IPTPB3/423-262/11-5/IR - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki z o.o. różnic pomiędzy kosztami bezpośrednimi wykazanymi na podstawie dowodów wewnętrznych a udokumentowanymi fakturami.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2011 r. (data wpływu 12 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów różnic pomiędzy kosztami bezpośrednimi wykazanymi na podstawie dowodów wewnętrznych a udokumentowanymi fakturami (rachunkami) - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów bezpośrednich i kosztów pośrednich.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie budownictwa. W ramach tej działalności Wnioskodawca na podstawie zawieranych z dostawcami umów lub udzielanych zleceń, dokonuje zakupów towarów, materiałów i usług bezpośrednio lub pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami podlegającymi opodatkowaniu.

Z uwagi na złożoność realizowanych projektów, bardzo często zdarza się tak, iż na dzień zakończenia roku podatkowego (rok To) Wnioskodawca odnotowuje w księgach przychody należne ze sprzedaży usług wykonanych w tym roku podatkowym, do których faktury lub rachunki dokumentujące koszty bezpośrednie lub pośrednie, wynikające ze zrealizowanych w tym roku dostaw usług, towarów i materiałów, otrzyma od swych kontrahentów dopiero po dacie sporządzenia sprawozdania finansowego.

Wnioskodawca określa, iż w takim przypadku zobowiązany będzie do odniesienia w ciężar kosztów danego roku podatkowego To, jako tzw. "dostawy niefakturowane", kosztów bezpośrednio lub pośrednio związanych z przychodem tego okresu, udokumentowanych na podstawie wewnętrznych dowodów księgowych, tj. "poleceń księgowania"

Wewnętrzny dowód księgowy dokumentując zaistniałe w roku obrotowym zdarzenia gospodarcze bazuje na informacjach wynikających z podpisanych umów, zleceń oraz innych dokumentów wskazujących ilości i wartości przyjętych usług i zużytych towarów i materiałów. Określa on w szczególności:

* strony i datę transakcji,

* jej opis,

* wartość, o ile to możliwe również ilości w jednostkach naturalnych wykonanych dostaw,

* podpisy osób sporządzających dowód księgowy i odpowiedzialnych za przyjęcie dostawy

i jest sporządzany w taki sposób, aby ujmowane w księgach wartości transakcji były oszacowane w sposób wiarygodny.

W ten sposób naliczone i udokumentowane poleceniami księgowania koszty roku podatkowego To Wnioskodawca ujmie w księgach jak zaprezentowano poniżej:

* strona WN konta zespołu 401 - Zużycie materiałów i energii / strona MA konto zespołu 202 Dostawy niefakturowane,

* strona WN konta zespołu 402 - Usługi obce / strona MA konto zespołu 202 - Dostawy niefakturowane.

Konta zespołu 202 - Dostawy niefakturowane prezentowane są w bilansie Spółki jako zobowiązania z tytułu dostaw i usług a prawidłowość ujęcia księgowań na tych kontach podlega weryfikacji i akceptacji przez biegłego rewidenta badającego sprawozdanie finansowe Spółki na dzień zakończenia roku obrotowego/podatkowego.

W przypadku, gdyby pomiędzy wartością dostawy niefakturowanej ujętej przez Wnioskodawcę w zobowiązaniach i odpowiednio kosztach bezpośrednio lub pośrednio związanych z przychodem danego roku obrotowego (podatkowego) To, a wartością z faktury otrzymanej od kontrahenta po dacie sporządzenia sprawozdania finansowego za ten rok obrotowy (podatkowy) wystąpiła różnica, to różnica ta zostanie ujęta w następnym roku obrotowym (podatkowym) - roku T1, jako zwiększenie lub zmniejszenie kosztów tego następnego roku. Różnice te nie są istotne z punktu widzenia rzetelności prezentacji wyniku finansowego roku obrotowego (podatkowego) w którym są ujęte.

Wnioskodawca informuje, iż taki sposób prezentacji dostaw niefakturowanych wymuszają na Nim postanowienia Krajowego Standardu Rachunkowości nr 6 "Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe" (dalej KSR nr 6), stanowiącego Załącznik do Uchwały Komitetu Standardów Rachunkowości z dnia 14 października 2008 r.

Celem KSR nr 6 jest określenie jednolitych zasad ujmowania w księgach rachunkowych rezerw, biernych rozliczeń międzyokresowych oraz zobowiązań warunkowych, jak też ich wyceny oraz kryteriów prezentacji i ujawniania w sprawozdaniu finansowym.

Wnioskodawca podaje też, iż szczegółowe postanowienia KSR nr 6 zostaną przywołane przez Niego na etapie prezentacji stanowiska w zakresie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

Ponadto Wnioskodawca informuje, iż termin sporządzenia sprawozdania finansowego w Jego przypadku nie przekracza terminu przewidzianego do złożenia zeznania CIT-8 o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej CIT-8).

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca rozważa zastosowanie obowiązujących Go dla celów rachunkowych zasad rozliczania kosztów bezpośrednich i pośrednich, wynikających z Krajowego Standardu Rachunkowości nr 6 "Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe", również dla celów podatkowych. Wnioskodawca zamierza przyjąć wskazane rozwiązanie polegające na kwalifikacji kosztów z dostaw niefakturowanych, dokumentowanych wewnętrznymi dowodami księgowymi do kosztów uzyskania przychodów poczynając od roku podatkowego 2011.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2 w części dotyczącej kosztów bezpośrednich. Natomiast w zakresie pytania nr 2 w części dotyczącej kosztów pośrednich i w zakresie pytania nr 1 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty ewentualnych różnic pomiędzy kwotami kosztów bezpośrednich wykazanymi w wewnętrznych dowodach księgowych, tj. poleceniach księgowania, które będą ujęte w roku podatkowym To, a otrzymanymi fakturami, rachunkami (i/lub innymi zewnętrznymi dowodami księgowymi) dokumentującymi te koszty, które Spółka otrzyma po dacie sporządzenia sprawozdania finansowego za rok To będą stanowiły korektę kosztu uzyskania przychodów roku T1.

Stanowisko Spółki wynika z brzmienia art. 15 ust. 4c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) w powiązaniu z art. 15 ust. 4e ww. ustawy.

Co do zasady ustawodawca wskazał w tych regulacjach, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego a poniesione po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego za ten rok podatkowy, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe, tj. w dacie ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu, w przypadku braku posiadania przez podatnika wskazanych dowodów zewnętrznych.

Skoro więc Spółka jest uprawniona do ujęcia kosztów bezpośrednich z dostaw niefakturowanych, zaewidencjonowanych na podstawie poleceń księgowania w roku podatkowym To, jako kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego To, to w konsekwencji kwota różnicy jaka może się ewentualnie pojawić w momencie późniejszego otrzymania od kontrahenta faktury (rachunku), w stosunku do pierwotnie zadeklarowanego kosztu uzyskania przychodu powinna zostać zgodnie z powołanymi regulacjami odzwierciedlona w momencie ujęcia w księgach faktury (rachunku) a więc w roku podatkowym T1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niezależnie od powyższego tytułem uwagi należy wskazać, że przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) stanowi, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku.

Konsekwencją przyjęcia przez ustawodawcę jako przedmiotu podatku dochodu, a nie zysku bilansowego, jest określenie pojęcia dochodu - art. 7 ust. 2 ww. ustawy, który stanowi nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Ponadto podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna jest pisemną interpretacją przepisów prawa podatkowego, a nie ustawy o rachunkowości i Krajowego Standardu Rachunkowości - art. 3 pkt 2 i art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.