IPTPB3/423-307/14-3/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 10 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych stanowiących poczęstunek na naradach koordynacyjnych i spotkaniach z inwestorami organizowanych na realizowanych budowach (pytanie nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 10 września 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) prowadzi działalność budowlaną. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Działalność Spółki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Spółka zajmuje się realizacją inwestycji budowlanych w systemie Generalnego Wykonawcy na terenie całej Polski. Spółka posiada swoją siedzibę w, gdzie zatrudnia pracowników wykonujących typowe czynności biurowe oraz księgowe. Ponadto, Spółka zatrudnia również kierowników budowy pracujących poza biurem. Wszyscy opisani pracownicy są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę. Zarówno kierownicy budowy, jak i pracownicy biura w trakcie pracy korzystają z wody, kawy, herbaty, cukru, soków do herbaty, mleka oraz ciastek. Wymienione artykuły spożywcze są także wykorzystywane przez pracowników biura jako poczęstunek na spotkaniach biznesowych z kontrahentami oraz przedstawicielami instytucji finansowych w siedzibie Spółki, podczas których omawiane są istotne kwestie związane z prowadzoną działalnością.

Ponadto, Spółka w ramach prowadzonej działalności organizuje poza biurem Spółki narady koordynacyjne i spotkania z inwestorami, podczas których ponosi wydatki na poczęstunek w postaci wody, kawy, herbaty, cukru, soków do herbaty, mleka oraz ciastek. Są to służbowe spotkania w celu określenia stopnia zaawansowania robót, omówienia spraw dotyczących zamówień materiałów do budowy inwestycji oraz wystawienia i zatwierdzenia protokołu przerobowego, na podstawie którego wystawiana jest faktura sprzedaży robót budowlanych za dany miesiąc, które to roboty stanowią dla Spółki źródło utrzymania. Wszystkie narady koordynacyjne oraz spotkania z inwestorami odbywają się w biurze budowy, w zależności od miejsca realizacji inwestycji. Spółka wzięła w leasing operacyjny kontenery biurowe, które wykorzystywane są w działalności jako biura budowy. Ich lokalizacja zależy od miejsca budowy, gdyż są one dostarczane na plac budowy dla kierownictwa budowy (pracowników Spółki), w celu zarządzania budową oraz koordynowania prac na budowie. Kontenery urządzone są na biura umożliwiające wykonywanie prac biurowych, są umeblowane (biurka, krzesła, stół) i wyposażone w sprzęty biurowe (komputery, drukarki, skaner). Posiadają również salę, w której odbywają się spotkania zarówno samych pracowników w celu ustaleń dotyczących budowy, jak i narady z inwestorem. W przypadku spotkań z inwestorem (z którym obecnie współpracuje Spółka) oraz z potencjalnymi klientami (innymi inwestorami, z którymi Spółka chce współpracować) w celu pozyskania kontraktu, zmniejszenia kosztów, wynegocjowania cen, wydatki na zakup takich artykułów jak: kawa, ciastka, sok do herbaty służą podkreśleniu wizerunku Spółki, wydajności spotkania oraz świadczą o profesjonalnym podejściu do przyszłej współpracy i zadbaniu o klienta. Każda faktura dokumentująca zakup przedmiotowych artykułów spożywczych jest wystawiana na Wnioskodawcę. Wszystkie zakupy artykułów spożywczych wskazanych we wniosku dokonywane są wyłącznie na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej Spółki, zatem wszystkie nabywane towary służą do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy koszty zakupu artykułów spożywczych (kawy, herbaty, cukru, soków do herbaty, mleka oraz wody i drobnych słodyczy) udostępnionych na spotkaniach służbowych w siedzibie Spółki (...) Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

2. Czy od zakupu wszystkich wymienionych artykułów spożywczych (kawy, herbaty, cukru, soków do herbaty, mleka oraz wody i drobnych słodyczy) udostępnionych pracownikom podczas bieżącej pracy, a także na spotkaniach służbowych Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony.

3. Czy koszty zakupu artykułów spożywczych stanowiących poczęstunek na naradach koordynacyjnych i spotkaniach z inwestorami organizowanych na realizowanych budowach (...) powinny zostać podzielone na koszty stanowiące koszt uzyskania przychodu (herbata, cukier, mleko, woda) oraz koszty, które stanowią koszt reprezentacji (kawa, sok do herbaty, drobne słodycze) i Spółka nie może ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

4. Czy od zakupu artykułów spożywczych niestanowiących kosztu uzyskania przychodu (kawa, sok do herbaty, słodycze) Spółka nie ma prawa odliczyć podatku VAT naliczonego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 3, natomiast zakresie pytania nr 1 oraz podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji spotkań z inwestorem oraz z potencjalnymi klientami Spółki w celu pozyskania kontraktu, zmniejszenia kosztów, wynegocjowania cen, wydatki na zakup takich artykułów jak: kawa, ciastka, sok do herbaty mogą mieć znamiona kosztów reprezentacji, wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż częściowo mają na celu podkreślić profesjonalizm i wykreować pozytywny wizerunek firmy, aby pozyskać nowe źródło przychodów.

Zatem należałoby podzielić wydatki na zakup artykułów spożywczych na te, które stanowią koszty uzyskania przychodów oraz te, które nimi nie będą (wydatki na zakup kawy, soku do herbaty, ciastek na spotkania z inwestorem, klientami firmy w celu pozyskania kontraktu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej jako: u.p.d.o.p.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższych przepisów wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Należy ponadto wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Wnioskodawcę.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Próbę zdefiniowania tego pojęcia - jak słusznie zauważył Wnioskodawca - podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny. Należy wskazać, że w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Zdaniem Sądu, wykładnia terminu reprezentacja powinna odwoływać się do etymologii tego terminu. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wydatek na zakup tych usług gastronomicznych, których głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.

"Reprezentacja" użyta przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. wymaga odwołania się do rozumienia powyższego pojęcia w języku prawnym i prawniczym, zgodnie z którym oznacza "przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu, w czyimś interesie", a nie "wystawność, okazałość, wytworność".

Ponadto w ocenie NSA, norma art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielskie są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkie tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - niezależnie także od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Reasumując, skoro Wnioskodawca będzie dokonywał wydzielenia ponoszonych wydatków na te które stanowią koszt uzyskania przychodów oraz na te, które stanowią wydatki na reprezentację Spółki to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wydatki na nabycie artykułów spożywczych takie jak: herbata, cukier, mleko, woda mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., natomiast wydatki poniesione na nabycie kawy, soku do herbaty, słodyczy stanowiących poczęstunek na naradach koordynacyjnych i spotkaniach z inwestorami organizowanych na realizowanych budowach, stanowią wydatki reprezentacyjne, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.