IPTPB3/423-295/13-2/IR - Możliwość przywrócenia wysokości obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych, w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie produkcji oraz sprzedaży tektury falistej. W chwili obecnej zakończona została inwestycja dotycząca budowy fabryki oraz zakupu maszyn i urządzeń do produkcji tektury. Dnia 30 września 2010 r. rozpoczęta została działalność produkcyjna, natomiast do dnia 30 września 2009 r. do ewidencji środków trwałych wprowadzono zostały środki trwałe służące tej produkcji. W chwili obecnej rok podatkowy Spółki obejmuje okres od dnia 1 stycznia do 31 grudnia roku kalendarzowego.

Spółka dla środków trwałych przyjęła amortyzację metodą liniową według stawek zamieszczonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, określonych w załączniku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże dla niektórych środków trwałych, na pewien okres czasu, Spółka planuje od 1 stycznia 2014 r. obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych. W przyszłości (od 1 stycznia 2018 r.) Spółka ma zamiar przywrócić wysokość obniżonych uprzednio stawek amortyzacyjnych - tzn. zwiększyć obniżone stawki amortyzacyjne do wysokości nie wyższych, niż stawki amortyzacyjne przewidziane w Wykazie.

Przyjęty sposób amortyzacji dla celów podatkowych nie będzie miał wpływu na sposób amortyzacji przyjętej dla celów bilansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka po wcześniejszym obniżeniu stawki amortyzacyjnej (na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) jest uprawniona do podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych do wysokości nie wyższych niż stawki amortyzacyjne przewidziane w Wykazie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje Mu prawo po obniżeniu stawki amortyzacyjnej pod warunkiem, że zostanie to dokonane we wskazanym w art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych terminie, tj. że podwyższenie nastąpi z początkiem każdego roku podatkowego. Ponadto Spółka stoi na stanowisku, że będzie Jej przysługiwało prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych, ale tylko do maksymalnej wysokości wyznaczonej w Wykazie, gdyż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadzają nigdzie ograniczenia co do wysokości podwyższonych stawek amortyzacyjnych, a więc podwyższona stawka amortyzacyjna może być maksymalnej wysokości wyznaczonej Wykazem.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z uzasadnieniem do ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne, a następnie powrócić do wyższych stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych. Zmiana stawki na wyższą może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego. Wysokość podwyższonych stawek nie może jednak przekroczyć stawki określonej w Wykazie stanowiącym załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla danego środka trwałego.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że w kolejnych latach podatkowych ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Spółka ma zatem, możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zatem, zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16 m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do treści art. 16h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z treścią art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany w zdaniu poprzednim przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy, a następnie jej podwyższenia. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia bądź zwiększania uprzednio obniżonej począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy.

Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może on, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, bądź podwyższyć uprzednio obniżoną stawkę począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka przyjęła dla środków trwałych amortyzację metodą liniową według stawek zamieszczonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, określonych w załączniku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże dla niektórych środków trwałych, na pewien okres czasu, Spółka planuje od dnia 1 stycznia 2014 r. obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych. W przyszłości (od dnia 1 stycznia 2018 r.) Spółka ma zamiar przywrócić wysokość obniżonych uprzednio stawek amortyzacyjnych - tzn. zwiększyć obniżone stawki amortyzacyjne do wysokości nie wyższych, niż stawki amortyzacyjne przewidziane w Wykazie.

Reasumując, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe tut. Organ stoi na stanowisku, że na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka może podwyższyć wcześniej obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Ponadto, należy zaznaczyć, że Spółka będzie mogła dokonać przedmiotowej zmiany stawki amortyzacyjnej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.