IPTPB3/423-206/13-3/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu 6 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych czasowo zawieszonych w użytkowaniu działalności gospodarczej - za prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych czasowo zawieszonych w użytkowaniu działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest działalność w zakresie gier losowych i gier na automatach (PKD 9200Z), w oparciu o ustawę o grach i zakładach wzajemnych z dnia 29 lipca 1992 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 z późn. zm.) z uwzględnieniem zmiany stanu prawnego, tj. ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r. (Dz. U. Nr 201, poz. 1540). Działalność prowadzona jest na terenie całego kraju z wykorzystaniem posiadanych przez Spółkę automatów do gier.

W celu prowadzenia działalności gospodarczej, Spółka nabyła automaty do gier o niskich wygranych. Przed uruchomieniem automaty poddawane są badaniom przeprowadzanym przez uprawnione przez Ministerstwo Finansów jednostki badające, które sprawdzają zgodność przedmiotowych automatów z wymogami obowiązującej ustawy. W przypadku uzyskania pozytywnych wyników ww. badań, uprawniona jednostka badająca wystawia "opinię techniczną z badań przedrejestracyjnych". Po uzyskaniu pozytywnej opinii badań przedrejestracyjnych Spółka składa "wniosek o rejestrację automatu" na druku GL-1. Po otrzymaniu poświadczonych przez właściwy organ administracji publicznej wniosków GL-1, automat może zostać wstawiony do punktu gry i być eksploatowany (wykorzystywany w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej).

Po zawarciu stosownej umowy z kontrahentem (właścicielem lub najemcą punktu gry), Spółka wstawia automaty do takiego punktu i udostępnia je korzystającym, a następnie po wpisaniu ich do ewidencji środków trwałych, od następnego miesiąca rozpoczyna dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Spółka podkreśla, iż jej celem jest i zawsze było nabywanie przedmiotowych środków trwałych w celu wykorzystania ich do prowadzonej działalności gospodarczej, tj. do osiągania przychodów za ich pomocą. Zdarzają się jednak przypadki, iż z przyczyn niezależnych od Spółki następuje czasowe zawieszenie używania przedmiotowych automatów do gry, m.in. z następujących powodów:

* zmiany miejsca ich lokalizacji - przeniesienie automatów do innego punktu z uwagi na zmieniającą się liczbę automatów w danym punkcie,

* wymiany niesprawnych lub uszkodzonych automatów (na czas ich naprawy),

* optymalizacji kosztów działalności Spółki polegającej na eliminacji automatów z nieopłacalnych punktów gry spowodowanej, np. zmieniającymi się preferencjami klientów i przenoszenie ich do innych lokalizacji,

* zmniejszenia liczby automatów do gier w danym punkcie w stosunku do ilości określonej w zezwoleniu/koncesji,

* zmniejszenia w danym okresie ilości zezwoleń/koncesji.

W pierwszych trzech wyżej wymienionych przypadkach, okres zawieszenia wykorzystywania automatów do gier nie jest znaczny, tj. nie powinien być dłuższy niż kilka tygodni. W drugim ze wskazywanych przypadków, niesprawne bądź uszkodzone automaty poddawane są naprawie, wskutek której następuje przywrócenie ich do stanu zdatności do dalszego użytkowania.

W odniesieniu do dwóch ostatnich wymienionych wyżej przypadków, okres czasowego zawieszenia używania automatów do gier może być dłuższy niż kilka tygodni, w związku z czym w tym okresie Spółka będzie mogła w mniejszym stopniu wykorzystywać automaty do gier w punktach.

W takim stanie rzeczy, określona ilość automatów przechowywana jest w magazynach Spółki, przy czym są one w dalszym ciągu sprawne technicznie, działają, nie wymagają naprawy i są w dalszym ciągu gotowe do używania. Spółka zakłada, że po przywróceniu części koncesji/zezwoleń lub uzyskaniu nowych będzie w dalszym ciągu wykorzystywać czasowo zawieszone w używaniu automaty do gier. Spółka podkreśla również, iż w dalszym ciągu prowadzi działalność w zakresie gier na automatach na podstawie posiadanych koncesji/zezwoleń i nie planuje zawieszać, lub kończyć tego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Wszystkie posiadane przez Spółki środki trwałe (również te czasowo zawieszone w eksploatacji) są wykazane w ewidencji środków trwałych i za cały okres dokonywane są odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona uznać w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od czasowo zawieszonych w użytkowaniu środków trwałych opisanych w stanie faktycznym.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na postawione pytanie (zdarzenie przyszłe).

W zakresie stanu faktycznego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od istnienia bezpośredniego lub nawet tylko pośredniego związku przyczynowego między wydatkiem a uzyskaniem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-I6m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a omawianej ustawy podatkowej. Według art. 16a ust. 1 powołanej ustawy środkami trwałymi są stanowiące własność lub współwłasność, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:

- przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Należy podkreślić, iż w świetle powołanego powyżej przepisu, środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji podatkowej są składniki majątkowe, spełniające jednocześnie poniższe warunki:

* stanowią własność lub współwłasność podatnika;

* zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie przez podatnika;

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;

* przewidywany okres używania przekracza rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo są oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

* nie są zawarte w katalogu środków trwałych niepodlegających amortyzacji w art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ograniczenia dotyczące możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zostały wskazane w art. 16c ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność (...).

Powyższy przepis jednoznacznie wskazuje, że brak możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy środek trwały nie jest używany z uwagi na zawieszenie lub zaprzestanie działalności gospodarczej. Oznacza to, że jeśli podatnik nie zaprzestał lub nie zawiesił wykonywania działalności gospodarczej, a środek trwały jest czasowo nieużywany, podatnik ma prawo dokonywania w tym okresie odpisów amortyzacyjnych. Wyłączenie, o którym mowa w art. 16c pkt 5 ww. ustawy, nie uzależnia bowiem braku możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przydatności do używania lecz od faktu, że środek trwały nie może być używany z uwagi na zawieszenie lub zaprzestanie działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne wydane przez Ministra Finansów. Na przykład w interpretacji z 11 lutego 2011 r., znak IBPBI/2/423-1628/10/AP Minister Finansów potwierdził stanowisko podatnika, że,.przesłanką powodującą niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku trwałego jest więc zaprzestanie działalności, w związku z czym nastąpi zaprzestanie używania tych składników. Należy przez to rozumieć całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być używane. Przejściowe zaprzestanie użytkowania danych środków trwałych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nie jest natomiast przesłanką uzasadniającą zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Z powyższego wynika, iż dla kwalifikacji przedmiotowych wydatków (odpisów amortyzacyjnych) do kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia okoliczność, że Spółka aktualnie nie uzyskuje przychodów z tytułu eksploatacji niektórych automatów do gier. Nie nastąpiło bowiem zaprzestanie prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej w tym zakresie, a czasowo nieużytkowane urządzenia nie zostały zlikwidowane i mogą być wykorzystywane w działalności Spółki w przyszłości. W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż w przedstawionym stanie faktycznym odpisy amortyzacyjne dot. automatów do gier czasowo nieużywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej mogą zostać zaliczane do kosztów uzyskania przychodów".

Podobne stanowisko Minister Finansów wyraził także w interpretacji z 9 maja 2011 r., (nr IPPB3/423-141/11-2/MC) uznając za prawidłowe stanowisko podatnika, że "czasowy brak używania środków trwałych w przypadku gdy działalność gospodarcza jest kontynuowana, uprawnia do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych."

W tym samym kierunku Minister Finansów wypowiedział się w interpretacji z 12 sierpnia 2010 r., (IPPB5/423-299/10-4/DG) stwierdzając, że, "w związku z czasowym nieużywaniem środków trwałych, tj. automatów do gier, nie dochodzi do zawieszenia ani do zaprzestania działalności. Przedstawiony stan faktyczny nie spełnia zatem normy wynikającej z przepisu art. 16c pkt 5, która uniemożliwiałaby dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od powyższych środków trwałych. Tym samym, czasowy brak wykorzystania danego środka trwałego w przypadku kontynuowania prowadzenia działalności, w której środek ten był wykorzystywany, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego środka, stanowiących koszty uzyskania przychodów na podstawie cyt. powyżej art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowymi od osób prawnych".

Stanowisko prezentowane przez Ministra Finansów jest spójne z orzecznictwem sądów administracyjnych, w tym z niedawnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2011 r., (sygn. akt II FSK 725/10). W wyroku tym NSA wskazał, że "składnik majątku podlega odpisom amortyzacyjnym jako środek trwały tylko wtedy, gdy:

* będzie wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w przewidywanym czasie używania dłuższym niż rok,

* środek trwały został przez podatnika nabyty, stanowi jego własność,

* środek trwały został nabyty jako kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania, a to oznacza, że jego późniejsza niekompletność nie ma, tak z punktu widzenia wykładni art. 16a ust. 1 pkt 1-3 u.p.d.o.p. istotnego znaczenia."

W dalszej części wskazanego wyroku NSA podniósł, że "czasowy tylko brak wykorzystania danego środka trwałego w przypadku kontynuowania prowadzenia działalności, w której środek ten był wykorzystywany, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego środka. (...) tylko więc całkowite zaprzestanie prowadzenia danego rodzaju działalności gospodarczej, w której używano dany środek trwały (składnik majątku) uzasadnia zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16c pkt 5 in fine u.p.d.o.p. (...)".

Podsumowując, zdaniem Spółki, odpisy amortyzacyjne od automatów do gier czasowo nieużywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, mogą zostać zaliczane do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa X.