IPTPB2/4511-759/15-3/AKr - Możliwość zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2015 r. złożony został wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości zabudowanej.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 10 lutego 2016 r., Nr IPTPB2/4511-759/15-2/AKr, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 10 lutego 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 lutego 2016 r.). W dniu 22 lutego 2016 r. (nadano w dniu 19 lutego 2016 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 1997 r., przed zawarciem związku małżeńskiego, Wnioskodawczyni zakupiła z przyszłym mężem działkę budowlaną po 1/2 części z ich majątków odrębnych. Ślub wzięli w dniu 10 stycznia 1998 r., rozpoczęli budowę domu i z końcem 1998 r. budowę zakończyli, został nadany nr domu, w którym oboje zamieszkali.

W 2009 r. nastąpił rozwód. W dniu 17 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w... wydał postanowienie o podziale majątku wspólnego i zniesieniu współwłasności (sygn. akt I Ns...), w stosunku do którego oboje z byłym mężem wnieśli apelację. Po jej rozpoznaniu przez Sąd Okręgowy w. Wydział II Cywilny Odwoławczy (sygn. akt II Ca...) i uprawomocnieniu się orzeczenia z dniem 10 marca 2014 r., Sąd przyznał Wnioskodawczyni na wyłączną własność całość nieruchomości, o której mowa powyżej i zasądził jednorazową spłatę na rzecz byłego męża kwotę 72 227 zł 40 gr oraz spłatę 8 011 zł tytułem zwrotu nakładów, co razem uczyniło kwotę 80 238 zł 40 gr i 500 zł zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 21 października 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości na rzecz byłego męża i jego obecnej żony za cenę 160 000 zł, dokonując potrącenia wymagalnych wzajemnych wierzytelności z tytułu podziału majątku wspólnego, tak że do zapłaty pozostało 80 737 zł 60 gr, którą to kwotę w formie gotówki Wnioskodawczyni otrzymała.

Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni przeznaczyła na własne cele mieszkaniowe - zakup mieszkania w dniu 5 listopada 2015 r. Mieszkanie kosztowało 109 000 zł. Ponadto koszty notarialne wyniosły 3 364 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wyniku działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej. Nabyte w dniu 5 listopada 2015 r. mieszkanie to lokal mieszkalny, stanowiący odrębną nieruchomość, położony w..., w którym obecnie Wnioskodawczyni mieszka. Innego lokalu mieszkalnego, ani budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni nie posiada. Środki uzyskane ze sprzedaży opisywanej powyżej nieruchomości Wnioskodawczyni przeznaczyła w części na spłatę nakładów poniesionych przez byłego męża, w związku ze zniesieniem współwłasności oraz na zakup ww. lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy sprzedaż nieruchomości - działki wraz z budynkiem mieszkalnym, po zniesieniu współwłasności będzie podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, w 1/2 jako część nabyta w 1997 r. (data zakupu działki budowlanej) na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie nastąpiło po upływie 5 lat od daty nabycia, licząc od końca roku kalendarzowego, natomiast w 1/2 przychodu ze sprzedaży od pozostałej 1/2 nieruchomości nabytej w 2014 r. decyzją Sądu o zniesieniu współwłasności na mocy art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, gdyż środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości zostały przeznaczone na zakup mieszkania stanowiącego odrębną nieruchomość.

Zdaniem Wnioskodawczyni, połowa wartości wynikająca z aktu sprzedaży nieruchomości powinna być zwolniona na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, ponieważ połowę nieruchomości nabyła w 1997 r. jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego. Drugą połowę Wnioskodawczyni nabyła na mocy postanowienia Sądu o podziale majątku i zniesieniu współwłasności w 2014 r., w związku z którym Wnioskodawczyni zobowiązana została do spłaty byłego męża w jego części. Wobec powyższego dochód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, odpowiadający części nabytej w 2014 r. w wyniku podziału majątku ponad przysługujący Wnioskodawczyni udział w tym majątku, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 19%, po odliczeniu kosztów.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 1 lit. a ww. ustawy, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do zwolnienia od tego podatku, gdyż środki ze sprzedaży przeznaczyła na własne cele mieszkaniowe, w terminie i zgodnie z wykazem zawartym we wskazanych przepisach.

Wnioskodawczyni stwierdza, że z tytułu sprzedaży nieruchomości należy, co do zasady uiścić podatek dochodowy w wysokości 19%. Zwolnienie od podatku występuje, jeżeli środki ze sprzedaży przeznaczone zostaną na własne potrzeby mieszkaniowe lub jeżeli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości do dnia jej sprzedaży minęło co najmniej pięć lat - art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotna jest więc data nabycia. Za datę nabycia nieruchomości składającej się z działki budowlanej wraz z budynkiem mieszkalnym przyjmuje się datę nabycia działki, także wtedy, gdy budynek mieszkalny wybudowany został w późniejszym terminie. Wynika to z przepisów art. 46 § 1, art. 47 § 1 i art. 48 Kodeksu cywilnego, które mówią, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt wraz z tym budynkiem stanowią jedną rzecz (nieruchomość) i za datę nabycia nieruchomości należy uznać datę nabycia gruntu.

Ponieważ Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła po 1/2 części działki budowlanej, przed zawarciem związku małżeńskiego, to wg art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w połowie działka ta stanowiła wyłączną własność Wnioskodawczyni. Nakłady związane z budową budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni ponosiła wraz z byłym mężem, w trakcie trwania związku. Zniesienie współwłasności przez Sąd w 2014 r. spowodowało, że połowa nieruchomości należąca do byłego męża stała się własnością Wnioskodawczyni, z chwilą uprawomocnienia się wyroku. Nastąpiło przysporzenie majątku Wnioskodawczyni ponad posiadany udział (zasądzono Wnioskodawczyni spłatę na rzecz byłego męża, tytułem zwrotu nakładów) co oznacza, że dla połowy nieruchomości datą nabycia będzie dzień uprawomocnienia się wyroku o zniesieniu współwłasności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, stąd należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego, tj. w szczególności art. 46 i 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 46 § 1 ww. ustawy, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak i budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Jeżeli zatem na nieruchomości gruntowej znajduje się jako jej część składowa budynek niestanowiący odrębnej nieruchomości w rozumieniu art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, to własność nieruchomości obejmuje zarówno grunt, jak i znajdujący się na nim budynek, trwale z nim związany.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 1997 r., przed zawarciem związku małżeńskiego, Wnioskodawczyni zakupiła z przyszłym mężem działkę budowlaną w udziałach po 1/2 z ich majątków odrębnych. Ślub wzięli w dniu 10 stycznia 1998 r., rozpoczęli budowę domu i z końcem 1998 r. budowę zakończyli, w którym oboje zamieszkali. W 2009 r. nastąpił rozwód. W dniu 17 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o podziale majątku wspólnego i zniesieniu współwłasności, w stosunku do którego oboje wnieśli apelację. Po jej rozpoznaniu przez Sąd Okręgowy i uprawomocnieniu się orzeczenia z dniem 10 marca 2014 r., Sąd przyznał Wnioskodawczyni na wyłączną własność całość nieruchomości i zasądził jednorazową spłatę na rzecz byłego męża w wysokości 72 227 zł 40 gr oraz spłatę 8 011 zł tytułem zwrotu nakładów, co razem uczyniło kwotę 80 238 zł 40 gr i 500 zł zwrotu kosztów postępowania. W dniu 21 października 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości na rzecz byłego męża i jego obecnej żony za cenę 160 000 zł, dokonując potrącenia wymagalnych wzajemnych wierzytelności z tytułu podziału majątku wspólnego, do zapłaty pozostało 80 737 zł 60 gr, którą to kwotę w formie gotówki Wnioskodawczyni otrzymała. Ww. sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wyniku działalności gospodarczej. Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup w dniu 5 listopada 2015 r. za kwotę 109 000 zł lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, w którym obecnie mieszka oraz na spłatę nakładów poniesionych przez byłego męża, w związku ze zniesieniem współwłasności.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082). Na podstawie art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ponadto, ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie maja równe udziały w majątku wspólnym.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zatem w świetle powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości zabudowanej będącej przedmiotem odpłatnego zbycia w 2015 r. nastąpiło w następujących datach:

* w 1997 r. - nabycie udziału w nieruchomości do majątku odrębnego na podstawie umowy sprzedaży,

* w 2014 r. - nabycie pozostałego udziału w nieruchomości w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków i zniesienia współwłasności.

W odniesieniu do odpłatnego zbycia w 2015 r. udziału w ww. nieruchomości zabudowanej, nabytego przez Wnioskodawczynię w 1997 r. należy stwierdzić, że odpłatne zbycie tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jego zbycie zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Oznacza to, że przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do odpłatnego zbycia w 2015 r. udziału w ww. nieruchomości zabudowanej, nabytego w 2014 r., zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Odpłatne zbycie udziału w ww. nieruchomości zabudowanej, które Wnioskodawczyni nabyła w 2014 r. stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 (do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6c powołanej ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Nadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Dochód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) może jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Stosownie do treści tego przepisu, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Należy również wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia - w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w wyżej cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania oraz zapłaty podatku dochodowego.

Jak wynika z powołanych przepisów, zwolnienie podatkowe przysługuje w sytuacji wydatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) lub praw majątkowych na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu.

Ponadto należy wyjaśnić, że z wykładni językowej przedstawionych wyżej przepisów, a w szczególności z zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy sformułowania: "(...) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych (...), jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe (...)" wynika, że podstawową okolicznością decydującą o stosowaniu powyższego zwolnienia jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości) i praw majątkowych na cele mieszkaniowe. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość muszą bezwzględnie pochodzić ze sprzedaży nieruchomości lub prawa majątkowego.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w dniu 21 października 2015 r. ww. nieruchomości zabudowanej w części dotyczącej udziału nabytego przez Wnioskodawczynię w 1997 r. nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odpłatne zbycie udziału w ww. nieruchomości zabudowanej w części dotyczącej udziału nabytego w 2014 r. w wyniku podziału majątku wspólnego i zniesienia współwłasności stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. Wydatkowanie przychodu z tego zbycia tylko w części przeznaczonej na zakup w dniu 5 listopada 2015 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że Organ odniósł się wyłącznie do wydatkowania przez Wnioskodawczynię środków uzyskanych ze sprzedaży ww. nieruchomości na zakup lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, ponieważ stanowiło to przedmiot ostatecznie sformułowanego pytania w uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Niniejsza interpretacja indywidualna nie dotyczy skutków podatkowych związanych z wydatkowaniem przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na spłatę nakładów poniesionych przez byłego męża w związku ze zniesieniem współwłasności.

Jednocześnie Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, ponieważ do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. W związku z tym dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Nie oceniana jest także prawidłowość przedstawionych we wniosku kwot, czy rozliczeń. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.