IPTPB2/4511-15/15-4/KK - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego przez spadkobiercę zwrotu wkładów zgromadzonych w pracowniczej kasie zapomogowo-pożyczkowej przez spadkodawcę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 13 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego przez spadkobiercę zwrotu wkładów zgromadzonych w pracowniczej kasie zapomogowo-pożyczkowej przez spadkodawcę - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego przez spadkobiercę zwrotu wkładów zgromadzonych w pracowniczej kasie zapomogowo-pożyczkowej przez spadkodawcę.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). Pismem z dnia 13 marca 2015 r., IPTPB2/4511-15/15-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 13 marca 2015 r. (data doręczenia 17 marca 2015 r.), natomiast w dniu 23 marca 2015 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 19 marca 2015 r. (data nadania 20 marca 2015 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 12 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała, jako spadkobierca, zwrot wkładów zgromadzonych w Pracowniczej Kasie Zapomogowo-Pożyczkowej w wysokości 10 332,26 zł, po zmarłym mężu. Zwrotu wkładów dokonano na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane środki pieniężne będą podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, środki pieniężne, które otrzymała po zmarłym mężu, to masa spadkowa, a nie dochód z wynagrodzeń. Tym samym, nie powinny podlegać opodatkowaniu od osób fizycznych (art. 18 ustawy o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych), lecz podatkowi od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

W myśl art. 5 ww. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą przyjęcia spadku.

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera legalnej definicji pojęcia "spadek", należy w tym zakresie odnieść się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 922 § 1 tej ustawy, przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami (art. 922 § 2 ww. ustawy).

Z treści zacytowanych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że spadek stanowi ogół praw i obowiązków majątkowych zmarłego o charakterze cywilnoprawnym. Należy przy tym podkreślić, że art. 922 Kodeksu cywilnego nie zawiera ścisłej definicji spadku, lecz podaje ogólne wskazówki, na których ma się opierać rozstrzygnięcie, czy dane prawo lub obowiązek wchodzi w skład spadku. W doktrynie uznaje się, że dane prawo lub obowiązek wchodzi w skład spadku, jeżeli: ma charakter cywilnoprawny; ma charakter majątkowy; nie jest ściśle związane z osobą zmarłego oraz nie przechodzi na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 12 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała po zmarłym mężu, jako spadkobierca, zwrot wkładów zgromadzonych w Pracowniczej Kasie Zapomogowo-Pożyczkowej. Zwrotu wkładów dokonano na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pracownicze kasy zapomogowo-pożyczkowe tworzone są na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 167), zgodnie z którym, w zakładach pracy mogą być tworzone pracownicze kasy zapomogowo-pożyczkowe, których członkami mogą być pracownicy, emeryci i renciści bez względu na przynależność związkową. Nadzór społeczny nad tymi kasami sprawują związki zawodowe. Ustęp 5 cytowanego przepisu stanowi ponadto, że Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady organizowania i działania kas, o których mowa w ust. 1, obowiązki zakładów pracy w tym zakresie.

W myśl § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 19 grudnia 1992 r. w sprawie pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych oraz spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych w zakładach pracy, w zakładzie pracy, w którym co najmniej 10 pracowników zadeklaruje gotowość przynależności do PKZP lub SKOK, mogą być utworzone PKZP lub SKOK. Zgodnie z § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, członkowie przyjmowani są do PKZP na podstawie złożonej deklaracji.

Wskazania w tym miejscu wymaga, że kasa nie stanowi elementu struktury organizacyjnej zakładu pracy, w którym działa, a wypłata zgromadzonych w niej środków nie stanowi świadczenia wynikającego ze stosunku pracy. Świadczą o tym uregulowania ww. rozporządzenia, w szczególności zaś jego § 4 ust. 2, zgodnie z którym szczegółowe warunki świadczenia pomocy, o której mowa w ust. 1, określa umowa zawarta między zakładem pracy a PKZP lub SKOK oraz § 23, w myśl którego zarząd PKZP reprezentuje interesy PKZP na zewnątrz zakładu pracy.

Jednocześnie zauważyć należy, że zarówno ustawa o związkach zawodowych jak i ww. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1992 r., nie zawierają szczegółowych regulacji dotyczących tego, komu zwracane winny być środki zgromadzone przez członka pracowniczej kasy zapomogowo-pożyczkowej po jego śmierci.

Do wypłaty opisanych w niniejszej sprawie środków nie znajdują także zastosowania regulacje ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), w szczególności art. 631 § 2, zgodnie z którym prawa majątkowe ze stosunku pracy przechodzą po śmierci pracownika, w równych częściach, na małżonka oraz inne osoby spełniające warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej, w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W razie braku takich osób prawa te wchodzą do spadku.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania regulacja art. 922 § 2 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą nie należą do spadku prawa, które z chwilą śmierci zmarłego przechodzą na oznaczone osoby, niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Prawo do wkładów członkowskich zmarłego męża wchodzi zatem w skład masy spadkowej po nim. W związku z faktem, że kwota ta została nabyta w drodze dziedziczenia, podlega ona opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię zgromadzonych przez spadkodawcę wkładów w pracowniczej kasie zapomogowo-pożyczkowej wchodzi do masy spadkowej i będzie podlegać podatkowi od spadków i darowizn. Otrzymane z ww. tytułu środki pieniężne, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznano w całości za nieprawidłowe z uwagi na błędnie podaną podstawę prawną. Jak wskazano wyżej, uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód wyłączony jest z opodatkowania podatkiem dochodowym, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jak podała Wnioskodawczyni na podstawie art. 18 ww. ustawy. Powołany w stanowisku art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przepis ten nie stanowi więc podstawy prawnej wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu wkładów w kasie zapomogowo-pożyczkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.