IPTPB2/4511-299/15-4/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości na podstawie umowy dożywocia - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości na podstawie umowy dożywocia.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613). Pismem z dnia 17 lipca 2015 r., Nr IPTPB2/4511-299/15-2/k.k., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 17 lipca 2015 r. (data doręczenia 20 lipca 2015 r.), natomiast w dniu 27 lipca 2015 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 24 lipca 2015 r. (data nadania 25 lipca 2015 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 listopada 2014 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. W skład spadku po zmarłym mężu wchodziły następujące składniki majątkowe:

* gospodarstwo rolne składające się z pięciu działek gruntu oznaczonych nr 156, 277, 288, 400 i 160/2 o łącznym obszarze 2 hektarów 38 arów 55 metrów kwadratowych,

* udział w gospodarstwie rolnym wynoszący 1/2 część nieruchomości składającej się z dwóch działek gruntu, oznaczonych nr 276 oraz nr 153/2 o łącznym obszarze 1 hektar 82 ary 30 metrów kwadratowych.

Działka wskazana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nr 400 o powierzchni 59 arów 34 metrów kwadratowych, zawierająca budynek mieszkalny oraz budynki gospodarcze. Wnioskodawczyni w całości nabyła w drodze dziedziczenia działkę nr 400 wraz z zabudowaniami.

Synowie w drodze dziedziczenia nabyli:

* M. działki gruntu nr 156, 160/2, 277, 278/1 o łącznej powierzchni 1 hektara 79 arów 21 metrów kwadratowych, bez zabudowań, zlokalizowane za działkami,

* MR. działki gruntu nr 153/2 oraz nr 276/1 o łącznej powierzchni 1 hektara 82 arów 30 metrów kwadratowych (1/2 nieruchomości w drodze dziedziczenia i 1/2 od A., na podstawie umowy o dział spadku i nieodpłatne zniesienie współwłasności) wraz z budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym.

Potwierdzeniem nabycia spadku jest akt poświadczenia dziedziczenia zarejestrowany w systemie informatycznym do prowadzenia rejestru aktów poświadczenia dziedziczenia, utworzonym przez Krajową Radę Notarialną dnia 30 stycznia 2015 r.

Spadkodawca był wyłącznym właścicielem działki nr 400 wraz z zabudowaniami zlokalizowanej, która będzie przedmiotem umowy dożywocia oraz działek nr 156, 277, 288 i 160/2 oraz współwłaścicielem wraz ze Wnioskodawczynią działek nr 276 oraz nr 153/2.

Dział spadku został przeprowadzony na podstawie umowy o dział spadku i nieodpłatne zniesienie współwłasności z dnia 16 marca 2015 r., bez spłat lub dopłat. Wartość udziału Wnioskodawczyni w spadku uległa zmniejszeniu.

Zbycie nieruchomości w drodze umowy dożywocia ma nastąpić jak najszybciej, ponieważ Wnioskodawczyni jestem osobą bezrobotną, na rencie i nie jest w stanie samodzielnie utrzymać siebie i gospodarstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zbycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości w drodze umowy o dożywocie, przed upływem pięciu lat od jej nabycia, zostanie na Nią nałożony obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, w świetle uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FPS 4/14 w składzie siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2014 r., w przypadku zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie, nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy. Umowa ta nie ma charakteru umowy odpłatnej i wzajemnej, co miałoby skutkować tym, że jej zawarcie stanowi źródło przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, umowie dożywocia nie można przypisać charakteru odpłatnego (pomimo co do zasady wzajemnego i ekwiwalentnego charakteru świadczeń tej umowy na gruncie cywilnym), wobec tego, że nie jest możliwe ustalenie wielkości tego przychodu (podstawy opodatkowania), ze względu na charakter świadczeń otrzymywanych przez zbywcę i brak możliwości ich wyceny w chwili zawarcia umowy, a w konsekwencji za podstawę opodatkowania przyjąć, stosownie do art. 19 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wartość rynkową zbywanej nieruchomości. Ustawodawca w ustawie podatkowej nie wprowadził przepisu, który nakazywałby wycenę przychodu dożywotnika poprzez "wartość nieruchomości", stosownie do art. 19 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy. Nabytych w wyniku umowy dożywocia uprawnień (świadczeń) dożywotnika nie można uznać, za "otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń" albo za "kwoty należne" (wymagalne) w roku kalendarzowym i to o wartości równej wartości rynkowej zbywanej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, uznanie, że w umowie dożywocia powstaje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychodem jest równowartość zbywanej nieruchomości, narusza zasadę, że obowiązek podatkowy powstaje w związku z otrzymaniem w danym roku kalendarzowym świadczenia mającego wartość majątkową. W umowie dożywocia dożywotnik uzyskiwać ma takie świadczenia "w przyszłości" (a więc ich spełnienie "w pełnej wysokości" w chwili zawierania umowy dożywocia, co jest istotą tej umowy, nie jest wymagalne), o niedającej się wyliczyć łącznej wartości. Zatem, opodatkowane byłyby spodziewane, a nie otrzymane świadczenia.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, opodatkowanie umowy o dożywocie nie powinno opierać się na art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a oraz art. 19 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy, a więc w przypadku Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy nie powstaje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo nadmienia się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.