IPTPB3/423-169/14-4/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.), uzupełnione pismem z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 22 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczącej transakcji, których ceny wynikają z taryfy - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczącej transakcji, których ceny wynikają z taryfy.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 8 sierpnia 2014 r., (doręczonym w dniu 12 sierpnia 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 22 sierpnia 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 18 sierpnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. S.A., (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) prowadzi działalność m.in. w zakresie dystrybucji energii elektrycznej. Ceny po jakich Spółka świadczy swoje usługi wynikają z taryfy zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w drodze decyzji. Wnioskodawca dokonuje transakcji z podmiotami powiązanymi i niepowiązanymi. Ceny wynikające z obowiązującej taryfy obowiązują zarówno w stosunku do podmiotów powiązanych jak i niepowiązanych.

W uzupełnieniu wniosku dodano następujące wyjaśnienia.

Podmiotem powiązanym jest spółka kapitałowa posiadająca bezpośrednio ponad 5% udziałów w kapitale Wnioskodawcy (powiązanie w rozumieniu art. 11 ust. 4 pkt 1 i ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wysokość cen ujętych w taryfie, w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, nie wynika wprost z regulacji ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm. dalej: upe). Jednakże ustawa, a w szczególności rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2013 r. poz. 1200), określają szczegółowe zasady kształtowania taryf dla energii elektrycznej, kalkulacji cen i stawek opłat, rozliczeń z odbiorcami oraz między przedsiębiorstwami energetycznymi.

Jak stanowi art. 47 ust. 1 i 2 ustawy - Prawo energetyczne:

1. Przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje ustalają taryfy dla paliw gazowych i energii, które podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa URE, oraz proponują okres ich obowiązywania. Przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje przedkładają Prezesowi URE taryfy z własnej inicjatywy lub na żądanie Prezesa URE.

2. Prezes URE zatwierdza taryfę bądź odmawia jej zatwierdzenia w przypadku stwierdzenia niezgodności taryfy z zasadami i przepisami, o których mowa w art. 44-46".

Z przepisu tego wynika zatem wprost obowiązek przedsiębiorstwa energetycznego kalkulowania cen wyłącznie zgodnie ze ściśle normatywnie ustalonymi zasadami.

Stosownie do art. 45 ust. 1 upe, cyt.: "Przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie cen i stawek opłat zawartych w taryfie lub cen i stawek opłat ustalanych na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49 ust. 1, wylicza opłaty za dostarczane do odbiorcy paliwa gazowe, energię elektryczną lub ciepło".

Powyższe przepisy są uszczegółowione przez rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2013 r. poz. 1200).

Jak wynika z powyższych przepisów, Spółka zobowiązana jest do ustalania cen świadczonych usług (dla podmiotów powiązanych i niepowiązanych) w oparciu o taryfę zatwierdzoną przez Prezesa URE. Spółka nie ma możliwości zmiany ceny w stosunku do jakiegoś podmiotu. Sama taryfa również nie może być kształtowana w sposób dowolny, lecz odpowiada wytycznym rozporządzenia Ministra Gospodarki.

Analizując regulacje prawne leżące u podstaw taryfy zatwierdzanej w drodze decyzji administracyjnej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, w kontekście § 1 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz. U. z 2009 r. Nr 160, poz. 1268 z późn. zm.), należy stwierdzić w ocenie Wnioskodawcy, że sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustawy i wydanego na jej podstawie aktu normatywnego.

Szacowana wartość usług dystrybucji energii elektrycznej przekroczy w transakcjach z poszczególnymi podmiotami powiązanymi (powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 4 pkt 1 i ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) w danym roku podatkowym limit wskazany w art. 9a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, tj. równowartość 30 000 EURO.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka zobowiązana jest do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczącej transakcji, których ceny wynikają z taryfy.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje dokonywane z podmiotami powiązanymi, których cena wynika z taryfy nie podlegają obowiązkowi, o którym mowa w art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 47 ust. 1 i 2 ustawy - Prawo energetyczne (dalej: upe), cyt.:

1. Przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje ustalają taryfy dla paliw gazowych i energii, które podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa URE, oraz proponują okres ich obowiązywania. Przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje przedkładają Prezesowi URE taryfy z własnej inicjatywy lub na żądanie Prezesa URE.

2. Prezes URE zatwierdza taryfę bądź odmawia jej zatwierdzenia w przypadku stwierdzenia niezgodności taryfy z zasadami i przepisami, których mowa w art. 44-46".

Stosownie do art. 45 ust. 1 upe, cyt.: "Przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie cen i stawek opłat zawartych w taryfie lub cen i stawek opłat ustalanych na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49 ust. 1, wylicza opłaty za dostarczane do odbiorcy paliwa gazowe, energię elektryczną lub ciepło".

Powyższe przepisy są uszczegółowione przez rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2013 r. poz. 1200).

Jak wynika z powyższych przepisów, Spółka zobowiązana jest do ustalania cen świadczonych usług dla podmiotów powiązanych i niepowiązanych w oparciu o taryfę zatwierdzoną przez Prezesa URE. Spółka nie ma możliwości zmiany ceny w stosunku do jakiegoś podmiotu. Sama taryfa również nie może być kształtowana w sposób dowolny, lecz odpowiada wytycznym rozporządzenia Ministra Gospodarki.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: p.d.o.p.), jeżeli organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej określą, na podstawie art. 11 dochód podatnika w wysokości wyższej (stratę w wysokości niższej) niż zadeklarowana przez podatnika w związku z dokonaniem transakcji, o których mowa w art. 9a, a podatnik nie przedstawi tym organom wymaganej przez te przepisy dokumentacji podatkowej - różnicę między dochodem zadeklarowanym przez podatnika a określonym przez te organy opodatkowuje się stawką 50%.

Zasady szacowania dochodu przez organy podatkowe zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz. U. z 2009 r. Nr 160, poz. 1268 z późn. zm.). W myśl § 1 ust. 4 ww. rozporządzenia, przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że taryfa będąca podstawą ustalania cen za usługi świadczone przez Spółkę została ustalona na podstawie ustawy - Prawo energetyczne oraz rozporządzenia wydanego na jego podstawie, stosownie do treści powyższego przepisu, organy podatkowe nie mają prawa do określenia dochodu Spółki w drodze oszacowania.

Obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej został nałożony na podatników, aby organy podatkowe uzyskały informacje dotyczące rynkowości transakcji. Celem wprowadzenia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej było zobowiązanie podatników do przedstawienia czynników, które zdecydowały o ustaleniu takiej, a nie innej ceny.

Dokumentacja, o której mowa w art. 9a ust. 1 u.p.d.o.p., stanowi podstawę do podjęcia decyzji przez organ w sprawie wszczęcia postępowania mającego na celu oszacowanie dochodu, a w przypadku jego wszczęcia, jest dowodem w takim postępowaniu.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, według Wnioskodawcy, że w sytuacji, gdy organ podatkowy nie ma prawa ustalenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania (tekst jedn.: cena usług wynika z taryfy), Spółka nie jest zobowiązana do sporządzenia i posiadania dokumentacji o której mowa w art. 9a ust. 1 u.p.d.o.p. Istnieje ścisły związek pomiędzy art. 9a i art. 11 u.p.d.o.p. Przepisy te należy interpretować i stosować łącznie. Skoro obowiązek sporządzenia i przedstawienia dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust. 1 u.p.d.o.p., został wprowadzony w związku z uprawnieniem organów podatkowych do ustalenia dochodu w drodze oszacowania, to brak prawa oszacowania dochodu wyłącza obowiązek posiadania przez Spółkę dokumentacji podatkowej.

Zakładając racjonalność ustawodawcy, przyjąć należy według Wnioskodawcy, że nie nakłada się na podatnika zbędnego obowiązku. W przeciwnym wypadku dokumentacja podatkowa byłaby tylko bezpodstawnym obciążeniem podatnika.

Podobne stanowisko prezentowane jest w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów. Jako przykład można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. ILPB4/423-325/12-2/DS. W interpretacji tej wskazano, że w sytuacji, gdy podatnik dokonuje transakcji z podmiotem powiązanym, w części w jakiej cena wynika z taryf, wartość tych transakcji nie podlega uwzględnieniu przy określaniu limitu, o którym mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p. Organ podatkowy uznał, że dochody które nie mogą być ustalone w drodze oszacowania nie polegają zaliczeniu do powyższych limitów. Skoro wartość innych usług nie przekracza 30 000 EURO, to podatnik nie ma obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej, chociaż suma wartości wszystkich usług przekracza tę wartość.

W ocenie Wnioskodawcy, skoro usługi, których cena wynika z taryf nie są uwzględniane przy ustalaniu limitów, to Spółka nie jest zobowiązana do sporządzania dokumentacji podatkowej dotyczącej usług, których cena wynika z taryfy zatwierdzonej przez Prezesa URE.

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku (po jego uzupełnieniu), w zakresie transakcji realizowanych przez Wnioskodawcę z podmiotami powiązanymi (w rozumieniu art. 11 ust. 4 pkt 1 i ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), dla których ceny wynikają z taryfy zatwierdzanej w drodze decyzji administracyjnej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Należy również poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych opublikowany w Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.