IPTPB3/423-18/11-2/KJ - Możliwość powstania przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku dokonania przez podatkową grupę kapitałową darowizny znaków towarowych oraz innych praw własności intelektualnej na rzecz spółki z o.o.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej..., przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2011 r. (data wpływu 21 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu w związku z darowizną w postaci praw do znaku towarowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu w związku z darowizną w postaci praw do znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca (dalej również Spółka) - we współpracy z innymi podmiotami z grupy kapitałowej zajmuje się m.in. wytwarzaniem oraz obrotem hurtowym produktami leczniczymi.

W celu usprawnienia wewnątrzgrupowych procesów zarządczych oraz biznesowych, grupa kapitałowa rozważa obecnie przeprowadzenie kompleksowego procesu restrukturyzacyjnego.

Jednym z założeń planowanego procesu restrukturyzacyjnego jest utworzenie przez wybrane podmioty z grupy kapitałowej podatkowej grupy kapitałowej (dalej: PGK) w rozumieniu art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z Wnioskodawcą jako spółką dominującą w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, Wnioskodawca - jako spółka dominująca oraz spółki zależne (m.in. Spółka z o.o.) zamierzają zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę o utworzeniu PGK, na okres co najmniej trzech lat podatkowych, która to umowa, spełniająca wszystkie warunki określone w art. 1a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostanie zarejestrowana przez naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla spółki wybranej jako podmiot reprezentujący PGK.

W chwili zawarcia ww. umowy o utworzeniu PGK oraz w całym okresie jej funkcjonowania, podmioty z grupy kapitałowej będą spełniały wszystkie wymogi warunkujące utworzenie oraz utrzymanie statusu PGK, tj. w szczególności:

* będą spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółkami akcyjnymi, posiadającymi siedzibę na terytorium kraju;

* przeciętny kapitał zakładowy przypadający na każdą ze spółek tworzących PGK, określony w sposób, o którym mowa w art. 16 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie nie niższy niż 1 000 000 PLN;

* Spółka - jako spółka dominująca - będzie posiadała bezpośrednio nie mniej niż 95% udziałów/akcji w każdej ze spółek zależnych;

* spółki zależne nie będą posiadały udziałów/akcji w kapitale zakładowym innych spółek wchodzących w skład PGK;

* w spółkach wchodzących w skład PGK nie będą występowały zaległości we wpłacie podatków stanowiących dochód budżetu Państwa;

* w okresie funkcjonowania PGK, podmioty tworzące PGK nie będą korzystać ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych przepisów ani nie będą pozostawać w związkach powodujących zaistnienie okoliczności, o których mowa w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

* PGK osiągnie w każdym roku swojego funkcjonowania minimalny udział dochodów w przychodach w wysokości 3%.

W okresie funkcjonowania PGK, tj. po spełnieniu wszelkich warunków formalnych dla utworzenia Podatkowej Grupy Kapitałowej, po zarejestrowaniu umowy o utworzeniu PGK przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego oraz po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego przyjętego dla PGK, Wnioskodawca otrzyma od Spółki z o.o. własność określonych znaków towarowych lub innych praw własności intelektualnej, jak również autorskich lub pokrewnych praw majątkowych ("znaki lub inne prawa"), wykorzystywanych dotychczas w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółki z o.o. W momencie dokonania przedmiotowego przekazania, ww. składniki majątku będą stanowić własność Spółki z o.o. oraz nie zostaną ujawnione przez Spółkę z o.o. dla celów podatkowych. Historycznie, w przeszłości Spółka z o.o. ponosiła w stosunku do niektórych ze znaków lub innych praw pewne wydatki związane z rejestracją/obsługą formalną procesu rejestracji ww. znaków lub innych praw, obejmujące w szczególności opłaty za zgłoszenie rejestracyjne przedmiotowych znaków lub innych praw, koszty usług prawnych/patentowych oraz rejestracyjnych, ponoszonych w tym zakresie oraz koszty innych niezbędnych usług dotyczących ww. znaków lub innych praw. W przypadku niektórych z ww. znaków lub innych praw, ww. koszty/wydatki zaliczane były przez Spółkę z o.o. do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco, tj. w momencie ich poniesienia. Żaden z omawianych kosztóww.ydatków nie został aktywowany, tj. wprowadzony do odpowiedniej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Spółkę z o.o. i rozliczony w drodze odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów podatkowych.

Ww. znaki lub inne prawa - stanowiące wyłączną własność Spółki z o.o. oraz nieujawnione dotąd przez Nią dla celów podatkowych - posiadają ustaloną wartość rynkową (lub możliwe jest ustalenie tej wartości w drodze odpowiedniej wyceny).

Własność ww. znaków lub innych praw zostanie przekazana Spółce w formie darowizny, tj. w szczególności:

* podstawą dokonania czynności ww. przekazania będzie umowa darowizny zawarta w sposób oraz w formie wynikającej z odpowiednich przepisów prawa oraz

* w związku z przeniesieniem własności znaków lub innych praw, Spółka nie dokona ani nie będzie zobowiązana do dokonania na rzecz Spółki z o.o. żadnego świadczenia ekwiwalentnego/zwrotnego ani w chwili otrzymania ww. darowizny, ani w przyszłości.

Jednocześnie, wartość przedmiotowego nieodpłatnego przekazania wskazana w ww. umowie darowizny będzie odpowiadała wartości rynkowej znaków lub innych praw, stanowiących przedmiot tej darowizny.

Po otrzymaniu ww. darowizny, Wnioskodawca będzie wykorzystywał przedmiotowe znaki lub inne prawa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, bezpośrednio po otrzymaniu przedmiotowej darowizny, Wnioskodawca wprowadzi ww. znaki lub inne prawa do odpowiedniej ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej zgodnie z odpowiednimi regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz rozpocznie amortyzację tych składników majątku dla celów podatkowych - począwszy od miesiąca następującego po miesiącu ich wprowadzenia do ww. ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Jednocześnie, wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją nr IPTPB3/423-18/11-3/KJ.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z darowizną nieujawnionych dla celów podatkowych znaków lub innych praw, otrzymaną przez Spółkę w ramach uprzednio utworzonej i zarejestrowanej Podatkowej Grupy Kapitałowej Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (który to przychód, jako element składowy dochodu/straty Wnioskodawcy, powinien zostać uwzględniony w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych PGK), odpowiadający (zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wartości rynkowej składników majątku będących przedmiotem tej darowizny, określonej na moment jej otrzymania.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów podatkowych zalicza się w szczególności, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, wobec braku w odpowiednich regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazania, co należy rozumieć pod pojęciem nieodpłatności, w celu ustalenia, jakiego rodzaju świadczenia uznawane są za nieodpłatne oraz tym samym stanowią przychód podatkowy u podmiotu je otrzymującego, koniecznym wydaje się przeanalizowanie stanowisk organów podatkowych oraz orzecznictwa sądów administracyjnych w tym zakresie.

Przykładowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 1999 r. (sygn. akt I SA/Gd 1290/98), stwierdzono, że: "Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy".

Podobnie, w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2003 r. (sygn. akt III RN 49/02), stwierdzono, że " (...) nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie musi wynikać ze zobowiązania cywilnoprawnego. Polega ono na uzyskaniu przez podatnika przychodu bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego".

A zatem, aby dane świadczenie mogło zostać uznane za nieodpłatne, tj. rodzące obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego przez podmiot je otrzymujący (zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), świadczenie takie musi spełniać następujące warunki:

* otrzymanie tego świadczenia musi wiązać się z przysporzeniem majątku u podmiotu je otrzymującego, które to przysporzenie ma konkretny wymiar finansowy oraz

* ww. świadczenie jest nieodpłatne, tj. podmiot je otrzymujący nie jest zobowiązany do dokonania żadnego świadczenia wzajemnego.

W przypadku łącznego spełnienia przez określone świadczenie ww. warunków, wartość takiego nieodpłatnego świadczenia, a tym samym przychód podatkowy u podmiotu go otrzymującego ustala się, zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

* według cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej podmiotu dokonującego świadczenia,

* według cen zakupu - jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia są usługi zakupione,

* w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu lokalu - jeśli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia jest udostępnienie lokalu

* na podstawie cen rynkowych - tj. cen stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia - w pozostałych przypadkach.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz zważywszy, że:

* własność znaków i innych praw zostanie przekazana Spółce - w ramach uprzednio utworzonej PGK - w formie darowizny, tj. w szczególności Spółka nie będzie zobowiązana do żadnego świadczenia wzajemnego ani w momencie otrzymania tej darowizny ani w przyszłości oraz

* przedmiotowe znaki lub inne prawa będą posiadać ustaloną wartość rynkową, na dzień dokonania darowizny, która to wartość - mająca skonkretyzowany wymiar finansowy - będzie stanowić przysporzenie majątku Spółki na dzień otrzymania darowizny, mające konkretny wymiar finansowy

* przedmiotowa darowizna dokonana na rzecz Spółki będzie stanowić - na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nieodpłatne świadczenie dokonane na rzecz Spółki, a tym samym będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę fakt, że przedmiotem ww. nieodpłatnego świadczenia (tj. darowizny otrzymanej przez Wnioskodawcę) nie są ani:

* świadczenia wchodzące w zakres zwykłej działalności gospodarczej Spółki z o.o., ani

* usługi zakupione przez Spółkę z o.o., ani

* udostępnienie lokalu

* wartość tego świadczenia/darowizny, a tym samym przychód podatkowy Wnioskodawcy w tym zakresie powinien odpowiadać wartości rynkowej przedmiotu tego świadczenia/darowizny (tj. wartości rynkowej znaków lub innych praw ustalonej na moment otrzymania świadczenia/darowizny), rozumianej jako cena rynkowa stosowana przy udostępnianiu znaków lub innych praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Biorąc pod uwagę fakt, że:

* przedmiotowa darowizna znaków lub innych praw stanowi nieodpłatne świadczenie dokonane na rzecz Wnioskodawcy, w ramach uprzednio utworzonej PGK oraz

* wartością tego nieodpłatnego świadczenia jest - na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - wartość rynkowa przedmiotu tego świadczenia,

* Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania - na dzień otrzymania przedmiotowej darowizny - przychodu podatkowego odpowiadającego wartości rynkowej znaków lub innych praw określonej na dzień otrzymania tej darowizny, który to przychód, jako element składowy dochodu/straty Wnioskodawcy, powinien zostać uwzględniony w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych PGK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdza się co następuje:

Na wstępie należy wskazać, że definicja podatkowej grupy kapitałowej została zawarta w art. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Zgodnie z ust. 1 ww. przepisu, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych może być również grupa co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych. Przy czym, ustawodawca w ust. 2 szczegółowo określił warunki, jakie powinna spełniać podatkowa grupa kapitałowa.

Na podstawie art. 7a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1-3.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest - z zastrzeżeniem wypadków, o których mowa w art. 21 i 22 - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został on osiągnięty. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Członkowie grupy kapitałowej, tak jak inne spółki kapitałowe podlegają przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i rozliczają się na tych samych zasadach, z niektórymi wyjątkami, ściśle określonymi w ustawie (np. art. 7a ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera ogólnej definicji przychodu. Otwarty katalog przysporzeń majątkowych stanowiących przychody podatkowe zawiera art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka otrzyma na własność (w formie darowizny) od innego podmiotu, wchodzącego w skład utworzonej w przyszłości Podatkowej Grupy Kapitałowej, znaki towarowe lub inne prawa własności intelektualnej, jak również autorskie lub pokrewne prawa majątkowe ("znaki lub inne prawa"), tj. składniki majątku, wykorzystywane dotychczas w ramach prowadzonej przez darczyńcę działalności gospodarczej, które dla celów podatkowych nie były ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Nabyte w ten sposób znaki towarowe i inne prawa zostaną ujęte w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez obdarowaną Spółkę i będą amortyzowane.

Zgodnie zatem, z literalną treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych darowizna dokonana przez Spółkę z o.o. na rzecz Wnioskodawcy - jako dokonana między Spółkami tworzącymi Podatkową Grupę Kapitałową - będzie stanowiła przychód Spółki.

Skoro, zgodnie z przyjętymi założeniami, PGK będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, powyższy przychód Wnioskodawcy z tytułu otrzymania darowizny - jako element składowy dochodu lub straty Spółki, będącej jedną ze Spółek tworzących Podatkową Grupę Kapitałową - będzie uwzględniany przy obliczaniu dochodu i straty PGK.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Nieprawidłowe jest natomiast stanowisko Spółki, że przychód ten, jako element składowy dochodu/straty Wnioskodawcy, powinien zostać uwzględniony w wysokości odpowiadającej wartości rynkowej składników majątku będących przedmiotem darowizny, określonej na moment jej otrzymania, zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z treści ww. przepisu, wynika, że wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Powyższy przepis określa zatem zasady ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń, w przypadku świadczenia usług lub udostępnienia rzeczy albo praw, podczas gdy Spółka otrzyma przedmiotowe znaki i prawa na własność, a zatem jako właściciel będzie mogła korzystać z przysługującego jej prawa na zasadach określonych w art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

W myśl tego przepisu w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Skoro więc Wnioskodawca otrzyma przedmiotowe prawa i znaki na własność to znaczy, że nie będzie się to wiązało z używaniem wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych w nieodpłatny zarząd lub używanie. W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, przepis art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zatem zastosowania.

W myśl art. 888 § 1 kodeksu cywilnego, umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie.

Świadczenie na rzecz obdarowanego może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego - do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze.

Darowizna jest umową jednostronnie zobowiązującą, która może być zawarta na zasadach ogólnych prawa cywilnego pomiędzy wszystkimi podmiotami (osoby fizyczne, prawne i ułomne osoby prawne). Nie istnieją w zasadzie żadne ograniczenia co do możności przyjmowania darowizn, okolicznością przesądzającą w tym zakresie jest posiadanie zdolności prawnej.

Umowa darowizny jest umową konsensualną, co oznacza, iż wywołuje ona skutki z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli przez darczyńcę i obdarowanego.

Cechą istotnie wyróżniającą umowę darowizny od wielu umów nazwanych, uregulowanych w kodeksie cywilnym, jest jej nieodpłatność. Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca, dokonując na rzecz drugiej strony przysporzenia, nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonania umowy darowizny, ani też w przyszłości.

Skutkiem zawarcia ww. umowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych jest uzyskanie przez obdarowanego nieodpłatnego świadczenia.

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania przepis art. 12 ust. 6 lecz art. 12 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Reasumując, otrzymanie darowizny kreuje u obdarowanego nią podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przychód podatkowy. Zgodnie bowiem z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

W przypadku, gdy przedmiotem darowizny nie są pieniądze, lecz rzeczy lub prawa majątkowe, wartość darowizny, zgodnie z art. 12 ust. 5 ww. ustawy, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest ustalanie, czy opisana "darowizna" ma charakter bezzwrotnego świadczenia i czy jej wartość została prawidłowo ustalona w sporządzonej umowie, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Jeżeli jednak przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnić się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, a w szczególności, jeśli umowa darowizny będzie związana ze świadczeniem wzajemnym Spółki w jakiejkolwiek formie bądź też nieprawidłowo wycenionym, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.