IPTPB3/423-277/14-6/PM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 listopada 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB3/423-277/14-6/PM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2014 r. (data wpływu 17 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych otrzymania dopłat do oprocentowania kredytu w części dotyczącej:

* zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe,

* wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w okresie realizacji - jest prawidłowe,

* zwiększenia wartości początkowej nowo wytworzonych środków trwałych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 30 września 2014 r., nr IPTPB3/423-277/14-2/PM (doręczonym w dniu 7 października 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 17 października 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 14 października 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu).

W dniu 29 marca 2010 r. X Sp. z o.o. w X (dalej: Spółka lub Wnioskodawca), podpisało z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, umowę o dofinansowanie projektu pn. "XX" w ramach działania 1.1 Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013.

Dofinansowanie odbywa się ze środków publicznych, tj. pochodzących z budżetu środków europejskich - Funduszu Spójności. Umowa stanowi umowę o dofinansowaniu projektu, o której mowa w art. 30 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju z dnia 6 grudnia 2006 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 z późn. zm.) oraz w art. 150 i art. 206 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.).

Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej pełni rolę Instytucji Wdrażającej, natomiast Wnioskodawca jest beneficjantem udzielonego dofinansowania, które ma charakter bezzwrotny na warunkach określonych w umowie o dofinansowanie. Projekt składa się z 10 kontraktów budowlanych. Realizacja projektu przewiduje wytworzenie nowych środków trwałych, w postaci budowy nowej sieci kanalizacji sanitarnej i instalacji nowych urządzeń w obiektach oczyszczalni ścieków i stacji uzdatniania wody (głównie z grupy 4 i 6 Klasyfikacji Środków Trwałych) oraz ulepszenie już istniejących środków trwałych poprzez rozbudowę, przebudowę i modernizację budynków i budowli w obiektach oczyszczalni ścieków i stacji uzdatniania wody. Zakończenie inwestycji zaplanowano w 2015 r.

Powyższa umowa o dofinansowanie przewiduje również, że Beneficjent może otrzymać bezzwrotne środki publiczne na podstawie innej umowy lub umów z przeznaczeniem na finansowanie wkładu własnego.

W dniu 9 grudnia 2010 r. została zawarta z Bankiem. umowa preferencyjnego kredytu inwestycyjnego na okres do czerwca 2025 r. z dopłatami Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej do oprocentowania, na finansowanie do 36,5% kosztów kwalifikowanych przedsięwzięcia. Kredyt wypłacany jest w transzach na podstawie pisemnej dyspozycji Spółki. Kredyt ten stanowi uzupełnienie wkładu własnego Spółki w finansowaniu projektu.

Zgodnie z zapisami umowy kredytowej odsetki od wykorzystanego kredytu naliczane są w okresach miesięcznych w oparciu o....i stałą marżę Banku. Odsetki płatne są z dołu w okresach miesięcznych w następujący sposób:

* w wysokości 3% w stosunku rocznym przez NFOŚiGW (w wielkości nieprzekraczającej oprocentowania kredytu),

* w pozostałym zakresie przez Spółkę.

W dniu 24 maja 2011 r. podpisano trójstronną umowę pomiędzy Spółką, Bankiem i NFOŚiGW o dopłaty do oprocentowania kredytu bankowego na realizację przedsięwzięcia celem uzupełnienia wkładu krajowego dla projektów dofinansowanych ze środków wspólnotowych. Umowa została zawarta na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 z późn. zm.). Na mocy tej umowy NFOŚiGW zobowiązał się do dokonywania dopłat do odsetek w wysokości 3% rocznie z zastrzeżeniem, że nie może ono przekroczyć wysokości oprocentowania kredytu.

Spółka zobowiązana jest do spełnienia wszystkich warunków umowy o dofinansowanie oraz umowy kredytowej. NFOŚiGW przekazuje dopłaty do oprocentowania na podstawie przedłożonych przez Bank zestawień, bezpośrednio na konto bankowe Banku z pominięciem Spółki. Okres naliczania i przekazywania dopłat ma następować do kwietnia 2021 r. Kredyt został uruchomiony w czerwcu 2011 r. Spółka nie ewidencjonuje naliczonych i przekazanych przez NFOŚiGW dopłat do oprocentowania kredytu na rachunek wskazany przez Bank i nie ewidencjonuje też należnych odsetek od kredytu płaconych przez NFOŚiGW w kwocie równej dopłatom). Kwota dopłat w ewidencji księgowej wykazywana jest jedynie pozabilansowo na koncie rozrachunkowym na podstawie otrzymanych do wiadomości zestawień dopłat przedkładanych przez Bank do NFOŚiGW.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (po doprecyzowaniu):

1. Czy otrzymane dofinansowanie z NFOŚiGW w formie dopłat do oprocentowania kredytu zaciągniętego na wytworzenie we własnym zakresie nowych środków trwałych, naliczone w okresie realizacji inwestycji, stanowi przychód podatkowy korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast odsetki od kredytu w części płaconej przez NFOŚiGW bezpośrednio na rachunek bankowy banku (z pominięciem Spółki), naliczone w okresie realizacji inwestycji zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wpływają na zwiększenie wartości początkowej środków trwałych nowo wytworzonych środków trwałych a odpisy amortyzacyjne w tej części zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 nie są kosztem uzyskania przychodów.

2. Czy otrzymane dofinansowanie w formie dopłat do oprocentowania kredytu zaciągniętego na realizację inwestycji w części dotyczącej rozbudowanych, przebudowanych i modernizowanych środków trwałych, naliczone w okresie trwania inwestycji stanowi przychód podatkowy korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast odsetki od kredytu w części płaconej przez NFOŚiGW bezpośrednio na rachunek banku (z pominięciem Spółki), naliczone w okresie realizacji inwestycji zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wpływają na zwiększenie wartości początkowej rozbudowanych, przebudowanych i modernizowanych środków trwałych, a odpisy amortyzacyjne w tej części zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 nie są kosztem uzyskania przychodów.

3. Czy otrzymane dofinansowanie z NFOŚiGW w formie dopłat do oprocentowania kredytu zaciągniętego na realizację inwestycji naliczone po przekazaniu nowych, rozbudowanych, przebudowanych i zmodernizowanych środków trwałych do używania stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w momencie wpływu środków pieniężnych na rachunek bankowy i czy jednocześnie odsetki od kredytu naliczone przez bank (zarówno w części faktycznie płaconej przez Spółkę i części płaconej przez NFOŚiGW) zapłacone po przekazaniu środków trwałych do używania będą stanowić koszty uzyskania przychodów w momencie zapłaty i ujęcia w księgach rachunkowych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu), otrzymane dofinansowanie w formie dopłat do oprocentowania kredytu zaciągniętego na realizację inwestycji w części dotyczącej wytworzenia we własnym zakresie nowych środków trwałych, naliczone w okresie realizacji inwestycji stanowi przychód podatkowy korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie odsetki od kredytu w części płaconej przez NFOŚiGW bezpośrednio na rachunek bankowy Banku (z pominięciem Spółki), naliczone w okresie realizacji inwestycji zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wpływają na zwiększenie wartości początkowej środków trwałych i nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

Wynika to bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-I6m, z uwzględnieniem art. 16. Jednocześnie art. 16 ust. 1 pkt 48 tej ustawy wskazuje, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

* za prawidłowe - w zakresie konsekwencji podatkowych otrzymania dopłat do oprocentowania kredytu w części zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* za prawidłowe - w zakresie konsekwencji podatkowych otrzymania dopłat do oprocentowania kredytu w części wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w okresie realizacji inwestycji,

* za nieprawidłowe - w zakresie konsekwencji podatkowych otrzymania dopłat do oprocentowania kredytu w części zwiększenia wartości początkowej nowo wytworzonych środków trwałych.

Na wstępie należy wskazać, że Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej: "NFOŚiGW" lub "Narodowy Fundusz") jest - wspólnie z wojewódzkimi funduszami - filarem polskiego systemu finansowania ochrony środowiska.

Podstawą działania NFOŚiGW jest ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.).

Najważniejszym zadaniem Narodowego Funduszu jest efektywne i sprawne wykorzystanie środków z Unii Europejskiej przeznaczonych na rozbudowę i modernizację infrastruktury ochrony środowiska w naszym kraju. Wdrażanie projektów ekologicznych, które uzyskały lub uzyskają wsparcie finansowe z Komisji Europejskiej oraz dofinansowanie tych przedsięwzięć ze środków Narodowego Funduszu ma służyć osiągnięciu przez Polskę efektów ekologicznych wynikających z zobowiązań międzynarodowych.

W ostatnich latach odpowiedzialnym zadaniem NFOŚiGW jest koordynacja projektów inwestycyjnych, które w ramach funduszu przedakcesyjnego ISPA i Funduszu Spójności otrzymały pomoc finansową Komisji Europejskiej.

Jednym z takich projektów jest opisany we wniosku projekt pn....

Zgodnie z art. 411 ust. 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 400a ust. 1 Prawo ochrony środowiska, finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej odbywa się przez udzielanie dotacji, w tym dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych.

Nadmienić przy tym należy, że stosownie do art. 411 ust. 10 ww. ustawy, Narodowy Fundusz oraz wojewódzkie fundusze mogą udostępniać środki finansowe bankom z przeznaczeniem na udzielanie kredytów bankowych, pożyczek lub dotacji na wskazane przez siebie programy i przedsięwzięcia z zakresu zadań ochrony środowiska i gospodarki wodnej oraz potrzeb geologii, a także dopłaty do oprocentowania lub częściowe spłaty kapitału udzielanych na ten cel kredytów bankowych. Dopłaty do oprocentowania i częściowe spłaty kapitału kredytów bankowych, o których mowa w ust. 10, są realizowane przez Narodowy Fundusz oraz wojewódzkie fundusze za pośrednictwem banków na podstawie zawartych z nimi umów (art. 411 ust. 10a tej ustawy). Stosownie natomiast do ust. 10e tego artykułu, umowy, o których mowa w ust. 10a, określają w szczególności tryb i terminy przekazywania bankom przez Narodowy Fundusz oraz wojewódzkie fundusze środków na dopłaty do oprocentowania i częściowe spłaty kapitału kredytów bankowych, o których mowa w ust. 10.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), w swej konstrukcji nie zawiera definicji przychodów, a jedynie otwarty katalog przychodów podatkowych. Jednocześnie enumeratywnie wylicza kategorie wpływów pieniężnych, które nie stanowią przychodów podatkowych.

Na gruncie prawa podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

W konsekwencji otrzymana przez Wnioskodawcę z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej pomoc w postaci dopłat do oprocentowania kredytu stanowi przychód Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Fakt przekazywania opisanych we wniosku dopłat do oprocentowania kredytu (3%) bezpośrednio z NFOŚiGW do Banku nie wpływa na zmianę charakteru udzielonej Wnioskodawcy pomocy. Umową trójstronną zawartą między Wnioskodawcą, NFOŚiGW i Bankiem, oraz przepisami ustawy prawo ochrony środowiska regulowany jest natomiast sposób wypłaty, czy okresowych rozliczeń środków pomocowych. W konsekwencji, dopłaty do oprocentowania kredytu stają się przychodem Wnioskodawcy, jako beneficjenta udzielonej pomocy, w momencie wpływu na rachunek bankowy poszczególnych transz.

W ustawie o p.d.o.p. ustawodawca przewidział jednak zwolnienie od podatku dochodowego dotacji, subwencji, dopłat i innych nieodpłatnych świadczeń, z zastrzeżeniem pkt 14 i 14a, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16 m (art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o p.d.o.p.).

Omawiane zwolnienie dotyczy środków, które kumulatywnie spełniają dwa warunki:

1.

dotacje, subwencje, dopłaty i inne świadczenia otrzymane zostały na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem środków trwałych,

2.

nabyte bądź wytworzone środki trwałe objęte są odpisami amortyzacyjnymi, zgodnie z art. 16a-16 ustawy o p.d.o.p.

W przedmiotowej sprawie zawarta z NFOŚiGW umowa o dofinansowanie jest ściśle związana z inwestycją. W konsekwencji, odsetki od kredytu z nią związane z ww. inwestycją mają wpływ na wartość wytworzonego środka trwałego.

Stosownie bowiem do art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia natomiast - stosownie do ust. 4 tego artykułu - uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W konsekwencji, koszt wytworzenia środka trwałego koryguje się o odsetki naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. W omawianym przepisie ustawodawca wskazując, że do kosztu wytworzenia nie zalicza się m.in. kosztów operacji finansowych, dokonał przykładowego wyliczenia ("w szczególności") odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji. Jednocześnie dokonał zastrzeżenia, że ten negatywny katalog nie obejmuje ("z wyłączeniem") odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Oznacza to, że wszelkie odsetki i prowizje, które są naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, jeżeli - co istotne - dotyczą zobowiązań związanych z daną inwestycją, stanowią koszt jej wytworzenia.

Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

W ocenie tutejszego Organu otrzymane środki w postaci dopłat do oprocentowania kredytu w części jakiej dotyczy on kosztów wytworzenia środków trwałych - naliczone do dnia oddania środka trwałego do użytkowania - stanowią zwrot wydatków związanych z wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych. W konsekwencji, stanowią przychód Spółki, który będzie korzystać ze zwolnienia unormowanego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o p.d.o.p.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Ustawa o p.d.o.p., przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie koszty uzyskania przychodów:

* bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi,

* inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o p.d.o.p.).

Należy także podkreślić, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że:

1.

otrzymane dofinansowanie w formie dopłat do oprocentowania kredytu zaciągniętego na realizację inwestycji w części dotyczącej wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, naliczone w okresie realizacji inwestycji stanowi przychód podatkowy korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o p.d.o.p.

2.

odsetki od kredytu w części płaconej przez NFOŚiGW na rachunek bankowy naliczone w okresie realizacji inwestycji wpływają na zwiększenie wartości początkowej środków trwałych, jednak zgodnie z cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o p.d.o.p., odpisy amortyzacyjne w tej części nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy nadmienić, że tutejszy Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwiększenia wartości początkowej środków trwałych za nieprawidłowe, ze względu jedynie na wskazanie niewłaściwej podstawy prawnej, tj. art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., zamiast art. 16g ust. 4 tej ustawy. Kwestię ustalania wartości początkowej środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie reguluje bowiem przepis art. 16g ust. 4 ustawy o p.d.o.p., nie zaś art. 16g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl