IPTPB2/436-97/13-4/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2013 r. (data wpływu 14 listopada 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy depozytu prawidłowego - jest prawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy depozytu prawidłowego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Pismem z dnia 6 listopada 2013 r., Nr IPTPB2/436-97/13-2/k.k., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 6 listopada 2013 r., natomiast w dniu 14 listopada 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 13 listopada 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Po zmarłym dnia 12 sierpnia 2010 r. mężu majątek na podstawie prawomocnego orzeczenia sądowego dziedziczą odpowiednio:

* żona (Wnioskodawczyni) w udziale 1/4,

* córka w udziale 3/24,

* córka w udziale 3/24,

* syn w udziale 3/24,

* syn w udziale 3/24,

* syn w udziale 3/24,

* syn w udziale 3/24.

Na majątek po zmarłym składają się nie tylko środki pieniężne, ale i wartości rzeczy ruchomych oraz nieruchomych. Jednym ze zgłoszonych składników masy spadkowej jest udział wynoszący 1/3 części spółki cywilnej. W związku z faktem, że mąż Wnioskodawczyni był jednym z trzech współwłaścicieli tej spółki, zawarła Ona w dniu 4 kwietnia 2010 r. porozumienie z dwoma pozostałymi współwłaścicielami. Na mocy tego porozumienia, tytułem spłaty należnego wspólnikowi udziału majątku spółki, Wnioskodawczyni, jako spadkobierca, otrzymała kwotę 750 tys. zł.

Kwota ta została uregulowana w trzech ratach, tj.:

* pierwsza w wysokości 300 tys. zł płatna do dnia 15 października 2010 r.,

* druga w wysokości 350 tys. zł płatna do dnia 31 grudnia 2010 r.,

* trzecia w wysokości 100 tys. zł płatna po otrzymaniu dopłaty obszarowej należnej spółce, zgodnie ze złożonym wnioskiem.

Na łączna sumę 750.000,00 zł składały się poszczególne części (środki pieniężne):

* 187.500,00 zł - kwota należna Wnioskodawczyni,

* 93.750,00 zł - kwota należna małoletniej córce P., którą córka otrzymała na rachunek bankowy, założony jej przez kuratora,

* 93.750,00 zł - kwota należna małoletniemu synowi M., którą syn otrzymał na rachunek bankowy, założony mu przez kuratora.

Kwoty wymienione niżej:

* 93.750,00 zł - kwota należna pełnoletnie córce I.,

* 93.750,00.zł - kwota należna pełnoletniemu synowi M.,

* 93.750,00 zł - kwota należna pełnoletniemu synowi W.,

* 93.750,00 zł - kwota należna pełnoletniemu synowi K.,

zostały zdeponowane przez spółkę na rachunku Wnioskodawczyni.

Środki te zostaną odpowiednio zwrócone poszczególnym spadkobiercom.

W piśmie z dnia 13 listopada 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że nie mogła i nie rozporządzała oddanymi na przechowanie pieniędzmi. Pieniądze do dnia dzisiejszego znajdują się na rachunku bankowym, na który zostały przelane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy środki pieniężne, stanowiące masę spadkową, zdeponowane przez spółkę na koncie Wnioskodawczyni, a które następnie mają być zwrócone odpowiednio poszczególnym spadkobiorcom, są depozytem opodatkowanym na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, depozyt prawidłowy wg stanu prawnego na okres depozytu, tj. okresu 2010 r., w ogóle nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, albowiem ustawodawca nie wymienia go w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji wobec Wnioskodawczyni nie powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. j ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlega czynność prawna jaką jest umowa depozytu nieprawidłowego.

W obrocie prawnym funkcjonują dwa rodzaje depozytów, tj. depozyt prawidłowy oraz depozyt nieprawidłowy. Treść depozytu nieprawidłowego, który podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, uregulowana została w kodeksie cywilnym, a dokładnie w art. 845 Kodeksu cywilnego. Treść tego przepisu jest następująca. Jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu. Z kolei depozyt prawidłowy polega na tym, że przechowawca ma jedynie prawo do przechowania danej rzeczy, natomiast nie ma prawa nimi rozporządzać. Depozyt prawidłowy nie jest opodatkowany na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W przedmiotowym przypadku, Wnioskodawczyni była jedynie osobą, na której rachunku spółka zdeponowała kwotę środków pieniężnych w celu przekazania ich określonym podmiotom, tj. spadkobiercom. Wnioskodawczyni nie posiadała żadnego tytułu prawnego do rozporządzania tymi środkami pieniężnymi i faktycznie nimi nie rozporządzała, dlatego też należy uznać, iż w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z depozytem prawidłowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przedmiotem opodatkowania są umowy depozytu nieprawidłowego.

Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego - jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą. Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne - sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca "nieprawidłowy" nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Z treści wniosku wynika, że po zmarłym dnia 12 sierpnia 2010 r. mężu majątek na podstawie prawomocnego orzeczenia sądowego dziedziczą odpowiednio:

* żona (Wnioskodawczyni) w udziale 1/4,

* córka P. w udziale 3/24,

* córka I. w udziale 3/24,

* syn M. w udziale 3/24,

* syn M. w udziale 3/24,

* syn W. w udziale 3/24,

* syn K. w udziale 3/24.

Jednym ze zgłoszonych składników masy spadkowej jest udział wynoszący 1/3 części spółki. W związku z faktem, że mąż Wnioskodawczyni był jednym z trzech współwłaścicieli tej spółki, zawarła Ona w dniu 4 kwietnia 2010 r. porozumienie z dwoma pozostałymi współwłaścicielami. Na mocy tego porozumienia, tytułem spłaty należnego wspólnikowi udziału majątku spółki, Wnioskodawczyni, jako spadkobierca, otrzymała kwotę 750 tys. zł.

Środki te zostaną odpowiednio zwrócone poszczególnym spadkobiercom.

Wnioskodawczyni nie mogła i nie rozporządzała oddanymi na przechowanie pieniędzmi. Pieniądze do dnia dzisiejszego znajdują się na rachunku bankowym, na który zostały przelane.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że jeżeli istotnie Wnioskodawczyni w żaden sposób nie mogła dysponować środkami pieniężnymi wpłaconymi na Jej rachunek bankowy, to umowa przedstawiona we wniosku nie będzie mogła zostać zakwalifikowana jako umowa depozytu nieprawidłowego, ani jako umowa pożyczki, ani też jako inna umowa enumeratywnie wymieniona w ustawowym katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni, jako występującej z wnioskiem. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób, w tym dzieci Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.