IPTPB2/4511-559/15-4/AKu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2015 r. (data wpływu 14 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensat - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 września 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensat.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 30 listopada 2015 r., Nr IPTPB2/4511-559/15-2/AKu, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 grudnia 2015 r., natomiast w dniu 14 grudnia 2015 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 8 grudnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pracodawca uzgodnił z organizacjami związkowymi w dniu 30 października 2014 r. Program Racjonalizacji Zatrudnienia oraz Osłon Finansowych dla Pracowników na lata 2015 - 2016 ("Program Racjonalizacji Zatrudnienia"), zgodnie z którym pracownicy mogą składać pracodawcy oferty rozwiązania umów o pracę (§ 4 ust. 3 Programu Racjonalizacji Zatrudnienia). W przypadku rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem, który złożył ofertę rozwiązania umowy o pracę, pracownik uprawniony jest do określonych w Programie Racjonalizacji Zatrudnienia świadczeń pieniężnych.

Rozwiązanie umowy o pracę następuje w drodze porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2013 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.).

Wnioskodawca zawarł umowę o pracę dnia (...) 1982 r. Podpisał z P.S.G. Porozumienie Stron w dniu (...) kwietnia 2015 r., z którego wynika że z dniem (...) kwietnia 2015 r. umowa o pracę zawarta dnia (...) 1982 r. zostaje rozwiązana na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Podstawa prawna wypłacania odprawy Wnioskodawcy została dokonana na podstawie Regulaminu w sprawie określenia zasad dobrowolnych odejść pracowników zatrudnionych w P.S.G. Sp. z o.o.

W związku z rozwiązaniem umowy o pracę zostały Wnioskodawcy wypłacone świadczenia pieniężne zgodnie z zapisami zawartymi w Regulaminie, tj.:

Porozumienie nie zostało zawarte w ramach ugody sądowej. Umowę rozwiązano w ramach Programu Dobrowolnych Odejść. Rekompensaty z tytułu rozwiązania umowy o pracę uzależnione zostały od stażu pracy u Pracodawcy.

Wnioskodawca otrzymał świadczenie wraz z ostatnią wypłatą, tj. w dniu (...) maja 2015 r. Wysokość wypłaty świadczenia została ustalona wg § 5 pkt 3c i 4c Regulaminu Dobrowolnych Odejść, oprócz rekompensaty otrzymał również odprawę na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r., w wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia, w dniu (...) maja 2015 r. Program Dobrowolnych Odejść oraz Program Zatrudnienia stanowią regulację odrębną od Układu Zbiorowego. Wnioskodawca nie otrzymał PIT-8C od Pracodawcy.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z P.S.G. Sp. z o.o. otrzymał rekompensatę, która była uzależniona od stażu pracy. Ponieważ Wnioskodawca pracował w ww. Spółce 32 lata, wobec tego zgodnie z Regulaminem w sprawie określenia dobrowolnych odejść pracowników zatrudnionych w P.S.G. Sp. z o.o., Wnioskodawca otrzymał rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę uzależnioną od stażu u pracodawcy, wynikającą z § 5 pkt 3c ((...) zł dla pracowników, których staż pracy u pracodawcy wynosił ponad 20 lat) i dodatkową rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę wynikającą z § 5 pkt 4c (9 wynagrodzeń zasadniczych dla pracowników, których staż pracy u pracodawcy wynosił 20 lat i powyżej).

W związku z rozwiązaniem umowy o pracę, Wnioskodawca był uprawniony do określonych w "Regulaminie w sprawie określenia zasad dobrowolnych odejść pracowników zatrudnionych w P.S.G. Sp. z o.o." świadczeń pieniężnych. Ze względu na ponad20-letni staż pracy w tej firmie, Wnioskodawcy przysługiwała trzymiesięczna odprawa oraz rekompensata w wysokości (...) zł i dodatkowa rekompensata w wysokości 9 wynagrodzeń zasadniczych w kwocie (...) zł.

Program Racjonalizacji Zatrudnienia oraz Osłon Finansowych dla Pracowników P.S.G. Sp. z o.o. na lata 2015 - 2016 oraz Regulamin w sprawie określenia zasad dobrowolnych odejść pracowników zatrudnionych w P.S.G. Sp. z o.o. stanowią regulację prawną stosowaną w zakładzie pracy, tj. w P.S.G. Sp. z o.o., wynikającą wprost z ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Pracodawca uzgodnił z organizacjami związkowymi w dniu 30 października 2014 r. Program Racjonalizacji Zatrudnienia oraz Osłon Finansowych dla Pracowników P.S.G. Sp. z o.o. na lata 2015 - 2016. Program ten należy do regulacji, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Wypłacona rekompensata i dodatkowa rekompensata ma na celu zadośćuczynić Wnioskodawcy stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy, trudnościami w zakresie zatrudnienia na rynku pracy. Ponadto, są to świadczenia, które umożliwią Wnioskodawcy zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy wypłacone rekompensaty: z tytułu rozwiązania umowy o pracę uzależnione od stażu pracy u pracodawcy w wysokości (...) zł brutto oraz dodatkowa rekompensata w wysokości 9 wynagrodzeń zasadniczych, która wynosiła (...) zł brutto, wolne są od podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w znowelizowanym brzmieniu, nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, który to przepis na mocy art. 14 ustawy zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do dochodów uzyskanych z tego tytułu od 1 stycznia 2014 r., przewiduje możliwość zwolnienia z opodatkowania kwot odszkodowań (zadośćuczynień), których wysokość lub zasady ustalania wynikają m.in. z postanowień układów zbiorowych pracy, czy innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów regulowanych przez przepisy Kodeksu pracy w art. 9 § 1. Otrzymana rekompensata i dodatkowa rekompensata została Wnioskodawcy wypłacona na podstawie Programu Dobrowolnych Odejść, stosowanego przez pracodawcę i stanowiącego regulację prawną w zakładzie pracy.

Rekompensata i dodatkowa rekompensata zostały wypłacone Wnioskodawcy na podstawie porozumienia zbiorowego. Wartość rekompensaty wypłacanej Wnioskodawcy (wynikającej z porozumienia ze związkami zawodowymi) zawarta jest w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zadośćuczynienie wynikające wprost z porozumienia zbiorowego oraz z uwagi na brak na liście wyjątków wykluczenia takowego zadośćuczynienia - wartość tej rekompensaty, według Wnioskodawcy, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca twierdzi, że skoro wypłata rekompensat nastąpiła na podstawie zawartego porozumienia z organizacjami związkowymi, to w tym zakresie spełniona została przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że obie rekompensaty naliczonej kwoty brutto dotyczą odejścia z pracy w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, według Wnioskodawcy, powinny być potraktowane jako łączne odszkodowanie i zwolnione z podatku. Rekompensata i dodatkowa rekompensata są zadośćuczynieniem za rozwiązanie umowy o pracę, ale ujętym w dwóch pozycjach, co związane jest ze sposobem naliczania. Wysokość rekompensaty jest zależna od stażu pracy, natomiast dodatkowa rekompensata jest zależna od stażu pracy i wysokości poborów.

Wysokość i zasady wypłaty przedmiotowych rekompensat zostały określone w porozumieniu zbiorowym (dotyczącym rozwiązywania umów z pracownikami z przyczyn niedotyczących pracowników), zawartym między pracodawcą a międzyzakładową komisją związkową, wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), z wyjątkiem:

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu Pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu (...) kwietnia 2015 r., Wnioskodawca podpisał z pracodawcą porozumienie stron, zgodnie z którym z dniem (...) kwietnia 2015 r. umowa o pracę, zawarta w dniu (...) 1982 r., zostaje rozwiązana z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Ponieważ Wnioskodawca pracował w ww. spółce 32 lata, wobec tego zgodnie z Regulaminem w sprawie określenia dobrowolnych odejść pracowników, otrzymał rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę uzależnioną od stażu u pracodawcy, wynikającą z § 5 pkt 3c ww. Regulaminu w kwocie (...) zł dla pracowników, których staż pracy u pracodawcy wynosił ponad 20 lat i dodatkową rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę wynikającą z § 5 pkt 4c wynoszącą 9 wynagrodzeń zasadniczych dla pracowników, których staż pracy u pracodawcy wynosił 20 lat i powyżej. Świadczenie otrzymał wraz z ostatnią wypłatą, tj. w dniu (...) maja 2015 r. Wysokość wypłaty świadczenia została ustalona wg § 5 pkt 3c i 4c Regulaminu Dobrowolnych Odejść.

Program Racjonalizacji Zatrudnień i Regulamin, stanowią odrębną regulację od Układu Zbiorowego. Program ten należy do regulacji, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy.

Wypłacona rekompensata i dodatkowa rekompensata ma na celu zadośćuczynić Wnioskodawcy stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy i trudnościami w zakresie zatrudnienia na rynku pracy. Ponadto, są to świadczenia, które umożliwią Wnioskodawcy zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko te odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

W świetle powyższego należy zauważyć, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy. Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g) tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Ponadto, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Na mocy tegoż przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wymienionymi powyżej.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Wyżej wymieniony przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania, które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegająca na ubytku w majątku - wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas, lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono - wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie ww. przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako wyłączone ze zwolnienia - podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Należy zaznaczyć, że przytoczony wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawęża zwolnienie z opodatkowania do otrzymanego odszkodowania lub zadośćuczynienia.

Wymaga podkreślenia, że ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko otrzymanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Reasumując, przedmiotowym zwolnieniem nie będą zatem objęte wymieniona we wniosku rekompensata oraz dodatkowa rekompensata, pomimo że ich wysokość, zasady ustalania i wypłata wynikają z porozumienia zbiorowego uzgodnionego ze związkami zawodowymi, dotyczącego Programu Racjonalizacji Zatrudnienia, uprawniającego pracowników do świadczeń pieniężnych w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, należącego do regulacji, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Należy jeszcze raz podkreślić, że zwolnieniu powyższemu podlegają wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia - co wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki zapis ma na celu podkreślenie, żeby rekompensat, czy innych świadczeń nie utożsamiać z odszkodowaniem (co często mylnie jest czynione), jako że te kategorie świadczeń występują często obok siebie. Bezdyskusyjnym jednak jest, że nie są to świadczenia o takim samym charakterze. W związku z powyższym, wypłacona Wnioskodawcy rekompensata oraz dodatkowa rekompensata stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przestawiony stan faktyczny, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.