IPTPB3/423-234/11-3/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia opłaty wyrównawczej do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zapłaconej opłaty wyrównawczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Spółka albo Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie dystrybucji na rynku polskim wysokiej klasy aparatów słuchowych i akcesoriów do nich.

Od roku 2005 Spółka dokonywała zakupów towarów od spółki powiązanej (dalej H.). Zakupy te były dokonywane w oparciu o zawartą pomiędzy Spółką a H. "Umowę ramową w sprawie dostawy aparatów słuchowych i akcesoriów", zwaną dalej "Umową".

Przy zawarciu oraz wykonywaniu Umowy, H. działała poprzez swój Oddział.

Spółka zdecydowała się na rozpoczęcie współpracy z H. oraz dokonywanie zakupów towarów za pośrednictwem tej spółki, ponieważ zapewniła ona Spółce niższe ceny zakupów niż w przypadku zakupów dokonywanych bez pośrednictwa H., bezpośrednio u dostawców zewnętrznych.

Dzięki współpracy z H., Spółka osiągnęła wymierne korzyści finansowe. Przede wszystkim podstawową korzyścią był spadek cen na kupowane przez Spółkę towary. H. prowadził bowiem także negocjacje cenowe z dostawcami i producentami towarów nie tylko dla Spółki, ale także dla innych spółek dystrybucyjnych grupy.

Dlatego dzięki specjalnej wiedzy i stosunkom handlowym oraz wykorzystując "efekt skali", H. mogła uzyskać niższe ceny zakupów towarów, których Spółka z jej ilością zamówień i dotychczasowym systemem zarządzania zakupami nie była w stanie wynegocjować.

Z przeprowadzonej analizy porównawczej dla roku 2005 wynika, że Spółka nabywając tę samą ilość towarów bezpośrednio od ich producentów a nie za pośrednictwem H. poniosłaby łącznie większe koszty zakupu o ok. 1 mln. zł.

Ponadto Spółka uzyskała:

Zgodnie z podpisaną Umową H. nabywała towary od producentów we własnym imieniu i dostarczała je do głównego magazynu Spółki, skąd następnie towar był transportowany do poszczególnych sklepów i oddziałów Spółki w całej Polsce.

Towary nabywane od H. stanowiły ponad 80% całej sprzedaży Spółki i były nimi przede wszystkim aparaty słuchowe (dalej "Aparaty") i baterie (dalej "Baterie").

Dzięki stworzeniu centralnego systemu zarządzania zakupami, koszty administracji związane z kontrolą dokumentów dostawy i rachunków zakupu Aparatów i Baterii od różnych producentów, generowane przez Spółkę, uległy obniżeniu. Od 1 stycznia 2005 r. w ramach dokonywania zakupów Aparatów i Baterii Spółka kontrolowała tylko jeden dokument zakupu, wystawiany przez H.

Strony transakcji wybrały jako metodę kalkulacji ceny dla przedmiotowej transakcji "metodę podziału zysku". Zysk ten obliczano jako różnicę pomiędzy cenami zakupu bez pośrednictwa H. i z pośrednictwem H. Uzyskana oszczędność była następnie dzielona pomiędzy H. i Spółkę wg odpowiedniej proporcji.

Z danych finansowych zgromadzonych przez Spółkę wynika, że już w roku rozpoczęcia współpracy z H. (tj. w roku 2005) marża ze sprzedaży towarów Spółki nabytych od H. (obliczona na podstawie danych z rachunku zysków i strat Spółki jako stosunek zysku ze sprzedaży towarów do wartości zakupów towarów) wzrosła o ponad 6 p.p. (z 66,1% do 72,4%). W następnych lalach marża ta ulegała kolejnym wzrostom.

W marcu 2010 r. grupa zmieniła właściciela. Nowy właściciel - firma A. dzięki posiadanym kontaktom z dostawcami aparatów słuchowych i akcesoriów (dalej "Dostawcy"), umożliwił Spółce dokonywanie zakupu bezpośrednio u Dostawców po cenach jeszcze bardziej korzystnych niż ceny uzyskiwane wcześniej przy zakupach za pośrednictwem H.

Ponadto w porównaniu do warunków kontraktu z H., Spółka uzyskała jeszcze inne korzyści:

W konsekwencji powyższych argumentów, Spółka jako racjonalny przedsiębiorca, podejmujący decyzje w oparciu o rachunek ekonomiczny, zdecydowała się na skorzystanie z kontaktów posiadanych przez A. i zakupy towarów u Dostawców rekomendowanych przez A.

Rodzaje nabywanych od Dostawców przez Spółkę towarów nie różnią się rodzajem oraz jakością od towarów nabywanych od H. Zasadnicze znaczenie ma jednak cena ich zakupu, która w odniesieniu do określonych rodzajów towarów jest nawet o 69% niższa.

Zakupy od Dostawców Spółka rozpoczęła na przełomie sierpnia/września 2010 r. Dzięki temu Spółka mogła zrealizować wyższą niż dotychczas marżę ze sprzedaży towarów. Z obliczeń dokonanych przez Spółkę wynika, że marża, jaką Spółka zrealizowała ze sprzedaży towarów zakupionych od Dostawców w okresie od sierpnia do grudnia 2010 r., wyniosła prawie 84% z tytułu sprzedaży Aparatów i prawie 85% z tytułu sprzedaży Baterii (obliczona jako stosunek zysku ze sprzedaży towarów do przychodów z ich sprzedaży).

Ponadto Spółka prognozuje, że w kolejnych latach marża ta będzie się co najmniej utrzymywała na tym poziomie.

W związku z tym, porównując marżę ze sprzedaży towarów nabywanych od Dostawców A. (prawie 84% w odniesieniu do Aparatów i 85% w odniesieniu do Baterii) z marżą ze sprzedaży towarów nabywanych od H. (odpowiednio Aparaty i Baterie 70% i 67%) i odnosząc te wielkości do wartości przychodów ze sprzedaży uzyskanych dzięki współpracy z Dostawcami A. w roku 2010 (pamiętając, ze Spółka rozpoczęła realizację zakupów od Dostawców dopiero od sierpnia/września 2010 r.) wynika, że Spółka zyskała na nowych Dostawcach już ok. 1.700.000 zł.

W kolejnych latach (2011 i 2012), na podstawie prognoz wartości sprzedaży, Spółka szacuje, że na zmianie dostawców (z H. na Dostawców A. zyska w roku 2011 ok. 7 000.000 zł, a w roku 2012 blisko 8.000.000 zł.

Reasumując, szereg przesłanek ekonomicznych uzasadniał podjęcie współpracy z Dostawcami A. i rozwiązanie dotychczasowej współpracy z H.

Z dniem wypowiedzenia Umowy (pismo Spółki z dnia 29 czerwca 2010 r. wypowiadające Umowę z dniem 31 grudnia 2010 r), H. wystąpiła wobec Spółki z żądaniem zapłaty kwoty 1.058.500 EUR, powołując się na treść § 10.2.3. Umowy.

Zapis ten przewiduje, iż w przypadku wypowiedzenia Umowy przez Spółkę, powinna ona zapłacić na rzecz H. opłatę wyrównawczą" ("Ausgleichzahlung") z tytułu uzyskania w związku z wykonywaniem Umowy informacji, które Spółka mogłaby wykorzystywać po rozwiązaniu Umowy do własnych celów (dalej "Opłata"). Zapis ten odwołuje się do § 89b niemieckiego kodeksu handlowego (HGB).

Zgodnie z jednoznacznymi uzgodnieniami stron zawartymi w Umowie, Umowa podlega prawu niemieckiemu (§ 11.2 Umowy).

Oplata została obliczona jako średnia z zysków zrealizowanych przez H. dzięki współpracy ze Spółką, począwszy od 2006 r. aż do końca roku 2010.

Fakt. iż Spółka była zobowiązana do uiszczenia na rzecz H. opłaty został potwierdzony w opinii prawnej sporządzonej na zlecenie Spółki przez niemieckiego adwokata.

W związku z powyższym dnia 31 grudnia 2010 r. H. wystawiła fakturę VAT na Spółkę (Rechnung) z tytułu ww. kwoty obciążeniowej.

Spółka zaksięgowała przedmiotową fakturę w dacie jej wystawienia (tj. na dzień 31 grudnia 2010 r), traktując poniesiony wydatek dla potrzeb rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych roku 2010 jako koszt niestanowiący kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Natomiast w zakresie pytania nr 1 wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 15 ust. 4d i 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) należy interpretować w ten sposób, że opłata powinna zostać zaliczona do kosztów podatkowych Spółki w momencie jej poniesienia (zarachowania) tj. 31 grudnia 2010 r.

Moment poniesienia kosztów

Poniesiona przez Spółkę opłata nie wiąże się bezpośrednio z konkretnymi przychodami Spółki. W związku z tym uznać należy, iż oplata stanowi pośredni koszt uzyskania przychodów Spółki.

Zgodnie zatem z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: "Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. (...) "

Natomiast art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że: "Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponieważ Spółka ujęła opłatę w księgach rachunkowych w roku 2010, również, w tej dacie doszło do poniesienia kosztu w rozumieniu przepisów podatkowych.

W konsekwencji, zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłata powinna zostać zaliczona do kosztów podatkowych Spółki w roku 2010 w dacie jej poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (tj. na dzień 31 grudnia 2010 r.) na podstawie otrzymanego dokumentu (w przypadku Spółki na podstawie otrzymanej od H. faktury).

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, iż Jego stanowisko w zakresie pytania 2 jest całkowicie uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.