IPTPB3/423-156/14-2/GG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem uprawnień do emisji gazów cieplarnianych - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem uprawnień do emisji gazów cieplarnianych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Grupa SA (dalej: Spółka) jest podmiotem zajmującym się m.in. produkcją nawozów, związków chemicznych, gazów technicznych, podstawowych chemikaliów nieorganicznych i organicznych. Produkcja Spółki skupiona jest wokół trzech podstawowych jednostek produkcyjnych: nawozy, oxoplast i energetyka.

Procesy produkcyjne prowadzone są przy użyciu instalacji, których eksploatacja powoduje emisję do powietrza gazów cieplarnianych, w tym dwutlenku węgla (dalej: CO2), co w konsekwencji skutkuje objęciem Spółki regulacjami ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2011 r. Nr 122, poz. 695 z późn. zm.) oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy.

Regulacje dotyczące uprawnień do emisji gazów cieplarnianych wyróżniają trzy rodzaje instrumentów służących ograniczaniu emisji CO _2. Są to uprawnienia do emisji zanieczyszczeń (EUA), jednostki redukcji emisji (ERU) oraz jednostki poświadczonej redukcji emisji (CER). Z uwagi na fakt, że wszystkie ww. instrumenty służą równoważeniu faktycznej emisji CO _2, ich kwalifikacja dla celów podatkowych jest jednakowa, stąd w dalszej części wniosku będą one nazywane łącznie "uprawnieniami do emisji CO ₂ ".

Na pokrycie emisji CO ₂ Spółce są przyznawane darmowe uprawnienia do emisji CO ₂ w ramach Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla ("Krajowy Plan"). Spółka jest zobowiązana do corocznego rozliczenia emisji CO ₂ za rok poprzedni poprzez przedstawienie określonej ilości uprawnień do emisji CO ₂ do umorzenia w ilości równej zweryfikowanej rzeczywistej emisji CO ₂ potwierdzonej rocznym raportem. Umorzenie - które ma miejsce do dnia 30 kwietnia każdego kolejnego roku - stanowi rozliczenie rzeczywistej wielkości emisji.

Brak umorzenia uprawnień do emisji CO ₂ w wymaganej ilości może skutkować nałożeniem na Spółkę istotnych kar finansowych.

W związku z powyższym, Spółka korzysta z mechanizmu, jakim jest system handlu uprawnieniami do emisji CO _2. W celu pokrycia niedoborów za dany rok, jak również niedoborów, które mogą wystąpić w latach następnych Spółka nabywa na wolnym rynku brakujące uprawnienia do emisji CO ₂.

Stosownie do przyjętej przez Spółkę polityki rachunkowości oraz zgodnie z zaleceniami audytora ujęcie księgowe nabytych uprawnień do emisji CO ₂ przedstawia się w następujący sposób:

* w momencie zakupu Spółka księguje nabyte uprawnienia do emisji CO ₂ jako zobowiązanie wobec kontrahenta na kontach rozrachunkowych oraz jako zapasy (Wn 330 Prawa emisji CO ₂ zakupione (zapasy)/Ma 201 Rozrachunki z dostawcami),

* w trakcie roku obrotowego, co miesiąc Spółka tworzy na szacowaną emisję CO ₂ rezerwę w ciężar kosztów działalności podstawowej (Wn 411 Zużycie praw do emisji CO2/Ma 843 Rezerwa z tytułu emisji CO ₂), wartość rezerwy ma pokryć koszt nabycia uprawnień do emisji CO2 związanych ze zrealizowaną produkcją, na koniec roku obrotowego wartość rezerwy odpowiada szacowanemu zużyciu jednostek CO ₂ od zrealizowanej produkcji,

* w momencie umorzenia (tekst jedn.: do 30 kwietnia następnego roku obrotowego), Spółka wykorzystuje rezerwę w korespondencji z zapasami (Wn 843 Rezerwa z tytułu emisji CO ₂ / Ma 330 Prawa emisji CO ₂ zakupione, zapasy).

Z uwagi na fakt, że koszty związane z emisją CO ₂ materializują się w księgach rachunkowych w formie rezerwy, późniejsze umorzenie uprawnień do emisji CO ₂ co do zasady nie skutkuje ponownym rozpoznaniem kosztu (księgowane jest jako wykorzystanie rezerwy tj. bezwynikowo).

Do chwili obecnej Spółka nabyła uprawnienia do emisji CO ₂ w latach 2012 - 2013, przy czym były to EUA oraz CER. W 2013 r. Spółka rozpoznała jako koszt rachunkowy utworzone rezerwy na szacowane zużycie CO _2. W kwietniu 2014 r. nastąpiło umorzenie uprawnień do emisji CO ₂ i wykorzystanie rezerwy.

Z uwagi na szacowany poziom zużycia CO ₂ Spółka będzie nabywać uprawnienia do emisji CO ₂ w kolejnych latach obrachunkowych. Co do zasady będą to EUA oraz CER, ale Spółka nie wyklucza także nabywania ERU.

Ujęcie rachunkowe nabywanych w przyszłości uprawnień do emisji CO ₂ będzie przebiegać według przedstawionego powyżej mechanizmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że jest Ona uprawniona do zaliczenia wydatków na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 w z w. z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w momencie ich poniesienia, za który należy rozumieć moment ujęcia faktury z tytułu zakupu tych uprawnień w księgach rachunkowych Spółki na kontach rozrachunkowych jako zobowiązanie wobec kontrahenta oraz na koncie zapasów.

2. W sytuacji gdyby stanowisko Spółki w zakresie pytania pierwszego okazało się nieprawidłowe Spółka wnosi o potwierdzenie, że właściwym momentem rozpoznania wydatków związanych z zakupem praw do emisji CO ₂ jest data, pod którą Spółka co miesiąc tworzy rezerwę na szacowaną emisję CO ₂ i zalicza tę rezerwę w ciężar kosztów działalności podstawowej.

3. W sytuacji gdyby stanowisko Spółki w zakresie pytania pierwszego i drugiego okazało się nieprawidłowe Spółka wnosi o potwierdzenie, że właściwym momentem rozpoznania wydatków związanych z zakupem uprawnień do emisji CO ₂ będzie data pod którą Spółka wykorzysta rezerwę w momencie umorzenia uprawnień do emisji CO ₂.

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie pytania nr 1 wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On uprawniony do zaliczenia wydatków na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851), tj. w momencie ich poniesienia, za który rozumieć należy moment ujęcia faktury z tytułu zakupu tych uprawnień w księgach rachunkowych Spółki na kontach rozrachunkowych jako zobowiązanie wobec kontrahenta oraz na koncie zapasów.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cyt.: "Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...)".

W kontekście powyższego aby zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki: wydatek musi zostać poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, wydatek musi mieć charakter definitywny (bezzwrotny), wydatek musi być właściwie udokumentowany, wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ ponoszone przez Spółkę spełniają wszystkie wskazane wyżej warunki.

Procesy produkcyjne wytwarzanych przez Spółkę produktów prowadzone są przy użyciu instalacji, których eksploatacja powoduje emisję CO ₂ do atmosfery.

W konsekwencji Spółka jest bezwzględnie zobowiązana przestrzegać postanowień ustawy z dnia 29 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2011 r. Nr 122, poz. 695 z późn. zm.) oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy.

W razie zbyt niskiego limitu własnych uprawnień przyznanych w ramach Krajowego Planu oraz w sytuacji, gdy Spółka nie zakupi dodatkowych praw do emisji CO ₂ na wolnym rynku, konieczne byłoby ograniczenie produkcji albo, w razie przekroczenia norm emisji, uiszczenie istotnych kar finansowych za brak uprawnień na pokrycie rzeczywistych wielkości emisji.

Wobec powyższego wydatki na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ bezsprzecznie wykazują związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz mają wpływ na osiągane przez Spółkę przychody.

Wydatki na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ ponoszone przez Spółkę są bezzwrotne i udokumentowane fakturami.

Jednocześnie wydatki na zakup uprawnień do emisji CO ₂ nie zostały wymienione w ustawie w przepisie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, że nie zostały zawarte w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji powyższego wydatki Spółki na zakup uprawnień do emisji CO ₂ stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza podział kosztów uzyskania przychodów na:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami - tzw. koszty bezpośrednie (art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), oraz

* koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami - tzw. koszty pośrednie (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami są uznawane takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Do kosztów pośrednich zaliczane są natomiast wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające m.in. z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy też warunkujące prowadzenie tej działalności. Koszty te, chociaż związane są z przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami i nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie wystąpi przychód uzasadniający potrącenie tych kosztów.

Zdaniem Spółki, wydatki na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ Spółka powinna kwalifikować jako koszty pośrednie. Wydatków tych nie da się przyporządkować bezpośrednio do osiąganych przez Spółkę przychodów ze sprzedaży produktów. Wydatki takie są jednak niewątpliwie ponoszone w związku z wynikającym z przepisów prawa obowiązkiem do rozliczenia CO ₂ emitowanego przez instalacje Spółki w procesie wytwarzania produktów, a tym samym warunkują działalność gospodarczą Spółki.

Klasyfikacja wydatków na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ jako kosztów pośrednich potwierdzona została w licznych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów; m.in. w: interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 marca 2014 r., nr IBPBI/2/423-1744/13/BG, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 lutego 2014 r., nr IPTPB3/423-439/13-4/KJ, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie z dnia 17 grudnia 2013 r., nr IPPB5/423-806/13-3/KS, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 lipca 2013 r. nr IBPB1/2/423-466/13/PH, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 maja 2013 r., nr ILPB3/423-69/13-2/JG, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 marca 2012 r., nr IPTPB3/423-308/11-2/KJ.

Wobec powyższego wydatki na nabycie uprawnień do emisji CO2 stanowią dla Spółki tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodu.

W stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym kluczowe jest określenie, w którym momencie, w kontekście stosowanego przez Spółkę modelu ujęcia w księgach rachunkowych wydatków na nabycie uprawnień do emisji CO _2, wydatki te powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o o podatku dochodowym od osób prawnych CIT.

Stosownie do przyjętej przez Spółkę polityki rachunkowości oraz zgodnie z zaleceniami audytora ujęcie księgowe nabytych praw do emisji CO ₂ przedstawia się w następujący sposób:

* w momencie zakupu Spółka księguje nabyte uprawnienia do emisji CO ₂ jako zobowiązanie wobec kontrahenta na kontach rozrachunkowych oraz jako zapasy (Wn 33O Prawa emisji CO ₂ zakupione (zapasy)/Ma 20I Rozrachunki z dostawcami),

* w trakcie roku obrotowego, co miesiąc Spółka tworzy na szacowaną emisje CO ₂ rezerwę w ciężar kosztów działalności podstawowej (Wn 411 Zużycie praw do emisji CO ₂ / Ma 843 Rezerwa z tytułu emisji CO ₂), wartość rezerwy ma pokryć koszt nabycia uprawnień do emisji CO ₂ związanych ze zrealizowaną produkcją, na koniec roku obrotowego wartość rezerwy odpowiada szacowanemu zużyciu jednostek CO ₂ od zrealizowanej produkcji,

* w momencie umorzenia (tekst jedn.: do 30 kwietnia następnego roku obrotowego), Spółka wykorzystuje rezerwę w korespondencji z zapasami (Wn 843 Rezerwa z tytułu emisji CO ₂ / Ma 330 Prawa emisji CO ₂ zakupione zapasy).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cyt.: "Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą".

Do wydatków na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ nie ma zastosowania zasada wskazana w zdaniu drugim cytowanego wyżej przepisu, zgodnie z którą, jeśli pośrednie koszty uzyskania przychodów dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Zasada ta dotyczy bowiem sytuacji, gdy wydatki dotyczą świadczeń wykonywanych w kilku okresach, nie ma natomiast zastosowania w przypadku jednorazowego nabycia określonej ilości uprawnień do emisji CO ₂.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4e ustawy o o podatku dochodowym od osób prawnych, cyt.: "Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów".

Mając na uwadze fakt, że zaksięgowanie wydatków na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ następuje w oparciu o faktury zakupowe na kontach rozrachunkowych jako zobowiązanie wobec kontrahenta oraz na koncie zapasów, a późniejsze ujęcie tych wydatków jako kosztów rachunkowych następuje w powiązaniu z kontem rezerw, Spółka stoi na stanowisku, że właściwym i jedynym miarodajnym momentem rozpoznania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów jest data, pod którą wydatki są zaksięgowane na kontach rozrachunkowych jako zobowiązanie wobec kontrahenta oraz na koncie zapasów.

Powyższe potwierdza wykładnia językowa i systemowa przepisu art. 15 ust. 4e w zw. art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która expressis verbis wyłącza jako datę poniesienia kosztu datę ujęcia księgowego rezerw. Tym bardziej za datę poniesienia kosztu nie można uznać dnia umorzenia uprawnień do emisji CO _2, tj. dnia, w którym następuje wykorzystanie rezerwy (co do zasady z uwagi na wcześniejsze ujęcie rachunkowe księgowane jako wykorzystanie rezerwy, tj. bezwynikowo).

Dodatkowo Spółka wyjaśnia, że dzień umorzenia jest tylko dniem dokonania technicznej czynności rozliczenia emisji CO ₂ i nie powinien warunkować możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków, które zostały definitywnie poniesione w oparciu o faktury zakupowe w okresach wcześniejszych.

W konsekwencji powyższego, zdaniem Spółki w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym właściwym momentem zaliczenia przez Spółkę tych wydatków na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ do kosztów uzyskania przychodów jest dzień, w którym Spółka księguje nabyte uprawnienia jako zobowiązanie wobec kontrahenta na kontach rozrachunkowych oraz na koncie zapasów.

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki znajduje potwierdzone w linii interpretacyjnej organów podatkowych i zostało potwierdzone m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych, m.in.:

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 maja 2013 r., nr ILPB3/423-69/13-2/JG, cyt.: "(...) poniesienie kosztu podatkowego uzależnione jest od jego ujęcia w księgach rachunkowych (zaksięgowania). Zatem elementem decydującym o momencie rozpoznania pośrednich kosztów uzyskania przychodów jest data, na którą (pod którą) dany koszt został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych. Ponadto z treści art. 15 ust. 4e ww. ustawy wynika, że podstawą do ujęcia kosztu jest faktura (rachunek) lub inny dowód wówczas, gdy nie ma faktur. Przy czym zasady powyższe nie dotyczą rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.Zatem, za właściwe uznać należy rozpoznanie kosztu podatkowego w dacie, pod którą Spółka dokona ujęcia wydatków na nabycie uprawnień w swych księgach rachunkowych, bez względu na sposób ich rozliczenia dla celów bilansowych.Mając na uwadze powyższe, za słuszne uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, że wydatki poniesione na nabycie uprawnień do emisji gazów, które nabywane są w celu ich przyszłego umorzenia (zarówno za dany rok, jak i za lata przyszłe) winny być w całości zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie zaewidencjonowania ich zakupu, na podstawie właściwego dowodu, w księgach rachunkowych Spółki".

* w interpretacji Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 marca 2014 r., nr IBPBI/2/423-1744/13/BG, w której organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika, iż cyt.:

* "Skoro dla celów rachunkowych koszt uprawnień do emisji gazów cieplarnianych realizuje się poprzez tworzenie rezerw - a ww. przepis art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. nie pozwala na podatkowe rozpoznanie kosztu z chwilą utworzenia rezerwy - momentem poniesienia kosztu jest dzień ujęcia zakupu uprawnień w księgach rachunkowych. W opinii Wnioskodawcy w przedmiotowej sytuacji będzie to dzień), na który ujęto nabycie uprawnień w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury".

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 stycznia 2012 r. nr IPTPB3/423-283/11-MF.

Za prezentowanym przez Spółkę stanowiskiem przemawia także literalne brzmienie przepisów art. 15 ust. 4e oraz art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawodawca zdefiniował w przepisie art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie "ujęto koszt w księgach rachunkowych" jako "zaksięgowanie".

Zgodnie z zasadami interpunkcji (pkt 97.1. Słownika Języka Polskiego PWN http://....), cyt.: "w nawiasy ujmujemy te części wypowiedzi, które uzupełniają lub objaśniają tekst główny, są jego alternatywnym sformułowaniem".

Z uwagi na fakt, że ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawa o rachunkowości nie zawierają legalnej definicji pojęcia "zaksięgować", dokonując jego wykładni należy odwołać się do potocznego znaczenia tego słowa.

Stosownie do definicji słownikowej pod pojęciem "zaksięgować" należy rozumieć cyt.: "wpisać wydatki lub wpływy do księgi rachunkowej" (Słownik Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN, http://...), "zarejestrować zdarzenie gospodarcze w księgach rachunkowych" (http://...).

Powyższe potwierdzają zarówno wskazane wyżej interpretacje indywidualne, jak i wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. wyrok z dnia 14 grudnia 2012 r., sygn. akt II FSK 861/11, wyrok z dnia 20 lipca 2012 r., sygn. akt II FSK 2406/11, wyrok z dnia 9 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1091/10, wyrok z dnia 20 lipca 2011 r., sygn. akt II FSK 414/10, wyrok z dnia z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1294/09), a także wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych (m.in. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 2345/13, wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1700/13, wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 965/13, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 14 sierpnia 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 631/12, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Po 529/12).

Podsumowanie:

Z uwagi na fakt, że:

* wydatki na nabycie uprawnień do emisji CO ₂ stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

* wydatki te należy uznać za tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodu,

* Spółka dokonuje zaksięgowania wydatków w księgach rachunkowych na kontach rozrachunkowych oraz na koncie zapasów w oparciu o faktury zakupowe, a późniejsze ujęcie tych wydatków jako kosztów rachunkowych następuje za pośrednictwem konta rezerw,

- Spółka jest uprawniona, na podstawie art. 15 ust. 4d i art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, za który w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym należy uznać moment ujęcia faktury z tytułu zakupu tych uprawnień w księgach rachunkowych Spółki na kontach rozrachunkowych jako zobowiązanie wobec kontrahenta oraz na koncie zapasów.

W związku z tym, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku uznano za prawidłowe, odstępuje się od wydania interpretacji w pozostałym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.