IPTPB3/423-266/11-2/KJ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów osoby prawnej wydatków poniesionych w związku z nieodpłatnym przekazaniem pojedynczych egzemplarzy obuwia dystrybutorom wyrobów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko (...), przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2011 r. (data wpływu 14 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Przedsiębiorstwo - producent szerokiego asortymentu i wzornictwa obuwia roboczego, ochronnego i bezpiecznego do użytku w pracy - ponad 60 modeli, przekazuje w uzasadnionych przypadkach, w miarę koniecznych potrzeb, nieodpłatnie, pojedyncze egzemplarze obuwia kontrahentom-dystrybutorom swoich wyrobów, tj. jednostkom handlu hurtowego - współpracującym z przedsiębiorstwem w oparciu o umowy "sprzedaży-kupna i promocji" lub/i odbiorcom końcowym, tj. firmom dokonującym zakupu na rzecz zaopatrzenia swojej załogi bezpośrednio w Przedsiębiorstwie.

Nieodpłatne przekazanie Przedsiębiorstwo dzieli na: wydanie do testów (prób) i wydanie w ramach reklamy.

Pierwsza z wymienionych kategorii, tj. wydanie do testów (prób) ma na celu zebranie opinii (oceny) przydatności danego modelu obuwia w warunkach pracy istniejących u testującego - potencjalnego klienta - odbiorca końcowy.

Do przekazywanej pary obuwia Przedsiębiorstwo dołącza "Kartę oceny obuwia". Wyniki testowania przekazywane są Przedsiębiorstwu w formie zwrotnie przekazanej Karty lub informacji przekazanej mailem lub telefonicznie, a zużyte obuwie zostaje u klienta.

Druga z kategorii, tj. wydanie w ramach reklamy, następuje w szczególności w sytuacji wprowadzania na rynek nowego modelu obuwia lub modelu zmodyfikowanego i ma na celu kreowanie nowych potrzeb bezpośrednich użytkowników obuwia do użytku w pracy poprzez prezentację im tego obuwia przez kontrahentów-dystrybutorów na wystawkach w ich siedzibie lub bezpośrednio u potencjalnego klienta.

Nieodpłatne wydanie egzemplarzy obuwia kontrahentom-dystrybutorom następuje w wykonaniu obowiązku umownego (zapis w umowie): "Producent w celu umożliwienia Kupującemu wykonywania zobowiązania określonego w punkcie poprzedzającym, zobowiązuje się m.in. do nieodpłatnego zaopatrywania Kupującego, w miarę potrzeb, w niezbędne do prowadzenia przez przedsiębiorstwo promocji i sprzedaży obuwia, materiały reklamowe, techniczne, itp.".

Zróżnicowane warunki pracy sprawiają, że nie ma uniwersalnego obuwia mogącego znaleźć zastosowanie na każdym stanowisku. Dlatego też, Przedsiębiorstwo produkuje obuwie o różnych cechach użytkowych, w oparciu o sześć nowoczesnych linii technologicznych, wykorzystując wysokiej jakości bardzo różne materiały i zasadniczo zróżnicowaną konstrukcję. Przedsiębiorstwo korzysta z uwag przekazywanych przez klientów, dotyczących testowanego przez nich obuwia lub przekazanego w ramach reklamy, wprowadzając na tej podstawie pożądane przez klientów (potencjalnych klientów) zmiany w produkowanym obuwiu.

Aby po przedstawieniu potencjalnemu klientowi oferty Przedsiębiorstwa przekonać go do właściwości oferowanego mu obuwia, koniecznym staje się jednak poniesienie kosztów z tytułu nieodpłatnego przekazania obuwia.

W warunkach dużej konkurencji krajowej i zagranicznej, nieodpłatne przekazywanie pojedynczych egzemplarzy obuwia jest nieodzownym elementem strategii pozyskiwania klientów w celu osiągnięcia przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Przedsiębiorstwo na wytworzenie swoich wyrobów - obuwie do użytku w pracy, przekazywane nieodpłatnie klientom (potencjalnym klientom) do przeprowadzenia przez nich testów (prób) lub przekazywane w ramach reklamy, powinny być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, jako spełniające ogólne przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do utrwalonej praktyki, aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów podatkowych:

* musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarcza,

* musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* musi zostać poniesiony oraz właściwie udokumentowany,

* nie może zawierać się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Przedsiębiorstwo ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na wytworzenie przekazanych nieodpłatnie do testów (prób) oraz w ramach reklamy egzemplarzy obuwia.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu.

W opinii Przedsiębiorstwa, ponoszonym wydatkom związanym z nieodpłatnym przekazaniem do testów (prób), w ramach reklamy, nie można odmówić bezpośredniego związku z działalnością prowadzoną przez Przedsiębiorstwo oraz generowanym przez Przedsiębiorstwo przychodem. Wydatki te mają bowiem na celu co najmniej utrzymanie lub pożądane zwiększenie sprzedaży produkowanych przez Przedsiębiorstwo wyrobów - obuwia, poprzez zachęcenie klientów (potencjalnych klientów) do ich nabycia.

Przekazanie, o którym mowa powyżej ma na celu:

* zapoznanie klientów (potencjalnych klientów) z oferowanym przez Przedsiębiorstwo asortymentem obuwia do użytku w pracy,

* umożliwienie klientowi (potencjalnemu klientowi) dokonanie oceny stopnia przydatności danego modelu obuwia w istniejących u niego warunkach pracy,

* zachęcenie klientów (potencjalnych klientów) do zapoznawania się z coraz szerszą ofertą Przedsiębiorstwa,

* sprawdzenie przez klienta (potencjalnego klienta) parametrów wyróżniających obuwie Przedsiębiorstwa, umożliwiając mu dobór obuwia odpowiedni do jego wymagań, zwiększając tym samym szanse Przedsiębiorstwa na to, że potencjalny klient będzie docelowo stałym odbiorcą obuwia oferowanego przez Przedsiębiorstwo.

W efekcie ponoszone wydatki na wytworzenie, przekazanego nieodpłatnie obuwia, spełniają ogólne przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto w opinii Przedsiębiorstwa, wydatki te nie podlegają eliminacji z kosztów podatkowych jako wydatki - darowizny i ofiary (na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14). Pojęcie oraz regulacje prawne normujące darowiznę jako stosunek cywilnoprawny zawarte są w ustawie - Kodeks cywilny, zgodnie z którym darowizna, ogólnie rzecz ujmując, to nieodpłatne przysporzenie obdarowanemu korzyści (wzbogacenie obdarowanego). Natomiast pojęcie ofiary w potocznym znaczeniu określane jest jako poświęcenie czegoś dla kogoś lub czegoś, wyrzeczenie się czegoś.

Zdaniem Przedsiębiorstwa w przypadku nieodpłatnego przekazania pojedynczych egzemplarzy wyrobów - obuwia do testów (prób) nie stanowi ani darowizny ani ofiary, ponieważ nie powoduje przysporzenia korzyści klientowi, który testuje obuwie. Nie jest również darowizną ani ofiarą nieodpłatne przekazanie obuwia dystrybutorowi w ramach reklamy, który prezentuje obuwie docelowemu użytkownikowi. Wydatki związane z wytworzeniem obuwia przekazywanego nieodpłatnie w ramach reklamy są wykonaniem obowiązku umownego jaki zawarty jest w umowach z dystrybutorami wyrobów - obuwia Przedsiębiorstwa. Dystrybutor działając w celu pozyskiwania klientów na wyroby - obuwie Przedsiębiorstwa przejmuje ciężar obowiązków i innych kosztów jakie musiałoby ponosić Przedsiębiorstwo angażując się samodzielnie w proces pozyskiwania klientów - użytkowników obuwia. A zatem z tej przyczyny oraz uwzględniając wcześniej przedstawione uzasadnienie, nie powinno być zakwestionowane zaliczenie wydatków ponoszonych przez Przedsiębiorstwo na wytworzenie wyrobów - obuwia następnie nieodpłatnie przekazanego do testów (prób) i w ramach reklamy do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z powyższym kosztami są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych wszystkie wydatki na reklamę uznawane są za koszt podatkowy. Z kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, wyłączone są natomiast wszystkie wydatki na reprezentację.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje ani pojęcia "reprezentacji", ani pojęcia "reklamy", dlatego należy - zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa - odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcia te zostały zdefiniowane następująco:

Przenosząc definicję reklamy na grunt działalności gospodarczej, należy uznać, że reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu.

Wobec powyższego, wydatki związane z wytworzeniem wyrobów przekazywanych przez Wnioskodawcę jako obuwie testowane lub w ramach reklamy, mogą zostać uznane, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszt uzyskania przychodów. Wydatki te bowiem mają na celu zwiększenie sprzedaży produktów Przedsiębiorstwa, poprzez zachęcanie dotychczasowych i potencjalnych klientów do ich kupna.

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Jednocześnie, na uwagę zasługuje okoliczność, iż pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Dokonując interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.