IPTPB3/423-15/11-5/KJ - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wytworzenie znaków towarowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością..., przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 19 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości rozpoznania wydatków związanych z uzyskaniem praw ochronnych i ich rejestracją jako kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości rozpoznania wydatków związanych z uzyskaniem praw ochronnych i ich rejestracją jako kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność w branży farmaceutycznej, zajmującym się produkcją, produktów leczniczych, wyrobów medycznych, kosmetyków, produktów biobójczych oraz suplementów diety.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wytwarza, jak również nabywa znaki towarowe, przy czym większość ze znaków jest przez Nią wytwarzana we własnym zakresie.

Wytworzenie chronionych znaków towarowych, które następuje w dniu uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy, wiąże się z poniesieniem przez Spółkę określonych kosztów, w tym w szczególności kosztów wynagrodzeń z narzutami, kosztów promocji i marketingu, wydatków na obsługę prawną w procesie rejestracji znaków towarowych, opłat za zgłoszenie znaku towarowego oraz kosztów badania zdolności do ochrony znaku towarowego.

W latach 2003-2010 Spółka kwalifikowała prawa ochronne na znakach towarowych, zarówno wytworzone we własnym zakresie, jak i nabyte od podmiotów trzecich, jako wartości niematerialne i prawne (dalej: WNIP) i ujmowała je w prowadzonej przez Nią ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: ewidencja WNIP). Wprowadzenie znaków towarowych do ewidencji WNIP następowało w dacie ich nabycia lub otrzymania świadectw ochronnych na wytworzone przez Spółkę we własnym zakresie znaki towarowe.

W zakresie praw ochronnych na znaki towarowe wytworzone przez Spółkę wartość początkową wykazywaną w ewidencji WNIP stanowiły wydatki na obsługę prawną w procesie rejestracji znaków towarowych, opłaty za zgłoszenie znaku towarowego oraz koszty badania zdolności do ochrony znaku towarowego. Spółka dokonywała zaliczenia wydatków związanych z wytworzeniem znaków towarowych do kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych.

Z uwagi na fakt, że, w ocenie Spółki, zaliczenie praw ochronnych na znakach towarowych wytworzonych przez Nią we własnym zakresie do WNIP było działaniem nieprawidłowym, powinna zostać dokonana korekta rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych, polegająca na wyksięgowaniu z ewidencji WNIP (za okres 2003-2010) praw ochronnych na wytworzonych znakach towarowych oraz wyłączeniu (za okres 2005-2010) z kosztów uzyskania przychodów kwot dokonanych od nich odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie czwarte. Jednocześnie wniosek Spółki w zakresie pytań nr 1, 2 i 3 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami nr: IPTPB3/423-15/11-2/KJ, IPTPB3/423-15/11-3/KJ i IPTPB3/423-15/11-4/KJ.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez nią w latach 2005-2010, w związku z wytworzeniem znaków towarowych, stanowią koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym zostały przez nią poniesione.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397) (dalej: u.p.d.o.p.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten wprowadza zatem dwa warunki uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów;

Zdaniem Spółki wydatki na wytworzenie znaków towarowych spełniają warunki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, jako poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Uzyskanie praw ochronnych na znaki towarowe pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i ma na celu zabezpieczenie jej praw do znaku.

Ponadto przedmiotowe wydatki nie zostały także wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 u.p.d.o.p.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w dotychczasowej praktyce organów podatkowych, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora IS w Warszawie z dnia 27 maja 2010 r. nr IPPB5/423-240/10-3/AJ.

W okresie do 31 grudnia 2006 r. zasady rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów były uregulowane w art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów były potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczyły, tj. były potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnosiły się do przychodów danego roku podatkowego chyba, że ich zarachowanie nie było możliwe, w tym przypadku były one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

W związku z powyższym koszty uzyskania przychodów mogły być potrącone w roku podatkowym, którego dotyczyły, tzn. w roku podatkowym, w którym w efekcie poniesienia danego wydatku podatnik uzyskał przychód do opodatkowania. Jednakże, w przypadku wydatków o charakterze ogólnym, których charakter nie pozwalał na przyporządkowanie do określonego przychodu, powinny one zostać potrącone w dacie ich poniesienia.

Dlatego też prawa ochronne na znaki towarowe, wytworzone we własnym zakresie nie stanowią WNIP w świetle art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p., zarówno w jego brzmieniu obowiązującym obecnie, jak i w latach 2003-2006. W związku z tym amortyzacji podlegają jedynie te prawa ochronne do znaków towarowych, które zostały przez podatnika nabyte, a nie wytworzone i tylko one podlegają wprowadzeniu do ewidencji WNIP.

Fakt, iż samo prawo ochronne do znaku towarowego znajduje się w tym zamkniętym katalogu WNIP, zawartym w art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p., nie przesądza o jego kwalifikacji do WNIP. Aby uznać, iż dane prawo stanowi WNIP, co umożliwia jego amortyzację, niezbędne jest, aby prawo to spełniało pozostałe warunki wymienione w art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p., w tym w szczególności, aby zostało nabyte, a nie wytworzone przez podatnika.

Spółka stoi na stanowisku, że poniesione koszty nie mogą zostać potraktowane jako koszty bezpośrednio związane z przychodem, gdyż w dacie poniesienia nie są znane konkretne przychody z nimi związane, a zatem powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu pośrednio związanych z jej przychodami. Nie można bowiem powiązać wydatków na wytworzenie prawa ochronnego do znaku towarowego z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Spółkę.

W konsekwencji, wydatki na wytworzenie praw ochronnych na znaki towarowe poniesione przez Spółkę po dniu 1 stycznia 2007 r. również powinny zostać uwzględnione w roku podatkowym w którym zostały poniesione i w tym zakresie Spółka powinna odpowiednio skorygować swoje rozliczenia w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Dlatego też Spółka powinna zaliczyć poniesione przez nią w latach 2005-2010 wydatki na wytworzenie praw ochronnych na znakach towarowych do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, niezależnie od tego, w którym momencie Spółka uzyskała prawo ochronne.

Dodatkowo Spółka podkreśla, że zaprezentowane przez Nią w niniejszym wniosku stanowisko znajduje potwierdzenie na gruncie dotychczasowej praktyki organów podatkowych, w szczególności w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 maja 2010 r., nr IPPB5/423-240/10-3/AJ, wydanej na gruncie bardzo podobnego do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego, w której Dyrektor IS w Warszawie uznał stanowisko podatnika za prawidłowe w pełnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 4.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, iż pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego Organ upoważniony nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych. Podany we wniosku stan faktyczny stanowi bowiem jedyną podstawę faktyczną wydanej interpretacji i tym samym, wraz z zadanym pytaniem, wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywołać określone w ustawie skutki prawne. W całości opierając rozstrzygnięcie o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny Organ przedstawia swój pogląd w zakresie wykładni analizowanych przepisów nie rozstrzygając przy tym o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, iż orzeczenia te nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, pomimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów upoważnionych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.