IPTPB3/423-263/11-8/PM - Możliwość podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2011 r. (data wpływu 13 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany stawek amortyzacyjnych.

Z uwagi na braki formalne wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) pismem z dnia 15 grudnia 2011 r., nr IPTPB3/423-263/11-2/PM, wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

W odpowiedzi na wezwanie w dniu 27 grudnia 2011 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 22 grudnia 2011 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej "Spółka") jest Spółką produkcyjną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania części i akcesoriów do pojazdów samochodowych.

Wnioskodawca posiada liczne środki trwałe jak również planuje w przyszłości nabywać lub wytwarzać je we własnym zakresie.

Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca rozważa możliwość obniżania wysokości stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ponownego ich zwiększenia z uwzględnieniem regulacji art. 16i ust. 1 ww. ustawy.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi jednak kwestia granicy maksymalnego obniżenia stawek amortyzacyjnych oraz możliwość zmiany (w tym przywrócenia do maksymalnie dopuszczalnych ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych) stawek amortyzacyjnych określonych ww. ustawą w odniesieniu do środków trwałych amortyzowanych uprzednio przy pomocy obniżonych przez Niego stawek amortyzacyjnych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 grudnia 2011 r. Wnioskodawca zawarł następujące informacje.

W odniesieniu do używanych środków trwałych Spółka stosuje obecnie podatkową amortyzację liniową; w odniesieniu do nowych środków trwałych Spółka będzie stosować również podatkową amortyzację liniową - powyższe dotyczy wszystkich przedstawionych zdarzeń przyszłych/pytań (tym samym w przypadku otrzymania interpretacji indywidualnej potwierdzającej prawidłowość stanowisk zaprezentowanych przez Spółkę w uzupełnianym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, prawdopodobne jest zastosowanie obniżonych stawek amortyzacji względem stawek maksymalnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ponadto Spółka wskazała (w odniesieniu również do wszystkich przedstawionych zdarzeń przyszłych/pytań), iż będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przed 2000 r. - przy czym, w odniesieniu do przedmiotowych środków trwałych, Spółka nie będzie stosować mechanizmów wskazanych przez Nią we wniosku o interpretację indywidualną. Powyższe oznacza, że w ww. przypadkach Spółka w szczególności nie będzie obniżać stawek amortyzacji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 5. Jednocześnie wniosek Spółki w zakresie pytania: nr 1, nr 2, nr 3 i nr 4 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca, następnego roku podatkowego.

Uwzględniając powyższe regulacje, zdaniem Wnioskodawcy podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, stanowiącymi górną ich granicę a wartością ustaloną na najniższym poziomie, tj. w praktyce równą zero. Jednocześnie cytowany powyżej przepis nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tj. zwiększenia lub dalszego zmniejszenia) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże w żadnym przypadku wartość nowej zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie.

Wnioskodawca przy tym wskazuje, iż jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, tj. począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. W praktyce oznacza to, iż zmiana stawek amortyzacyjnych według zasad wskazanych powyżej może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie, przy czym jak wskazano powyżej zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Powyższe zostało potwierdzone przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych (oraz interpretacjach przepisów prawa podatkowego) wydanych m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 grudnia 2008 r., o sygn. ILPB3/423-584/08-2/DS., 21 lutego 2008 r., o sygn. ILPB3/423-265/07-3/EK, 11 lipca 2008 r., o sygn. ILPB3/423-226/08-2/EK oraz 8 lutego 2008 r., o sygn. ILPB3/423-228/07-2/ŁM, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 grudnia 2007 r., o sygn. IBPB3/423-108/07/JD oraz z 7 grudnia 2007 r., o sygn. IBPB3/423-133/07/BG, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 listopada 2008 r., o sygn. ITPB/423-495/08/AW, z 9 maja 2008 r., o sygn. ITPB3/423-125/08/AW, z 2 października 2009 r., o sygn. ITPB3/423-373/09/MK oraz z 5 stycznia 2010 r., o sygn. ITPB3/423-595/09/MK.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego Spółka może dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika i nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, jako wydatek niestanowiący uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż jeden rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 omawianej ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji w art. 16i cytowanej ustawy ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest, to aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i ww. ustawy. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Przedstawione wyżej przepisy stanowią o tym, jakie składniki majątku podatnika i na jakich warunkach podlegają amortyzacji.

Jedną z metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest metoda liniowa, której zasady dokonywania zostały określone w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ww. ustawy, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki rachunkowości.

Nadmienić przy tym należy, że w przypadku środków trwałych oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2000 r., dla których stawki amortyzacyjne nie zostały obniżone o odpowiednie współczynniki, jeżeli po nowelizacji wystąpiły warunki uzasadniające ich wykorzystanie, podatnik ma prawo do ich zastosowania na zasadach obowiązujących w znowelizowanych przepisach (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. - Dz. U. Nr 95, poz. 1101 z późn. zm.). Obniżenie stawek na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2003 r. może mieć również zastosowanie zarówno do środków trwałych oddanych do używania przed tą datą i po tej dacie (art. 4 ust. 5 ustawy zmieniającej z 9 czerwca 2000 r. - Dz. U. Nr 60, poz. 700).

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca ma prawo, na zasadach wyżej przedstawionych, dokonać dalszego obniżenia lub podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub ich dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.