IPTPB2/4511-679/15-3/AKr - Skutki podatkowe przeniesienia własności lokalu mieszkalnego w związku z rozwiązaniem umowy dożywocia.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 1 lutego 2016 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB2/4511-679/15-3/AKr Skutki podatkowe przeniesienia własności lokalu mieszkalnego w związku z rozwiązaniem umowy dożywocia.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (data wpływu 30 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia własności lokalu mieszkalnego w związku z rozwiązaniem umowy dożywocia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2015 r. złożony został wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia własności lokalu mieszkalnego w związku z rozwiązaniem umowy dożywocia.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 18 stycznia 2016 r., Nr IPTPB2/4511-679/15-2/AKr, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 19 stycznia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 stycznia 2016 r.). W dniu 26 stycznia 2016 r. (nadano w dniu 25 stycznia 2015 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 8 października 2012 r. dożywotnik zawarła umowę dożywocia (art. 908 k.c.), na mocy której nabywająca zobowiązała się wobec dożywotnika do jego dożywotniego utrzymania tj. do przyjęcia dożywotnika jako domownika, zapewnienia jej wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła, opału, odpowiedniej pomocy i pielęgnowania w chorobie oraz sprawienia dożywotnikowi pogrzebu, zgodnie z miejscowym zwyczajem w zamian za przeniesienie własności nieruchomości, stanowiącej samodzielny lokal mieszkalny.

W dacie zawarcia umowy dożywotnik przeniosła posiadanie nieruchomości na nabywającą. Wartość nieruchomości w akcie notarialnym wskazana została na kwotę 98 000 zł.

W dniu 8 grudnia 2014 r. strony na zasadzie swobody umów rozwiązały umowę dożywocia z jednoczesnym przeniesieniem prawa własności nieruchomości na dożywotnika. W ten sposób, nabyte przez nabywającą prawo własności nieruchomości zostało z powrotem przeniesione na dożywotnika.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni stwierdziła, że użyte w opisie stanu faktycznego określenie "samodzielny lokal mieszkalny" oznacza lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność. Nabyte przez nabywającą prawo własności nieruchomości zostało z powrotem przeniesione na dożywotnika (Wnioskodawczynię). Poniesione koszty przy przeniesieniu prawa własności nieruchomości w związku z rozwiązaniem umowy dożywocia przez kancelarię notarialną poniosła Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni w zawartej umowie dożywocia była dożywotnikiem. Nabywająca nie poniosła żadnych kosztów na rzecz dożywotnika i nie poniosła żadnych kosztów dotyczących lokalu mieszkalnego. Nie było więc co rozliczać. Nabywająca nie dotrzymała umowy dożywocia jaką zawarła z dożywotnikiem. W związku z rozwiązaniem umowy dożywocia na zasadzie swobody umów nastąpiło wygaśnięcie prawa dożywocia. Nabywająca lokal mieszkalny w drodze umowy dożywocia nie poniosła żadnych nakładów na ten lokal zwiększających jego wartość rynkową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w przypadku, gdy została rozwiązana umowa dożywocia i nastąpiło zwrotne przeniesienie własności nieruchomości na dożywotnika (Wnioskodawczynię) wraz z wygaśnięciem prawa dożywocia Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), rozwiązana umowa dożywocia i przeniesienie własności nieruchomości na Nią (przeniesienie zwrotne) nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W świetle obowiązującego stanu prawnego zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) źródłem dochodów jest odpłatne zbycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl przepisu art. 908 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązuje się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła, i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Przedmiotem świadczenia ze strony zbywcy (dożywotnika) jest przeniesienie własności nieruchomości. Umowa dożywocia ma charakter umowy zobowiązującej, odpłatnej i wzajemnej. Zatem, zawarta umowa dożywocia ma charakter świadczenia ekwiwalentnego.

Stosownie do art. 910 § 1 Kodeksu cywilnego przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie następuje z jednoczesnym obciążeniem nieruchomości prawem dożywocia. Do takiego obciążenia stosuje się odpowiednio przepisy o prawach rzeczowych ograniczonych. Ustanowione prawo dożywocia jest niezbywalne (art. 912 ww. ustawy). Osoba względem, której zostało ono ustanowione nie może przenieść go na inną osobę, nie podlega również dziedziczeniu. Najpóźniej wygasa wraz ze śmiercią dożywotnika.

Jak wynika z art. 913 Kodeksu cywilnego, który jest normą szczególną, rozwiązanie umowy dożywocia może nastąpić tylko w drodze orzeczenia sądowego. Z takim żądaniem może wystąpić każda ze stron umowy. Jeżeli z jakichkolwiek powodów wytworzą się między dożywotnikiem a zobowiązanym takie stosunki, że nie można wymagać od stron, żeby pozostawały nadal w bezpośredniej ze sobą styczności, sąd na żądanie jednej z nich może zamienić wszystkie lub niektóre uprawnienia objęte treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę, odpowiadającą wartości tych uprawnień lub w wypadkach wyjątkowych sąd może na żądanie zobowiązanego lub dożywotnika będącego zbywcą nieruchomości, rozwiązać umowę dożywocia. W następstwie wydania wyroku rozwiązującego umowę dożywocia, własność nieruchomości przechodzi z powrotem na zbywcę, a prawo dożywocia wygasa.

Z analizy opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 8 października 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę dożywocia, na mocy której nabywająca zobowiązała się do dożywotniego utrzymania Wnioskodawczyni tj. do przyjęcia Jej jako domownika, zapewnienia Jej wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła, opału, odpowiedniej pomocy i pielęgnowania w chorobie oraz sprawienia pogrzebu, zgodnie z miejscowym zwyczajem w zamian za przeniesienie własności nieruchomości, stanowiącej lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność. W dacie zawarcia umowy Wnioskodawczyni przeniosła posiadanie nieruchomości na nabywającą. W dniu 8 grudnia 2014 r. strony na zasadzie swobody umów rozwiązały umowę dożywocia z jednoczesnym przeniesieniem prawa własności nieruchomości z powrotem na Wnioskodawczynię.

Uwzględniając powyższe okoliczności faktyczne i prawne należy stwierdzić, że w przypadku rozwiązania umowy dożywocia, na dożywotnika zostaje ponownie przeniesiona własność nieruchomości. Czynność ta stanowi dla dożywotnika nabycie. Nie ma charakteru odpłatnego zbycia. Po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie zatem przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ powyższa czynność nie wywołuje skutku odpłatnego zbycia, a tym samym nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl