IPTPB3/423-128/12-14/13-S/GG - Ustalenie przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu transakcji zbycia wierzytelności własnej.
Pismo z dnia 28 czerwca 2013 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB3/423-128/12-14/13-S/GG Ustalenie przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu transakcji zbycia wierzytelności własnej.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Op 414/12 (data wpływu 18 marca 2013 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 31 maja 2012 r., oraz pismami z dnia 6 lipca 2012 r. (data wpływu 11 lipca 2012 r.) i z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 17 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu transakcji zbycia wierzytelności własnej - jest prawidłowe
UZASADNIENIE
W dniu 5 kwietnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:
momentu powstania i opodatkowania przychodu z tytułu cesji wierzytelności,
ustalenia przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu transakcji zbycia wierzytelności własnej.
Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pismem z dnia 25 maja 2012 r., nr IPTPB3/423-128/12-2/GG, oraz pismem z dnia 28 czerwca 2012 r. Nr IPTPB3/423-128/12-5/GG, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia go bez rozpatrzenia.
Przedmiotowe wezwania zostały skutecznie doręczone w dniu 31 maja 2012 r. oraz w dniu 2 lipca 2012 r.
W dniu 31 maja 2012 r. uiszczono brakującą opłatę od wniosku w wysokości 80 zł, a w dniu 11 lipca 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku, w obowiązującym terminie.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka posiada względem swojego kontrahenta - dostawcy urządzeń (dalej: Dostawca) wymagalną wierzytelność o zwrot nienależnie zapłaconej przez Spółkę ceny za dostarczone urządzenia. Dostawca nie wykazał dotychczas woli dobrowolnego wykonania zobowiązania względem Spółki do zwrotu uzyskanej zapłaty. Dostawca jest spółką kapitałową w upadłości.
Spółka zmierza obecnie zbyć wierzytelność względem Dostawcy na rzecz podmiotu trzeciego (dalej: Nabywca wierzytelności), przy czym może to być podmiot powiązany ze Spółką. W umowie cesji wierzytelności Spółka oraz Nabywca wierzytelności zamierzają, uzależnić wielkość ceny za nabywaną wierzytelność od stopnia zaspokojenia roszczenia Nabywcy wierzytelności. Co za tym idzie, zapłata przez Nabywcę wierzytelności na rzecz Spółki ceny za zbywaną wierzytelność nastąpi dopiero w przyszłości i uzależniona jest od skuteczności przeprowadzonej przez Nabywcę wierzytelności windykacji należności względem Dostawcy. Ze względu na brak możliwości ustalenia w dniu zbycia precyzyjnej ceny za zbywaną wierzytelność, Spółka zamierza ustalić ją na poziomie wartości nominalnej wierzytelności.
W uzupełnieniu Wnioskodawca w pierwszej kolejności zauważa, że jego pierwotna wierzytelność wobec Dostawcy, którym jest firma handlowa T S.A. (dalej: wierzytelność T), nie została zakwalifikowana jako przychód należny ani dla celów podatkowych, ani dla celów rachunkowych, gdyż jest to roszczenie o zwrot ceny za dostarczone urządzenia - nienależnie zapłaconej Dostawcy przez Wnioskodawcę - a nie przychód z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług lub dostawy przez niego towarów.
Natomiast planowane odpłatne zbycie wierzytelności T zostanie wykazane przez Wnioskodawcę jako przychód należny zarówno dla celów podatkowych, jak i dla celów rachunkowych. Przychodem będzie cena, w tym przypadku odpowiadająca wartości nominalnej tej wierzytelności, czyli cała wartość wierzytelności, przy czym płatność ceny będzie uzależniona od efektywności egzekwowania spłat tej wierzytelności przez Nabywcę. W ten sposób powstanie u Wnioskodawcy wierzytelność wobec nabywcy (dalej: wierzytelność wobec Nabywcy). Zbycie przedmiotowej wierzytelności wobec Nabywcy nastąpi na rzecz podmiotu, który zajmuje się prawnym dochodzeniem jej spłaty. Obecnie podmiot ten nie jest jeszcze znany, gdyż Wnioskodawca podejmie decyzję o poszukiwaniu nabywcy w sytuacji, gdy uzyska od Ministra Finansów potwierdzenie - w drodze indywidualnej interpretacji - konsekwencji podatkowych całej transakcji.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Kiedy Spółka powinna rozpoznać przychód z tytułu sprzedaży wierzytelności przysługującej jej względem Dostawcy - w momencie zawarcia umowy cesji wierzytelności, czy też w momencie zapłaty na rzecz Spółki przez Nabywcę wierzytelności ceny za zbywaną wierzytelność.
Czy w razie, gdyby w przyszłości miało dojść do zbycia na rzecz podmiotu trzeciego wierzytelności wobec Nabywcy to cena zbywanej przez Spółkę wierzytelności, zarachowanej przez Spółkę uprzednio jako przychód należny, będzie stanowiła w całości przychód, a kosztem będzie wartość tej wierzytelności uprzednio wykazana jako przychód podatkowy z transakcji zbycia wierzytelności na rzez Nabywcy wierzytelności.
Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku, natomiast w zakresie pytania nr 1 została wydana w dniu 18 lipca 2012 r. odrębna interpretacja nr IPTPB3/423-128/12-7/GG.
Zdaniem Wnioskodawcy, wynik podatkowy na zbyciu podmiotowi trzeciemu wierzytelności względem Nabywcy wierzytelności będzie skalkulowany w ten sposób, że uzyskana cena będzie stanowiła przychód podatkowy, a wartość tej wierzytelności w wielkości uprzednio zaliczonej do przychodu podatkowego Spółki będzie stanowiła w pełni koszt podatkowy. W przypadku, gdy uzyskany przychód ze sprzedaży wierzytelności wobec Nabywcy wierzytelności będzie większy niż koszt (czyli wartość wierzytelności wobec Nabywcy), to wówczas powstanie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Spółce. Jeżeli zaś cena będzie niższa niż kwota, którą uprzednio Spółka wykazała jako przychód podatkowy, to wówczas wykaże stratę podatkową. W szczególności nie będzie miał tu zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku do chodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku do chodowym od osób prawnych, została zarachowana jako przychód należny.
Biorąc pod uwagę, że jak wskazała Spółka w uzasadnieniu swojego stanowiska przedstawionego w pkt 1, na gruncie art. 12 ust. 3 oraz ust. 3a ustawy o podatku do chodowym od osób prawnych istnieją podstawy do zarachowania zbywanej wierzytelności wobec Nabywcy jako przychodu należnego Spółki, to tym samym zachodzi w niniejszym przypadku przewidziany w art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku do chodowym od osób prawnych wyjątek od zasady, iż strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów. Co za tym idzie, jeżeli cena za zbywaną wierzytelność przysługującą Spółce względem Nabywcy wierzytelności będzie niższa niż kwota, którą uprzednio Spółka wykazała jako przychód podatkowy, to wówczas Spółka wykaże stratę podatkową.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podtrzymał swoje stanowisko i potwierdzającą je argumentację zawartą we wniosku. W opinii Wnioskodawcy, ponieważ wierzytelność wobec Nabywcy zostanie przed sprzedażą zaliczona do przychodów podatkowych i księgowych Wnioskodawcy, to w konsekwencji ewentualna strata na zbyciu przedmiotowej wierzytelności podmiotowi trzeciemu będzie stanowiła koszt podatkowy Wnioskodawcy. Taka zasada rozliczenia sprzedaży wierzytelności zaliczonych uprzednio do przychodów podatkowych wynika wprost z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, podstawa prawna rozliczenia podatkowego jest wspomniany art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 tej ustawy, została zarachowana jako przychód należny. Ponieważ zostanie ona zarachowana podatkowo i księgowo jako przychód należny, to przepis ten uprawnia do rozpoznania kosztu podatkowego.
W dniu 18 lipca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nr IPTPB3/423-128/12-8/GG IPTPB3/423-128/12-9/GG, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, iż:
odpłatne zbycie własnych wierzytelności, których wartość nie została rozpoznana przez podatnika jako przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych skutkuje powstaniem przychodu, na podstawie art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 ww. ustawy w momencie otrzymania zapłaty.
będzie mógł On ustalić koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia własnej wierzytelności tylko do wysokości równej uzyskanej cenie za jej zbycie. Strata poniesiona na przedmiotowej transakcji nie może być natomiast zaliczona do podatkowych kosztów uzyskania przychodu, albowiem w opisanej sytuacji nie może dojść do zaliczenia straty w koszty podatkowe na podstawie wyłączenia zawartego w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 39 ww. ustawy.
Pismem z dnia 2 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca wezwał organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 5 września 2012 r., nr IPTPB3/423W-34/12-2/GG, udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.
Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 18 lipca 2012 r., nr IPTPB3/423-128/12-8/GG IPTPB3/423-128/12-9/GG, Wnioskodawca wniósł w ustawowym termie, skargę pismem z dnia 9 października 2012 r. (data wpływu 11 października 2012 r.), do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu.
Pismem z dnia 9 listopada 2012 r., nr IPTPB3/4240-59/12-2/GG, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na przedmiotową skargę, wnosząc o jej oddalenie.
Po rozpatrzeniu ww. skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, prawomocnym wyrokiem, sygn. akt I SA/Op 414/12 z dnia 9 stycznia 2013 r. (data wpływu 18 marca 2013 r.), uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego.
W wyroku Sąd stwierdził m.in., iż "nie sposób ocenić, jakie jest ostatecznie stanowisko organu i do jakiego stanu faktycznego nawiązuje. Stwierdzenie zawarte w zdaniu drugim nie tylko pozostaje w oczywistej sprzeczności z wnioskiem końcowym, iż zbycie wierzytelności własnej nie doprowadzi do opodatkowania majątku spółki, ale nadto nie wiadomo, na jakiej podstawie organ twierdzi, iż chodzi tu o zbycie wierzytelności własnych, których wartość nie została rozpoznana przez podatnika jako przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p.
W tych okolicznościach wypowiedź organu w tym wątku sprawy (co do powstania przychodu) w sposób oczywisty narusza wymóg jasnej i precyzyjnej wypowiedzi co do przyczyn, dla których stanowisko wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe, jak też w zakresie przedstawienia własnego poglądu oraz jego uzasadnienia (art. 14c § 2 o.p. Sam zaś wniosek końcowy organu wyrażający się w stwierdzeniu, że zbycie wierzytelności własnej nie doprowadzi do opodatkowania majątku spółki, pozostaje w sprzeczności z wcześniejszą konkluzją organu, iż na gruncie u.p.d.o.p. odpłatne zbycie wierzytelności własnych, których wartość nie została rozpoznana przez podatnika jako przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., skutkuje powstaniem przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 tej ustawy, jak też z samym brzmieniem tego ostatniego przepisu, skoro przychody z tytułu sprzedaży wierzytelności własnej nie zostały wymienione w katalogu wyłączeń zawartych w art. 14 ust. 4 u.p.d.o.p. Co prawda w skarżonej interpretacji organ stwierdził, że na gruncie u.p.d.o.p. odpłatne zbycie wierzytelności własnych skutkuje powstaniem przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 tej ustawy w momencie otrzymania zapłaty, jednakże zdaniem organu dotyczy to wierzytelności, których wartość nie została rozpoznania przez podatnika jako przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Niezależnie od tego, że tego ostatniego zastrzeżenia organ w żaden sposób nie uzasadnił, to w świetle przytoczonych argumentów należy uznać je za wadliwe.
Błędne odczytanie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji w zakresie objętym pytaniem nr 2 stanowi o naruszeniu art. 14c § 2 w związku z art. 14b § 3 o.p. również w części odnoszącej się do kosztów uzyskania przychodu. W konsekwencji spowodowało ono wadliwość stanowiska organu także w zakresie tego zagadnienia. ogólnikowości wywodów uniemożliwia w zasadzie sądową kontrolę stanowiska organu."
W ponownie przeprowadzonym postępowaniu, zdaniem Sądu, Organ weźmie zatem za podstawę oceny stanowiska Wnioskodawcy stan faktyczny wynikający z treści wniosku, a w razie dalszych wątpliwości co do znaczących prawnie elementów tego stanu faktycznego skorzysta z instytucji przewidzianej w art. 169 § 1 o.p. w związku z art. 14h o.p. Dopiero niebudzący wątpliwości stan faktyczny, istotny dla oceny przedstawionych wątpliwości interpretacyjnych, może stać się podstawą przeprowadzenia prawidłowej oceny prawnej. W jej ramach, w przypadku uznania stanowiska strony za nieprawidłowe, organ stosownie do treści art. 14c § 2 o.p. dokona wykładni mających zastosowanie w sprawie norm prawnych, z uwzględnieniem stanowiska Sądu wyrażonego powyżej."
Biorąc pod uwagę wytyczne Sądu zawarte w ww. orzeczeniu z dnia 9 stycznia 2013 r. otrzymanym w dniu 18 marca 2013 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 4 czerwca 2013 r., nr IPTPB3/423-128/12-10/S-13/GG IPTPB3/423-128/12-11/S-13/GG wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia go bez rozpatrzenia.
Przedmiotowe wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 7 czerwca 2013 r.
W dniu 17 czerwca 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 13 czerwca 2013 r., z zachowaniem obowiązującego terminu, w którym Wnioskodawca uzupełnił elementy zdarzenia przyszłego oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzając, iż:
Precyzuje i uzupełnia wniosek w zakresie elementów zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że:
* Spółka zamierza wykazać wierzytelność wobec Nabywcy wierzytelności jako przychód należny w momencie zawarcia przez Spółkę z Nabywcą wierzytelności umowy zbycia wierzytelności. Dokumentem stanowiącym podstawę wykazania przedmiotowej wierzytelności jako przychodu należnego będzie wystawiona przez Spółkę nota księgowa.
* Przedmiotowa wierzytelność jest wierzytelnością własną Spółki.
* Przyczynami zbycia przedmiotowej wierzytelności przez Spółkę wobec Nabywcy są: chęć poprawy płynności finansowej Spółki, nieponoszenie przez Spółkę ryzyk i kosztów związanych z windykacją wierzytelności, zabezpieczenie się przed ryzykiem niewypłacalności Dostawcy, w szczególności biorąc pod uwagę fakt, iż Dostawca jest spółką kapitałową w upadłości.
* Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu wierzytelnościami.
* Spółka zamierza rozpoznać przychód ze zbycia wierzytelności osobie trzeciej na podstawie zawartej z osobą trzecią umowy zbycia wierzytelności oraz noty księgowej dokumentującej przedmiotowe zbycie.Spółka zamierza rozpoznać przychód ze zbycia wierzytelności na rzecz osoby trzeciej w momencie zawarcia wskazanej powyżej umowy. Podstawą prawną opisanego powyżej działania według Spółki będzie art. 12 ust. 3 w zw. z ust. 3a wskazanego przepisu ustawy CIT, zgodnie z którym za przychody związane z działalnością osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, zaś za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy CIT uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.
* Spółka zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z uzyskanym ze zbycia wierzytelności osobie trzeciej przychodem na podstawie wykładni a contrario art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy CIT, stanowiącego, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy CIT, została zarachowana jako przychód należny, co będzie mieć miejsce w ramach opisanego przez Spółkę zdarzenia przyszłego.
* Dniem poniesienia kosztu, tj. dniem, w którym Spółka zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości ujmie jako koszt w ewidencji księgowej koszty wierzytelności, w świetle art. 15 ust. 4e ustawy CIT, będzie dzień zapłaty przez osobę trzecią na rzecz Spółki ceny zbywanej wierzytelności.
* Wierzytelność będąca przedmiotem zbycia osobie trzeciej powstanie w sytuacji, gdy windykacja przedmiotowej należności przez Nabywcę wierzytelności względem Dostawcy nie będzie skuteczna, wskutek czego nie nastąpi zapłata przez Nabywcę wierzytelności na rzecz Spółki ceny za zbywaną wierzytelność.
* Przedmiotowa wierzytelność powstanie wskutek transakcji sprzedaży wierzytelności Spółki wobec Dostawcy na rzecz Nabywcy wierzytelności. Przedmiotem transakcji będzie wierzytelność Spółki względem Nabywcy wierzytelności, która będzie podlegać sprzedaży na rzecz osoby trzeciej.
Stanowisko Wnioskodawcy:
* Zdaniem Spółki, w świetle art. 12 ust. 3 oraz ust. 3a ustawy CIT przychód z tytułu zbycia przez Spółkę wierzytelności własnej przysługującej Spółce względem Dostawcy powstanie w momencie zawarcia przez Spółkę z Nabywcą wierzytelności umowy zbycia wierzytelności, gdyż w tej dacie Nabywca wierzytelności uzyska status wierzyciela Dostawcy, a tym samym dojdzie do skutecznego zbycia na rzecz Nabywcy prawa majątkowego. Zgodnie zaś z tym przepisem przychód powstaje w dniu przeniesienia własności wierzytelności. Zaś jego wielkość wynika z zawartych ustaleń między stronami transakcji.
* W opinii Spółki wynik podatkowy na zbyciu podmiotowi trzeciemu wierzytelności względem Nabywcy wierzytelności będzie skalkulowany w ten sposób, że uzyskana cena będzie stanowiła przychód podatkowy, podlegający rozpoznaniu przez Spółkę w momencie zawarcia przez Spółkę z osobą trzecią umowy zbycia wierzytelności, (co dodatkowo potwierdzi, wystawiona przez Spółkę na rzecz osoby trzeciej, nota księgowa), a wartość tej wierzytelności w wielkości uprzednio zaliczonej do przychodu podatkowego Spółki będzie stanowiła w pełni koszt podatkowy - w dniu zapłaty ceny wierzytelności przez osobę trzecią.
UZASADNIENIE stanowiska Spółki
W myśl art. 12 ust. 3 ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Zgodnie natomiast z ust. 3a powołanego artykułu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy CIT uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Na gruncie opisanego stanu faktycznego, zdaniem Spółki przychód należny z tytułu sprzedaży wierzytelności przysługującej Spółce względem Nabywcy, jako przychód związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, powstanie po stronie Spółki już w momencie zawarcia z nabywcą wierzytelności umowy cesji wierzytelności. W tej dacie dojdzie bowiem do zbycia prawa majątkowego, o którym mowa w art. 12 ust. 3a, wskazującym w jaki sposób najeży ustalać datę powstania przychodu z działalności gospodarczej. Nie zachodzi jednocześnie w analizowanym przypadku żaden z wyjątków w zakresie sposobu ustalania momentu postania przychodu przewidzianych ust. 3c-3e przedmiotowego artykułu. Co za tym idzie, zdaniem Spółki na gruncie przedstawionego stanu faktycznego już w momencie zawarcia umowy cesji wierzytelności po stronie Spółki powstanie przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy CIT. Dla przedstawionej kwalifikacji nie ma przy tym znaczenia okoliczność, że wierzytelność Spółki względem Nabywcy wierzytelności o zapłatę ceny za zbywaną wierzytelność nie jest jeszcze w tej dacie wymagalna. Interpretacja art. 12 ust. 3 ustawy CIT prowadzi bowiem jednoznacznie do wniosku, iż dla określenia daty powstania przychodu nie mają znaczenia ustalenia stron w zakresie rozliczenia transakcji zbycia prawa majątkowego, ale sam fakt skutecznego zbycia prawa majątkowego. Skoro tym samym w momencie zawarcia umowy cesji wierzytelności nastąpi skutek w postaci zbycia prawa majątkowego, za które z całą pewnością uznać należy wierzytelność przysługującą Spółce względem Dostawcy, to stwierdzić należy, że w dacie zawarcia przedmiotowej umowy powstanie przychód z tego tytułu po Stronie Spółki w wysokości ustalonej w umowie cesji ceny za zbywaną wierzytelność.
Zdaniem Spółki, w przypadku gdy uzyskany przychód ze sprzedaży wierzytelności wobec Nabywcy wierzytelności będzie większy niż koszt, rozpoznany przez Spółkę w momencie zapłaty przez osobę trzecią na rzecz Spółki ceny wierzytelności (czyli wartość wierzytelności wobec Nabywcy), to wówczas powstanie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Spółce. Jeżeli zaś cena będzie niższa niż kwota, którą uprzednio Spółka wykazała jako przychód podatkowy, to wówczas wykaże stratę podatkową. W szczególności nie będzie miał tu zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba, że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy CIT, została zarachowana jako przychód należny. Biorąc pod uwagę, że jak wskazała Spółka w uzasadnieniu swojego stanowiska przedstawionego w pkt 1, na gruncie art. 12 ust. 3 oraz ust. 3a ustawy CIT istnieją podstawy do zarachowania zbywanej wierzytelności wobec Nabywcy jako przychodu należnego Spółki w momencie zawarcia umowy zbycia wierzytelności na rzecz osoby trzeciej, to tym samym zachodzi w niniejszym przypadku przewidziany w art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy CIT wyjątek od zasady, iż strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów. Co za tym idzie, jeżeli cena za zbywaną wierzytelność przysługującą Spółce względem Nabywcy wierzytelności będzie niższa niż kwota, którą uprzednio Spółka wykazała jako przychód podatkowy, to wówczas Spółka wykaże stratę podatkową.
W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Op 414/12 (data wpływu 18 marca 2013 r.), stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.