IPTPB2/4511-419/15-2/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2015 r. (data wpływu 22 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uwzględnienia przez płatnika przy obliczaniu zaliczki na podatek kosztów uzyskania przychodów przy wypłacie świadczeń socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uwzględnienia przez płatnika przy obliczaniu zaliczki na podatek kosztów uzyskania przychodów przy wypłacie świadczeń socjalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z przepisami art. 11a i 11b ustawy z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (Dz. U. z 2007 r. Nr 192, poz. 1379), w okresie likwidacji kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, pracownikom nieposiadającym uprawnień emerytalnych przysługuje:

W okresie korzystania z urlopu górniczego albo z urlopu dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, pracownik otrzymuje (art. 11c ww. ustawy) świadczenie socjalne w wysokości 75% miesięcznego wynagrodzenia obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.

Świadczenie socjalne zgodnie z art. 11f ww. ustawy, finansowane jest z dotacji budżetowej.

W okresie urlopu górniczego albo urlopu dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, pracownicy nie świadczą pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, jako płatnik, z tytułu wypłaty opisanych świadczeń socjalnych ma prawo stosować obniżenie przychodu o koszty uzyskania przychodu wynikające z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy obliczaniu i potrącaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że pracownicy przebywający na urlopach górniczych albo urlopach dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla otrzymujący świadczenie socjalne, nie świadczą pracy - koszty uzyskania przychodu im nie przysługują.

Dodatkowym uzasadnieniem jest fakt, że pracownicy przebywający na urlopach górniczych albo urlopach dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla nie uzyskują przychodów w postaci wynagrodzenia za świadczoną pracę, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz świadczenie socjalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 31 wyżej cytowanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 1 cyt. ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 - stosownie do art. 32 ust. 2 ww. ustawy - uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (...).

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosowanie do art. 22 ust. 2 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

Z art. 22 ust. 2 ww. ustawy wynika, że dokonanie odliczenia określonej przez ustawodawcę kwoty kosztów uzyskania przychodów jest uwarunkowane uzyskaniem przez pracownika w danym miesiącu przychodu ze stosunku pracy lub stosunku pokrewnego. Jest to o tyle istotne, że pracownika może z pracodawcą łączyć wymagany stosunek, ale może on w danym miesiącu nie otrzymywać żadnego przychodu lub otrzymywać przychód, który nie jest przychodem ze stosunku pracy, ale niewątpliwie pozostaje w związku z istnieniem tego ostatniego.

Decydującym warunkiem zakwalifikowania określonego przychodu do przychodów ze stosunku pracy, jest osiągnięcie przychodu z tytułu istniejącego stosunku pracy. Natomiast nie ma przy tym znaczenia faktyczne świadczenie pracy. Tym samym, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które podatnik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą. Ponadto, z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika wprost, że do tych przychodów zalicza się wszelkie wypłaty i świadczenia uzyskane od pracodawcy bez względu na źródło ich finansowania, o ile źródłem przekazania tegoż świadczenia jest stosunek pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zgodnie z przepisami art. 11a i 11b ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, w okresie likwidacji kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, pracownikom nieposiadającym uprawnień emerytalnych przysługuje urlop górniczy, urlop dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla. W okresie korzystania z urlopu górniczego albo z urlopu dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, pracownik otrzymuje (art. 11c ww. ustawy) świadczenie socjalne w wysokości 75% miesięcznego wynagrodzenia obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy. Świadczenie socjalne zgodnie z art. 11f ww. ustawy finansowane jest z dotacji budżetowej. W okresie urlopu górniczego albo urlopu dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, pracownicy nie świadczą pracy.

Zgodnie z art. 11a ustawy z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (Dz. U. z 2015 r. poz. 410) w okresie likwidacji kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, nabytych po dniu 1 stycznia 2015 r. przez przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 1, pracownikom nieposiadającym uprawnień emerytalnych przysługuje:

W myśl art. 11c ust. 1 ww. ustawy w okresie korzystania z urlopu górniczego albo urlopu dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2, pracownik otrzymuje świadczenie socjalne w wysokości 75% miesięcznego wynagrodzenia obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.

Natomiast zgodnie z art. 11c ust. 4 ww. ustawy urlopy górnicze oraz urlopy dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2, są finansowane przez przedsiębiorstwo z dotacji budżetowej.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że Spółka w związku z przekazywaniem pracownikom przebywającym na urlopie górniczym lub urlopie dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla świadczeń socjalnych ma obowiązek naliczać w miesiącu przekazania tych świadczeń koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.