IPTPB3/423-113/12-5/15-S/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Op 362/12 (data wpływu 17 sierpnia 2015 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 332/13 stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2012 r. (data wpływu 2 kwietnia 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania właściwego kursu do przeliczenia na złote polskie kwot wypłacanych przez Wnioskodawcę wynagrodzeń na rzecz zagranicznych spółek w celu obliczenia i pobrania kwot zryczałtowanego podatku dochodowego - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania właściwego kursu do przeliczenia na złote polskie kwot wypłacanych przez Wnioskodawcę wynagrodzeń na rzecz zagranicznych spółek w celu obliczenia i pobrania kwot zryczałtowanego podatku dochodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka Akcyjna wypłaca w walutach obcych na rzecz zagranicznych osób prawnych świadczenia z tytułów, których przychody objęte są zakresem zastosowania art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z wypłatą przedmiotowych należności Spółka jest zobowiązana jako płatnik do obliczenia i pobrania w dniu dokonywania wypłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz przekazania pobranej kwoty na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca powziął wątpliwość według jakiego kursu należy przeliczyć na złote polskie kwoty wypłacanych przez Spółkę wynagrodzeń na rzecz zagranicznych spółek z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w celu obliczenia i pobrania kwot zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody uzyskane przez podatników podlegających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z odsetek i innych należności wskazanych w tym przepisie są co do zasady opodatkowane 20% zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem postanowień zawartych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz zwolnień z opodatkowania przewidzianych w ust. 3 i następnych tego artykułu.

Zasady poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłacanych odsetek i innych należności podatnikom o rezydencji podatkowej innej niż polska reguluje z kolei art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nakładając na podmioty wypłacające te świadczenia obowiązki obliczenia, pobrania i wpłacenia na rachunek właściwego naczelnika urzędu skarbowego kwot podatku we wskazanym w tym przepisie terminie.

Według Wnioskodawcy, zasady opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym nie zostały w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w sposób szczególny uregulowane. Należy więc przyjąć, że do opodatkowania rezydentów podatkowych z innych państw należy stosować te same przepisy co do polskich podatników, chyba że postanowienia umów o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania stanowią inaczej.

Wnioskodawca podaje, że powyższa kwestia była przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 2 czerwca 2011 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II FSK1932/10, stwierdził, że "artykuł 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reguluje jedynie kwestie techniczne związane z poborem oraz wpłatą przez płatników zryczałtowanego podatku dochodowego, należnego od podatnika z tytułu uzyskania dochodów (przychodów) określonych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (...) Sposób poboru tegoż podatku nie zmienia natomiast momentu powstania przychodu z określonego źródła. Innymi słowy, z faktu odmiennych zasad poboru podatku przez płatnika z tytułu uzyskania dochodów (przychodu) określonych w art. 21 i art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie można wywodzić odmiennych zasad powstawania przychodów z innych źródeł."

Wnioskodawca wskazał też, że stanowisko NSA zaprezentowane w powyżej wskazanym wyroku w pełni zaaprobowane zostało przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lipca 2011 r. wydanej w sprawie o sygn. IPPB5/423-326/09/11-7/S/JC, który uwzględniając ww. prawomocny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, uznał, że " (...) brak jest podstaw do uznania, iż w przypadku przychodów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których źródłem jest działalność gospodarcza, dzień uzyskania przychodu powinien być określony w inny sposób niż wskazany w art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - a w szczególności do uznania, iż w tych przypadkach przychód powstaje na zasadzie kasowej, a nie memoriałowej".

Przenosząc powyższe rozważania na grunt wskazanego stanu faktycznego. Wnioskodawca stwierdza, że do przeliczenia na złote kwoty wypłacanych przez Spółkę wynagrodzeń na rzecz zagranicznych spółek z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 12 ust. 2 w zw. z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinien być stosowany kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu przez podatnika będącego nierezydentem, którym będzie co do zasady dzień wystawienia faktury, opiewającej na kwotę należnego wynagrodzenia z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (przyjmując, że dzień ten jest tożsamy z momentem wykonania usługi). W konsekwencji, dzień dokonania faktycznej zapłaty za wystawioną fakturę pozostaje bez znaczenia dla celów obliczenia wartości podatku u źródła.

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że za przyjęciem powyższego stanowiska przemawiają również regulacje odnoszące się do zasad potrącalności kosztów uzyskania przychodów w czasie i symetria w określeniu wartości przychodu zagranicznego beneficjenta oraz kosztu uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Wypłacane przez Spółkę należności stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami. W momencie otrzymania faktury od kontrahenta zagranicznego Spółka rozpoznaje zatem pośredni koszt uzyskania przychodu i ujmuje go w księgach rachunkowych w dacie jego poniesienia, tj. rozpoznaje koszt uzyskania przychodu na dzień, na który zaksięgowano koszt na podstawie otrzymanej faktury. Spółka podnosi, że jest to ten sam dzień co dzień uzyskania przychodu przez zagranicznego świadczeniodawcę, przez co realizowany jest postulat symetrii zarówno w momencie jak i wartości odpowiednio przychodu zagranicznego świadczeniodawcy oraz kosztu polskiego świadczeniobiorcy.

Według Wnioskodawcy, z tej pespektywy celowym jest by obie przedmiotowe kategorie podatkowe przeliczane były z zastosowaniem tego samego kursu waluty (tekst jedn.: kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury będący dniem powstania przychodu oraz poniesienia kosztu). Następująca po otrzymaniu faktury i zaksięgowaniu kosztu płatność należności wyznacza jedynie moment powstania obowiązku pobrania podatku u źródła, nie zaś wartość owego podatku, co przeczyłoby zarówno postulatowi symetrii w momencie i wartości tej samej wielkości ekonomicznej rozpoznawanej przez dwie strony transakcji jak i przede wszystkim powołanym w niniejszym wniosku przepisom wyłożonym w cytowanym orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W podsumowaniu Wnioskodawca podkreśla, że w świetle przedstawionych powyżej regulacji prawnych stoi na stanowisku, że kwoty wynagrodzeń wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznych kontrahentów z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy przeliczyć na złote polskie według zasad ogólnych wskazanych w art. 12 ust. 2 w zw. z art. 12. ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (wykonania usługi) przez kontrahenta Wnioskodawcy.

W dniu 21 czerwca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej działający w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (data doręczenia 25 czerwca 2012 r.), w której stwierdził, że Wnioskodawca do przeliczenia na złote kwoty przychodu stanowiącego wynagrodzenie na rzecz zagranicznych spółek z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w celu obliczenia i pobrania kwot zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych powinien zastosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania wypłaty.

Tym samym tutejszy Organ uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej wniesiono w dniu 5 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.). Odpowiedź na powyższe wezwanie została udzielona pismem z dnia 6 sierpnia 2012 r., (data doręczenia 10 sierpnia 2012 r.).

W dniu 29 sierpnia 2012 r. wpłynęła do tutejszego Organu skarga adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie (data nadania w polskiej placówce pocztowej 27 sierpnia 2012 r.).

Pismem z dnia 28 września 2012 r., tutejszy Organ udzielił odpowiedzi na ww. skargę, wnosząc o jej oddalenie.

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Op 362/12 (otrzymanym w dniu 3 grudnia 2012 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ww. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uznał, że skarga jest uzasadniona. Sąd wskazał na wstępie, że strony były zgodne co do tego, że do przychodów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397; dalej: u.p.d.o.p.), z uwagi na to, że nie zostały określone szczególne zasady przeliczania tych przychodów w walucie obcej na złote zastosowanie znajduje zasada ogólna z art. 12 ust. 2 powyższej ustawy. Zgodnie zaś z treścią art. 12 ust. 2 przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Sporne zagadnienie, według Sądu, stanowiła natomiast kwestia prawidłowego określenia dnia uzyskania przychodu, gdyż to ten moment, jak twierdziły obie strony, wyznaczał średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski przyjmowany do przeliczenia przychodów w walutach obcych na złote.

Sąd przywołał, że według Organu, ponieważ jako moment uzyskania przychodu należało uznać dzień wypłaty należności nierezydentowi, to mając na uwadze zapisy art. 12 ust. 2 u.p.d.o.p., do przeliczenia na złote kwoty przychodu stanowiącego wynagrodzenie nierezydenta, w celu obliczenia i pobrania kwot zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych winien mieć zastosowanie kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania wypłaty.

W ocenie Sądu, Organ wyrażając swoje stanowisko nie wskazał przy tym żadnej argumentacji prawnej, która przemawiałaby za takim rozumieniem momentu uzyskania przychodu, a jedynie odwołał się do zapisu art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z którym, osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Według Sądu, należy jednakże zauważyć, że przywołany powyżej przepis, reguluje jedynie zagadnienia związane z poborem oraz wpłatą przez płatników zryczałtowanego podatku dochodowego, należnego od podatnika z tytułu uzyskania dochodów (przychodów) określonych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1. Jest to zatem uregulowanie, które dotyczy obowiązków płatnika, wskazując na kwestie techniczne związane z samym poborem przez niego należnego podatku. Sąd uważa, że trudno z takiego uregulowania wyciągać jakiekolwiek wnioski dotyczące zagadnienia momentu powstania przychodu, szczególnie, że to zagadnienie zostało już uregulowane w ramach art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p. Z ogólnej reguły ustanowionej w tym przepisie wynika, że w odniesieniu do przychodów związanych z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później jednak niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Jednocześnie reguła ta w żadnej mierze nie zastała wyłączona poprzez art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. w stosunku do dochodów (przychodów) określonych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wskazał, iż jak słusznie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 czerwca 2011 r. o sygn. akt II FSK 1932/10 (LEX nr 801583), art. 26 u.p.d.o.p., poprzez ustalenie metody poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, stanowi jedynie uzupełnienie regulacji zawartych w art. 21 i art. 22, określających przedmiot opodatkowania podatkiem zryczałtowanym podatników oraz stawki tego podatku. Sposób poboru tego podatku nie zmienia natomiast samego momentu powstania przychodu z określonego źródła. Innymi słowy, z faktu odmiennych zasad poboru podatku przez płatnika z tytułu uzyskania dochodów (przychodów) określonych w art. 21 i art. 22 u.p.d.o.p. nie można wywodzić odmiennych zasad powstawania przychodów z tych źródeł. Dalej Sąd zważył, że taki wniosek wynika również z reguł wykładni systemowej wewnętrznej. Systematyka ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że nie wyodrębnia ona w sposób szczególny zasad opodatkowania nierezydentów. Przepisy ich dotyczące zawarte są łącznie z przepisami dotyczącymi rezydentów. Przykładowo w art. 3 ust. 2 stwierdza się, że podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Można więc przyjąć, że do opodatkowania nierezydentów mają zastosowanie te same przepisy co do rezydentów, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Kwestia momentu powstania przychodu dla nierezydentów powinna być zatem rozpatrywana wyłącznie w kontekście przepisów dotyczących przychodów (rozdział 2 ustawy), a skoro przepisy tego rozdziału nie przewidują szczególnych regulacji dotyczących nierezydentów, to znaczy, że wolą ustawodawcy było jednolite stosowanie przepisów tego rozdziału zarówno do rezydentów jak i nierezydentów, tym bardziej że pojęcie przychodów jest definiowane w ustawie, a konkretnie w art. 12.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wskazał, że całkowicie podziela powyższy wywód NSA i przyjmuje go za stanowisko własne w sprawie.

Końcowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu stwierdził, że w ponownie przeprowadzonym postępowaniu organ interpretacyjny obowiązany będzie dokonać ponownej oceny stanowiska Wnioskodawcy, z uwzględnieniem wyrażonego przez Sąd poglądu, co do wykładni mających zastosowanie w sprawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wydać odpowiednie rozstrzygnięcie.

Tutejszy Organ, po otrzymaniu w dniu 3 grudnia 2012 r. nieprawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Op 362/12 pismem z dnia 31 grudnia 2012 r., wniósł skargę kasacyjną od ww. wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu.

Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów, wyrokiem z dnia 27 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 332/13 oddalił skargę kasacyjną, uznając za słuszne stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu.

W ww. wyroku, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że niesporną okolicznością jest to, że przychody uzyskiwane przez nierezydenta należy rozpoznawać jako przychody związane z działalnością gospodarczą. Stąd też, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, do przychodów tych należy odnieść reguły nakreślone w art. 12 ust. 3 oraz 3a u.p.d.o.p. Sąd pierwszej instancji słusznie zauważył, że rozstrzygnięcie sformułowanego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji pytania wiąże się z określeniem dnia uzyskania przychodu, gdyż to ten moment wyznacza średni kurs ogłaszany przez NBP przyjmowany do przeliczenia przychodów w walutach obcych na złote. Brak natomiast w ustawie podatkowej unormowania, które dla przychodów uzyskiwanych przez kontrahentów spółki, będących nierezydentami, rozpoznawanych jako przychody związane z działalnością gospodarczą, przewidywałyby inne zasady ustalania momentu powstania przychodu, niż zasady ogólne wynikające z art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p. O ile w art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. ustawodawca przewidział tzw. memoriałową zasadę, w świetle której za przychód związany z prowadzeniem działalności gospodarczej uznaje się przychód należny, o tyle w art. 12 ust. 3a uregulował moment powstania takiego przychodu. W świetle ostatniego z wymienionych przepisów za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: 1) wystawienia faktury albo 2) uregulowania należności. Jak słusznie zauważył, według Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd pierwszej instancji określona art. 12 ust. 3a reguła nie została wyłączona przez art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. w stosunku do dochodów (przychodów) określonych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. Zresztą art. 26 u.p.d.o.p. reguluje jedynie kwestie techniczne związane z poborem oraz wpłatą przez płatników zryczałtowanego podatku dochodowego, należnego od podatnika z tytułu uzyskania dochodów (przychodów) określonych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p. Z faktu ustalenia szczególnych zasad poboru podatku przez płatnika z tytułu uzyskania dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21 i art. 22 u.p.d.o.p., żadną miarą nie można wyprowadzać wniosku, że art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. modyfikuje uregulowane innymi przepisami zasady powstawania przychodu ze źródła jakim jest działalność gospodarcza. Zgodzić zatem wypada się, według Naczelnego Sądu Administracyjnego, z tezą wyeksponowaną w wyroku NSA z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 1932/10, że zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. dzień wypłaty wynagrodzenia m.in. z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowi wyłącznie o momencie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconego wynagrodzenia.

W dniu 17 sierpnia 2015 r. do tutejszego Organu wpłynęło prawomocne od dnia 27 maja 2015 r. orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Op 362/12. W związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Op 362/12, ponownemu rozpatrzeniu podlega złożony przez Wnioskodawcę w dniu 2 kwietnia 2012 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę stanowisko zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2015 r., sygn. akt. II FSK 332/13, oddalającym skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów oraz prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Op 362/12 - tutejszy Organ dokonał ponownej analizy sprawy, w wyniku której stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zastosowania właściwego kursu do przeliczenia na złote polskie kwot wypłacanych przez Wnioskodawcę wynagrodzeń na rzecz zagranicznych spółek w celu obliczenia i pobrania kwot zryczałtowanego podatku dochodowego uznaje za - prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Wskazać należy, że z uwagi na fakt, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej został złożony w 2012 r., oraz że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Op 362/12 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 332/13 w sprawie został wydany w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. - niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązujących do dnia 31 grudnia 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.