IPTPB2/4511-167/15-4/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2015 r. (data wpływu 16 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania rekompensaty z tytułu rozwiązania umowy o pracę - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania rekompensaty z tytułu rozwiązania umowy o pracę.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z powyższym, pismem z dnia 2 czerwca 2015 r., Nr IPTPB2/4511-167/15-2/PK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 2 czerwca 2015 r. (skutecznie doręczono dnia 5 czerwca 2015 r.), zaś w dniu 16 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania 12 czerwca 2015 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 17 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni podpisała rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron i została objęta Programem Dobrowolnych Odejść dla Pracowników spółki... SA. Umowa o pracę została rozwiązana z dniem 30 czerwca 2014 r. na mocy porozumienia stron, na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 k.p. w związku z § 1 ust. 6 Programu dobrowolnych odejść dla pracowników.

Na podstawie § 2 ww. porozumienia została Wnioskodawczyni w związku z przedmiotowym porozumieniem wypłacona rekompensata pieniężna z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Wypłata rekompensaty ma na celu zadośćuczynienie pracownikowi straty w związku z brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

* wysokość i zasady ustalenie otrzymanej rekompensaty wynikają bezpośrednio z faktu objęcia Wnioskodawczyni Programem Dobrowolnych Odejść Pracowników spółki... SA;

* rekompensata została Wnioskodawczyni wypłacona zgodnie z terminem ustalonym w programie w dwóch ratach: w dniu 11 lipca 2014 r. i w dniu 22 grudnia 2014 r.;

* od otrzymanej rekompensaty została pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych; pracodawca ujął ją również w informacji rocznej PIT-11, w pozycji inne źródła (przychód = dochód i zaliczka).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy wartość rekompensaty wypłaconej na mocy porozumienia jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych.

2. Czy w przypadku wypłaconej rekompensaty w 2014 r. z tytułu rozwiązania umowy o pracę na podstawie Programu Dobrowolnych Odejść dla Pracowników, Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako że odszkodowanie (rekompensata) wynikające z porozumienia ze związkami zawodowymi, zawarte jest w zwolnieniu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako odszkodowanie wynikające wprost z porozumienia zbiorowego oraz z uwagi na brak na liście wyjątków wykluczających to odszkodowanie - wartość tego odszkodowania korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Od odszkodowania wypłaconego w 2014 r., od którego pobrana była zaliczka na podatek dochodowy, wartość zaliczki pobranej została wykazana w PIT-11, natomiast powyższe świadczenie nie będzie ujęte w przychodzie - dochodzie w rozliczeniu rocznym PIT-37 w skutek czego Wnioskodawczyni powinna odzyskać kwotę potrąconej zaliczki podatku od wypłaconej Jej rekompensaty.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wypłacona rekompensata jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż zastosowany powinien być przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są "otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. #8722; Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni podpisała rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron i została objęta Programem Dobrowolnych Odejść dla Pracowników spółki. Umowa o pracę została rozwiązana z dniem 30 czerwca 2014 r. na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 k.p. w związku z § 1 ust. 6 ww. Programu. Na podstawie § 2 ww. porozumienia została Wnioskodawczyni wypłacona rekompensata pieniężna z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Wypłata rekompensaty ma na celu zadośćuczynienie pracownikowi straty w związku z brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Wysokość i zasady ustalenie otrzymanej rekompensaty wynikają bezpośrednio z faktu objęcia Wnioskodawczyni Programem Dobrowolnych Odejść Pracowników spółki. Rekompensata została Wnioskodawczyni wypłacona zgodnie z terminem ustalonym w programie w dwóch ratach: w dniu 11 lipca 2014 r. i w dniu 22 grudnia 2014 r. Od otrzymanej rekompensaty została pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych, którą pracodawca ujął również w informacji rocznej PIT-11, w pozycji inne źródła.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wyraźnie bowiem wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy. Wnioskodawczyni wskazała, że wysokość i zasady ustalenia otrzymanej rekompensaty wynikają z Programu Dobrowolnych Odejść stosowanego przez pracodawcę. Program ten należy więc do regulacji, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wypłacona Wnioskodawczyni rekompensata mająca na celu zadośćuczynienie strat związanych z brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u pracodawcy, korzysta ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku odprowadzania podatku dochodowego od otrzymanej rekompensaty.

Pobrana przez pracodawcę zaliczka na podatek dochodowy z tytułu wypłaconej rekompensaty stanowi nienależnie pobrany podatek przez płatnika, podlegający zwrotowi w wyniku złożenia przez Wnioskodawczynię zeznania rocznego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej starty) w roku podatkowym oraz wniosku o stwierdzenie nadpłaty, stosownie do przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.