia danego roku kalendarzowego. Innymi słowy, okresy rozliczeniowe, za które są pobierane przez Licencjodawcę opłaty licencyjne obejmują okres 1 roku kalendarzowego, który jest skorelowany u Licencjobiorcy z rokiem podatkowym. Ze względu na fakt, że Umowa została zawarta w trakcie roku, strony zdecydowały, że pierwszy okres rozliczeniowy będzie krótszy i będzie obejmował okres od dnia 4 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r.

Strony (Licencjodawca i Licencjobiorca) określiły też w Umowie warunki, w oparciu o które będą kalkulowane opłaty licencyjne za poszczególne okresy rozliczeniowe. Zasadniczo strony zgodziły się, że opłaty za okresy rozliczeniowe obejmujące rok 2015 i lata kolejne będą obliczane w oparciu o przychody generowane przez Wnioskodawcę ze sprzedaży w roku poprzednim. Stąd też, zgodnie z Umową, opłata licencyjna za te okresy rozliczeniowe wyniesie, w każdym przypadku, 3,5% rocznych przychodów ze sprzedaży osiągniętych przez Wnioskodawcę w roku kalendarzowym poprzedzającym dany okres rozliczeniowy. Opłaty te będą wyliczane w oparciu o dane zamieszczanie przez Licencjobiorcę (Wnioskodawcę) w rocznym sprawozdaniu finansowym składanym przez Niego do akt rejestrowych w Krajowym Rejestrze Sądowym. Zapłata naliczonej w ten sposób opłaty będzie następować w trakcie okresu rozliczeniowego, za który jest naliczana, na podstawie faktury wystawionej przez Licencjodawcę, już po przeanalizowaniu przez niego danych o przychodach ze sprzedaży ujawnionych w rocznym sprawozdaniu finansowym Wnioskodawcy. Ze względu na praktykę i terminy obowiązujące w zakresie sporządzania rocznych sprawozdań finansowych i ich składania w Krajowym Rejestrze Sądowym, opłaty licencyjne za okresy rozliczeniowe obejmujące rok 2015 i lata kolejne będą realizowane co do zasady w miesiącu lipcu lub sierpniu.

Przyjęta formuła obliczenia należnej opłaty licencyjnej nie znajduje jednak, zgodnie z Umową, bezpośredniego zastosowania do pierwszego okresu rozliczeniowego.

Opłata licencyjna za pierwszy okres rozliczeniowy wskazany w Umowie została bowiem określona w sposób ryczałtowy (sztywny). Innymi słowy, nie została ona określona wprost jako procent od generowanych przez Wnioskodawcę przychodów. Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia tej opłaty za udzielenie licencji i korzystanie ze Znaków w okresie od dnia 4 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r.

Warto dodać w tym miejscu, że opłata licencyjna, o której mowa powyżej, wynosi w sumie PLN i jest płatna w trzech ratach:

* I rata w wysokości PLN płatna do dnta 30 września 2014 r.,

* II rata w wysokości PLN płatna do dnia 30 października 2014 r.

* III rata w wysokości PLN płatna do dnia 30 listopada 2014 r.

Ponadto, Wnioskodawca zaznacza, że w dacie przygotowania wniosku, nie wprowadził On jeszcze licencji nabytej na podstawie Umowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (zwanej dalej: "Ewidencją"), Umowa została zawarta przez strony na czas nieokreślony, a przewidywany czas używania licencji będzie przenosił okres jednego roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy pierwsza opłata licencyjna za korzystanie ze Znaków przez Wnioskodawcę będzie stanowiła wartość początkową licencji, zgodnie z art. 16g ust. 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) i tym samym będzie rozliczana przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne.

2. W przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawca pyta, czy licencja będzie podlegała amortyzacji począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym licencja została ujawniona w Ewidencji, zgodnie z art. 16d ust. 2 oraz art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

3. Czy dalsze opłaty licencyjne za korzystanie ze Znaków (tekst jedn.: opłaty licencyjne za okresy rozliczeniowe obejmujące rok 2015 i lata kolejne), naliczane i uiszczane zgodnie z Umową, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 1 i nr 2 wniosku, natomiast w zakresie pytania nr 3 wniosku zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Pierwsza opłata licencyjna w kwocie PLN (złotych) stanowi cenę nabycia praw będących przedmiotem licencji udzielonej na podstawie Umowy, tym samym stanowi ona wartość początkową przedmiotowej licencji. W efekcie wartość ta powinna być uwzględniona przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne. Jednocześnie celem uzasadnienia swojego stanowiska Wnioskodawca podaje co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W sprawie nie powinno zaś budzić wątpliwości, że opłaty licencyjne będą ponoszone przez Wnioskodawcę w celu umożliwienia Mu generowania przychodów poprzez dystrybucję (sprzedaż) towarów i usług pod określoną marką.

Zasadniczo licencje, o wartości początkowej wynoszącej przynajmniej 3 500 PLN (trzy tysiące pięćset złotych) oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, podlegają amortyzacji (zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 oraz art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W tym miejscu warto podkreślić, że odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są, po myśli art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodu.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od licencji (czyli wartości niematerialnych i prawnych) dokonuje się od wartości początkowej, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ta wartość została wprowadzona do ewidencji.

Wartością początkową licencji jest jej cena nabycia (art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ab initio), przy czym jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia. W konsekwencji, w omawianym przypadku, za wartość początkową licencji należy przyjąć kwotę należną Licencjodawcy, która została określona w Umowie w sposób sztywny i nie jest uzależniona od przychodów generowanych przez Wnioskodawcę ze sprzedaży towarów i usług, które są dystrybuowane pod marką (oznaczone Znakami), z których Wnioskodawca może korzystać na podstawie Umowy.

Mając na względzie powyższe, należy się zgodzić, że pierwsza opłata licencyjna pobierana przez Licencjodawcę w wysokości PLN (złotych) za udzielenie licencji i korzystanie przez Wnioskodawcę ze Znaków w okresie 4 lipca 2014 r. - 31 grudnia 2014 r., jako niezależna od wysokości przychodów licencji, stanowi wartość początkową tej licencji, od której Wnioskodawca powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku niewprowadzenia wartości niematerialnych i prawnych do Ewidencji w miesiącu ich przekazania do używania, odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać od tych wartości począwszy od miesiąca następującego po miesiącu ich ujawnienia w Ewidencji, o czym stanowi wyraźnie art. 16d ust. 2 oraz art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na względzie powyższe, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie ujawnił licencji w Ewidencji w miesiącu, w którym przekazano mu Znaki do używania (tekst jedn.: w lipcu 2014 r.), winien on dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej licencji począwszy od miesiąca następującego po miesiącu ujawnienia licencji w Ewidencji. Przykładowo, w przypadku gdyby Wnioskodawca ujawnił licencję w Ewidencji we wrześniu lub dopiero w listopadzie bieżącego roku, wówczas odpisy amortyzacyjne od tej licencji mogłyby przez Niego dokonywane, odpowiednio, dopiero od października bieżącego roku (w przypadku ujawnienia Licencji w Ewidencji we wrześniu 2014 r.) lub grudnia bieżącego roku (w przypadku ujawnienia licencji w Ewidencji w listopadzie 2014 r.).

Finalnie należy wskazać, że stanowisko wyrażone powyżej znajduje swoje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, np.:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 czerwca 2014 r. sygn. ILPB4/423-143/14-2/ŁM,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 marca 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-152/14/AK,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. IPTPB3/423-341/12-4/MF,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. IPPB3/423-6-12-2/PK1

oraz w orzecznictwie, np. w wyroku WSA w Krakowie z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 1695/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Warunki, jakie muszą spełniać składniki majątku podatnika, aby uznać je za wartości niematerialne i prawne oraz ich katalog zawierają przepisy art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych stanowi ich wprowadzenie do stosownej ewidencji oraz określenie ich wartości początkowej.

Przepis art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Zatem, w myśl art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika.

W myśl art. 16b ust. 1 pkt 5 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Na podstawie cytowanego unormowania podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

* zostały nabyte,

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania przekracza rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 16d ust. 2 ww. ustawy: składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Ponadto stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się, w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

W myśl natomiast art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 tejże ustawy: za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do art. 16m ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

* od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich - 24 miesiące;

* od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych - 24 miesiące;

* od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych - 12 miesięcy;

* od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 60 miesięcy.

Na podstawie powyższego opisu należy wskazać, że umowa licencyjna jest umową nazwaną. Na jej mocy, podmiot, któremu przysługuje wyłączne prawo do określonego dobra o charakterze niematerialnym (licencjodawca), upoważnia inny podmiot (licencjobiorcę) do korzystania z tego dobra na warunkach ustalonych w tej umowie. Umowa ma charakter zobowiązaniowy. Licencjodawca nie przenosi na licencjobiorcę swoich praw, a jedynie udziela mu - nieodpłatnie albo za wynagrodzeniem (tzw. opłata licencyjna) - prawa do korzystania z nich w ograniczonym zakresie. Zasady udzielania licencji do poszczególnych dóbr niematerialnych wynikają z przepisów odnoszących się do tych dóbr, a w zakresie w nich nieuregulowanym - z przepisów ogólnych prawa cywilnego.

Do dóbr niematerialnych, których dotyczyć mogą umowy licencyjne, należą z reguły prawa regulowane ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) oraz prawa, o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.).

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem umowy licencyjnej - zawartej przez Wnioskodawcę z licencjodawcą - jest prawo do korzystania ze znaków towarowych, czyli udzielenie licencji w powyższym rozumieniu. Tym samym, w związku z zawarciem tej umowy doszło do nabycia przez Wnioskodawcę licencji (tekst jedn.: prawa wprost wskazanego w art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jednocześnie licencja ta jest używana przez Niego przez okres dłuższy niż rok. Ponadto nadaje się do gospodarczego wykorzystania w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Zatem niniejsza licencja spełnia wszystkie warunki do uznania jej za "podatkową" wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Wobec tego wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej (tekst jedn.: licencji) należy ustalić w wysokości pierwszej opłaty rocznej. Od tak ustalonej wartości Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia licencji do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto należy zaznaczyć, że Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów nie odnosi się do kwot przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Przepis ten nie uprawnia organu interpretacyjnego do zajęcia stanowiska i oceny prawidłowości przedstawionych kwot/wyliczeń.

Końcowo należy nadmienić, że tutejszy Organ w niniejszej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego zajmuje stanowisko tylko w kwestii, która była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Organ wydający interpretację indywidualną prawa podatkowego związany jest przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem zdarzenia przyszłego zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.