IPTPB3/423-124/14-4/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lipca 2014 r. (data wpływu 29 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z wniesieniem wkładu pieniężnego na podwyższenie kapitału zapasowego Spółki Zależnej - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z wniesieniem wkładu pieniężnego na podwyższenie kapitału zapasowego Spółki Zależnej.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 15 lipca 2014 r., nr IPTPB3/423-124/14-2/PM (doręczonym w dniu 18 lipca 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 29 lipca 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 25 lipca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X S.A. (dalej: "Wnioskodawca") jest spółką akcyjną i podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (tzn. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, tj. podmiotem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych).

1. Podwyższenie kapitału w Spółce Zależnej Wnioskodawcy

Wnioskodawca jest wyłącznym udziałowcem spółki kapitałowej prawa czeskiego (dalej: "Spółka Zależna") działającej w formie a.s., tj. odpowiednika spółki akcyjnej. Z przyczyn biznesowych Wnioskodawca dokapitalizował Spółkę Zależną poprzez wniesienie wkładu pieniężnego na kapitał zapasowy Spółki Zależnej.

W celu podwyższenia kapitału zapasowego Spółki Zależnej Wnioskodawca - działając w charakterze wyłącznego udziałowca Spółki Zależnej - podjął uchwałę o podwyższeniu kapitału Spółki Zależnej. W ramach tej uchwały podwyższeniu uległ jedynie kapitał zapasowy Spółki Zależnej - a wartość kapitału zakładowego nie uległa zmianie.

W Czechach istnieje możliwość podwyższenia kapitału Spółki Zależnej poprzez wniesienie wkładu pieniężnego wyłącznie na jej kapitał zapasowy. Podwyższenie kapitału zapasowego jest skuteczne:

* o ile zezwala na nie Statut Spółki;

* o ile nastąpiło na podstawie uchwały walnego zgromadzenia wspólników o podwyższeniu kapitału zapasowego. Uchwała ta powinna mieć formę aktu notarialnego;

* o ile z podwyższeniem kapitału zapasowego związane jest zobowiązanie się wspólników do dokonania dodatkowego świadczenia pieniężnego na rzecz Spółki z przeznaczeniem kapitał zapasowy (np. wpłatę gotówki, poprzez potrącenie wzajemnych zobowiązań);

* o ile opisane powyżej zobowiązanie pieniężne wspólników zostanie spełnione na rzecz Spółki.

Do formalnego podwyższenia kapitału zapasowego dochodzi w momencie wykonania zobowiązania wspólników do dokonania świadczenia pieniężnego na rzecz Spółki.

Zgodnie z prawem czeskim - podwyższenie kapitału zapasowego Spółki Zależnej stanowi dodatkową wpłatę dokonywaną przez Wnioskodawcę na kapitał zapasowy Spółki Zależnej i ma charakter dobrowolny (Czeski Kodeks Spółek Handlowych przewiduje również przymusowe podwyższenie kapitału. Transakcja polegająca na przymusowym podwyższeniu kapitału nie jest jednak przedmiotem niniejszego wniosku). Z założenia jest to świadczenie o charakterze bezzwrotnym. Środki stanowiące wkład pieniężny Wnioskodawcy na kapitał zapasowy Spółki Zależnej mogą być w przyszłości zwrócone Wnioskodawcy (lub innym wspólnikom Spółki Zależnej - jeżeli struktura akcjonariatu Spółki Zależnej ulegnie zmianie) jedynie w ramach innej procedury - tj. ogólnej procedury obniżenia kapitału.

Z perspektywy prawa czeskiego, obniżenie kapitału zapasowego (przeprowadzenie procedury obniżenia kapitału zapasowego) Spółki Zależnej wymagać będzie:

* podjęcia uchwały o obniżeniu kapitału zapasowego przez wspólników Spółki Zależnej; a dodatkowo

* zweryfikowania sytuacji finansowej Spółki Zależnej. Zgodnie z przepisami prawa czeskiego, obniżenie kapitału zapasowego Spółki Zależnej nie może spowodować zmniejszenia wartości aktywów spółki poniżej zarejestrowanej wartości kapitału zakładowego.

W związku z podwyższeniem kapitału zapasowego Spółki Zależnej, Spółka Zależna nie wyemitowała akcji/udziałów na rzecz Wnioskodawcy ani nie przekazała innych świadczeń na rzecz Wnioskodawcy.

2. Wzajemne wierzytelności Wnioskodawcy i Spółki Zależnej

W chwili podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału zapasowego Spółka Zależna była dłużnikiem Wnioskodawcy z tytułu pożyczki udzielonej przez Wnioskodawcę w koronach czeskich (CZK). Wierzytelność Wnioskodawcy wobec Spółki Zależnej obejmowała kwotę główną pożyczki i naliczone odsetki.

W konsekwencji, w momencie podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału zapasowego Spółki Zależnej:

* Wnioskodawca był wierzycielem Spółki Zależnej z tytułu pożyczki (wierzytelność obejmowała kwotę główną pożyczki i naliczone odsetki); a jednocześnie

* Spółka Zależna była wierzycielem Wnioskodawcy, przy czym wierzytelność obejmowała przekazanie środków pieniężnych na kapitał zapasowy Spółki Zależnej (do wysokości określonej w uchwale podjętej przez Wnioskodawcę działającego w charakterze jedynego wspólnika Spółki Zależnej).

3. Sposób uregulowania wierzytelności o wniesienie wkładu na kapitał Spółki Zależnej

Mając to na uwadze, Wnioskodawca i Spółka Zależna potrąciły wzajemne wierzytelności - zgodnie z art. 498 § 1 i art. 498 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93) - do wysokości wierzytelności Spółki Zależnej wobec Wnioskodawcy. Wartość wierzytelności do potrącenia Spółki Zależnej odpowiadała części kwoty głównej pożyczki udzielonej Spółce Zależnej przez Wnioskodawcę. Zgodnie z art. 498 § 2 - wskutek potrącenia obie wierzytelności umorzyły się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

W przedmiotowej sprawie oznacza to, że w konsekwencji wzajemnego potrącenia wierzytelności Wnioskodawcy i Spółki Zależnej umorzeniu uległy:

* wierzytelność Spółki Zależnej wobec Wnioskodawcy - wynikająca z podjętej przez Wnioskodawcę uchwały o podwyższeniu kapitału zapasowego Spółki Zależnej - obejmującej wniesienie wkładu pieniężnego na kapitał zapasowy Spółki Zależnej; oraz

* wierzytelność Wnioskodawcy wobec Spółki Zależnej obejmująca spłatę części kwoty głównej pożyczki (mając na uwadze, że wierzytelność Spółki Zależnej wobec Wnioskodawcy była niższa niż wierzytelność Wnioskodawcy wobec Spółki Zależnej - jedynie część wierzytelności Wnioskodawcy wobec Spółki Zależnej uległa umorzeniu. Wnioskodawca i Spółka Zależna uzgodniły, że była to część obejmująca część kwoty głównej pożyczki).

W powyższy sposób w drodze potrącenia doszło do wykonania zobowiązania Wnioskodawcy na rzecz Spółki Zależnej do wniesienia wkładu pieniężnego na kapitał zapasowy, zaś podwyższenie kapitału zapasowego stało się skuteczne.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca poinformował, że:

* uchwała dotycząca podwyższenia kapitału zapasowego zależnej spółki kapitałowej prawa czeskiego ("Spółka Zależna), którym wyłącznym udziałowcem jest Wnioskodawca poprzez wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu pieniężnego została podjęta w dniu 13 grudnia 2013 r.,

* dokapitalizowanie Spółki Zależnej będzie miało formę wniesienia wkładu pieniężnego wyłącznie na kapitał zapasowy Spółki Zależnej. Przedmiotowa operacja jest regulowana prawem czeskim. W polskim prawie, w szczególności w Kodeksie spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, "k.s.h.") odpowiednik tej operacji nie istnieje, w szczególności nie jest ona dopłatą do kapitału w rozumieniu k.s.h.,

* podstawę potrącenia wzajemnych wierzytelności Wnioskodawcy i Spółki Zależnej stanowiła umowa potrącenia zawarta przez Wnioskodawcę i Spółkę Zależną pod prawem czeskim w dniu 13 grudnia 2013 r.,

* wniesienie wkładu pieniężnego na kapitał zapasowy Spółki Zależnej ma, zgodnie z prawem czeskim, charakter bezzwrotny, tzn. wnoszący wkład nie może - na podstawie przepisów prawa - oczekiwać świadczenia zwrotnego ze strony Spółki Zależnej (np. odsetek, wydania majątku, zwrotu wkładu etc.).

Wnioskodawca wyjaśnił również, że możliwe jest przeprowadzenie innych transakcji prawa handlowego, związanych z przekazaniem majątku Spółki Zależnej na rzecz Wnioskodawcy. Podobnie jak prawo polskie, prawo czeskie zezwala, np. na umorzenie kapitału w Spółce Zależnej. W związku z takim umorzeniem, Spółka Zależna byłaby zobowiązana przekazać wynagrodzenie Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, że transakcja ta ze swej istoty nie jest w żaden sposób powiązana ani związana z transakcją wniesienia wkładu pieniężnego do Spółki. Wnioskodawca zaznacza dodatkowo, że skutki podatkowe operacji umorzenia udziałów Spółki Zależnej nie są przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podwyższenie kapitału zapasowego Spółki Zależnej (w związku z wniesieniem pieniędzy na kapitał zapasowy Spółki Zależnej przez Wnioskodawcę i potrąceniem) jest czynnością podlegającą opodatkowaniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, podwyższenie kapitału zapasowego Spółki Zależnej (w związku z wniesieniem środków pieniężnych na kapitał zapasowy Spółki Zależnej przez Wnioskodawcę i dokonanym potrąceniem) nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 lipca 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.

Zgodnie z art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest przy tym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. W wypadkach, o których mowa w art. 21 i art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania jest przychód. W treści przepisów art. 21 i art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - ustawodawca nie wskazał w ogóle sytuacji faktycznej objętej niniejszym wnioskiem - zatem wnioskować należy, że ustawodawca nie wiąże z nią powstania przychodu opodatkowanego dla Wnioskodawcy.

Innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych również nie wiążą, ze wniesieniem wkładu pieniężnego na kapitał zapasowy Spółki Zależnej powstanie obowiązku podatkowego dla Wnioskodawcy. W związku z przytoczonymi powyżej przepisami Konstytucji RP, Wnioskodawca uważa, że wniesienie wkładu pieniężnego na kapitał zapasowy Spółki Zależnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - ze względu na brak przepisów, które mogłyby wiązać się z powstaniem zobowiązania podatkowego po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca zwraca uwagę, że wskutek wniesienia wkładu pieniężnego na kapitał zapasowy Spółki Zależnej nie doszło do emisji akcji.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca wskazuje, że stoi On na stanowisku, że przedmiotowa operacja ma charakter pieniężny, z ostrożności procesowej zauważa jednak, że nawet w przypadku, gdyby została ona uznana za transakcję o charakterze niepieniężnym, to również nie byłaby ona opodatkowana z powodu braku możliwości wskazania nominalnej wartości akcji obejmowanych przez Wnioskodawcę w zamian za wkłady niepieniężne - nie doszło bowiem do emisji nowych akcji, przez co także nie powstałby przychód po stronie Wnioskodawcy.

W konsekwencji Wnioskodawca przyjmuje, że wniesienie wkładu w całości na kapitał zapasowy Spółki Zależnej nie skutkowało powstaniem przychodu/dochodu Wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką akcyjną i podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (tzn. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, tj. podmiotem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych).Wnioskodawca jest wyłącznym udziałowcem spółki kapitałowej prawa czeskiego (dalej: "Spółka Zależna") działającej w formie a.s., tj. odpowiednika spółki akcyjnej. Z przyczyn biznesowych Wnioskodawca dokapitalizował Spółkę Zależną poprzez wniesienie wkładu pieniężnego na kapitał zapasowy Spółki Zależnej. W celu podwyższenia kapitału zapasowego Spółki Zależnej Wnioskodawca - działając w charakterze wyłącznego udziałowca Spółki Zależnej - podjął uchwałę o podwyższeniu kapitału Spółki Zależnej. W ramach tej uchwały podwyższeniu uległ jedynie kapitał zapasowy Spółki Zależnej - a wartość kapitału zakładowego nie uległa zmianie. W chwili podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału zapasowego Spółka Zależna była dłużnikiem Wnioskodawcy z tytułu pożyczki udzielonej przez Wnioskodawcę w koronach czeskich (CZK). Wierzytelność Wnioskodawcy wobec Spółki Zależnej obejmowała kwotę główną pożyczki i naliczone odsetki. Mając to na uwadze, Wnioskodawca i Spółka Zależna potrąciły wzajemne wierzytelności - zgodnie z art. 498 § 1 i art. 498 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93) - do wysokości wierzytelności Spółki Zależnej wobec Wnioskodawcy. Wartość wierzytelności do potrącenia Spółki Zależnej odpowiadała części kwoty głównej pożyczki udzielonej Spółce Zależnej przez Wnioskodawcę. Zgodnie z art. 498 § 2 - wskutek potrącenia obie wierzytelności umorzyły się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej

Przedmiot opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje szeroko rozumianą działalność gospodarczą. Punktem wyjścia dla określenia zakresu przedmiotowego ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851) jest regulacja zawarta w art. 7 ust. 1 tej ustawy, stanowiąca, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (...). Podstawę opodatkowania stanowi natomiast dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 albo w art. 7a ust. 1 tej ustawy po odliczeniu wartości wskazanych w art. 18 ust. 1. Dochodem jest z kolei, w myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (...).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera natomiast definicji przychodu jako takiej, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4, ust. 4d). I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce albo wartość wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Oznacza to, że w przypadku wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, po stronie wspólnika powstanie przychód do opodatkowania. A contrario, objęcie udziałów w spółce w zamian za wkład w postaci pieniężnej nie powoduje powstania przychodu u podmiotu wnoszącego wkład.

Natomiast w przypadku wniesienia wkładu pieniężnego w całości na kapitał zapasowy spółki, art. 12 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy nie będzie miał zastosowania.

W przedmiotowej sytuacji zobowiązanie Wnioskodawcy do wniesienia wkładu pieniężnego na podwyższenie kapitału zapasowego Spółki Zależnej, wynikające z uchwały będzie kompensowane z przysługującymi Wnioskodawcy należnościami od Spółki Zależnej z tytułu umowy pożyczki (należność główna).

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), w sytuacji gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia, obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (art. 498 § 2 Kodeksu cywilnego).

W konsekwencji, dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania na skutek spełnienia świadczenia. Potrącenie jest więc formą wykonania zobowiązania, do którego, w myśl art. 503 Kodeksu cywilnego, stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty.

W sytuacji, gdy z uchwały zgromadzenia wspólników wynika wniesienie wkładu pieniężnego na kapitał zapasowy, wówczas spółce przysługuje wierzytelność wobec wspólnika o dokonanie wpłat na poczet kapitału, a wspólnikowi przysługuje wobec spółki wierzytelność pieniężna, i na podstawie umowy, spółka i wspólnik dokonują potrącenia wzajemnych wierzytelności, którego skutkiem jest ich wygaśnięcie, uznać należy, że wpłaty następują przez potrącenie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w związku z wniesieniem przez Spółkę wkładu pieniężnego na kapitał zapasowy spółki kapitałowej prawa czeskiego działającej w formie a.s. (Spółki Zależnej), uregulowanym poprzez kompensatę wzajemnych wierzytelności Spółka nie będzie zobowiązana rozpoznać przychodu podatkowego.

Tytułem wyjaśnienia dodać należy, że przedmiotem interpretacji indywidualnej jest interpretacja przepisów prawa podatkowego dotycząca kwestii opodatkowania przychodów z czynności przekazania środków pieniężnych na kapitał zapasowy Spółki Zależnej, natomiast tutejszy Organ nie odniósł się do kosztów uzyskania przychodów, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem zapytania przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Końcowo podkreślenia wymaga, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa - a zatem wywierają skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Z uwagi na powyższe niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem, nie chroni natomiast innych podmiotów.

Ponadto, tutejszy Organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.