IPTPB2/4511-170/15-5/MP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 lipca 2015 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB2/4511-170/15-5/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2015 r. i pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.), o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego małżonków i odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego małżonków i odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem (faksem) z dnia 24 marca 2015 r. (data wpływu 24 marca 2015 r.), poprzez przesłanie kopii dowodu uiszczenia opłaty od złożonego wniosku.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 27 maja 2015 r., Nr IPTPB2/4511-170/15-3/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 czerwca 2015 r., natomiast w dniu 17 czerwca 2015 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 15 czerwca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od dnia 28 kwietnia 2001 r. pozostaje w związku małżeńskim z X. Od dnia zawarcia związku małżeńskiego do dnia 31 grudnia 2004 r., małżonkowie pozostawali w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej, a z tym dniem aktem notarialnym Rep. A Nr x/2004 wspólność tą wyłączyli, wprowadzając ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 27 grudnia 2001 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyli na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej własność nieruchomości stanowiącej dwie działki gruntu oznaczone numerami 10/35 i 10/48 - we wsi P., gmina J., objęte KW nr x. Dnia 8 grudnia 2009 r. Starostwo Powiatowe wydało wyrys i wypis z rejestru gruntów, z którego treści wynika, że w wyniku odnowienia operatu ewidencji gruntów wsi P. zmianie uległa numeracja i powierzchnia działek, w związku z czym działkom nr 10/35 i 10/48 odpowiada obecnie działka gruntu 10/49.

W dniu 11 grudnia 2009 r. małżonkowie zawarli umowę, w której postanowili o podziale swojego majątku wspólnego. Małżonkowie w treści ww. umowy dokonali podziału majątku wspólnego, w części dotyczącej przedmiotowej nieruchomości, objętej KW nr x. Małżonkowie przy dokonywaniu podziału majątku wspólnego oświadczyli, że w czasie gdy pozostawali we wspólnocie majątkowej małżeńskiej nabyli ww. nieruchomość i wybudowali wspólnym kosztem i staraniem, murowany budynek mieszkalny, parterowy z poddaszem użytkowym o powierzchni 150 m2. Małżonkowie podziału majątku dokonali w ten sposób, że Wnioskodawczyni nabyła własność całej zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer 10/49, położonej w miejscowości P.

Następnie w dniu 5 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni zawarła z małżeństwem x-umowę sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, w której sprzedała przedmiotową nieruchomość.

W uzupełnieniu wniosku wskazała, że umowa o podział majątku wspólnego z dnia 11 grudnia 2009 r. została zawarta w formie aktu notarialnego.

W skład majątku wspólnego, którego podziału Wnioskodawczyni i mąż dokonali w dniu 11 grudnia 2009 r. wchodziła nieruchomość składająca się z działek gruntu nr 10/35 o powierzchni 0,0552 ha i nr 10/48 o powierzchni 0,0100 ha położonych w miejscowości P., gmina J., dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr x.

W wyniku podziału w dniu 11 grudnia 2009 r. majątku wspólnego małżonków, wartość składników przyznanych na wyłączną własność Wnioskodawczyni przekroczyła wartości Jej udziału w majątku wspólnym o wartość rynkową udziału wynoszącego #189; nieruchomości składającej się z działek gruntu nr 10/35 o powierzchni 0,0552 ha i nr 10/48 o powierzchni 0,0100 ha położonych w miejscowości P.

Udziały Wnioskodawczyni i Jej męża w przedmiotowej nieruchomości były przed podziałem majątku wspólnego równe, wynosiły po #189; części. W wyniku podziału, Wnioskodawczyni nabyła w całości własność przedmiotowej nieruchomości. Podział majątku wspólnego małżonków w dniu 11 grudnia 2013 r., nastąpił bez dokonania spłaty małżonka.

Dokonana przez Wnioskodawczynię w dniu 5 grudnia 2013 r. sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

Wnioskodawczyni dochód uzyskany ze sprzedaży zabudowanej nieruchomości dokonanej w dniu 5 grudnia 2013 r., zamierza przeznaczyć na cel określony w art. 21 ust. 25 lit. a, lit. b lub lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od sprzedaży przedmiotowej nieruchomości dokonanej przez Wnioskodawczynię w dniu 5 grudnia 2013 r. powstanie po Jej stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży ww. nieruchomości.

2. Przyjmując hipotetycznie, że podatek od sprzedaży nieruchomości opisany w pytaniu nr 1 wystąpi, to czy w takim przypadku, będzie można rozliczyć uzyskane ze sprzedaży nieruchomości dochody w ten sposób, że Wnioskodawczyni zwolni się od podatku, jeżeli w ciągu 2 lat od zbycia nieruchomości spożytkuje dochody na własne cele mieszkaniowe, tj. nabędzie (na podstawie umowy deweloperskiej) lokal mieszkalny od dewelopera, ale do samego zawarcia umowy dojdzie już po upływie okresu 2 lat od końca roku, w którym dokonano sprzedaży. Czy też, żeby skorzystać ze zwolnienia podatkowego umowa kupna nowej nieruchomości musi być zawarta przed upływem okresu 2 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym stara nieruchomość została sprzedana i czy w takim przypadku niewystarczające, byłoby okazanie dowodu wpłaty środków przed upływem 2 lat od daty sprzedaży na nowy lokal, na podstawie umowy deweloperskiej.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast wniosek w zakresie pytania nr 2, zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, użyty przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwrot "nabycie" nie został zdefiniowany. W uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 grudnia 1996 r., FPS 7/96 (ONSA1997/2, poz. 51), Sąd wyraził pogląd, że nie każde przeniesienie własności jest nabyciem w rozumieniu przepisu. W uchwale tej Sąd rozważył charakter prawny małżeńskiej umowy majątkowej. Zgodnie z art. 31 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że umowa o podział majątku wspólnego ma charakter czynności prawnej rozporządzającej o charakterze nieodpłatnym, co stanowi w swej istocie darowiznę dokonaną w ramach małżeńskiej umowy majątkowej. Wspólność małżeńską, która jest współwłasnością łączną, cechuje bezudziałowy charakter. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży nieruchomości każdy z małżonków zbywa całą nieruchomość, a nie udziały w tej nieruchomości, a cały przychód ze sprzedaży wchodzi niepodzielnie do majątku wspólnego (uchwała SN z 15 stycznia 1993 r., III CZP 142/91, OSP 1993/3, poz. 54).

Z powyższego również wynika, że z chwilą zawarcia umowy majątkowej strona takiej umowy wyzbyła się prawa, a na skutek wyłączenia z tej współwłasności ponownie nabyła. Objęcie przedmiotów wspólnością ustawową i założenie, że wobec braku odmiennych postanowień każdy z małżonków posiada #189; udziału, jest czynnością prawną organizacyjną, której przedmiotem jest regulacja majątkowo-prawnych stosunków małżonków. Nie oznacza to, że od momentu zawarcia umowy majątkowej małżonek, który dotychczas władał całą nieruchomością, będzie miał prawo władania tylko połową i tylko w tej części będzie mógł nią rozporządzić, zaś drugą połową rozporządzał będzie drugi małżonek. Takie rozumowanie pozostawałoby w sprzeczności z zasadą wspólności ustawowej. Udział we współwłasności ustawowej nie może być przedmiotem obrotu. W orzecznictwie nie ma wątpliwości co do tego, że w przypadku objęcia wspólnością ustawową nieruchomości stanowiącej odrębną własność, małżonek, który stałby się w ten sposób współwłaścicielem w przypadku sprzedaży tej nieruchomości, korzystałby ze zwolnienia przysługującego drugiemu małżonkowi, na skutek upływu terminu 5 lat, liczonego od momentu nabycia nieruchomości przez pierwszego małżonka. Przy interpretacji powyższego przepisu należy mieć również na uwadze założenie, jakiemu przyświecał, tj. przeciwdziałania spekulacji rzeczami i prawami w przepisie tym wymienionymi. W ocenie sądów administracyjnych takie ratio legis nie dotyczy małżeńskich umów majątkowych, w tym umowy o podziale majątku objętego małżeńską wspólnością ustawową i zmiany na ich podstawie statusu prawnego danego przedmiotu.

W świetle powyższego należy przyjąć, że zawarta w 2009 r. przez Wnioskodawczynię umowa o podział majątku wspólnego, na podstawie której Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość, nie mieściła się w pojęciu nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej cyt. jako u.p.d.o.f.) i nie miała wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w tym podatku. Okres 5-letni, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy w tym przypadku liczyć od daty nabycia prawa przez oboje małżonków, czyli od 2001 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, aby skorzystać z ulgi mieszkaniowej, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat, spożytkować należy na własne cele mieszkaniowe. Są nimi wydatki poniesione m.in. na zakup kolejnego budynku mieszkalnego, wydatki na nabycie gruntu, budowę lub rozbudowę budynku lub jego części. Przy czym wydatki te muszą być poniesione w okresie 2 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nieruchomość została sprzedana. Oznacza to, że podatnik zbywający nieruchomość będzie mógł przeznaczyć pieniądze na cel mieszkaniowy i uzyskać w tym zakresie stosowne zwolnienie z podatku dochodowego. Jeżeli więc Wnioskodawczyni w ciągu dwóch lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nieruchomość została sprzedana, przeznaczy środki z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe, będzie mogła skorzystać z ulgi mieszkaniowej, która obniży wysokość dochodu. Zdaniem Wnioskodawczyni, nawet jeżeli do zawarcia umowy deweloperskiej dojdzie po upływie okresu 2 lat, to do skorzystania z ulgi wystarczająca będzie wpłata środków na zakup lokalu deweloperskiego, gdyż istotny dla skutków podatkowych jest sam cel czynności, jakim jest poniesienie wydatków na nabycie lokalu. Umowa sprzedaży może być natomiast zawarta po upływie 2 lat od uzyskania przychodu ze sprzedaży.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne bowiem od opodatkowania są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z kolei w myśl art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in. wydatki poniesione na zakup lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość. Chodzi przy tym o poniesienie wydatku na zakup takiego lokalu, a ustawa nie wymaga by w dwuletnim okresie dokonano ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności przez dewelopera na rzecz podatnika, który z przedmiotowego zwolnienia chce skorzystać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części, oraz udziału w nieruchomości i praw, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment (data) jej nabycia.

Z analizy przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od dnia zawarcia związku małżeńskiego, tj. od dnia 28 kwietnia 2001 r. pozostawała z mężem w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej.

W dniu 27 grudnia 2001 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyli na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, własność nieruchomości stanowiącej dwie działki gruntu oznaczone numerami 10/35 i 10/48 - we wsi P., gmina J.

W dniu 31 grudnia 2004 r. aktem notarialnym Rep. A Nr x/2004, Wnioskodawczyni wraz z mężem wyłączyli wspólność ustawową małżeńską, wprowadzając ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 8 grudnia 2009 r. Starostwo Powiatowe wydało wyrys i wypis z rejestru gruntów, z którego treści wynika, że w wyniku odnowienia operatu ewidencji gruntów wsi P., zmianie uległa numeracja i powierzchnia działek w związku z czym, działkom nr 10/35 i nr 10/48 - odpowiada obecnie działka gruntu nr 10/49.

W dniu 11 grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni i małżonek zawarli w formie aktu notarialnego umowę o podział majątku wspólnego. W skład majątku wspólnego, którego podziału dokonali, wchodziła nieruchomość składająca się z działek gruntu nr 10/35 o powierzchni 0,0552 ha i nr 10/48 o powierzchni 0,0100 ha położonych w miejscowości P. gmina J.

Małżonkowie w treści ww. umowy dokonali podziału majątku wspólnego, w części dotyczącej przedmiotowej nieruchomości. Ponadto, Małżonkowie przy dokonywaniu podziału majątku wspólnego oświadczyli, że w czasie gdy pozostawali we wspólnocie majątkowej małżeńskiej nabyli ww. nieruchomość i wybudowali wspólnym kosztem i staraniem, murowany budynek mieszkalny, parterowy z poddaszem użytkowym o powierzchni 150 m2. Małżonkowie podziału majątku wspólnego małżeńskiego dokonali w ten sposób, że Wnioskodawczyni nabyła własność całej zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer 10/49 położonej w miejscowości P.

Podział majątku wspólnego małżonków w dniu 11 grudnia 2013 r., nastąpił bez dokonania spłaty małżonka. W wyniku podziału majątku wspólnego małżonków wartość składników przyznanych na wyłączną własność Wnioskodawczyni przekroczyła wartość Jej udziału w majątku wspólnym, o wartość rynkową udziału wynoszącego #189; przedmiotowej nieruchomości.

Następnie w dniu 5 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Dochód uzyskany ze sprzedaży tej zabudowanej nieruchomości, Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na cel określony w art. 21 ust. 25 lit. a, lit. b lub lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.).

W myśl art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast, w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy

w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tej rzeczy. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty oraz gdy wartość otrzymanych przez byłego małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział byłego małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) - jak też stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę należy przyjąć, że sprzedaną w dniu 5 grudnia 2013 r. zabudowaną nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła w następujący sposób:

* w dniu 27 grudnia 2001 r. - na podstawie umowy kupna, w części odpowiadającej udziałowi w majątku wspólnym małżonków, tj. #189; i w tej części przychód (dochód) uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie,

* w dniu 11 grudnia 2009 r. - udział #189; w zabudowanej nieruchomości na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy o podział majątku wspólnego małżonków, w części przekraczającej Jej udział w majątku wspólnym małżonków. W części przekraczającej udział Wnioskodawczyni w majątku wspólnym, tj. 1/2, dochód ze sprzedaży nieruchomości, której dokonano przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ww. ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje dla biura nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zgodnie natomiast z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1.

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2.

dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Reasumując należy stwierdzić, że przychód jaki Wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży dokonanej w dniu 5 grudnia 2013 r., w odniesieniu do #189; udziału zabudowanej nieruchomości nabytego przez Wnioskodawczynię w 2001 r. w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Natomiast, przychód jaki Wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży dokonanej w dniu 5 grudnia 2013 r. - w odniesieniu do #189; udziału nabytego przez Wnioskodawczynię w 2009 r. w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków - stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że sprzedaży dokonano przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Uzyskany z tego tytułu dochód (proporcjonalnie do udziału podlegającego opodatkowaniu), podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl