IPTPB2/4511-252/15-4/Akr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu 22 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2015 r. (data wpływu 21 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zwrotu z tytułu roszczenia reklamacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2015 r. złożony został wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zwrotu z tytułu roszczenia reklamacyjnego.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z powyższym pismem z dnia 7 lipca 2015 r., Nr IPTPB2/4511-252/15-2/AKr, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 8 lipca 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 lipca 2015 r.). W dniu 21 lipca 2015 r. (nadano w dniu 17 lipca 2015 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2011 r. Wnioskodawca przeprowadził remont domu mieszkalnego, w tym remont dachu. Za pośrednictwem firmy dekarskiej nabył m.in. dachówkę ceramiczną. Za całość materiałów nabytych od firmy dekarskiej zapłacił z własnych środków ponad 60 000 zł.

W 2014 r. okazało się, że dachówka ceramiczna, którą Wnioskodawca nabył w 2011 r. posiada wady. Producent przedmiotowej dachówki, w ramach gwarancji, zaproponował wymianę dachówki ceramicznej lub zapłatę kwoty 15 313 zł 15 gr z tytułu pełnego zadośćuczynienia, na co Wnioskodawca wyraził zgodę.

Dnia 16 września 2014 r. w O. została zawarta ugoda pozasądowa pomiędzy Wnioskodawcą a producentem. Na podstawie § 1-2 ww. ugody producent uznał roszczenie reklamacyjne Wnioskodawcy i zobowiązał się do zapłaty kwoty 15 313 zł 15 gr z tytułu pełnego zadośćuczynienia za zgłoszoną reklamację.

W marcu 2015 r. Wnioskodawca otrzymał od producenta dachówki PIT-8C, w którym zostało wykazane, że w wyniku zwrotu kwoty 15 313 zł 15 gr, Wnioskodawca uzyskał przychód w tejże wysokości.

W związku z powyższym Wnioskodawca zauważa, że producent dachówki, zwracając kwotę 15 313 zł 15 gr dokonał jedynie części zwrotu zapłaconej przez Wnioskodawcę pierwotnie kwoty za dachówkę ceramiczną (wynikającej z uznanej przez producenta dachówek reklamacji), co w żaden sposób nie powodowało powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu. Kwota 15 313 zł 15 gr była jedynie zwrotem części zapłaconej przez Wnioskodawcę kwoty za dachówkę ceramiczną, a nie przychodem w rozumieniu art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zwrot z tytułu roszczenia reklamacyjnego otrzymał w dniu 23 października 2014 r. Producent dachówki udzielił Wnioskodawcy gwarancji na nabytą dachówkę ceramiczną w pełnym zakresie, również w zakresie pojawienia się na czarnej dachówce białych nalotów. Producent zgodził się, że białe naloty na czarnej glazurze zakupionej dachówki ceramicznej wliczone były w zakres gwarancji. Gwarancja na dachówkę nadal pozostała, wypłacono jedynie rekompensatę z tytułu gwarancji za pojawienie się białych nalotów. Producent zwrócił Wnioskodawcy jedynie stratę spowodowaną zapłatą ceny pełnowartościowego towaru za towar wadliwy. Nie było mowy o dodatkowej formie odszkodowania w związku ze sprzedażą wadliwego towaru. Kwota zwrócona to różnica między ceną pełnowartościowego towaru a towaru wadliwego czyli wynagrodzenie rzeczywistej szkody.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zwrot części zapłaconej przez osobę fizyczną kwoty z tytułu uznanej przez producenta reklamacji stanowi przychód tej osoby fizycznej i podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji gdy kwota ta została już pierwotnie opodatkowana, gdyż pierwotnie zapłacona kwota została uiszczona pieniędzmi uzyskanymi przez osobę fizyczną z tytułu wynagrodzenia za wykonywaną przez nią pracę (a zatem osoba fizyczna zapłaciła już podatek od przychodu tejże kwoty).

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), w zaistniałym stanie faktycznym Jego środki pieniężne dwukrotnie zostały opodatkowane. Raz gdy otrzymał wynagrodzenie, z którego zapłacił za towar, a drugi raz gdy zwrócono Mu pieniądze za wadliwy towar z tytułu gwarancji. Środki, które Wnioskodawca otrzymał z tytułu gwarancji nie stanowią dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na to, że wynagrodzenie, z którego zapłacił za dachówkę zostało już opodatkowane podatkiem dochodowym przy wypłacie wynagrodzenia przez pracodawcę. W chwili gdy zwrócono Wnioskodawcy pieniądze była to jedynie różnica w cenie, co nie powiększyło w żaden sposób Jego majątku. Otrzymana kwota stanowiła zwrot jedynie środków części z tytułu obniżonej ceny towaru, a nie stanowiła w żadnym zakresie przysporzenia majątkowego. Wnioskodawca zauważa, że w przypadku uznania przedmiotowego opodatkowania za zasadne, wynagrodzenie opodatkowane byłoby dwukrotnie podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, niedopuszczalne jest opodatkowanie obniżenia ceny towaru, gdyż zgodnie z przepisami, dochód uzyskany z tego samego źródła (wynagrodzenie) może być opodatkowany tylko jeden raz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy ustawodawca wskazał jako źródła przychodów inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie "w szczególności" świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, a zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego, przychodem z innych źródeł jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne. Z przychodem tym mamy jednakże do czynienia wyłącznie w przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe. Podstawą uzyskania ww. przychodu mogą być zatem tylko takie czynności faktyczne lub prawne, w wyniku których rzeczywiście następuje przyrost w majątku danej osoby fizycznej.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2011 r. w związku z remontem domu mieszkalnego (w tym remontem dachu) za pośrednictwem firmy dekarskiej nabył m.in. dachówkę ceramiczną. Za całość materiałów nabytych od firmy dekarskiej zapłacił z własnych środków ponad 60 000 zł. W 2014 r. okazało się, że zakupiona dachówka ceramiczna posiada wady. Producent przedmiotowej dachówki w ramach gwarancji zaproponował wymianę dachówki lub zapłatę kwoty 15 313 zł 15 gr z tytułu pełnego zadośćuczynienia, na co Wnioskodawca wyraził zgodę. W dniu 16 września 2014 r. została zawarta ugoda pozasądowa pomiędzy Wnioskodawcą a producentem. Producent uznając roszczenie reklamacyjne Wnioskodawcy zobowiązał się do zapłaty kwoty 15 313 zł 15 gr z tytułu pełnego zadośćuczynienia za zgłoszoną reklamację. Zwrot z tytułu roszczenia reklamacyjnego Wnioskodawca otrzymał w dniu 23 października 2014 r. W marcu 2015 r. Wnioskodawca otrzymał od producenta dachówki PIT-8C w związku z ww. zwrotem. Producent dachówki udzielił Wnioskodawcy gwarancji na nabytą dachówkę ceramiczną w pełnym zakresie, również w zakresie pojawienia się na czarnej dachówce białych nalotów. Zwrócił Wnioskodawcy jedynie stratę spowodowaną zapłatą ceny pełnowartościowego towaru za towar wadliwy. Zwrócona kwota to różnica między ceną pełnowartościowego towaru a towaru wadliwego.

Instytucję gwarancji regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

W myśl art. 577 ww. ustawy, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Natomiast w myśl art. 560 § 1 ww. ustawy jeżeli rzecz sprzedana ma wady, kupujący może od umowy odstąpić albo żądać obniżenia ceny. Jednakże kupujący nie może od umowy odstąpić, jeżeli sprzedawca niezwłocznie wymieni rzecz wadliwą na rzecz wolną od wad albo niezwłocznie wady usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona przez sprzedawcę lub naprawiana, chyba że wady są nieistotne.

Na podstawie art. 560 § 3 ww. ustawy jeżeli kupujący żąda obniżenia ceny z powodu wady rzeczy sprzedanej, obniżenie powinno nastąpić w takim stosunku, w jakim wartość rzeczy wolnej od wad pozostaje do jej wartości obliczonej z uwzględnieniem istniejących wad.

Z opis stanu faktycznego wynika, że producent zwrócił Wnioskodawcy jedynie stratę spowodowaną zapłatą ceny pełnowartościowego towaru za towar wadliwy. Zwrócona kwota to różnica między ceną pełnowartościowego towaru a towaru wadliwego czyli wynagrodzenie rzeczywistej szkody.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że zwrócona Wnioskodawcy kwota tytułem obniżenia ceny wadliwej dachówki nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe pomimo stwierdzenia: "W zaistniałym stanie faktycznym moim zdaniem dwukrotnie zostały opodatkowane moje środki pieniężne. Raz gdy otrzymałem wynagrodzenie, z którego zapłaciłem za towar, a drugi raz gdy zwrócono mi pieniądze za wadliwy towar z tytułu gwarancji", które nie wynika z opisu stanu faktycznego. Fakt, że Wnioskodawca otrzymał od producenta informację o wysokości przychodów z innych źródeł PIT-8C nie oznacza, że wykazana w tej informacji kwota przychodu została opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.