IPTPB3/423-270/11-5/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2011 r. (data wpływu 17 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 listopada 2011 r. (data wpływu 7 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości określenia wysokości stosowanych stawek amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych.

Z uwagi na braki formalne wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pismem z dnia 31 października 2011 r., nr IPTPB3/423-270/11-2/PM, skutecznie doręczonym w dniu 4 listopada 2011 r., wystąpił do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, w dniu 7 listopada 2011 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku (data nadania w polskiej placówce pocztowej - 4 listopada 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż i produkcja wyrobów tytoniowych.

Spółka informuje, iż posiada zakwalifikowane środki trwałe podlegające amortyzacji. Dla celów podatkowych Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych w okresach miesięcznych, metodą liniową. Do końca roku 2010 odpisy amortyzacyjne dokonywane były z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych w wysokości nieprzekraczającej wartości określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (dalej: Wykaz) stanowiącym załącznik do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.).

Od 1 stycznia 2011 r. (t.j. od początku roku podatkowego) Spółka obniżyła stawki amortyzacyjne w odniesieniu do wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową zgodnie z zasadami określonymi w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przyszłości, zaś Spółka planuje ewentualne podwyższenie stawek amortyzacyjnych do wysokości nieprzekraczającej stawek z Wykazu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Jednocześnie wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 i pytania nr 3 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku środków trwałych amortyzowanych metodą liniową możliwe jest obniżenie stawki amortyzacyjnej ze stawki podanej w Wykazie na dowolnie niższą.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik amortyzujący środki trwałe metodą liniową według stawek określonych w Wykazie może obniżać te stawki niezależne dla poszczególnych środków trwałych.

W rozumieniu Wnioskodawcy, powyższy przepis nie ustanawia limitu obniżenia stawek podatkowych. Tym samym, uważa, iż możliwe jest maksymalne obniżenie stawek podatkowych w odniesieniu do amortyzacyjnych przez Niego środków trwałych.

Stanowisko to potwierdza uzasadnienie do nowelizacji do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzające "możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości i wybranym przez podatnika momencie".

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż art. 16i ust. 5 w pierwotnym brzmieniu wprowadzał możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych, jednakże w wysokości nie wyższej niż 50%. Stwierdza również, że poprzednio obowiązująca regulacja ustanawiała bardziej rygorystyczne zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych. Z zestawienia art. 16i ust. 5 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed i po 1 stycznia 2003 r. wynika zatem, iż w obecnym stanie prawnym nie występuje ograniczenie określające limit obniżenia stawek amortyzacyjnych do połowy ich wysokości. W rozumieniu Wnioskodawcy zniesienie powyższego ograniczenia należy rozumieć jako umożliwienie obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości ustalonej przez podatnika.

Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacji Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2003 r. (odpowiedź Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2003 r. na pytanie DOBREJ FIRMY, opubl. Rzeczpospolita - DOBRA FIRMA z 24 lipca 2003 r.), zgodnie z którą uprawnienie podatnika do obniżenia stawki wynikającej z Wykazu dotyczy również "przyjęcia maksymalnie obniżonej stawki i w konsekwencji niedokonywania w danym okresie odpisów amortyzacyjnych".

Ministerstwo Finansów wręcz wypowiedziało się, że można obniżyć stawkę do 0%. W tym miejscu Spółka podkreśla, że nie jest Jej celem zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ale jedynie obniżenie stawki amortyzacyjnej.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również pozytywne interpretacje indywidualne wydane w podobnych stanach faktycznych m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 grudnia 2010 r. (IPPB5/423-630/10-5/AS), w której stwierdza się, że: "możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. (...) wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika."

Za dowolnością w wysokości obniżki stawki amortyzacyjnej opowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 lipca 2009 r. (ILPB3/423-300/09-2/DS), potwierdzając stanowisko Wnioskodawcy, że: "powołany (...) przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych."

Dodatkowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 16 lutego 2010 r. (IBPBI/2/423-247/10/PC) stwierdza, iż dowolność w kształtowaniu stawek amortyzacyjnych odnosi się wręcz do pojedynczych środków trwałych: " (...) Spółka mając kilka środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych."

W rozumieniu Wnioskodawcy, powyższy przepis nie ustanawia limitu obniżenia stawek podatkowych. Tym samym, zdaniem Spółki możliwe jest maksymalne obniżenie stawek podatkowych w odniesieniu do amortyzowanych przez Niego środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy 1.

Zatem, wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika i nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ww. przepisem, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż jeden rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-6m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie, zaś do treści z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Przedstawione wyżej przepisy stanowią o tym, jakie składniki majątku podatnika i na jakich warunkach podlegają amortyzacji.

Jedną z metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest metoda liniowa, której zasady dokonywania zostały określone w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. W myśl art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie natomiast do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy m.in. sytuacji, w której stawka amortyzacyjna podana w Wykazie stawek amortyzacyjnych ma być obniżona. Zmniejszenie stawki amortyzacyjnej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na każdy rok podatkowy.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, następuje począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji. Natomiast obniżenie stawki amortyzacyjnej, które odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. Tak, więc obniżenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego (art. 16h ust. 4 ww. ustawy).

Nadmienić przy tym należy, że w przypadku środków trwałych oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2000 r., dla których stawki amortyzacyjne nie zostały obniżone o odpowiednie współczynniki, jeżeli po nowelizacji wystąpiły warunki uzasadniające ich wykorzystanie, podatnik ma prawo do ich zastosowania na zasadach obowiązujących w znowelizowanych przepisach (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. Nr 95, poz. 1101 z późn. zm.). Obniżenie stawek na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2003 r. może mieć również zastosowanie zarówno do środków trwałych oddanych do używania przed tą datą i po tej dacie (art. 4 ust. 5 ww. ustawy zmieniającej z dnia 9 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. Nr 60, poz. 700).

Reasumując stosownie do cytowanego art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach obniżać stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.