IPTPB3/423-215/11-2/PM - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej odpisów amortyzacyjnych od czasowo nieużywanych budynków i budowli.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2011 r. (data wpływu 2 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, od czasowo nieużywanych budynków i budowli - jest prawidłowe.

W dniu 2 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z czasowo nieużywanych budynków i budowli.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi działalność w zakresie produkcji suwaków do zamków błyskawicznych oraz dystrybucji nici przemysłowych, taśm rzepowych oraz zamków błyskawicznych. W związku z uwarunkowaniami biznesowymi, podjęto decyzję o zaprzestaniu prowadzonej przez Wnioskodawcę w przeszłości działalności produkcyjnej w zakresie nici, niemniej jednak Wnioskodawca działa jako dystrybutor nici przemysłowych.

Wnioskodawca posiada budynek produkcyjny wraz z przynależącymi budowlami w tym budynkiem przepompowni, przyłączem elektrycznym oraz wodnym, różnorodnymi zbiornikami, kominem stalowym, estakadą, rurociągami oraz studnią głębinową, zlokalizowany na terenie działki, pod adresem, pod którym zarejestrowana jest siedziba Wnioskodawcy. Wspomniany obiekt był wykorzystywany wcześniej w działalności związanej z produkcją nici.

W związku z tymczasowym niewykorzystywaniem w chwili obecnej wspomnianych budynków i budowli (dalej łącznie zwanych: budynkiem z budowlami), intencją Wnioskodawcy jest odpłatne wynajęcie/wydzierżawienie podmiotowi trzeciemu omawianego budynku wraz z budowlami. Ponadto Wnioskodawca podejmuje próby oddania w najem omawianego budynku (Wnioskodawca zamieszcza ogłoszenia w prasie oraz podjął współpracę z agencją nieruchomości). W chwili obecnej podpisana jest umowa najmu na okres trzech miesięcy (niemniej jednak, umowa ta może zostać przedłużona).

Wnioskodawca wskazuje, iż wspomniany budynek produkcyjny z budowlami jest trwale połączony za pomocą łącznika z budynkiem magazynowym. W opinii Wnioskodawcy, wspomniane budynki stanowią funkcjonalnie jeden nierozerwalny obiekt zlokalizowany na terenie, na którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Ponadto wskazany budynek z budowlami nie posiada odrębnych od reszty zakładu podłączeń do mediów (przykładowo takich jak: woda czy też energia elektryczna).

Wnioskodawca w przyszłości zamierza wykorzystywać wyżej wymieniony budynek oraz budowle w prowadzonej działalności gospodarczej. W szczególności może wykorzystywać go we własnej działalności gospodarczej, bądź oddać w najem. Z uwagi na powyższe ponosi koszty amortyzacji oraz inne niezbędne koszty, które związane są z jego utrzymaniem w celu uchronienia go przed znacznym pogorszeniem stanu technicznego, bądź całkowitym zniszczeniem. Są to w szczególności koszty ubezpieczenia, podatku od nieruchomości, bieżących remontów, zużycia mediów, dozoru.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny / zdarzenie przyszłe, w celu wyeliminowania wątpliwości co do stosowania obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca wnosi o wydanie indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1 (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe). Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe), został rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od budynku oraz budowli w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 powyżej powołanej ustawy kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jednocześnie pojęcie środków trwałych zostało określone w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym środkami trwałymi są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z powyższego wynika, iż amortyzacji co do zasady podlega taki składnik majątku, który spełnia następujące warunki:

* jest własnością podatnika,

* jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* jego przewidywany okres używania przekracza rok,

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Mając na uwadze powyższy komentarz, Wnioskodawca wskazuje, iż budynek produkcyjny oraz budowle będące przedmiotem niniejszego zapytania spełniają wskazane powyżej warunki do uznania ich za środki trwałe, co powoduje, że wydatki na ich nabycie (wytworzenie) co do zasady mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Pomimo, że w chwili obecnej obiekt nie jest wykorzystywany, to Wnioskodawca utrzymuje go w stanie pozwalającym na rozpoczęcie jego eksploatacji przez najemcę / wydzierżawiającego bądź przez Wnioskodawcę w przyszłości.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone wydatki poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wnioskodawca jest zdania, iż wydatek przez Niego poniesiony na pozyskanie środków trwałych, jakimi są budynek wraz z budowlami, został niewątpliwie poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, gdyż wspomniany obiekt służył do prowadzenia działalności produkcyjnej przez Wnioskodawcę. Niemniej jednak, zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy wydatek tego rodzaju podlega rozpoznaniu jako koszt uzyskania przychodów poprzez dokonywane przez podatnika odpisy amortyzacyjne.

Wskazuje również, iż amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obciążania kosztów wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej składników majątku. Jednocześnie w opinii Wnioskodawcy, amortyzacja środka trwałego odzwierciedla, nie tylko jego zużycie fizyczne powstające na skutek eksploatacji, ale również zużycie ekonomiczne występujące na skutek upływu czasu i związanego z tym postępu technicznego. W związku z powyższym, nie ulega wątpliwości, że czasowo nieużywany środek trwały także ulega zużyciu, a tym samym brak możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, w praktyce ograniczy prawa podatnika wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowo w opinii Wnioskodawcy w niniejszym przypadku nie znajduje zastosowania art. 16c ust. 5 ww. ustawy, gdyż podejmuje On próby mające na celu osiąganie przychodów z tytułu posiadania nieruchomości.

Jednocześnie w opinii Wnioskodawcy dla kwalifikacji odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia okoliczność, iż Wnioskodawca czasowo nie uzyskuje przychodów z tytułu eksploatacji środków trwałych objętych niniejszym wnioskiem. Zgodnie z intencją Wnioskodawcy okres, w którym nieruchomość jest nieużytkowana jest wyłącznie przejściowy. Wnioskodawca w szczególności rozważa alternatywne możliwości wykorzystania wspomnianego budynku z budowlami w ramach prowadzonej działalności (przykładowo jako powierzchnię magazynową). Jednocześnie podejmuje działania mające między innymi na celu oddanie budynku wraz z budowlami do używania podmiotowi trzeciemu.

W ostatnim czasie Wnioskodawca podpisał umowę najmu na 3 miesiące. Jednocześnie, mimo braku osiągania przychodów, musi On ponosić koszty związane z utrzymaniem budynku oraz budowli (tak aby ich stan nie uległ pogorszeniu bądź całkowitemu zniszczeniu). Tym samym, za koszty związane z utrzymaniem nieruchomości, mające na celu zabezpieczenie, czy też zachowanie źródła przychodów, Wnioskodawca jest zdania, iż powinny także zostać uznane odpisy amortyzacyjne, uwzgledniające stopniowe zużywanie się nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy w przypadku czasowego zaprzestania używania budynku oraz budowli, a jednocześnie podejmowania prób oddania ich do używania bądź alternatywnego użytkowania, w celu osiągnięcia przychodów, z tego tytułu przez Wnioskodawcę, odpisy amortyzacyjne od budynku oraz budowli będą mogły zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca powołuje się na postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Pierwszy Urząd Skarbowy z dnia 6 lipca 2007 r., w którym organ podatkowy stwierdza, że:"<...> w przypadku niewykorzystania środków trwałych przeznaczonych na sprzedaż, dokonywane w tym okresie odpisy amortyzacyjne w wysokości wynikającej z ustawy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Spełniają one bowiem podstawową zasadę wynikającą z art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a mianowicie służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów."

Wnioskodawca podkreśla również, iż budynek z budowlami, których dotyczy niniejsze zapytanie, wchodzą w skład nieruchomości, która jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę jako Jego siedziba. Jak zostało to wskazane powyżej, budynek z budowlami jest nierozerwalnie połączony z budynkiem magazynowym wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, z uwagi na funkcjonalne powiązane budynków wchodzących w skład obiektu Wnioskodawcy, będzie uprawniony do rozpoznawania odpisów amortyzacyjnych, jako kosztów uzyskania przychodów dokonywanych od wszystkich obiektów zlokalizowanych na nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy ewentualna zmiana adresu siedziby (sprzedaż wskazanej nieruchomości oraz wynajęcie lub zakup nieruchomości w innej lokalizacji) mogłaby doprowadzić do zwiększenia kosztów związanych z użytkowaniem nowej nieruchomości na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Z uwagi na powyższe Jego zdaniem decyzja o pozostaniu w obecnej lokalizacji powinna być uznana za jak najbardziej słuszną, gdyż prowadzi do ograniczenia kosztów związanych z prowadzeniem działalności, a jednocześnie ma służyć osiąganiu przychodów w przyszłości. Tym samym koszty odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od budynku z budowlami stanowią wydatki racjonalnie oraz ekonomicznie uzasadnione i jako takie powinny zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, ze względu na fakt, iż intencją Wnioskodawcy jest użytkownie budynku wraz z przyległymi budowlami w przyszłości (przykładowo poprzez oddanie w najem), co oznacza, że zaprzestanie użytkowania ma charakter jedynie tymczasowy oraz podejmowane przez Wnioskodawcę są działania mające na celu oddanie podmiotowi trzeciemu omawianej nieruchomości w użytkowanie, Wnioskodawca uważa, iż odpisy amortyzacyjne od budynku produkcyjnego oraz budowli za okres, w którym środki te będą czasowo wyłączone z użytkowania, stanowić będą koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do zaliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Z uwagi na fakt, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, (a nie tylko w roku ich nabycia) ustawodawca przyjął zasadę, że ww. wydatki na nabycie lub wytworzenie zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Przepis art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, stanowi bowiem, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Wykluczając możliwość jednorazowego uznania wydatku na nabycie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej za koszt uzyskania przychodu, ustawodawca kierował się zasadą współmierności kosztów i przychodów podatkowych. W innym bowiem przypadku jednorazowe uznanie wydatku za koszty uzyskania przychodów pozwalałoby podatnikom w skrajnych przypadkach przy dużych wydatkach inwestycyjnych, na wykazywanie przez kilka lat podatkowych wyższych kosztów nad przychodami podatkowymi.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1 - 3 środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

* zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

* stanowią własność lub współwłasność podatnika,

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

* nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

Mając na uwadze treść cytowanych powyżej przepisów, stwierdzić należy, iż odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych, które zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów dokonywane są wyłącznie, jeżeli spełniono wszystkie powyższe warunki.

Jednocześnie przepis art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza z amortyzacji składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Obowiązek rezygnacji z amortyzacji tych składników występuje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono lub zaprzestano tę działalność. Powyższy przepis pozbawia podatnika prawa do amortyzacji środków trwałych w każdym przypadku zaprzestania działalności.

Treść powołanego art. 16c pkt 5 wskazuje, że amortyzacji podatkowej nie podlega składnik majątku, który nie jest używany na skutek zawieszenia lub zaprzestania działalności, w której był on wykorzystywany. Tym samym, czasowy brak wykorzystania danego środka trwałego w przypadku kontynuowania prowadzenia działalności, w której środek ten był wykorzystywany, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego środka, stanowiących koszty uzyskania przychodów na podstawie cytowanego powyżej art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w związku z tymczasowym niewykorzystaniem środków trwałych, podjął próby oddania ich w najem. Niemniej jednak w przyszłości zamierza On je wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej. W chwili obecnej Wnioskodawca podpisał umowę najmu na okres trzech miesięcy.

Przesłanką powodującą niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych jest więc zaprzestanie działalności, w związku z którym nastąpi zaprzestanie używania tych składników. Należy przez to rozumieć całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być używane. Przejściowe zaprzestanie użytkowania danych środków trwałych nie jest przesłanką uzasadniającą zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Z powyższego wynika, że dopuszczalne jest amortyzowanie czasowo wyłączonych z używania środków trwałych, jeżeli podatnik nie zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej, w której były one używane. Tak więc w przypadkach okresowego zaprzestania używania niektórych środków trwałych w działalności gospodarczej, podatnik uprawniony jest do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych. Nie ma również znaczenia okoliczność, że Wnioskodawca aktualnie nie uzyskuje przychodów z tytułu eksploatacji środków trwałych. Nie można bowiem stwierdzić zaprzestania prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w tym zakresie. Zawieszone czasowo środki trwałe nie zostały zlikwidowane i są w ciągłej gotowości do uruchomienia.

Reasumując, w przypadku czasowego nieużywania budynku oraz budowli, dokonywane w tym okresie odpisy amortyzacyjne, w wysokości wynikającej z ustawy, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Spełniają one, bowiem podstawową zasadę wynikającą z art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.