IPTPB3/423-318/11-5/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi cateringowe ponoszone w siedzibie firmy na rzecz kontrahentów i pracowników wydatkowanych w związku z negocjacjami dotyczącymi sprzedaży produktów - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 20 lutego 2012 r., nr IPTPP2/443-858/11-2/JN, IPTPB3/423-318/11-2/PM, IPTPB1/415-9/12-2/ASZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), wystąpił do Wnioskodawcy o jego uzupełnienie.

W odpowiedzi na wezwanie, w dniu 5 marca 2012 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku z dnia 1 marca 2012 r. (nadane w polskiej placówce pocztowej 1 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż okien do poddaszy wraz z akcesoriami i wyłazów dachowych. W związku z tym prowadzonych jest szereg rozmów biznesowych w siedzibie firmy. Podczas takich rozmów serwowany jest zwyczajowy, drobny poczęstunek, tzn. kawa, herbata ciastka, napoje. Z tego poczęstunku korzystają kontrahenci i pracownicy firmy oddelegowani do rozmów. W przypadku kontrahentów zagranicznych, w trakcie przedłużających się rozmów handlowych zamawiana jest usługa cateringowa polegająca na dostarczeniu przygotowanego posiłku.

Spółka jest organizatorem dorocznej imprezy integracyjnej dla pracowników. Podczas tego spotkania omawiane są wyniki sprzedaży bieżącego roku i plan na przyszły rok. Wybrany jest pracownik roku. W trakcie tych spotkań zapewnia się oprawę muzyczną oraz posiłek. Wnioskodawca wskazał, że nie posiada wydzielonego funduszu socjalnego i spotkanie organizowane jest ze środków obrotowych firmy. Nie można określić z jakiej części poczęstunku korzystał każdy z pracowników firmy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu dnia 5 marca 2012 r.), Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nabywane przez Niego usługi cateringowe mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przeformułował również pytania i sformułował je następująco:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 4 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, hurtowa sprzedaż okien wyprodukowanych przez firmę wymaga spotkań z klientami w celu omówienia warunków sprzedaży. Wielkość produkcji determinuje fakt, że firma znajduje klientów w całym kraju, a także poza nim. Rozmowy są zwykle wielogodzinne i wyczerpujące. Serwowany podczas tych spotkań posiłek w siedzibie firmy (catering) ewidentnie związany jest ze przygotowaniem sprzedaży produktów Spółki i nie ma charakteru wykwintnego czy okazałego, a powodem spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, wydatki poniesione przez Spółkę w związku z nabywaniem usług cateringowych od podmiotów trzecich będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w podatku CIT.

Spółka podnosi, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wskazuje, iż "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...) kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywność oraz napojów, w tym alkoholowych."

Z powyższych przepisów, zdaniem Wnioskodawcy wynika zatem, iż decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie takiego wydatku w celu osiągniecia przychodów bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca uważa, iż organizowanie spotkań z kontrahentami ma wpływ na funkcjonowanie prowadzonej działalności gospodarczej - spotkania te niewątpliwie wpływają na zachowanie albo zabezpieczenie źródeł przychodów. Spotkania z kontrahentami przyczyniają się do generowania obrotów u Wnioskodawcy (t.j. sprzyjają osiąganiu przez Wnioskodawcę przychodów). Ponadto, spotkania powyższe odbywają się w siedzibie Spółki.

Mając, natomiast na uwadze treść art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, Wnioskodawca uważa, iż przepis ten nie będzie miał zastosowania. Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia "reprezentacji", odwołując się do orzecznictwa należy powołać wyrok z dnia 21 stycznia 2009 r. WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1597/08), w którym Sąd wskazał, iż:

"skoro ustawodawca nie zdecydował się na sformułowanie w przepisach podatkowych legalnej definicji pojęcia "koszty reprezentacji" punktem wyjścia przy podejmowaniu starań zmierzających do określenia jego zakresu, musi pozostać rozumienie terminu "reprezentacja" w języku potocznym, a więc jego definicja słownikowa. Skądinąd obie strony sporu w swej argumentacji powołują się właśnie na definicję słownikową wyrazu "reprezentacja" - rozumianego w tym ujęciu jako "okazałość, wystawność w czyimś w sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną" wywodząc wszak z tej samej definicji odmienne wnioski w odniesieniu do analizowanej sprawy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, iż nabywanie usług cateringowych wykracza poza ramy pojęcia "reprezentacja", o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. W związku z powyższym wydatki ponoszone na nabywanie usług cateringowych od podmiotów trzecich w związku z organizacją spotkań z kontrahentami nie odbiega od obowiązujących w Polsce standardów i mieści się w zakresie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez, np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie, więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż okien do poddaszy wraz z akcesoriami i wyłazów dachowych. W związku z tym prowadzonych jest szereg rozmów biznesowych w siedzibie firmy. Podczas takich rozmów serwowany jest zwyczajowy, drobny poczęstunek, tzn. kawa, herbata ciastka, napoje. Z tego poczęstunku korzystają kontrahenci i pracownicy firmy oddelegowani do rozmów. W przypadku kontrahentów zagranicznych, w trakcie przedłużających się rozmów handlowych zamawiana jest usługa cateringowa polegająca na dostarczeniu przygotowanego posiłku.

Spółka zaznacza, iż spożywane podczas spotkań posiłki nie mają charakteru wytwornego, okazałego, czy wyszukanego i nie służą tylko konsumpcji, lecz towarzyszą rozmowom handlowym, co jednocześnie służy realizacji zwiększenia przychodów, a ponadto zaspokaja podstawowe ludzie potrzeby.

Należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy ponoszone przez Spółkę wydatki na poczęstunek ukierunkowane będą na reprezentację firmy, czy też mają na celu zachęcanie kontrahentów do zawarcia umowy, czy złożenia zamówienia na towary oferowane przez Spółkę.

Przy rozważaniu tej kwestii, zaakcentować należy, iż nie koszt posiłku decyduje o tym, czy ma on charakter reprezentacyjny, lecz jego wpływ na kształtowanie pozytywnego wizerunku Spółki.

W kontekście zdefiniowanego powyżej pojęcia "reprezentacja" oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki w związku z ustaleniem warunków sprzedaży produktów, służą realizacji celów biznesowych Spółki.

Odnosząc przywołane przepisy prawa do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, że wydatki ponoszone w związku ze spotkaniami z kontrahentami i pracownikami w siedzibie Spółki na zakup artykułów spożywczych dla kontrahentów i pracowników, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, to jako wydatki niewymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Spółkę na usługi cateringowe podczas spotkań w siedzibie zakładu Spółki z kontrahentami, jako wydatki nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli nie mają cech reprezentacji, t.j. wystawności, okazałości.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tutejszy Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzania postępowania dowodowego, które wskazywałoby, że poniesiony wydatek spełnia znamiona kosztu podatkowego. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o treść wniosku. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania Organ uzna, że stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcę w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.