IPTPB2/4511-705/15-2/KK - PIT w zakresie zwolnienia od podatku odszkodowania wypłaconego z tytułu zaniżonej ilości akcji pracowniczych i zaniżonej dywidendy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 28 października 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku odszkodowania wypłaconego z tytułu zaniżonej ilości akcji pracowniczych i zaniżonej dywidendy - jest prawidłowe.

W dniu 28 października 2015 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął ww. wniosek z dnia 26 października 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego z tytułu zaniżonej ilości akcji pracowniczych i zaniżonej dywidendy oraz zasądzonych odsetek.

Przy piśmie z dnia 5 listopada 2015 r., Nr IBPB-2-1/4511-488/15/PM, stosownie do art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) powyższy wniosek został przekazany, celem załatwienia zgodnie z właściwością, do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 9 listopada 2015 r.).

Zgodnie z § 5 pkt 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, od 1 lipca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi jest właściwy do wydania interpretacji indywidualnej, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: lubelskim, łódzkim, opolskim, śląskim lub świętokrzyskim.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2013 r. Sąd Rejonowy - Sąd Pracy..... zasądził od Spółki.... S.A..... na rzecz Wnioskodawcy, zapłatę odszkodowania za otrzymanie mniejszego pakietu akcji oraz zaniżonej w związku z powyższym dywidendy należnej akcjonariuszom.... S.A. za rok 2011 wraz z ustawowymi odsetkami. Powyższe było wynikiem tego, że Spółka nie zaliczyła Wnioskodawcy całego okresu pracy w kopalniach. Wnioskodawca złożył reklamację, jednak Spółka uznała, że została ona złożona po terminie i nie zostanie uwzględniona. Wnioskodawca nie zweryfikował okresu zatrudnienia wyliczonego przez Spółkę uważając, że jest on wyliczony prawidłowo, dopiero gdy dowiedział się On o przysługującej liczbie akcji, zdał sobie sprawę, że coś jest nie tak. Wnioskodawca nie zweryfikował okresu zatrudnienia wyliczonego przez Spółkę i umieszczonego na listach wywieszonych w jej siedzibie. Spóźnił się On o kilka miesięcy z reklamacją, a to sprawiło, że nie można było rozpoznać merytorycznie pisma nazwanego reklamacją, które zostało złożone po terminie. Wnioskodawca wystąpił do Sądu z powództwem przeciwko Spółce o zapłatę stosownego odszkodowania za zaniżoną ilość akcji. Sąd uznał, że obowiązek zgłoszenia reklamacji w terminie przewidzianym w § 9 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników ma charakter porządkowy i nie ma charakteru ustawowego. Niedotrzymanie tego terminu nie może prowadzić do pozbawienia uprawnionego pracownika prawa do nieodpłatnego nabycia akcji.

Podstawą dochodzonego roszczenia był art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z treścią art. 300 Kodeksu pracy, zgodnie z którymi "Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi".

Zasada ustalenia odszkodowania wynika zatem wprost z art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy. Wysokość należytego odszkodowania stanowiła różnicę między ilością akcji, którą Wnioskodawca faktycznie otrzymał, a tą którą powinien był otrzymać, gdyby pracodawca prawidłowo naliczył staż pracy.

Spółka została zobligowana do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania w kwocie 14 532,30 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi.

Przyznając odszkodowanie w uzasadnieniu wyroku Sąd przywołał przepisy art. 361 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy otrzymane odszkodowanie jest zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasądzone odszkodowanie jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Z treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że "wolne od podatku dochodowego są: inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Ww. punkty nie dotyczą osoby Wnioskodawcy, gdyż szkoda, którą w wyniku nienależytego wywiązania się przez pracodawcę ze swoich obowiązków poniósł, spowodowała, że otrzymał On mniejszą ilość akcji pracowniczych, niż tą, do której był uprawniony, zatem jest to szkoda rzeczywiście poniesiona i w związku z tym, jej naprawienie obejmuje stratę, którą w jej wyniku poniósł, a o którą został pomniejszony przyznany pakiet akcji pracowniczych. Zasadą jest bowiem, że w razie niewykonania ważnego zobowiązania z przyczyn, za które Spółka odpowiada, odszkodowanie ma przywrócić sytuację majątkową Wnioskodawcy do takiej, w jakiej by się znajdował, gdyby Mu szkody nie wyrządzono tj. gdyby zobowiązanie zostało wykonane. Zatem, obejmuje wszystko to, co Wnioskodawca uzyskałby wskutek wykonania zobowiązania. Wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie stanowiło jedynie kwotę, o którą pomniejszony został Jego majątek tj. kwotę odszkodowania za przyznanie zaniżonej ilości akcji pracowniczych.

Szkoda, o której naprawienie Wnioskodawca wnosił, z całą pewnością nie miała charakteru korzyści. Gdyby bowiem pracodawca prawidłowo zakwalifikował faktycznie wykonywaną przez Wnioskodawcę pracę, to otrzymałby On większą ilość akcji. To oznacza, że wyrządzona przez pracodawcę szkoda podlegała na zmniejszeniu tego co tak naprawdę Wnioskodawcy się należało, a więc na zaniżeniu należnej ilości akcji pracowniczych, zaś zasądzone przez Sąd odszkodowanie miało na celu zrekompensowanie tej szkody. Skoro tak, to przedmiotowe odszkodowanie korzysta ze zwolnienia podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku odszkodowania wypłaconego z tytułu zaniżonej ilości akcji pracowniczych i zaniżonej dywidendy uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2013 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów określony został w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednym z nich są określone w pkt 9 wskazanego artykułu inne źródła. Uszczegółowienie tego pojęcia zawarte zostało w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Należy podkreślić, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej - powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

Jednakże, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, zwalnia się z opodatkowania inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Zgodnie z art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Natomiast w art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) wskazano, że w sprawach nie unormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.

Z treści wniosku wynika, że wyrokiem z dnia 21 listopada 2013 r. Sąd Rejonowy - Sąd Pracy w.... zasądził od Spółki.... S.A...... na rzecz Wnioskodawcy, zapłatę odszkodowania za otrzymanie mniejszego pakietu akcji oraz zaniżonej, w związku z powyższym dywidendy należnej akcjonariuszom..... S.A. za rok 2011 wraz z ustawowymi odsetkami. Powyższe było wynikiem tego, że Spółka nie zaliczyła Wnioskodawcy całego okresu pracy w kopalniach. Wnioskodawca złożył reklamację, jednak Spółka uznała, że została ona złożona po terminie i nie zostanie uwzględniona. Wnioskodawca nie zweryfikował okresu zatrudnienia wyliczonego przez Spółkę uważając, że jest on wyliczony prawidłowo, dopiero gdy dowiedział się o przysługującej liczbie akcji, zdał sobie sprawę, że coś jest nie tak. Wnioskodawca spóźnił się o kilka miesięcy z reklamacją, a to sprawiło, że nie można było rozpoznać merytorycznie pisma nazwanego reklamacją, które zostało złożone po terminie. Wnioskodawca wystąpił do Sądu o z powództwem przeciwko Spółce o zapłatę stosownego odszkodowania za zaniżoną ilość akcji. Sąd uznał, że obowiązek zgłoszenia reklamacji w terminie przewidzianym w § 9 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników ma charakter porządkowy i nie ma charakteru ustawowego. Niedotrzymanie tego terminu nie może prowadzić do pozbawienia uprawnionego pracownika prawa do nieodpłatnego nabycia akcji.

Podstawą dochodzonego roszczenia był art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z treścią art. 300 Kodeksu pracy, zgodnie z którymi "Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi". Zasada ustalenia odszkodowania wynika zatem wprost z art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy. Wysokość należytego odszkodowania stanowiła różnicę między ilością akcji, którą Wnioskodawca faktycznie otrzymał, a tą którą powinien był otrzymać, gdyby pracodawca prawidłowo naliczył staż pracy.

Spółka została zobligowana do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania w kwocie 14 532,30 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi. Przyznając odszkodowanie w uzasadnieniu wyroku Sąd przywołał przepisy art. 361 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego.

Jak wskazano we wniosku, odszkodowanie zostało zasądzone wyrokiem sądu rejonowego. Podstawą wypłaty ww. odszkodowania były postanowienia art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy. Wysokość odszkodowania stanowiła różnica między ilością akcji, którą faktycznie Wnioskodawca otrzymał, a tą, którą powinien był otrzymywać, gdyby pracodawca prawidłowo zakwalifikował wykonywaną przez Niego pracę. Ponadto, zasadzone odszkodowanie zawierało dywidendę, którą Wnioskodawca powinien otrzymać z tytułu tych akcji. W związku z tym, odszkodowanie to obejmuje wyłącznie stratę, jakiej doznał Wnioskodawca w związku z błędami popełnionymi przez byłego pracodawcę, a nie utratę zarobku, który byłby się urzeczywistnił, gdyby zdarzenie wywołujące szkodę nie nastąpiło.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przepisy prawa stwierdzić należy, że odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu zaniżonej ilości akcji pracowniczych i zaniżonej dywidendy, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, jego wypłata nie rodzi u Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca na podstawie wyroku sądu wraz z odszkodowaniem otrzymał również odsetki. Jednak sformułowane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej pytanie i własne stanowisko Wnioskodawcy nie dotyczą odsetek, w związku z czym niniejsza interpretacja indywidulana dotyczy wyłączne zwolnienia od podatku odszkodowania i nie odnosi się do skutków podatkowych związanych z uzyskaniem odsetek od odszkodowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.